Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε γύρος Γενικών Συνελεύσεων στις σχολές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Κρήτης, του Βόλου και άλλων πόλεων της Ελλάδας με κέντρο τη συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων με καταλήψεις στην πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη. Ένα κομμάτι σχολών, μέσα σε αυτές το Φυσικό, το Γεωπονικό, η ΣΕΜΦΕ στην Αθήνα και η Αρχιτεκτονική στον Βόλο βρισκόντουσαν ήδη υπό κατάληψη την προηγούμενη βδομάδα και προχωρούσαν σε εκ νέου Γενικές Συνελεύσεις.
Οι συνελεύσεις άνοιξαν ζητήματα στρατηγικής σχετικά με το πως μπορεί να νικήσει το κίνημα των Τεμπών και το ποια ακριβώς θα είναι η νίκη του. Η συζήτηση ήταν πολλά βήματα παραπέρα από το “όχι στη συγκάλυψη” και αυτό δείχνει το πως οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θέλουν και έχουν την όρεξη να παλέψουν απέναντι στην κυβέρνηση και τις δολοφονικές της πολιτικές αλλά και το πως έχουν την πείρα της πολιτικοποίησης μέσα στα πανεπιστήμια με τις ιδέες της Αριστεράς.
Στα πλαίσια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια που κατέβηκαν στις γενικές συνελεύσεις τέθηκε το αίτημα της κρατικοποίησης του σιδηροδρόμου χωρίς αποζημίωση για τη Hellenic Train με εργατικό έλεγχο. Στην περίπτωση της Φιλοσοφικής σχολής η συζήτηση άνοιξε γύρω από την 8η Μάρτη, τις ρίζες της γυναικείας καταπίεσης και γύρω από το αν το υποκείμενο που μπορεί να σπάσει το σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση είναι οι φεμινιστικές συλλογικότητες γενικά και αόριστα ή ίδια η εργατική τάξη.
Στις σχολές που παρεμβαίνει το ΣΕΚ υπήρξε η σύνδεση των δολοφονικών ιδιωτικοποιήσεων, με τον ρατσισμό και τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις στα σύνορα, με το ναυάγιο της Πύλου να είναι το πιο φονικό παράδειγμα αυτών των πολιτικών. Η σύνδεση επίσης των ιδιωτικοποιήσεων με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη είναι κοινός τόπος για όλη την Αριστερά στα πανεπιστήμια.
Σε αρκετές καταλήψεις συγκροτήθηκαν συντονιστικές επιτροπές κατάληψης που οργάνωναν δράσεις, όπως τη δημιουργία πανό για την απεργία, τα μοιράσματα σε γειτονιές και εργατικούς χώρους και εκδηλώσεις.
Συνολικά, περίπου 150 ήταν οι σύλλογοι οι οποίοι έλαβαν απόφαση μέσα από τη Γενική τους Συνέλευση για συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 28 του Φλεβάρη με κατάληψη. Το πανό της κατάληψης της Φιλοσοφικής σχολής βρέθηκε στο Σύνταγμα με το σύνθημα “Καταλήψεις διαρκείας απέναντι στην κυβέρνηση των δολοφόνων”.
Αυτήν την εβδομάδα υπάρχει νέος γύρος γενικών συνελεύσεων ο οποίος θα είναι κρίσιμος. Τα πολιτικά ζητήματα των συνελεύσεων της προηγούμενης βδομάδας και του προηγούμενου διαστήματος θα συζητηθούν με τον αέρα της πανεργατικής απεργίας που παρέλυσε τα πάντα.
Η απεργία ήταν αυτή που έκανε την 28 Φλεβάρη να μείνει στην ιστορία και την εργατική τάξη να λειτουργήσει συλλογικά. O δρόμος έχει ανοίξει αλλά η δικαίωση δεν θα έρθει μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες και προτάσεις μομφής. Η μομφή έγινε στους δρόμους, αυτή τη στιγμή χρειάζεται συνέχεια και κλιμάκωση της πάλης με τα αιτήματα που έχουν ανοίξει οι αγώνες της εργατικής τάξης και μπορούν να επιβάλλουν τη δικαίωση. Η κλιμάκωση το επόμενο διάστημα χρειάζεται να είναι απεργιακή με πρώτο σταθμό την απεργία της 8ης Μάρτη για την Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας. Οι φοιτητικές καταλήψεις θα παίξουν ρόλο στο πλευρό του εργατικού κινήματος.
Οι εκδηλώσεις για την 8η Μάρτη που διοργανώνει η Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη στις σχολές θα αναδείξουν τις συνδέσεις ανάμεσα στις δολοφονικές ιδιωτικοποιήσεις, στον σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση ενώ παράλληλα θα δώσουν τον τόνο για την επόμενο μεγάλο σταθμό στην απεργία του Σαββάτου.
Φιλοσοφική Αθήνας
Την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου η μαζικότατη συνέλευση της Φιλοσοφικής η οποία έφτασε κάποια στιγμή να αγγίζει νούμερα πάνω από 300 άτομα, βγήκε με μαχητική απόφαση για τριήμερη κατάληψη της σχολής για τα Τέμπη κόντρα σε μια κυβέρνηση που οδήγησε σ αυτό το έγκλημα και έρχεται τώρα να πρωτοστατήσει στην συγκάλυψή του.
Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν, η κυβέρνηση πρέπει να πέσει, ο σιδηρόδρομος πρέπει να κρατικοποιηθεί κάτω από τον έλεγχο των εργατών, αυτές ήταν οι φράσεις που συμπυκνώνουν το πολιτικό σκηνικό που το φοιτητικό σώμα έβαλε στην συζήτηση. Η συζήτηση ήταν από τις πιο πολιτικές των τελευταίων ετών με τις ηγεσίες της ρεφορμιστικής αριστεράς να μην μπορούν να επιχειρηματολογήσουν γιατί προτείνουν ένα συντηρητικό πλαίσιο μάχης αφού όλο το αμφιθέατρο στήριζε τον δρόμο των καταλήψεων από την αρχή. Θέλουμε να αλλάξουν οι ζωές μας, να μην συμβούν ξανά νέα Τέμπη και το θέλουμε τώρα. Δεν περιμένουμε να ψηφίσουμε σωστά για να αλλάξουν τα πράγματα αλλά τώρα οργανώνουμε το πώς θα πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Ο ρόλος των επαναστατών μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες γίνεται κεντρικός. Μπορεί να καθορίσει ότι η οργή του κόσμου δεν θα πέσει στο κενό αλλά θα γίνει οργάνωση και δράση. Δύο μήνες πέρυσι το φοιτητικό κίνημα αντιστάθηκε στην πρώτη απόπειρα της κυβέρνησης για ιδιωτικοποιήσεις, φέτος βγαίνει πάλι μπροστά να φωνάξει ότι το κεφάλαιο σκοτώνει. Με αυτό το πρόταγμα κατεβήκαμε στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη στην μεγαλύτερη πανεργατική απεργία που είχε να δει το κίνημα εδώ και χρόνια.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες ενώσαμε τις φωνές μας μαζί με τους εργάτες και τις εργάτριες απαιτώντας εδώ και τώρα να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Να πάμε μέχρι τέλους την μάχη για την ανατροπή του συστήματος που υπηρετούν. Ξανά θα βρεθούμε στα αμφιθέατρα να συνεδριάσουμε και να αποφασίσουμε την συνέχεια του κινήματος για να δώσουμε τη χαριστική βολή στο κουφάρι της κυβέρνησης.
Θεσσαλονίκη
Από την προηγούμενη βδομάδα οι σχολές στη Θεσσαλονίκη μπήκαν σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων αποφασίζοντας 2ήμερες και 3ήμερες καταλήψεις και συμμετοχή στην ιστορική απεργία στις 28 Φλεβάρη. Στις 28 οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι μαθητές κατέβηκαν συγκροτημένα και οργανωμένα στο δρόμο, δίπλα στα σωματεία όχι μόνο για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και λόγω θρήνου.
Αυτή είναι μια εικόνα που αποτυπώνεται στις συνελεύσεις στις οποίες παρεμβήκαμε και στις εξορμήσεις μας. Δεν υπήρχε καμία και κανένας που αφενός δε θα κατέβαινε στην απεργία, αφετέρου δεν συνέδεε τα Τέμπη με την κυβέρνηση των δολοφόνων, της ιδιωτικοποίησης, της διάλυσης των κοινωνικών αγαθών. Στην Πληροφορική πάνω από 70 άτομα συζητούσαν ποια είναι η προοπτική πολιτικά ώστε να τελειώνουμε με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις κρατικές δολοφονίες, τους βιασμούς, τις καταστροφές. Την ημέρα της απεργίας, συζητούσαμε επίσης για την Πύλο και για το ότι δίπλα στους 57 νεκρούς των τρένων είναι και οι πάνω από 600 νεκροί της Μεσογείου. Επάνω λοιπόν σε όλα αυτά ανοίγει πιο εύκολα η συζήτηση του ότι θέλουμε μια παιδεία και μια κοινωνία που να μη βασίζεται στα κέρδη, θέλουμε κρατικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, λεφτά για τις ανάγκες μας για να μη θρηνούμε άλλους νεκρούς.
Αυτή τη βδομάδα έχουμε να ανοίξουμε ξανά αυτά τα ζητήματα στις συνελεύσεις μας, την Πληροφορική, τα Μ.Μ.Ε. και το Μουσικό, να πάρουμε αποφάσεις για 8 και 22 Μάρτη και να βάλουμε μπροστά το σύνθημα Καταλήψεις διαρκείας, προτείνοντας συντονιστικά, εκδηλώσεις και δράσεις. Έχουμε επιπλέον να οργανώσουμε εκδήλωση για το ναυάγιο της Πύλου στο Α.Π.Θ., ένα από τα μεγαλύτερα ρατσιστικά εγκλήματα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Τέλος δίπλα σε όλες τις καμπάνιες, έχουμε να συζητήσουμε με τις φοιτήτριες και τους φοιτητές για τον εργατικό έλεγχο και τις αντικαπιταλιστικές ιδέες για να μεγαλώσουμε το επαναστατικό κόμμα και άρα την προοπτική να ανατρέψουμε και τη Ν.Δ. και το ίδιο το σύστημα της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης, του θανάτου