Σε δημόσια διαβούλευση αναμενεται να μπει μέχρι το τέλος του μήνα νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Μέχρι τότε θα είναι έτοιμο ακόμα άλλο ένα νέο νομοσχέδιο, αυτό για τα Ωνάσεια Σχολεία. Πρόκειται για νέες επίθεση στον δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου και στη δημοκρατική λειτουργία του.
Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο, ανάμεσα σε άλλα, ενισχύεται ακόμα περισσότερο ο ρόλος του διευθυντή. Θα επιλέγει τους υποδιευθυντές, θα έχει πιο αποφασιστικό ρόλο στο ωρολόγιο πρόγραμμα, θα είναι αυτός που θα προτείνει ποιος εκπαιδευτικός του σχολείου του θα πρέπει να αξιολογηθεί, ενώ θα παίζει τον ρόλο και του επιθεωρητή με το δικαίωμα να μπαίνει απροειδοποίητα στην αίθουσα διδασκαλίας για να παρακολουθήσει το μάθημα που κάνει ο εκπαιδευτικός. Με λίγα λόγια, προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις ρυθμίσεις που ήταν ήδη ξεκινημένες ώστε να υπάρχουν διευθυντές φόβος και τρόμος για τους εκπαιδευτικούς στις επιταγές του υπουργείου. Όσοι διευθυντές δεν έχουν ακολουθήσει τη γραμμή του υπουργείου διώκονται για να αντικατασταθούν με δικούς τους.
«Κερνάει» ο Ωνάσης
Σχετικά με τα Ωνάσεια Σχολεία, σχεδιάζεται σύμβαση δωρεάς μεταξύ του Ιδρύματος Ωνάση και του Ελληνικού Δημοσίου για την ίδρυση και λειτουργία τους. Το Ίδρυμα θα αναλάβει τη χορήγηση υποτροφιών και την ανακαίνιση των κτιρίων σε 11 Γυμνάσια και 11 Λύκεια -σε ευάλωτες περιοχές σύμφωνα με το ρεπορτάζ- στα οποία θα λειτουργήσουν τα “δημόσια” Ωνάσεια σχολεία και των οποίων στη διοίκηση θα πλειοψηφεί -τυπικά τουλάχιστον- το Δημόσιο. Ωνάσης “κερνάει”, αλλά γιατί; Ουσιαστικά βάζουν κανονικά από την μπροστινή πόρτα τους χορηγούς, δημιουργώντας ταυτόχρονα τα σχολεία πολλών ταχυτήτων που παλεύουν οι εκπαιδευτικοί να μην δημιουργηθούν μέσα από την αξιολόγηση, ειδικά στις πιο ευάλωτες περιοχές. Κι αυτά σε μια χρονική περίοδο που σε μια σειρά σχολεία τραυματίζονται μαθητές και εκπαιδευτικοί από σοβάδες που πέφτουν στα κεφάλια τους.
Όλα αυτά τα “σχέδια” για να εφαρμοστούν χρειάζεται να τσακίσουν τις αντιστάσεις των εκπαιδευτικών. Μέχρι στιγμής δεν τα έχουν καταφέρει. Ο απεργιακός αγώνας στα σχολεία χρειάζεται κλιμάκωση μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων.