Όπως σε όλες τις πόλεις της χώρας έτσι και στον Βόλο έγινε μια μεγαλειώδης απεργία την Παρασκευή 28/2 με πρωτοφανείς αριθμούς. 40.000 με 50.000 άνθρωποι κατέβηκαν στην απεργία, δεδομένα πρωτοφανή για τον Βόλο. 

Η ίδια εικόνα κυριάρχησε και σε όλες τις υπόλοιπες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας που έγιναν απεργιακές συγκεντρώσεις. Ο Βόλος είναι μια πόλη των 120.000 άρα αυτό μας δείχνει πόσο οργισμένος είναι ο κόσμος και τη διάθεση του που είναι ακόμα μεγαλύτερη να συνεχίσει. Αυτό φάνηκε από την εξόρμηση με την Εργατική Αλληλεγγύη που κάναμε που έδειχνε τη διάθεση να πέσει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και την αναζήτηση εναλλακτικής. 

Ταυτόχρονα, είναι πλέον καθαρό ότι η κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο σε όλους τους τομείς είναι η μόνη λύση. Η οργή φάνηκε και στις συνελεύσεις μας στα πανεπιστήμια. Σε όλες τις συνελεύσεις ο κόσμος περίμενε να ακούσει τι δυνατότητες έχουμε και πώς μπορούμε να προχωρήσουμε με βασικό πυλώνα τα Τέμπη για να ανοίξουμε και τα υπόλοιπα μέτωπα για την ανατροπή. 

Η απεργία της 8ης Μάρτη και η παγκόσμια ημέρα δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό στις 22 Μάρτη σηματοδοτούν την συνέχεια. Η σύνδεση της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη με τις διαγραφές των φοιτητών και την διάλυση των νοσοκομείων γίνεται αντιληπτή περισσότερο από κάθε άλλη φορά. 

Εντυπωσιακή ήταν η εικόνα της Ιχθυολογίας. Εκεί η συνέλευση έφτασε να γίνεται με τον διπλάσιο κόσμο από την προηγούμενη φορά. 

Στην Αρχιτεκτονική η τοποθέτηση του ΣΕΚ στις Σχολές επικεντρώθηκε στην οργάνωση της απεργίας της 28ης Φλεβάρη μέσα από την κατάληψη της σχολής. Η συνέχεια του κινήματος και των καταλήψεων ήταν ένα ακόμη στοιχείο της συζήτησης της συνέλευσης. 

Μέσα σε αυτή την βδομάδα στις εξορμήσεις μας για την απεργία της Παρασκευής ο κόσμος ο οποίος συζητήσαμε είχε όρεξη να συζητήσει πολιτικά για την απεργία. 

Η εβδομάδα η οποία έρχεται είναι πολύ πιο κρίσιμη από την προηγούμενη. Από την πλευρά μας χρειάζεται να προχωρήσουμε κλιμακώνοντας το κίνημα. Είναι ώρα οι φοιτητές να συνεχίσουν με καταλήψεις διαρκείας.