Εργατικό κίνημα
ΟΣΕ: 24ωρη απεργία 30/5

5 Μάρτη,24ωρη απεργία των εργαζόμενων του ΟΣΕ και πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Σε απεργία στις 30 Μάη προχωρούν οι μηχανοδηγοί του ΟΣΕ, καθώς η διοίκηση της εταιρίας δεν έχει τηρήσει καμία δέσμευση για να λειτουργεί με ασφάλεια το σιδηροδρομικό δίκτυο. Αντίθετα, επιμένει στο να αυξηθούν τα όρια ταχύτητας στα 140 χλμ ανά ώρα και μάλιστα σε μη τηλεδιοικούμενα τμήματα του δικτύου, που παραμένει κακοσυντηρημένο και γεμάτο ελλείψεις. Κυβέρνηση και “επενδυτές” είναι αμετανόητοι δολοφόνοι, που ακόμα και μετά το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη επιμένουν να ρισκάρουν τις ζωές των επιβατών και των εργαζόμενων, γιατί η ασφάλεια κοστίζει.

Σύμφωνα με καταγγελία της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης (ΠΕΠΕ), δηλαδή το σωματείο των μηχανοδηγών του ΟΣΕ, την περασμένη Κυριακή 21/5 συνέχισε να λειτουργεί κανονικά γραμμή παρά τα κομμένα καλώδια ηλεκτροκίνησης, ενώ η ζημιά είχε γίνει γνωστή από την προηγούμενη ημέρα και δεν διορθώθηκε. Στις 15 Μαΐου, πρώτη ημέρα επανεκκίνησης του Προαστιακού Λάρισας-Θεσσαλονίκης, η διοίκηση του ΟΣΕ έδωσε εντολή σε συρμό, επειδή δεν υπήρχε κλειδούχος στο Λιτόχωρο, να κινηθεί σε μονή γραμμή για 130 χιλιόμετρα από τη Λάρισας μέχρι το Πλατύ, δηλαδή και στο σημείο του δυστυχήματος στα Τέμπη, ενώ δεν λειτουργούσαν φωτοσήματα και τηλεδιοίκηση. Στον σταθμό στο Λιτόχωρο, σύμφωνα με δημοσιευμένο πρόγραμμα εργασίας, σταθμάρχης δούλευε για 14 συνεχόμενες ημέρες σε 9ωρη βάρδια. 

Το βράδυ της Τετάρτης 10/5 συρμός του δρομολογίου Αθήνα-Κιάτο άρχισε να βγάζει καπνούς στα Μέγαρα και παρ' όλα αυτά δόθηκε η εντολή να συνεχίσει το δρομολόγιο με αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά στην Κινέτα και μόνο τότε να αποσυρθεί. Ταυτόχρονα, σε όλο το δίκτυο κυριαρχούν τα προβλήματα σε φωτοσήματα και διαβάσεις. Αυτά είναι μόνο κάποια από τα “περιστατικά” -και εν δυνάμει νέες τραγωδίες- που δημιουργούν η υποστελέχωση, η ανεπαρκής συντήρηση του δικτύου, η έλλειψη τηλεδιοίκησης και ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας. Στόχος των μάνατζερ με τους παχυλούς μισθούς που είναι επικεφαλής κι έχουν πλήρη εικόνα αυτού του χάους είναι να φτάσουν τους οικονομικούς στόχους... κι όπου βγει. 

Η κάλυψη που “υποσχέθηκαν” τα συστημικά ΜΜΕ μετά τη δήθεν αυτοκριτική τους για την έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με την κατάσταση στον σιδηρόδρομο περιορίζεται στις κούφιες εγγυήσεις της ίδιας της κυβέρνησης, που θα εξασφαλίσει ότι οι “παραλείψεις” θα διορθωθούν. Λες και ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι που λίγες μέρες πριν το δυστύχημα στα Τέμπη ορκίζονταν για την ασφάλεια του σιδηρόδρομου. Αποσιωπήθηκε ακόμα και η συνέντευξη Τύπου της ΠΕΠΕ και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σωματείων Μηχανοδηγών (ALE) στις 11/5, όπου δημοσιεύτηκαν σοβαρές καταγγελίες σχετικά με την ασφαλή λειτουργία των τρένων. Δεν παρέλειψαν όμως στην επανεκκίνηση της γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης τα στημένα ρεπορτάζ με στελέχη της ΝΔ σε ρόλο απλού επιβάτη να δηλώνουν εφησυχασμένοι και ασφαλείς.  

Εξοργίζουν οι δηλώσεις Μητσοτάκη και Σκέρτσου που τολμάνε να μιλήσουν για «εργαλειοποίηση της τραγωδίας» ενάντια στις οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών και το σωματείο των μηχανοδηγών, επειδή συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις. Αφού πρώτα προσπάθησαν να φορτώσουν το φταίξιμο στον σταθμάρχη και στους εργαζόμενους που “δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους”, αλλά δεν τους πέρασε. Είναι πρόκληση να κουνάνε το δάχτυλο οι δολοφόνοι στους μηχανοδηγούς που έχασαν έντεκα συναδέλφους τους στα Τέμπη από τις εγκληματικές περικοπές και την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Σε αυτούς που προειδοποιούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για την επικίνδυνη κατάσταση του σιδηρόδρομου με κινητοποιήσεις, έγγραφα και νομικές ενέργειες. Σε αυτούς που πάλεψαν για να μην περάσει τότε η ιδιωτικοποίηση και που τώρα η απεργία τους στις 5/3 έδωσε την ώθηση για τις μεγάλες πανεργατικές κινητοποιήσεις με τα 3 εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους.

Την ώρα που η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τους έστηναν ολόκληρη επιχείρηση για να ρίξουν τις ευθύνες για τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη σε “ανθρώπινο λάθος”, αυτός ο κόσμος αποδοκίμαζε τις ιδιωτικοποιήσεις και έκανε τη γενίκευση φωνάζοντας σε όλους τους τόνους «οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους». Το αίτημα για κρατικοποίηση του ΟΣΕ απέκτησε συντριπτική αποδοχή. Παρά τον νεοφιλελεύθερο μύθο για την αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα, η πραγματικότητα είναι ότι η ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου σήμανε εκτόξευση του εισιτηρίου, κατάργηση δρομολογίων, τραγική μείωση προσωπικού με χειρότερους όρους εργασίας και χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση και κακή συντήρηση. Οι μόνοι που κέρδισαν είναι η ιταλική εταιρία -που επιδοτείται εκτός των άλλων με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από το κράτος- και οι εργολάβοι που έχουν αναλάβει τα έργα συντήρησης μέσω ΣΔΙΤ. (Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Γιώργου Ράγκου “Κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση” στο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω, Νο 158 που κυκλοφορεί).

Η νέα απεργία των μηχανοδηγών του ΟΣΕ στις 30/5 μπορεί να δώσει το πιο δυνατό χαστούκι απέναντι στην κυβέρνηση των δολοφόνων και τους κερδοσκόπους “επενδυτές”. Για να κυριαρχήσουν οι αγώνες στους δρόμους και όχι η αναμονή μπροστά στις δεύτερες εκλογές. Όπως τονίζει το σωματείο τους: «Επειδή η επανεκκίνηση του σιδηροδρόμου είναι το ζητούμενο και με την μέγιστη ασφάλεια άρα αυτή πρέπει να γίνει με όρους ουσίας και όχι επικοινωνίας, οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις αυτές οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι μηχανοδηγοί δεν θα λάβουν υπόψιν τους καμία οδηγία που θέτει σε κίνδυνο την ασφαλή κυκλοφορία των τρένων». Η ανυπακοή στις οδηγίες μπορεί να προχωρήσει στον συλλογικό έλεγχο του σιδηρόδρομου από τους ίδιους τους εργαζόμενους που ξέρουν καλύτερα τις ανάγκες του και με κριτήριο το όφελος του κοινωνικού συνόλου. Για να επιβάλουν οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ την κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο, η απεργιακή κλιμάκωση είναι ο μόνος δρόμος για να κερδίσουν όλη την εργατική τάξη στο πλευρό τους και να νικήσουν.