Εργατικό κίνημα
Έλενα Βενιζέλου: Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες

16/6/20, Πανυγειονομική απεργία. Φωτό: Αρχείο ΕΑ

Η κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο Έλενα Βενιζέλου είναι ένα τρανό παράδειγμα του πώς η πολιτική των περικοπών της κυβέρνησης είναι μια τεράστια επίθεση στις γυναίκες. Η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας έχει περιοριστεί με τη μείωση του αριθμού των ραντεβού μέχρι και 70% λόγω πανδημίας μετά από υπουργική απόφαση. Όμως οι εγκυμονούσες γυναίκες δεν μπορούν να μειωθούν. Δεν βρίσκουν ραντεβού για να κάνουν τους τρεις καίριους υπερήχους της εγκυμοσύνης τους, που πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Όχι όποτε ανοίξει ραντεβού. Έμεινε μόνο το Έλενα για ολόκληρη την Αττική, καθώς το Αλεξάνδρα και το Αττικό που κάνουν αυτή τη δουλειά έχουν γίνει covid. 

Ουσιαστικά, η μεγάλη πλειοψηφία αποκλείεται από την πρόσβαση στις δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας. Αν δεν μπορούν να πληρώσουν τα πολλά λεφτά που χρειάζονται για τον ιδιωτικό τομέα, τότε καταδικάζονται στο να μην έχουν τη σωστή παρακολούθηση της εγκυμοσύνης. Είναι επίσης σκάνδαλο ότι και να υπάρχει ασφάλιση και ηλεκτρονική συνταγογράφηση-παραπεμπτικό για αυτούς τους υπερήχους, δεν υπάρχει κανένα ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο που να δέχεται να πληρωθεί το ποσοστό συμμετοχής 25%, όπως γίνεται για τις περισσότερες εξετάσεις. Απαιτούν να την πληρωθούν ολόκληρη.

Στην πράξη καταργούν επίσης το δικαίωμα της διακοπής κύησης για πολλές γυναίκες. Για να γίνει με τη νόμιμη οδό, έχει το περιθώριο διακοπής μέχρι τη 12η βδομάδα της κύησης. Αν μια γυναίκα δεν μπορεί να βρει ραντεβού μέχρι τότε, έχει χάσει αυτή τη δυνατότητα. Για παράδειγμα, αν αργήσει να διαγνώσει την εγκυμοσύνη της και πάρει τηλέφωνο το 1535 για να κλείσει ραντεβού, είναι αμφίβολο ότι θα βρει μέσα στον ίδιο μήνα, ακόμα και στον επόμενο. Απαγορεύουν τις εκτρώσεις, όχι νομικά, αλλά ντε φάκτο.

Οροθετικές έγκυες

Την ίδια ώρα ο ΕΟΔΥ ανακαλεί από το Έλενα τον Στέφανο Παππά, τον μοναδικό μαιευτήρα-γυναικολόγο που λειτουργούσε και διηύθυνε ειδική μονάδα για τις οροθετικές εγκυμονούσες. Όπως μας λέει ο ίδιος: «Η Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων Κύησης ξεκίνησε ύστερα από ένα συγκεκριμένο γεγονός. Μία οροθετική πρόσφυγας από την Αφρική έφτασε να γεννήσει σε ένα ταξί, καθώς πήγαινε από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, αλλά τη διώχνανε. Πήγε ύστερα στον συνήγορο του Πολίτη και τότε, λόγω και της γενικευμένης ανάγκης που υπήρχε, αποφασίστηκε η ίδρυση της μονάδας. Είδαμε και πάθαμε για να τη στήσουμε, κόντρα και στον στιγματισμό των οροθετικών. Φτάσαμε να παρουσιάσουμε το έργο μας το 2018 σε παγκόσμιο συνέδριο, ανακοινώνοντας τη γέννηση 69 υγειών νεογνών από οροθετικές γυναίκες. 

Αποφάσισε ο ΕΟΔΥ να μαζέψει τους υπαλλήλους που έχει από κάθε περιφερειακή υπηρεσία και έτσι έφυγα κι εγώ από το Έλενα. Έτσι, αυτή η προσπάθεια που κρατάει ουσιαστικά από το 2011 και τυπικά από το 2013, πάει στράφι, μετά από πολύ προσωπικό κόπο. Μένουν στον αέρα έγκυες γυναίκες οροθετικές, που πηγαίνουν στο νοσοκομείο και μας ψάχνουν. Αυτή η μονάδα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει είτε με εμένα είτε με οποιονδήποτε άλλον γιατρό. Χρειάζονται ειδική παρακολούθηση, αντιρετροϊκή αγωγή που ενδείκνυται για την εγκυμοσύνη, εξετάσεις, ώστε να μην κολλήσουν το παιδί. Στον τοκετό είναι έγκλημα να τις αφήσεις για 24 ώρες μέχρι να σπάσουν τα νερά γιατί αυξάνεις τις πιθανότητες μετάδοσης, πρέπει να γίνει καισαρική. Είναι μια λεπτομερής εξειδίκευση για την προάσπιση των συμφερόντων κάποιων ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στον ιδιωτικό τομέα κι εμείς τους παρέχουμε προστασία και ανθρωπιά».