Γενική Απεργία στη Λοκρίδα σε όλους τους χώρους δουλειάς θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 17 Ιούλη με αίτημα να ανανεωθούν όλες οι συμβάσεις των εργαζόμενων στη ΛΑΡΚΟ. Σωματεία και φορείς της περιοχής καλούν την ίδια μέρα συγκέντρωση στις 10.30πμ στην πύλη του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ. 24ωρη απεργία αλληλεγγύης κήρυξε και η Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας (ΟΜΕ). Οι εξελίξεις σχετικά με τις απολύσεις των εργαζόμενων επιταχύνονται μετά και την απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών να απορρίψει τα ασφαλιστικά μέτρα που είχαν αιτηθεί τα σωματεία. Με την τροπολογία για τη ΛΑΡΚΟ που ψήφισε η κυβέρνηση στις 20/6, ο Ειδικός Διαχειριστής της εταιρίας μπορεί να την κλείσει πριν την ολοκλήρωση του διαγωνισμού.
«Έρχονται δύσκολες μέρες για όλους μας. Μετά από την απόλυση των εναπομεινάντων 600 εργαζομένων, το εισόδημα στην περιοχή μας θα μειωθεί σε μία νύχτα από 750.000 ευρώ σε μηνιαία βάση, σε 250.000 ευρώ. Η αύξηση της ανεργίας θα συρρικνώσει εκ νέου τα μεροκάματα. Την ώρα που η Κυβέρνηση θα κάνει διακοπές, οι πλατείες των χωριών μας θα γεμίσουν ανέργους, αλλά τα καφενεία θα είναι είτε άδεια, είτε θα γράφουν βερεσέ, η απόγνωση για το πως θα σπουδάσουν τα παιδιά μας, πως θα βγάλουμε πέρα την ακρίβεια και τα δάνεια θα μας πνίγει», τονίζουν τα σωματεία εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.
Στο μεταξύ, όπως καταγγέλλουν τα σωματεία, ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρ. Σταϊκούρας βρέθηκε στις 13/7 σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Έξαρχο Λοκρίδας και απάντησε σε γυναίκες εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ που τον ρώτησαν για το μέλλον της επιχείρησης: «Κάθεστε και πληρώνεστε, από Δευτέρα είστε απολυμένοι, δεν υπάρχει επενδυτής, δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχουν προγράμματα». Πέρα από την κυνικότητα, η ουσία είναι ότι σχέδιο υπάρχει και για το μέλλον της εταιρίας και για τους εργαζόμενους.
Δεν είναι τυχαίο ότι μια βδομάδα μετά την ψήφιση της τροπολογίας για το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, ιδρύθηκε η Ανώνυμη Εταιρία Hellenic Nickel, κοινοπραξία της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και της AD Holdings, που εδρεύει στο Λιχτενστάιν. Αυτή είναι η εταιρία που προορίζεται να αναλάβει τις δραστηριότητες της ΛΑΡΚΟ στον τομέα του νικελίου. Με την απόλυση των εργαζομένων, η εταιρία μπορεί πλέον να παραδοθεί χωρίς προσωπικό, συνδικαλισμό και δικαιώματα. Και έτσι να περάσει ο διαγωνισμός για το ξεπούλημα στο επόμενο στάδιο -αφού εκδοθεί και η απόφαση του ΣτΕ για την προσφυγή της ιρλανδικής CMI που κατήγγειλε τον διαγωνισμό. Με λίγα λόγια, το σχέδιο της κυβέρνησης ήταν να αποτύχει η λειτουργία της ΛΑΡΚΟ και να ξεπουληθεί όσο όσο με τους όρους των επενδυτών. Από την άλλη, θέλουν να φτάσουν στον πάτο τους εργαζόμενους για να αποδεχτούν χειρότερους όρους εργασίας και περικοπές στις θέσεις εργασίας, και προφανώς όλα αυτά με τη διάλυση των σωματείων. Η ανεργία και ο μαρασμός της περιοχής να λειτουργήσουν εκβιαστικά πάνω τους και να μπει στο ζύγι η επιβίωση και το δίκιο του αγώνα.
Η Γενική Απεργία στη Λοκρίδα στις 17/7 είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση ανατροπής του σχεδίου της κυβέρνησης. Χωρίς όμως σχέδιο άμεσης κλιμάκωσης, δεν αρκεί για να κερδίσει. Η κυβέρνηση έδειξε ήδη από τις 20/6 με την τροπολογία ότι προχωράει δυναμικά για να αποτελειώσει το έγκλημα εις βάρος της ΛΑΡΚΟ. Μετά την πανεργατική απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα εκείνη την ημέρα, τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ δεν αποφάσισαν την κλιμάκωση του αγώνα, αλλά την αναμονή -για άλλη μια φορά. Ακόμα και στη μεγάλη σύσκεψη στη Λάρυμνα λίγες μέρες μετά, δεν έλειψαν τα μεγάλα λόγια για αγώνα από τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και την ηγεσία του ΚΚΕ, που καθορίζουν τα σωματεία, έλειψε όμως το πρόγραμμα δράσης. Περιορίστηκε σε νέες συναντήσεις με υπουργεία και την εργοδοσία, και νέα συνέλευση ...αρχές Αυγούστου.
Το αίτημα για δημόσια ΛΑΡΚΟ έχει εξαφανιστεί, ενώ το ξεπούλημά της έχει γίνει αποδεκτό με τον μόνο όρο να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας. Όπως έλεγε η ηγεσία του ΚΚΕ σχετικά με τους σιδηροδρόμους, τι δημόσιο, τι ιδιωτικό, στον καπιταλισμό δεν κάνει διαφορά. Χρειάζεται ο πήχης των διεκδικήσεων να μπει πιο ψηλά, βάζοντας το αίτημα της επανακρατικοποίησης της ΛΑΡΚΟ και με εργατικό έλεγχο, για να διασφαλιστούν πράγματι οι θέσεις εργασίας. Μαζί με ένα πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων διαρκείας με πανελλαδική εμβέλεια και οργανωμένη κατάληψη των χώρων της ΛΑΡΚΟ από τους εργαζόμενους, για να υπάρξει πραγματική πίεση σε κυβέρνηση και αφεντικά. Οι εργαζόμενοι έχουν αποδείξει ότι και θέλουν και μπορούν να το φτάσουν μέχρι τέρμα.