Απεργία σεισμός προμηνύεται την 28η Φλεβάρη σε όλη τη χώρα. Είναι η μέρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία στα Τέμπη αλλά γύρω από την οργή για το έγκλημα και τη συγκάλυψή του, ενώνονται όλες οι διεκδικήσεις και η αγανάκτηση απέναντι στην κυβέρνηση: 

Προφανώς η μάχη των οικογενειών των δολοφονημένων για Δικαιοσύνη που έχουν στο πλευρό τους τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Η κυβέρνηση και οι φίλοι της, έντρομοι μετά τα πρόσφατα μεγάλα συλλαλητήρια, προσπαθούν να θολώσουν τα νερά χρησιμοποιώντας βίντεο που δήθεν αμφισβητούν τις καταγγελίες για εύφλεκτα υλικά. Παίρνουν όμως την απάντηση από τους ίδιους τους συγγενείς των θυμάτων. 

«Ξεχάστε τα πάντα μα τα ΠΑΝΤΑ! Όσα χρόνια και να περάσουν ό,τι και να ακούτε, ό,τι και να ακούμε, πάντα θα γυρίζουμε στα ίδια ερωτήματα! Τα παιδιά μας όμως δίνουν όλες τις απαντήσεις, αυτά θα τους δικάσουν. Μαζί με τα παιδιά μας στις 28/02/25 όλοι εσείς μαζί θα τους ΔΙΚΑΣΕΤΕ», δηλώνει ο Νίκος Πλακιάς, που έχασε δύο κόρες και μία ανηψιά στα Τέμπη.

Μαζί θα βγει στο δρόμο και η μάχη των εργαζομένων στους σιδηρόδρομους που πρώτοι κήρυξαν απεργία τη συγκεκριμένη μέρα. Δυο χρόνια μετά τη δολοφονία, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει κάτι, αντίθετα 200 εργαζόμενοι προορίζονται προς απόλυση και μάλιστα οι πρώτοι 90 από αυτούς, την 28η Φλεβάρη, την πλέον σημαδιακή ημέρα για το θανάσιμο πρόβλημα της υποστελέχωσης. «Μετά την αιφνιδιαστική ανακοίνωση για το κλείσιμο 34 εκδοτηρίων έως το τέλος Μαρτίου, εκφράζουμε την απογοήτευση και την ανησυχία μας, καθώς 200 οικογένειες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εισόδημα. Η απόφαση αυτή υποβαθμίζει περαιτέρω το σιδηροδρομικό δίκτυο» τονίζουν μεταξύ άλλων οι εργαζόμενοι σε ανοιχτή επιστολή τους προς τον Μητσοτάκη. 

Στην προσπάθεια για την επιτυχία της απεργίας αλλά και το άνοιγμα της συζήτησης για τον σιδηρόδρομο εντάσσονται οι εκδηλώσεις που οργανώνει σε χώρους και γειτονιές η Εργατική Αλληλεγγύη με τίτλο «Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν – Κρατικοποίηση των τρένων χωρίς αποζημίωση για την Hellenic Train, με εργατικό έλεγχο» (βλ. σελ.18). 

Στις 28 Φλεβάρη όμως θα ενωθούν και οι μάχες για Υγεία, Παιδεία, μισθούς. Ο αγώνας να μπει φραγμός στις δολοφονικές επιθέσεις είτε αυτές σημαίνουν νεκρούς πρόσφυγες σε θάλασσες και αστυνομικά τμήματα είτε στήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Η πάλη για την ανατροπή μιας κυβέρνησης που είναι στα σκοινιά μετά το χτύπημα που της έδωσαν τα μεγάλα συλλαλητήρια της Κυριακής 26/1. 

O Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης δίνει όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση της απεργίας σε κάθε χώρο δουλειάς βάζοντας την προοπτική της απεργιακής κλιμάκωσης για «Να ανατρέψουμε τους δολοφόνους». Στην προκήρυξή του συμπυκνώνει όλες τις μάχες που ενώνονται στη γενική απεργία: 

«Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, αυτή “η συμμορία του θανάτου”, έχουν μετατρέψει όλη την κοινωνία σε Τέμπη. Ο Άδωνις, έχει μετατρέψει τα νοσοκομεία σε ερείπια. Ασανσέρ πέφτουν, οι ασθενείς περιμένουν στις ουρές και αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους στα κοράκια του ιδιωτικού τομέα. Οι εργάτες και οι εργάτριες της Υγείας εξοντωμένοι από την έλλειψη προσωπικού και τις περικοπές καθημερινά βγαίνουν στους δρόμους για να υπερασπίσουν το ΕΣΥ από την διάλυση και την ιδιωτικοποίηση. Ο Πιερρακάκης, ξεπουλάει στο Ίδρυμα Ωνάση τα δημόσια σχολεία, τσαλαπατώντας τις ζωές των νέων παιδιών, όπως έκαναν και με το έγκλημα των Τεμπών, πετώντας στα αζήτητα μαθητές και εκπαιδευτικούς και ξεσηκώνει την οργή όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας… 

Οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε Τέμπη. Καθημερινά εργάτες ξεψυχάνε πάνω στο μεροκάματο γιατί δεν υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, αφού ο Μητσοτάκης τα έχει χαρίσει όλα στα αφεντικά. Η ακρίβεια τσακίζει το εργατικό εισόδημα, ο μισθός δεν φτάνει ούτε για το πρώτο δεκαπενθήμερο, και την ίδια ώρα, ο Μητσοτάκης χαρίζει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες. Αλλά τα συνδικάτα ξεσηκώνονται διεκδικώντας συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις. 

Η κυβέρνηση δολοφονεί πρόσφυγες στα σύνορα, όπως έκανε μαζικά με 600 νεκρούς στην Πύλο δολοφονεί αμάχους και παιδιά στην Παλαιστίνη, στηρίζοντας με κάθε τρόπο τον σφαγέα Νετανιάχου. Αυτήν την κυβέρνηση που βρίσκεται σε κρίση και αποδρομή, μπορούμε να την ανατρέψουμε με τους αγώνες και τις απεργίες μας… 

Αυτήν την οργή θα την βγάλουμε μαζικά στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη. Γι’ αυτό οργανώνουμε από τώρα τους χώρους μας για να εξασφαλίσουμε την μεγαλύτερη συμμετοχή στην απεργία και στα συλλαλητήρια. Με Γενικές συνελεύσεις με επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο, ξεσηκώνουμε όλους και όλες. Παλεύουμε για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων και να ανοίξουμε μια άλλη προοπτική για το εργατικό κίνημα. 

Μια προοπτική που δεν περιορίζεται στις κοινοβουλευτικές λύσεις της αντιπολίτευσης, αλλά αντίθετα βάζει μπροστά την εργατική διέξοδο. Τον εργατικό έλεγχο σε κάθε χώρο δουλειάς και σε όλη την κοινωνία. Να πάρουν το κουμάντο της κοινωνίας οι εργάτριες και οι εργάτες, για να τελειώνουμε μια και καλή με το σύστημα που για τα κέρδη των αφεντικών θυσιάζει καθημερινά τις ζωές μας».

28 Φεβρουαρίου όλοι/ες στην απεργία. Ως εδώ! Τα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες μας τελειώσανε. Πέρασαν δυο χρόνια κι ακόμα προσπαθούν να κουκουλώσουν ένα από τα μεγαλύτερα σιδηροδρομικά εγκλήματα της Ευρώπης. Ξαφνικά αυτές τις μέρες μας παρουσιάζουν cd και προσπαθούν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια, ότι όλα με την εμπορική αμαξοστοιχία έβαιναν καλώς. Ενώ στην πραγματικότητα η ίδια η εταιρία σεκιόυριτι είχε παραδεχτεί ότι πάνω στα cd είχαν γραφτεί άλλες κόπιες οπότε δεν μπορούμε να δούμε τι πραγματικά κουβαλούσε η εμπορική αμαξοστοιχία. Κάτι που μου έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση είναι ότι η αστυνομία και η πυροσβεστική δεν πήραν κατάθεση από κανέναν αυτόπτη μάρτυρα. Αυτή τη φορά είμαστε όλοι αποφασισμένοι να μην αφήσουμε τη συνέχεια της ατιμωρησίας όπως στο Μάτι, το Σάμινα ή το σχολικό λεωφορείο πάλι στα Τέμπη. Αν δεν θέλουν οι πολιτικοί να μάθουμε την αλήθεια, θα την φέρει στο φως ο λαός με δυναμικούς αγώνες. Ο πολιτικός ξεπεσμός δεν έχει τέλος με τις δηλώσεις στα συστημικά κανάλια που λένε ότι όλα αυτά γίνονται για να πάρουν οι γονείς μεγαλύτερες αποζημιώσεις. Η πολιτική τους είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο ηθικής. Ας τους δείξουμε λοιπόν ποιος πραγματικά έχει τη δύναμη.     

Η απεργία είναι πολύ σημαντική γιατί αναδεικνύει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν. Χρειάζεται να βάλουμε τη διεκδίκηση για επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων χωρίς αποζημίωση στην Hellenic train. Οργανώνουμε την απεργία στο χώρο δουλειάς και προγραμματίζουμε παρεμβάσεις με το κάλεσμα του συνδικάτου για την απεργία στις 28 Φλεβάρη. Το κλίμα είναι διαφορετικό μετά τα συλλαλητήρια της 26 Ιανουαρίου. Πολλοί συνάδελφοι/ισσες συμμετείχαν, ακόμα και αυτοί που δεν περιμέναμε να τους δούμε στο δρόμο. Αλλά δεν μένουν στο ζήτημα των Τεμπών οι διεκδικήσεις. Σε εμάς υπάρχει ας πούμε συζήτηση και δυσαρέσκεια για το ύψος των μισθών. O στόχος είναι φτιάξουμε επιχειρησιακό σωματείο κι έχουμε βήματα μέχρι εκεί αλλά η επιτυχία της απεργίας θα βοηθήσει και στην καλύτερη οργάνωση του χώρου. 

Πάνος Λουκίσας,
εργαζόμενος σε εταιρεία πληροφορικής

Την Πέμπτη προγραμματίζουμε γενική συνέλευση με πρώτο θέμα τη συμμετοχή στην απεργία της 28ης Φλεβάρη και δεύτερο το να κλείσουν ζητήματα που αφορούν τη Συλλογική Σύμβαση. Ήδη έχουμε κάνει συνελεύσεις και συζητήσεις για τη διαμόρφωση πρότασης για ΣΣΕ πάνω σε όλα τα ζητήματα – το οικονομικό, τις παροχές, τις άδειες αλλά και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες που δεν είναι δεδομένες. Στην παρούσα κατάσταση για παράδειγμα δεν υπάρχει η ελευθερία να μοιράσουμε ανοιχτά μια προκήρυξη. Αλλά πλέον πολλά έχουν αλλάξει μετά τις 26/1. Η συμμετοχή στην πορεία ήταν τεράστια. Συμμετείχαμε με απόφαση του σωματείου και το μπλοκ μας είχε πολύ κόσμο. Είναι κόσμος που έχει εμπειρίες αγώνα, αρκεί να θυμίσω ότι στην περυσινή πανεργατική απεργία στις 28/2 είχαμε το μέγιστο ποσοστό απεργών. Φέτος η οργή που υπάρχει για τη συγκάλυψη είναι εμφανής σε όλους τους συναδέλφους/ισσες. Χρειάζεται να συνδέσουμε την οργή για το έγκλημα στα Τέμπη με τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης και τις επιθέσεις της σε όλα τα επίπεδα, από τα νοσοκομεία μέχρι την εκπαίδευση με την αξιολόγηση και τα Ωνάσεια και παντού.

Χρύσα Καλογεράκη,
μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Βeta cae systems

H μεγάλη κινητοποίηση για τα Τέμπη την Κυριακή 26/1, δείχνει ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να το βάλει κάτω κι έτσι θα πάμε και για την απεργία στις 28/2. Να είναι σίγουροι ότι θα φάνε τα μούτρα τους, όλοι αυτοί που λένε ότι ο κόσμος είναι ανοργάνωτος και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η εργατική τάξη με τον αγώνα της δείχνει ότι όχι μόνο πρέπει να πέσει η κυβέρνηση, αλλά να γίνουν όλες οι αλλαγές που ζητάει η κοινωνία. Αλλαγές που θα σημαίνουν τη ριζική ανατροπή του συστήματος. Αλλαγές που θα σημαίνουν ένα καινούργιο σύστημα όχι καπιταλιστικό, όχι του κέρδους και της εκμετάλλευσης, αλλά που όλοι θα έχουν αυτά που έχουν ανάγκη. Αυτή τη στιγμή τα έχουν διαλύσει όλα. Στους δήμους δουλεύουμε τσάμπα σχεδόν. Μισθοί δεν υπάρχουν, ωράρια δεν υπάρχουν, εργαζόμενοι αρκετοί δεν υπάρχουν. Στην Υγεία; Πρωτοβάθμια περίθαλψη δεν υπάρχει. Για να πας στο ΤΟΜΥ του Ρέντη για παράδειγμα σου βάζουν χίλια εμπόδια. Την κατάσταση στα νοσοκομεία την ξέρουμε όλοι. Στο σιδηρόδρομο δυο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ακόμα μπαίνεις μέσα και δεν ξέρεις αν θα φτάσεις στον προορισμό σου. Και κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη.

Ελένη Τσαγανού,
εργαζόμενη στο δήμο Νίκαιας Ρέντη 

Πριν δυο χρόνια, όταν έγινε η δολοφονία στα Τέμπη, είχαν βγει πολλές συνδικαλιστικές ηγεσίες και έλεγαν ότι έχουμε πένθος, το πολύ να πάμε σε ένα απογευματινό συλλαλητήριο. Τελικά αυτή η αντιμετώπιση δεν πέρασε. Έχει σημασία ότι έγιναν πανεργατικές απεργίες – η μεγάλη στις 8 Μάρτη- και κατέβηκαν σχεδόν τρία εκατομμύρια στους δρόμους κάνοντας τη σύνδεση με τις γυναικοκτονίες. Αυτό έγινε και την επόμενη χρονιά και θα γίνει και τώρα. Στα νοσοκομεία συζητάμε για μεγαλύτερη κλιμάκωση με 48ωρη απεργία 27 και 28 Φλεβάρη και να συνεχίσουμε και με νέα απεργία στις 8 Μάρτη. Πάνε μαζί αυτά. Ο κόσμος ζητάει δικαιοσύνη για όλα. Για τις δολοφονίες στα Τέμπη, για τις γυναικοκτονίες, για τις δολοφονίες μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα και στην Πύλο. Σε όλους τους χώρους υπάρχει η αίσθηση ότι για να τελειώνουμε με την κυβέρνηση χρειάζεται να κλιμακώσουμε σε αγώνα διαρκείας. Οργανώνουμε με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς κι επιτροπές αγώνα που δίνουν στον κάθε συνάδελφο/ισσα τη δυνατότητα να πάρει πάνω του την επιτυχία της απεργίας και την κλιμάκωση.

Ζαννέτα Λυσικάτου,
γιατρός νοσοκομείο Ευαγγελισμός

H μαζικότητα του συλλαλητηρίου στις 26/1 πραγματικά αποτελεί ένα ορόσημο. Γέμισε με αισιοδοξία έναν ολόκληρο κόσμο και έχει αλλάξει πάρα πολύ τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο κόσμος θεωρεί ότι έχει τη δύναμη να μπορέσει να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση και τις επιθέσεις της. Ήταν μεν για το έγκλημα στα Τέμπη αλλά άνοιγε όλη την ατζέντα. Φωνάζονταν συνθήματα για την Παλαιστίνη, για την Πύλο κλπ από κόσμο που δεν ήταν της επαναστατικής Αριστεράς, αλλά που αισθανόταν την ανάγκη να φωνάξει για όλα αυτά. Πολύ χαρακτηριστικό ήταν επίσης ότι με όποιον και να συζητούσες, το πρώτο πράγμα το οποίο άνοιγε στην κουβέντα είναι «πολύ καλό το σημερινό, μετά τι κάνουμε, χρειάζεται απεργιακή κλιμάκωση». Αυτό το άκουγες από τα στόματα όλων. 

Στο σωματείο μας, ο ΣΕΠΕ Χανίων πήγαμε σε γενική συνέλευση την Τετάρτη για την απεργία στις 28/2 και θα διεκδικήσουμε από τη ΔΟΕ να προχωρήσει σε απεργιακή κλίμακωση. Και προφανώς θα ανοίξουμε και την κινητοποίηση για τις 8 Μάρτη στη συνέχεια. 

Είναι μία περίοδος που χιλιάδες εργαζόμενοι/ες που έδιναν τις μάχες μες στους χώρους τους με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση, πλέον αντιλαμβάνονται ότι έχουμε τη δύναμη, ότι ο κόσμος μπορεί μαζικά να βγει στους δρόμους και να αλλάξει τα δεδομένα αυτής της κοινωνίας. Αυτή η φοβερή κινητοποίηση του κόσμου, που φαίνεται και μέσα στους χώρους δουλειάς με τις συνελεύσεις, με τις συσκέψεις και τη διάθεση που υπάρχει για την οργάνωση της απεργίας στις 28 Φλεβάρη, δείχνει και τη δυνατότητα που έχει η επαναστατική Αριστερά και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα να οργανώσει κόσμο στις γραμμές του, για να μπορούμε κάθε νέα μάχη για να τσακίσουμε και αυτήν την κυβέρνηση αλλά και συνολικά το σύστημα, να τη δίνουμε από καλύτερη αφετηρία κάθε φορά.

Μαργαρίτα Παπαμηνά,
δασκάλα ΣΕΠΕ Χανίων

Καθώς ο τρέχων κύκλος σκανδάλων και κινητοποιήσεων περιστρέφεται γύρω από το έγκλημα στα Τέμπη, δίνεται η δυνατότητα στους εργαζόμενους του σιδηρόδρομου να αποτελέσουν αιχμή του δόρατος κοινωνικών και ταξικών διεκδικήσεων, που φτάνουν πολύ παραπέρα από τον στενότερο κλάδο των συγκοινωνίων. Όλο αυτό το σκάνδαλο συμπαρασύρει πέρα από το στενά σιδηροδρομικό κλάδο, την Δικαιοσύνη, τις ελεγκτικές αρχές των Υπουργείων κλπ. Είναι πολύ βαθύ και πολύ εκτεταμένο.

Η σιδηροδρομική τεχνογνωσία στην Ελλάδα έχει απολεστεί. Η θεωρητική κατάρτιση και οι δεξιότητες έχουν πέσει στον πάτο σε ολόκληρη την ιεραρχική κλίμακα των υπαρχόντων φορέων. Η κουλτούρα ασφαλείας, που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ποτέ της προκοπής στον ελληνικό σιδηρόδρομο, με τα Μνημόνια κατέρρευσε ολοκληρωτικά. Το σιδηροδρομικό αντικείμενο είναι πρακτικά ανύπαρκτο σε ένταση και σε γεωγραφική κάλυψη με όλες τις καταργήσεις δικτύων που έχουν γίνει. Φτάσαμε να κυκλοφορούν μόνο δύο τρένα, ας πούμε, βορείως της Λάρισας και αυτά τα δύο κατάφεραν να τα τρακάρουν μεταξύ τους.

Και μην παραβλέπουμε ότι η σύγκρουση αυτή καθ' αυτή είναι αποκλειστικά επακόλουθα των μνημονιακών ρυθμίσεων όπως και η γενικότερη ανυπαρξία του σιδηροδρόμου. Η μνημονιακή μιζέρια αποτρέπει την προσέλκυση προσωπικού αξιώσεων στις σιδηροδρομικές και όχι μόνο συγκοινωνίες. Στο Μετρό που εργάζομαι εγώ, έχουμε σωρεία παραιτήσεων που φτάνουν και τους μισούς ή τα δύο πέμπτα πολλών γκρουπ, όταν διαπιστώνουν την αναντιστοιχία αμοιβών και συνθηκών εργασίας. Στην υλικοτεχνική υποστήριξη, επίσης, γίνονται χοντρές τσιγκουνιές, ενώ έχουν εξαντληθεί τα όποια προμνημονιακά αποθέματα υπήρχαν. Ελάχιστα εναπομένοντα στελέχη με αξιόλογη τεχνογνωσία στο σύνολο του σιδηροδρομικού κλάδου ή κρατούνται τελείως έξω από τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, είτε σε μεγάλο ποσοστό συμμετέχουν στην ομερτά και στη συγκάλυψη. Στην υγιεινή και ασφάλεια έχουμε, επίσης, τεράστιο πρόβλημα με εκπροσώπους που στην ουσία αποτελούν φερέφωνα της διοίκησης. 

Νίκος Σμπαρούνης,
εργαζόμενος στο Μετρό της Αθήνας