Εργατικό κίνημα
Πανεργατική απεργία στις 8 Μάρτη

“Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει: Να φύγει τώρα η Μενδώνη”, ακουγόταν τη Δευτέρα το πρωί έξω από το υπουργείο Πολιτισμού. Ο δρόμος προς την 8 Μάρτη γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο δύσβατος για την κυβέρνηση. Η ΑΔΕΔΥ κήρυξε στάση εργασίας 12:00-15:00 για τις 8 Μάρτη και απεργιακή συγκέντρωση στη 1μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος, ενώ με την ίδια πρόταση συνεδριάζει το ΔΣ του ΕΚΑ την Τετάρτη, προκειμένου η απεργία για την ημέρα των γυναικών να πάρει πανεργατικές διαστάσεις. Στη μάχη για μια απεργιακή 8 Μάρτη μπαίνουν και οι φοιτητικοί σύλλογοι, που ξανακατεβαίνουν στους δρόμους με νέα ορμή, με πρώτο τον φοιτητικό σύλλογο Μεταλλειολόγων Μηχανικών ΕΜΠ να καλεί στην κινητοποίηση.

Το κύμα οργής μεγαλώνει και θα τους διαλύσει. Το σύνθημα που ενώνει στην πραγματικότητα είναι: “Να φύγει η ΝΔ, να πάρει και τη Μενδώνη”.

Ο υπόνομος ξεχείλισε και όλη η μπόχα του συστήματος που εκπροσωπεί κάθε Λιγνάδης, Μενδώνη και Μητσοτάκης κοντεύει να τους πνίξει. Πέρασαν τρεις βδομάδες σιγής ιχθύος -ή μάλλον ενεργητικής συγκάλυψης αν λάβουμε υπόψη τις, όχι και πολύ παλιές, δηλώσεις της Μενδώνη ότι δεν υπάρχουν επίσημες καταγγελίες, αλλά και την συντονισμένη προσπάθεια της πλειονότητας των ΜΜΕ να κουκουλώσουν την υπόθεση, τόσο στο γυαλί, όσο και στα παρασκήνια. Όταν πια ο τόπος βοούσε, η Μενδώνη αναγκάστηκε να αδειάσει τον Λιγνάδη, σε μια στροφή 180 μοιρών που δεν σώζει ούτε την ίδια, ούτε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Λιγνάδης συνελήφθη, και, σαν αποτέλεσμα των ραγδαίων εξελίξεων, εμφανίστηκαν κι άλλοι επώνυμοι καταγγέλλοντες και μάρτυρες.

Είναι πολύ δύσκολο για την υπουργό Πολιτισμού και το Μητσοτακέικο να ισχυριστεί ότι “δεν ήξερε”. Λίγες μόλις βδομάδες πριν, παρόμοια ισχυρίζονταν ότι δεν ήξεραν για τον Αδαμόπουλο ενώ η ίδια η Ομοσπονδία του τον είχε στείλει στη διεθνή αποστολή στην οποία βίασε τη Μπεκατώρου. Έτσι και τώρα, η Μενδώνη αγνόησε μέχρι να μην πάει άλλο τα ρεπορτάζ που μιλούσαν για έρευνα το 2012 για τράφικινγκ που σταμάτησε απότομα, τις αναφορές στις διάφορες καταγγελίες για κακοποίηση ανήλικων προσφυγόπουλων, ακόμα και τις ίδιες τις καταγγελίες των θυμάτων. Όταν τον διόριζε άλλωστε, θεωρούσε ότι τον ξέρει αρκετά καλά για να εγγυηθεί για το ήθος του.

Τα ζητήματα που ανοίγουν δεν περιορίζονται στην Μενδώνη, ούτε θα εκτονωθούν με την παραίτησή της. Όλο και περισσότερος κόσμος βγαίνει στους δρόμους τις τελευταίες εβδομάδες και διαδηλώνει για τις δουλειές και τις ζωές του. Αυτός ο κόσμος συνδέει τα όσα συμβαίνουν και αντιλαμβάνεται ότι τα ζόμπι που κρατιούνται με νύχια και δόντια από τις καρέκλες τους υπερασπίζονται ένα σύστημα που είναι επικίνδυνο.

Όταν η Ελλάδα έχει αναλάβει να “φυλάει” τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, επιτίθεται στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, καταπατώντας τα δικαιώματά τους, κλείνοντάς τους σε στρατόπεδα, στερώντας τους την εργασία και την πρόσβαση σε ζωτικές υπηρεσίες, ρίχνοντάς τους σε ένα περιθώριο στο οποίο γίνονται πιο εύκολη στόχοι κάθε εγκληματικού καθάρματος. Δεν χρειάζεται η συνεργασία των ΜΚΟ για να πέσουν στα νύχια του Λιγνάδη ανήλικα παιδιά, σε μια χώρα που τα έχει πετάξει στον δρόμο. Και το ίδιο ισχύει για τις γυναίκες και τους νέους εργαζόμενους που πέφτουν θύματα κακοποιήσεων -οι θύτες μπορούν να υπολογίζουν στη σιωπή των θυμάτων, όταν αυτά δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα και όταν η κυβέρνηση ρίχνεται με μανία να διαλύσει και τη δυνατότητά τους να συνδικαλίζονται, ενώ τους καταστέλλει άγρια όταν τελικά βγαίνουν στους δρόμους.