Γράμματα και σχόλια

Με αφορμή την «1η Γιορτή Κάναβης» που οργανώθηκε το Σάββατο 9 Μάη στο Σύνταγμα ξεκίνησε μια ολόκληρη συζήτηση για τα ναρκωτικά με ζωντανά ρεπορτάζ για τα κανάλια και χυδαίες επιθέσεις από ακροδεξιούς, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης. Η Νέα Δημοκρατία βρήκε ευκαιρία να κάνει επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ καθώς η Νεολαία και το Τμήμα Δικαιωμάτων του ήταν ανάμεσα στους άλλους διοργανωτές. 

 

«Ναρκωφεστιβάλ», «ναρκωκουλτούρα», «το Σύνταγμα έγινε Άμστερνταμ» και άλλα παρόμοια ήταν ανάμεσα στα σχόλια. Το χειρότερο είναι ότι τις ίδιες αντιδραστικές απόψεις αναπαρήγαγε το ΚΚΕ, μέσα από τα πιο επίσημα χείλη, με τοποθέτηση του Δημήτρη Κουτσούμπα σε εκδήλωση του κόμματος για την «Αντιφασιστική Νίκη των Λαών», βάζοντας σε αντιπαράθεση τις δύο εκδηλώσεις. 

Η πρώτη παρατήρηση σε σχέση με την συγκεκριμένη συζήτηση είναι ότι τέτοια φεστιβάλ γινόντουσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπως ήταν οι εκδηλώσεις «Legalize it». Παρόμοια συζήτηση είχε ανοίξει και όταν ο Γ. Παπανδρέου υποτίθεται θα έφερνε νομοσχέδιο αποποινικοποίησης. 

 

Η αριστερά δεν πρέπει να βρίσκεται σε καμιά περίπτωση στο ίδιο μετερίζι με τον δεξιό συρφετό που ζητάει περισσότερη καταστολή και αστυνομοκρατία. Όλοι αυτοί εξισώνουν τους εξαθλιωμένους χρήστες της Ομόνοιας ή τους χρήστες μικροποσοτήτων χασίς με τους μεγαλέμπορους ναρκωτικών. 

 

 

Η πολιτική της απαγόρευσης ποτέ δεν έφερε λύσεις. Η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών θα είναι από μόνη της ένα τεράστιο χτύπημα στο εμπόριο. Οι χρήστες θα έπρεπε να μπορούν να επισκέπτονται ειδικούς χώρους για να κάνουν χρήση. Με αυτόν τον τρόπο θα λιγόστευαν οι θάνατοι από μολυσμένες σύριγγες, τα μικρο-εγκλήματα για να βρει κανείς λεφτά για να πάρει τη δόση του, ο κίνδυνος από τα νοθευμένα ναρκωτικά. 

 

Η αριστερά χρειάζεται να εξηγεί γιατί χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι, προερχόμενοι κατά κύριο λόγο από την εργατική τάξη και τα φτωχότερα στρώματα, πέφτουν στην παγίδα της εξάρτησης. Να εξηγεί τους κοινωνικούς και τους ταξικούς λόγους. Και βέβαια να παλεύει να τους εξαλείψει. Με ταξικούς αγώνες ενάντια στην φτώχεια, τις απολύσεις, τα μέτρα λιτότητας, το ρατσισμό.  

 

Για αυτό δίπλα στην πρόταση για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών χρειάζεται να μπουν τα αιτήματα για ενίσχυση των δομών της απεξάρτησης με προσωπικό και υποδομές. Να τσακιστεί η γραφειοκρατία που χρειάζεται να περάσει ένας χρήστης για να μπει σε ένα τέτοιο πρόγραμμα. Να ξανανοίξουν τα προγράμματα Streetwork που έκλεισαν με τις μνημονιακές περικοπές, πχ στη Θεσσαλονίκη. 

 

Παλεύουμε ενάντια στην καταστολή και την αστυνομοκρατία, ανοίγουμε τα ζητήματα της ενημέρωσης, της πρόληψης και της αποποινικοποίησης, διεκδικούμε ενισχυμένους δημόσιους χώρους απεξάρτησης και φροντίδας των χρηστών.