Να κάνουμε την πανεργατική απεργία της 9 Απρίλη το σήκουελ του πανεργατικού σεισμού της 28 Φλεβάρη ήταν το μήνυμα που βγήκε από τη σύσκεψη που οργάνωσε ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης την Κυριακή 30 Μάρτη.
Όπως αναφέρει η προκήρυξη του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης που κυκλοφορεί «Παλεύουμε για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων και να ανοίξουμε μια άλλη προοπτική για το εργατικό κίνημα.
Μια προοπτική που δεν περιορίζεται στις κοινοβουλευτικές λύσεις της αντιπολίτευσης, αλλά αντίθετα βάζει μπροστά την εργατική διέξοδο. Τον εργατικό έλεγχο σε κάθε χώρο δουλειάς, και σε όλη την κοινωνία».
Τη συζήτηση άνοιξαν με τις εισηγήσεις τους η Αργυρή Ερωτοκρίτου γιατρός στον Ευαγγελισμό και μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ, ο Κώστας Πολύδωρος γραμματέας του σωματείου στην Τσαμούρης ΑΕ και ο Χρίστος Αργύρης, από το Συντονιστικό των Νοσοκομείων.
Τη συζήτηση συντόνισε η Μαρία Χαρχαρίδου, μέλος ΔΣ του συλλόγου εργαζομένων στο ΓΝΑ Γεννηματάς.
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε βασικά σημεία των εισηγήσεων και τοποθετήσεων που έγιναν στη σύσκεψη.
30/3, Σύσκεψη για την Πανεργατική Απεργία 9 Απρίλη. Φωτό: Λέανδρος Μπόλαρης
Πάμε για την πανεργατική απεργία της 9 Απρίλη με την κυβέρνηση των δολοφόνων ετοιμόρροπη, να έχει δεχτεί ένα θανατηφόρο πλήγμα από την γενική απεργία σεισμό της 28 Φλεβάρη. Χρειάζεται να οργανώσουμε το πώς φτάνουμε στην τελική ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και πώς ανοίγουμε τον δρόμο για να υλοποιήσουμε όλες τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος.
Στις κρίσιμες μέρες μετά την 28 Φλεβάρη, ο Μητσοτάκης έκανε ανασχηματισμό, που το μόνο που δείχνει είναι ότι η κυβέρνηση βάζει μπροστά νέες επιθέσεις. Είτε αφορούν τα ζητήματα του πολέμου και της αύξησης των πολεμικών δαπανών, πολύ περισσότερο από το 3,5% του ΑΕΠ που η Ελλάδα σπαταλάει για πολεμικές δαπάνες, με τους υπουργούς να λένε ξεχάστε τις διεκδικήσεις για 13ο-14ο μισθό για την Υγεία και την Παιδεία, τα λεφτά θα πάνε αλλού. Είτε αφορούν τον ρατσισμό. Η τοποθέτηση του Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης σηματοδοτεί μια τεράστια επίθεση στο εργατικό κίνημα με το όπλο του ρατσισμού.
Οργανώνουμε την απεργία της 9 Απρίλη με δυο πολύ σημαντικά δεδομένα. Το πρώτο είναι η εμπειρία της οργάνωσης της απεργίας της 28 Φλεβάρη. Το δεύτερο, στο οποίο θα σταθώ, είναι η μεγάλη επιτυχία στην Ένωση των νοσοκομειακών γιατρών της Αθήνας-Πειραιά, με την ιστορική ανατροπή της παράταξης της Δεξιάς. Μετά από 22 χρόνια ανατρέπεται η πρωτιά της ΝΔ, μετά από 12 χρόνια ανατρέπεται η Παγώνη ως πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ.
Η άνοδος της Αριστεράς ήταν συντριπτική. Και ήταν συνολική άνοδος, ανέβηκε η παράταξη του ΚΚΕ, ανεβήκαμε εμείς, η παράταξη της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή είχε την πιο εντυπωσιακή άνοδο, περισσότερο από 50% στις ψήφους σε σχέση με το 2022.
Σε αυτό το αποτέλεσμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο ο τρόπος που οργανώσαμε όχι απλά τις εκλογές αλλά όλες τις μάχες στα νοσοκομεία τους τελευταίους μήνες και χρόνια. Οι δυνάμεις του Συντονιστικού Νοσοκομείων φέρανε το άπλωμα σε περισσότερα νοσοκομεία, το άπλωμα σε νέες μάχες: τη σύγκρουση με το νέο εφημεριακό, τη σύγκρουση με το νομοσχέδιο του Βαρτζόπουλου για τη Ψυχική Υγεία, τις «υποδοχές» του Α. Γεωργιάδη.
Βάλαμε ότι κεντρικό αίτημα του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων και την εναλλακτική των κρατικοποιήσεων χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο. Δεν μείναμε εκεί, ανοίξαμε τα μέτωπα της πάλης ενάντια στον ρατσισμό, της πάλης ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις κυβέρνησης και άρχουσας τάξης.
Η οργάνωση της απεργίας της 9 Απρίλη χρειάζεται να γίνει με τον τρόπο που έχουμε δοκιμάσει πολύ καιρό στα νοσοκομεία. Επιμείναμε ότι συγκροτούμε επιτροπές αγώνα με συναδέλφισσες και συναδέλφους για κοινή δράση. Το είδαμε στις 28 Φλεβάρη με τις απεργιακές φρουρές, τον τρόπο που βγήκαν τα προγράμματα για προσωπικό ασφαλείας. Ήδη σε πολλά νοσοκομεία έχουν οριστεί συνελεύσεις. Οργανώνουμε τη συμμετοχή στην απεργία και το κατέβασμα όλων των συναδέλφων με τα πανό τους στην απεργιακή συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος στην Αθήνα και σε όλες τις απεργιακές συγκεντρώσεις στις άλλες πόλεις. Μπορούμε να έχουμε μια απεργία σεισμό.
Αργυρή Ερωτοκρίτου,
γιατρός, μέλος ΓΣ ΟΕΝΓΕ
Η Κεραμέως, η νέα υπουργός Εργασίας, ανακοίνωσε αύξηση στον κατώτατο μισθό από 830 ευρώ μεικτά στα 880 ευρώ, αύξηση 34 ευρώ τον μήνα, δηλαδή ψίχουλα που δεν φτάνουν ούτε για τον καθημερινό καφέ. Το αφήγημά τους λέει ότι έτσι η Ελλάδα βρίσκεται στην 11η θέση στην ΕΕ από άποψης κατώτερου μισθού.
Πρόκειται για λαθροχειρία, γιατί με πραγματικούς όρους, αν λάβουμε υπόψη τις αυξήσεις στο κόστος ενέργειας, σίτισης, στέγασης -πάνω από 39% μεσοσταθμικά- σύμφωνα με την Γιούροστατ η Ελλάδα βρίσκεται στην 26η θέση. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι δουλεύουμε περισσότερο. Με 41 ώρες εργασίας τη βδομάδα, πρόκειται για τον υψηλότερο χρόνο εργασίας στην Ευρώπη.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Δένδιας θα ανακοινώσει τις ερχόμενες μέρες το εξοπλιστικό πρόγραμμα «Θώραξ» με ορίζοντα 12ετίας με συνολικό κόστος 28 δις ευρώ. Δηλαδή 2,3 δις ευρώ τον χρόνο, αν προσθέσουμε και άλλα κόστη, φτάνουμε στα 6 δις ετησίως για την κούρσα των εξοπλισμών. Βέβαια, στους καραβανάδες η κυβέρνηση δίνει πραγματικές αυξήσεις της τάξης του 20%.
Γι’ αυτό χρειάζεται να κλιμακώσουμε απεργιακά, για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση της ΝΔ, να κερδίσουμε ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήδη μια σειρά κλάδοι κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Οι δημοσιογράφοι κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας ΣΣΕ. Εμείς σαν νέο σωματείο διεκδικούμε ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς, τα επιδόματα ωρίμανσης, τα βαρέα και ανθυγιεινά, την προστασία της γυναικείας απασχόλησης.
Υπάρχει η δυνατότητα να γίνει η 9 Απρίλη μια νέα 28 Φλεβάρη. Ο κόσμος έχει τη διάθεση, δεν έχει καταλαγιάσει η οργή που βγήκε στους δρόμους για το έγκλημα των Τεμπών, ο κόσμος ζητάει δικαιοσύνη και αυτό σημαίνει σύνδεση με όλες τις μάχες που δίνει το κίνημα. Σε αυτή την κατεύθυνση βάζει μπροστά να δουλέψει ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης.
Κώστας Πολύδωρος,
γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Τσαμούρης ΑΕ
Ζούμε σε μια περίοδο καταστροφών και εξεγέρσεων. Από αυτή την άποψη η Ελλάδα δεν είναι μια εξαίρεση στον πλανήτη. Στην Αμερική του Τραμπ βλέπουμε τεράστιες διαδηλώσεις μεταναστών, ΛΟΑΤΚΙ, ο Τραμπ γίνεται ο πιο μισητός πρόεδρος. Βλέπουμε τι γίνεται δίπλα στην Τουρκία με τον κόσμο να βγαίνει στο δρόμο ενάντια στον Ερντογάν.
Η απάντηση του Μητσοτάκη μετά τις 28 Φλεβάρη είναι να διεκδικήσει να είναι ο νο1 στην ΕΕ σε πολεμικούς εξοπλισμούς. Για να κάνει τα ντηλς με τον Νετανιάχου στη Μ. Ανατολή. Μέσα σε αυτή την εικόνα έρχεται η απεργία της 9 Απρίλη. Μπορεί να είναι μια νέα 28 Φλεβάρη. Γιατί χαίρεται όλη η εργατική τάξη που έχασε η ΝΔ στους γιατρούς. Ο κόσμος θέλει να τους «φάει το λαρύγγι». Άσχετα αν η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν το πιστεύει, δεν το θέλει και λέει να περιμένουμε τις εκλογές.
Δεν είναι μόνο η χαρά για τα αποτελέσματα στους γιατρούς. Έγιναν απεργίες μετά τις 28 Φλεβάρη. Στα ΜΜΕ, δεν είναι εύκολο να κλείνεις τα μαγαζιά κι όμως έγινε. Στους δήμους, η άφαντη ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ αναγκάστηκε να κηρύξει απεργία, γιατί το καζάνι βράζει και εκεί. Τα νοσοκομεία απέργησαν στις 19 Μάρτη. Δεν μείναμε στα απογευματινά συλλαλητήρια. Η 28 Φλεβάρη άνοιξε απεργιακά ρυάκια που μπορούν να ενωθούν πάλι σε ένα μεγάλο ποτάμι. Ο ρόλος της Γενικής Απεργίας της 9 Απρίλη είναι αυτός. Να ξαναδείξουμε ότι τη δύναμη την έχει η εργατική τάξη, η απεργία, όχι οι συμβολικές κινήσεις ή το τι θα γίνει στη Βουλή.
Η 28 Φλεβάρη ήταν γενίκευση, σύνδεση της οργής για το έγκλημα των Τεμπών με αυτά που ζει παντού η εργατική τάξη. Γενίκευση και σύνδεση ήταν και η 22 Μάρτη, με τα συγκλονιστικά αντιρατσιστικά συλλαλητήρια διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα. Με την στήριξη των συνδικάτων χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους για να πουν είναι η κυβέρνηση δολοφόνων από τα Τέμπη μέχρι την Πύλο.
Θα πάμε στις 9 Απρίλη προβάλλοντας το αίτημα για κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο. Δεν υπάρχει άλλη λύση για τα νοσοκομεία αν δεν παίρνουν τις αποφάσεις αυτοί που ξέρουν τι ανάγκες έχει η Υγεία. Πάμε να ανοίξουμε ένα απεργιακό μπαράζ που θα τους ρίξει, όπως έριξαν οι απεργίες τον μπαμπά Μητσοτάκη το 1993, αλλά αυτή τη φορά να ανοίξουμε τον δρόμο για να επιβάλλουμε τον δικό μας έλεγχο παντού.
Στις 9 Απρίλη δεν πρέπει να δουλέψει τίποτα. Να ανοίξουμε τη συζήτηση και την οργάνωση της απεργίας με τους συναδέλφους/ισσες μας, με επιτροπές αγώνα που ξεσηκώνουν όλα τα συνδικάτα, όλους τους χώρους δουλειάς.
Χρίστος Αργύρης,
γιατρός ΓΝΑ Γεννηματάς, Συντονιστικό Νοσοκομείων
«Η Συλλογική Σύμβαση δεν εφαρμόζεται ουσιαστικά στους συμβασιούχους των δήμων, την εφαρμόζουν κατά το δοκούν. Ενώ παλιότερα η ΠΟΕ-ΟΤΑ διεκδικούσε μόνιμη και σταθερή δουλειά, πάλευε για μονιμοποιήσεις, τώρα δεν κάνει κουβέντα γι’ αυτό. Η κυβέρνηση και οι δήμαρχοι δεν ενδιαφέρονται, απλά μπάλωμα, η δουλειά βγαίνει με παιδιά της πρακτικής που δεν πληρώνονται καν. Με την αυτοθυσία των εργαζομένων δεν λύνονται αυτά. Χρειάζεται αγώνας».
Ελένη Τσαγανού,
συμβασιούχος δήμος Πειραιά
«Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση έκανε ανακοινώσεις για τα ΒΑΕ, ότι έβαλε κατηγορίες εργαζόμενων στους δήμους.
Αυτή τη στιγμή ο κόσμος βράζει, γιατί η κυβέρνηση σε κάποιους δίνει ψίχουλα σε άλλες κατηγορίες μείωσε τα χρήματα που παίρνουνε, άλλους άφησε εντελώς απέξω. Κι αυτό το χρεώνεται η ΠΟΕ-ΟΤΑ που περίμενε από τις κουβέντες με το υπουργείο. Το ίδιο ισχύει με τον 13ο 14ο μισθό. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες μας λένε να περιμένουμε μια πιλοτική δίκη που θα γίνει ενώ όποτε ανοίγει το ζήτημα ακούμε τους υπουργούς να λέμε ότι δεν υπάρχει ΄δημοσιονομικός χώρος. Θέλουμε μια πιο μαχητική ομοσπονδία, αλλά δεν μένουμε εκεί, το οργανώνουμε δήμο τον δήμο. Έτσι θα κινηθούμε και για την απεργία της 9 Απρίλη και στο δικό μας δήμο».
Δημήτρης Αργυροκαστρίτης,
εργαζόμενος δήμου Κερατσινίου
«Το κίνημα έχει κάνει βήματα μετά τις 28 Φλεβάρη, βήματα που έχουν και τη δική μας σφραγίδα. Είχαμε μια 8 Μάρτη που ήταν απεργιακή. Την απεργία της 19 Μάρτη στα νοσοκομεία, που αν δεν υπήρχε η δουλειά σε σωματεία από το Συντονιστικό δεν θα είχε το αποτέλεσμα που είχε. Η μεγάλη αντιρατσιστική κινητοποίηση της 22 Μάρτη που το ανοίξαμε στα συνδικάτα. Όλα αυτά είναι καρφιά στο φέρετρο της ΝΔ.
Γι’ αυτό πρέπει να γίνει μια τεράστια απεργιακή συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος στις 9 Απρίλη με δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενωμένους. Γι’ αυτό χρειάζεται να υπάρχει η αφίσα του Συντονισμού σε κάθε χώρο, να οργανωθούν περιοδείες ενημέρωσης, να γίνουν συνελεύσεις παντού και να συγκροτηθούν απεργιακές επιτροπές που θα συμμετέχουν δεκάδες συνάδελφοι».
Κατερίνα Πατρικίου,
πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων νοσοκομείου Άγιος Σάββας
«Είναι πολύ σημαντικό το σύνθημα στην αφίσα του Συντονισμού της Εργατικής Αντίστασης, “Να ανατρέψουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων”. Γιατί το κλίμα είναι ότι η 9 Απρίλη χρειάζεται να γίνει το σήκουελ της 28 Φλεβάρη. Έχουμε να δώσουμε μάχη για αυτό. Γιατί ακούγονται απόψεις που προσπαθούν να το ανακόψουν. Στη σύσκεψη της ΑΔΕΔΥ προχτές ακούστηκε ότι “δεν θα ξανακάνουμε το λάθος να μπερδέψουμε τα αιτήματα. Στις 28/2 βγήκαμε για δικαιοσύνη, στις 9/4 βγαίνουμε μόνο για τα επιδόματα”. Η σύνδεση, η γενίκευση φέρνει τη δύναμη για να κατακτήσουμε και τα επί μέρους».
Νίκος Τουρνάς,
εργαζόμενος ΑΑΔΕ, μέλος ΔΣ ΟΣΥΟ
«Η εικόνα διάλυσης που υπάρχει στο σιδηρόδρομο δυστυχώς υπάρχει και στην Ομοσπονδία και στα σωματεία. Παλιά έκαναν μεγάλους αγώνες, αλλά τώρα όχι. Σε σύσκεψη που έγινε πριν την πανεργατική της 28 Φλεβάρη τρία πρωτοβάθμια σωματεία προτείναμε να κατέβει η Ομοσπονδία με πανό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η απάντηση ήταν όχι.
Οι σιδηροδρομικοί θα έπρεπε να κάνουν απεργία συνέχεια, τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα. Η ΕΡΓΟΣΕ που έχει 180 εργαζόμενους δεν έχει συλλογική σύμβαση γιατί καθυστερεί η ενοποίηση στο λεγόμενο μεγάλο φορέα που λέγεται Σιδηρόδρομοι Ελλάδας και λήγει η μετενέργεια. Η Hellenic Train με 1.200 εργαζόμενους δεν έχει συλλογική σύμβαση. Στις αρχές του χρόνου διαπιστώσαμε ότι 600 εργαζόμενοι με μπλοκάκι δεν είχαν συλλογική σύμβαση. Υπάρχει ένα μεγάλο συνδικαλιστικό κενό στο χώρο των σιδηροδρόμων. Μια παράταξη της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μπορεί να γεμίσει αυτό το κενό.
Για να πετύχει η απεργία, πρέπει να συνδεθεί με το έγκλημα των Τεμπών και το κίνημα. Η εργατική τάξη κατέβηκε στις 28 Φλεβάρη και σύνδεσε τα αιτήματά της με αυτό που σήκωσαν οι οικογένειες των θυμάτων. Συγχαρητήρια για την αφίσα του Συντονισμού, γιατί αυτό εννοώ.
Ο λόγος των οικογενειών πρέπει να ενισχυθεί από τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα. Μιλάμε για την πυρόσφαιρα, την συγκάλυψη. Για μένα υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη συγκάλυψη. Το πως έχουν καταφέρει οι δυο εταιρείες, ο Ακτωρ και η Alstom να έχουν φύγει από τον δημόσιο διάλογο. Κατηγορούνται από την ευρωπαϊκή εισαγγελία ότι με δόλο επηρέασαν υπαλλήλους του ΟΣΕ για να μην προχωρήσει η σύμβαση 717. Αυτό είναι για μένα συγκάλυψη».
Παναγιώτης Καλλίτσης,
πρόεδρος Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών ΟΣΕ
«Τον Οκτώβρη η απεργία στην εκπαίδευση ήταν φοβερή. Αλλά από τότε δεν έχουμε δει άλλη απεργία. Γίνονται χιλιάδες διώξεις συναδέλφων για τη συμμετοχή τους στην αποχή από την αξιολόγηση. Αν αυτό δεν σημάνει ΄ότι πάμε τώρα για απεργιακή σύγκρουση, πότε; Η καθημερινότητα στο σχολείο δυσκολεύει πάρα πολύ. Χθες είχαμε μια μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση στην Αθήνα, είναι η στιγμή να βγάλουμε τον κλάδο σε απεργία, γιατί μπορούμε να νικήσουμε».
Στέλιος Γιαννούλης,
μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης
«Σήμερα ο Μητσοτάκης μας είπε ότι έχουμε πάρει το 13ο μισθό. Ενώ δίνει αυξήσεις στους καραβανάδες και τίποτα σε μας. Θέλουμε λεφτά για τις ανάγκες μας και όχι για τα κέρδη τους και τους εξοπλισμούς τους. Στις 28 Φλεβάρη στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης δήλωσαν απεργοί 300 εργαζόμενοι ένας πρωτοφανής αριθμός. Στις συνελεύσεις όλοι οι ειδικευόμενοι να δηλώνουν απεργία και να κατεβαίνουν μαζί. Χρειάζεται μάχη για ενωτικά συλλαλητήρια όπως εκείνη τη μέρα».
Γιάννης Κούτρας,
μέλος ΔΣ ΕΝΙΘ
«Δεν συνηθίζεται στα ΜΜΕ να προβάλλεται τι γίνεται στις εκλογές των σωματείων, όμως οι εκλογές στην ΕΙΝΑΠ έγιναν θέμα. Η μεγάλη συζήτηση είναι ότι μπορούμε να συνεχίσουμε απεργιακά και να ανατρέψουμε την κυβέρνηση. Η οποία παρά το χαστούκι που έχει φάει προκαλεί. Στο χώρο των δημοσιογράφων γίνανε δυο απεργίες μέσα σε ένα μήνα. Ούτε ο ΣΚΑΙ δεν κατάφερε να σπάσει την απεργία. Μπορεί να φαίνεται λίγο σε σχέση με τις απεργίες πχ στα νοσοκομεία, αλλά στον κλάδο είχε να γίνει απεργία από το 2013. Και πάμε ξανά για απεργία τον Απρίλη. Πρέπει να συντονιστούμε με την υπόλοιπη εργατική τάξη και συγκεκριμένα αυτό σημαίνει απεργία σε όλα τα ΜΜΕ ώστε να εξασφαλίσουμε ότι κανένας μεγαλοδημοσιογράφος δεν θα σπάει την απεργία όταν ο κάμεραμάν κατεβάζει την κάμερα».
Φύλλια Πολίτη,
δημοσιογράφος, Financial Crimes
«Στις 2 Απρίλη έχουμε συνέλευση στο νοσοκομείο. Βάζουμε θέμα ότι θέλουμε να ελέγξουμε τι γίνεται στο νοσοκομείο, μετά το φιάσκο του νέου ΤΕΠ. Διεκδικούμε να ξηλωθεί η διοίκηση που είναι δολοφονική όπως η κυβέρνηση. Πρέπει να βάζουμε το ζήτημα του εργατικού ελέγχου παντού”.
Ζαννέτα Λυσικάτου,
γιατρός στον Ευαγγελισμό