21 Mάρτη Πανελλαδική Απεργία στους Δήμους
Απεργιακή συγκέντρωση, 11πμ
Τη σκυτάλη της απεργιακής σύγκρουσης παίρνουμε στους Δήμους όλης της χώρας στις 21Μάρτη, στην πανελλαδική απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων και της νεολαίας που απέργησαν και βγήκαν στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη διεκδικώντας δικαιοσύνη και δηλώνοντας απερίφραστα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν, άνοιξαν νέους δρόμους για τις διεκδικήσεις μας σε όλα τα επίπεδα.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται πιο απομονωμένη από ποτέ, απονομιμοποιημένη από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Η ανατροπή της είναι επιθυμία όλων και είναι εφικτή. Η οργή θεριεύει γιατί η κυβέρνηση της Ν.Δ προσπαθεί να μετατρέψει όλη την κοινωνία σε Τέμπη.
Στα νοσοκομεία δεν έχουμε οξυγόνο με την συνεχή προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και τις καθημερινές μάχες των Υγειονομικών για να κρατήσουν το ΕΣΥ όρθιο. Στα σχολεία δεν έχουμε οξυγόνο και οι εκπαιδευτικοί είναι στους δρόμους ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, το χωρισμό τους σε καλά και κακά σχολεία και τις επιλογές Ωνάσεια για τους λίγους, Τέμπη για τους πολλούς. Στις συγκοινωνίες, τίποτα δεν έχει αλλάξει στους σιδηρόδρομους, τα λεωφορεία ιδιωτικοποιούνται, μετρό και ΗΣΑΠ που λειτουργούν με ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας.
Ίδια και χειρότερη είναι η κατάσταση στους δήμους Η πλειοψηφία των εργαζόμενων στους δήμους είναι πια συμβασιούχοι με μια σειρά διαφορετικών συμβάσεων, 55-67, covid , ΟΑΕΔ, μια σειρά από διαφορετικά προγράμματα από εργαζόμενους που είναι απολύτως απαραίτητοι και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Οι συνάδελφοι/σσες σε όλες τις Κοινωνικές Δομές των Δήμων, ζούνε σε μόνιμη ανασφάλεια, όπως και όλοι οι συμβασιούχοι, και οι κοινωνικές δομές διαλύονται καθημερινά.
Εργαζόμενοι που ανακυκλώνονται στους δήμους σε υπηρεσίες απολύτως απαραίτητες για τις κοινωνικές ανάγκες. Μισθολογικά καθηλωμένοι, χωρίς πλήρη δικαιώματα και την ίδια στιγμή ακόμα και η ηγεσία της ομοσπονδίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν τους εντάσσει στην δύναμη της, παρά κάποιους με όρους και προϋποθέσεις.
Ο μισθός δεν φτάνει
Η ακρίβεια τσακίζει το εργατικό εισόδημα, για όλους τους εργαζόμενους μόνιμους και συμβασιούχους. Ο μισθός δεν φτάνει ούτε για το πρώτο δεκαπενθήμερο και την ίδια ώρα η κυβέρνηση χαρίζει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες και τα δίνει όλα στους εξοπλισμούς. Μεγάλο μέρος των δημοτικών υπηρεσιών παραδίδονται στους ιδιώτες και σε εργολάβους, με πρόσχημα την έλλειψη προσωπικού.
Η απεργία στις 28 Φλεβάρη ήταν απεργία σταθμός που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο να πάνε τα πράγματα αλλιώς. Τώρα είναι η στιγμή να κλιμακώσουμε απεργιακά σε όλους τους χώρους και όλους τους κλάδους για να τους ανατρέψουμε.
Οργανώνουμε την απεργία στις 21 Μάρτη όπως οργανώσαμε την πανεργατική στις 28 Φλεβάρη. Με γενικές συνελεύσεις και την δράση των επιτροπών αγώνα εξασφαλίζουμε όχι μόνο την ενημέρωση όλων των συναδέλφων, αλλά και ότι βάζουμε λουκέτο σε όλες τις λειτουργίες των δήμων μας. Κατεβαίνουμε μαζικά και οργανωμένα με τα πανό των σωματείων μας στην απεργιακή συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος στις 11πμ στο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, και αντίστοιχα σε όλες τις πόλεις.
Ανοίγουμε από τώρα τον δρόμο για τα επόμενα βήματα απεργιακής κλιμάκωσης. Διεκδικούμε να κλιμακώσουμε με απεργίες με διάρκειας, για να σώσουμε τις δουλειές μας και τους δήμους μας από την ιδιωτικοποίηση, για να τελειώνουμε με την κυβέρνηση των δολοφόνων.
To τελευταίο διάστημα η κατάσταση στους δήμους είναι τραγική. Πάμε από το κακό στο χειρότερο. Η κατάσταση με τα ΕΣΠΑ έχει χρονίσει. Όλοι οι εργαζόμενοι που δουλεύουμε είμαστε πάρα πολλά χρόνια συμβασιούχοι και έχουμε τόσο μεγάλη εμπειρία που θα έπρεπε ήδη να έχουμε μόνιμη σχέση εργασίας και να έρχονται καινούργιοι εργαζόμενοι να αναπληρώσουν τα κενά που υπάρχουν. Στους Δήμους έχουμε πάρα πολλά κενά που χρειάζεται οπωσδήποτε να καλυφθούν με προσλήψεις νέων εργαζομένων. Διεκδικούμε λοιπόν τη μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Ταυτόχρονα οι μισθοί με τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που υπογράφουμε για τα ΕΣΠΑ είναι τραγικοί. Καμία αύξηση, καμία αποζημίωση αν απολυθείς και κάλυψη από πουθενά. Πολλοί/ες κάνουμε δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα. Θέλουμε να εφαρμοστούν οι συλλογικές σχέσεις εργασίας, να υπάρχει μόνιμη δουλειά στο δημόσιο. Να συνεχιστεί η χρηματοδότηση κρατικά, να μονιμοποιηθούμε και να γίνουν προσλήψεις.
Με το σταμάτημα της χρηματοδότησης σημαίνει ότι θα μείνουμε πάρα πολύς κόσμος χωρίς δουλειά κι αυτό είναι το πιο τραγικό απ' όλα. Αλλά και οι υπηρεσίες θα υπολειτουργήσουν. Που ήδη υπολειτουργούν, οπότε θα χειροτερέψουν. Και μιλάμε για κοινωνικές υπηρεσίες που τις έχει ανάγκη ο κόσμος και η λειτουργία τους πρέπει να γίνεται σωστά.
Ιδιωτικοποιήσεις
Αυτοί τώρα πάνε να τα ιδιωτικοποιήσουν όλα. Αυτός είναι ο στόχος τους. Τα είδαμε τα αποτελέσματα με τις ιδιωτικοποιήσεις. Η κατάσταση δεν έγινε καλύτερη όταν μπήκαν οι ιδιώτες. Αντίθετα χειροτέρεψε η κατάσταση με κορυφαίο και τραγικό παράδειγμα το σιδηρόδρομο, που φτάσαμε στο έγκλημα στα Τέμπη.
Για όλους αυτούς τους λόγους και όχι μόνο πρέπει να είμαστε όλοι στην απεργία.
Οι εργαζόμενοι των ΕΣΠΑ και γενικά οι συμβασιούχοι, όταν οι μόνιμοι συνάδελφοι κάνουν απεργία συμμετέχουμε μαζί τους, τους στηρίζουμε. Απαιτούμε και από αυτούς να μας στηρίξουν. Να κλείσουν όλα και όλοι μαζί μια γροθιά να κρατήσουμε αυτό το δημόσιο σύστημα που έστω και με τα στραβά του βοηθάει τον κόσμο.
Η απεργία της Παρασκευής πρέπει να έχει συνέχεια. Όχι να κηρύσσουν απεργία μία φορά το χρόνο και μετά να στέλνουν τους εργαζόμενους στους δικηγόρους να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους και να παίρνουν και αρνητικές αποφάσεις στο τέλος, γιατί αυτό γίνεται. Να μην σταματήσουμε σε μία μέρα απεργίας. Αν γινόταν και διαρκείας, θα ήταν ακόμα καλύτερα.
Στο κάτω κάτω δεν έχουμε σταματήσει να είμαστε στον δρόμο όλο το τελευταίο διάστημα. Πάμε να απεργήσουμε και για τις δουλειές μας αλλά και για όλα τα ζητήματα.
28/2, Γενική Απεργία στην Αθήνα. Φωτό: Σ. Μιχαηλίδης
Η απεργία των εργαζόμενων στους δήμους στις 21 Μαρτίου είναι πολύ σημαντική. Σταματάει η χρηματοδότηση σε μια σειρά κοινωνικές δομές οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για την εργατική οικογένεια, για τα παιδιά της τάξης, για τους ίδιους τους εργάτες και για τη ζωή τους.
Με αυτά τα χρήματα χρηματοδοτούνταν παιδικοί σταθμοί, ειδικά σχολεία, κοινωνικά συσσίτια, φαρμακεία και ιατρεία των δήμων και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, όλη η κοινωνική πολιτική των Δήμων με λίγα λόγια. Πάγιο αίτημα στους Δήμους είναι η μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Οι άνθρωποι που πάνε από σύμβαση σε σύμβαση και ζουν στην ανασφάλεια. Εκεί που λέγαμε να γίνουν μόνιμοι και να ζήσουν καλύτερα, ξαφνικά ενδέχεται πολύ μεγάλο κομμάτι από αυτούς να απολυθεί και το σίγουρο είναι ότι θα κλείσουν και θα συρρικνωθούν όλες αυτές οι κοινωνικές υπηρεσίες.
Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να στηριχτεί η απεργία από όλους τους εργαζόμενους και ταυτόχρονα με το αίτημα να μην σταματήσει η χρηματοδότηση και να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι, να απλωθεί ακόμα περισσότερο, να γίνουν γενικευμένες μαζικές προσλήψεις προσωπικού στους δήμους. Και είναι και μια απεργία η οποία έρχεται μετά το χαμό που έγινε με τη γενική απεργία στις 28/2 και δίνει τον τόνο ότι υπάρχει συνέχεια από οργανωμένους κλάδους. Μην ξεχνάμε ότι και τα νοσοκομεία απεργούν στις 19/3, δυο μέρες πριν.
Στις 28 Φλεβάρη οι εργαζόμενοι από το Κερατσίνι είχαμε κατέβει μαζικά με πούλμαν και όλοι οι συνάδελφοι είδαν με τα μάτια τους και μετέφεραν την εμπειρία στο χώρο δουλειάς. Έχει ανέβει το αίσθημα της αγωνιστικότητας. Έχουμε απαίτηση από την ΠΟΕ ΟΤΑ να μην μείνει στην απεργία της Παρασκευής αλλά να συνεχίσει. Με το κλίμα που υπάρχει μετά την γενική απεργία της 28 Φλεβάρη, είναι ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε έναν μαζικό αγώνα με διάρκεια.
Οργανώνουμε την απεργία στο δήμο μας με περιοδείες σε χώρους εργασίας. Μετά την απεργία θα πάμε σε γενική συνέλευση. Θα είναι κι εκλογοαπολογιστική καθώς πλησιάζουν οι εκλογές του σωματείου για τις οποίες έχουμε κάνει την κίνηση να συστήσουμε μια καινούργια αγωνιστική παράταξη για να παρέμβουμε και σε αυτή τη διαδικασία.
Μήτσος Αργυροκαστρίτης,
εργαζόμενος δήμου Κερατσινίου