Το έγκλημα στα Τέμπη σήμανε κόκκινος συναγερμός για το ΕΣΥ και για τα δύο δημόσια νοσοκομεία της Λάρισας. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες λόγω της υποχρηματοδότησης και με τις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν, το δημόσιο σύστημα Υγείας ανταποκρίθηκε πλήρως. Όχι από την ικανότητα του Υπουργείου ή των διοικήσεων να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά από την κινητοποίηση όλων των εργαζόμενων που έσπευσαν στο νοσοκομείο είτε δούλευαν είτε όχι σε εκείνη τη βάρδια, για να σώσουν ζωές και προφανώς χωρίς να πληρωθούν για αυτές τις ώρες. Τον ίδιο ζήλο έδειξαν και οι επικουρικοί-συμβασιούχοι, παρά την αβεβαιότητα που υπάρχει για το αν θα συνεχίσουν να δουλεύουν σε λίγους μήνες.

Άλλη μια φορά φάνηκε το πόσο σημαντικό είναι το δημόσιο σύστημα Υγείας. Η κυβέρνηση που δεν έκανε τίποτα για να υπάρχει ασφάλεια στις συγκοινωνίες, είναι η ίδια που μας λέει ότι τα νοσοκομεία περισσεύουν. Δεν περισσεύει κανένα νοσοκομείο να κλείσει, καμία κλινική να συγχωνευτεί. Το ότι υπήρχαν δύο νοσοκομεία στην περιοχή ήταν σωτήριο. Όταν γέμισαν οι χειρουργικές αίθουσες του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, άνοιξαν αυτές του Γενικού Νοσοκομείου και μετέφεραν τους ασθενείς εκεί. Δεν είναι το ίδιο επικίνδυνη μια μεταφορά μισής ώρας ενός κρίσιμου περιστατικού με τη μεταφορά για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη. Ακόμα και τα δέκα λεπτά είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. 

Ιδιωτικοποίηση

Τώρα είναι η ώρα να κλιμακώσουμε ακόμα περισσότερο τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ. Το δικαίωμα που έχει δώσει το Υπουργείο στους πανεπιστημιακούς γιατρούς να κάνουν χειρουργεία στον ιδιωτικό τομέα, δίνει άλλοθι για να υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο το δημόσιο νοσοκομείο με υποστελέχωση και ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές. Όταν οι εγκαταστάσεις είναι άθλιες -στα στρώματα, στις τουαλέτες, σε ταβάνια που στάζουν νερό- είναι λογικό ένας κόσμος να προτιμάει να πληρώσει για να κάνει περίθαλψη σε έναν χώρο που είναι πιο ανθρώπινος. 

Είναι χυδαίο να είναι μόνο μία η κλινική Παίδων του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας για να καλύπτει τις ανάγκες για μια ολόκληρη περιοχή της 5ης ΥΠΕ, δηλαδή Λάρισα, Λαμία, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Βόλο, Εύβοια, Καρπενήσι. Εφημερεύει κάθε μέρα με πολλές ελλείψεις. Πρόβλημα είναι επίσης ότι δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό στην καθαριότητα, αλλά ιδιωτικά συνεργεία από εργολάβους, που παρά τα πολλά λεφτά που παίρνουν, δεν επαρκούν. 

Το ιδιωτικό κεφάλαιο, και εδώ στη Λάρισα σε πολύ μεγάλο βαθμό, αρπάζει την ευκαιρία από τη διάλυση της Υγείας, της Παιδείας και όλου του κράτους Πρόνοιας. Ιδιωτικά σχολεία, κέντρα αποκατάστασης και κλινικές ανθίζουν, μέχρι και ιδιωτική ιατρική σχολή πάει να ανοίξει στην περιοχή. Όμως για ένα τεράστιο ποσοστό ασθενών, ειδικά σήμερα, είναι μονόδρομος το δημόσιο νοσοκομείο. Γι' αυτόν τον κόσμο το προσωπικό παλεύει να κρατήσει τις κλινικές ζωντανές. 

Αγαπάμε το δημόσιο σύστημα Υγεία και κινητοποιούμαστε για να ενισχυθεί για να μην αναγκάζεται φτωχός κόσμος να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να είναι υγιής. Εδώ στη Λάρισα οι κινητοποιήσεις που γίνονται τις τελευταίες ημέρες έχουν μαζικότητα που δεν έχω ξαναδεί, ειδικά από τους νέους. Το εργατικό κίνημα και η νεολαία έχουμε τη δύναμη να κάνουμε κόλαση την προεκλογική περίοδο για τη Νέα Δημοκρατία και να επιβάλλουμε από τα κάτω ότι τα λεφτά θα πηγαίνουν για τις ανάγκες μας και όχι για τα κέρδη τους.

Δήμητρα Καλαντζή,
επικουρική μαιευτήρας-γυναικολόγος, Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας