6/9, Αθήνα. Συλλαλητήριο για το έγκλημα στα Τέμπη. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Συνεχίζουν οι προετοιμασίες για την πανελλαδική πανεργατική απεργία την Τετάρτη 1η του Οκτώβρη απέναντι στο νομοσχέδιο- έκτρωμα της κυβέρνησης για τις 13 ώρες εργασία. 24ωρη απεργία έχουν προκηρύξει ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δίνοντας τη δυνατότητα στους εργαζόμενους όλης της χώρας να βάλουν λουκέτο στον χώρο δουλειάς τους και να συμμετέχουν στις  απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις. Ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης στην Αθήνα, καλεί στην απεργιακή συγκέντρωση στις 11πμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση συνεχίζει τις επιθέσεις της απέναντι σε όλη την εργατική τάξη. Καταργεί κάθε έννοια εργασιακής σταθερότητας που είχε απομείνει στην εργατική νομοθεσία καθώς η ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων θα γίνεται με το διευθυντικό δικαίωμα, είτε με Ατομικές Συμβάσεις Εργασίας ανάμεσα σε εργοδότη και εργαζόμενο. Αυτό καταργεί στην πράξη τις λίγες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπάρχουν. Την ίδια στιγμή, δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να επιβάλλει τη 13ωρη εργασία. Ανάμεσα σε άλλα, επιτρέπει στους εργοδότες να προσλαμβάνουν εργαζόμενους με «ημερήσιες συμβάσεις» ακόμα και ανήλικους, να κομματιάζουν την ετήσια άδεια των εργαζομένων καταργώντας την υποχρεωτική χορήγηση 15νθήμερης άδειας τους καλοκαιρινούς μήνες, να επιβάλλουν τις υπερωρίες ακόμα και στην εκ περιτροπής απασχόληση. Όλα τα μέτρα του νομοσχεδίου προϋποθέτουν τη «σύμφωνη γνώμη» μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, αλλά όλοι ξέρουν πως αυτή η άρνηση θα οδηγεί σε απόλυση. 

Για την κυβέρνηση οι εργαζόμενοι δεν θέλουν αυξήσεις στους μισθούς, μείωση τιμών στα κοινωνικά αγαθά και τρόφιμα, αλλά θέλουν να δουλεύουν 13ωρες την ημέρα. Την ίδια στιγμή που η οργή βράζει και ξεχύνεται στους δρόμους για τα εγκλήματά της: Η οργή για τα εγκλήματα των ιδιωτικοποιήσεων, τα σκάνδαλα των ΟΠΕΚΕΠΕδων και των Μελχισεδέκ, τον ρατσισμό και τις δολοφονίες προσφύγων στα σύνορα, τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, τους φοιτητές που θέλουν να διαγράψουν στα πανεπιστήμια.

Γι' αυτό και η πανεργατική την 1η του Οκτώβρη είναι ευκαιρία να ενωθούν όλα  τα ρυάκια που βλέπουν τη διάλυση μέσα στους χώρους δουλειάς τους, το τσάκισμα των εργασιακών τους δικαιωμάτων και βγήκαν στους δρόμους όλο το προηγούμενο διάστημα. Από τη διαδήλωση στη ΔΕΘ που όλοι οι εργαζόμενοι έδωσαν το μήνυμα ότι θα συνεχίσουν μέχρι να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Μέχρι τους μηχανοδηγούς που προχώρησαν σε απεργία απέναντι στις απολύσεις των συναδέλφων τους, διεκδικώντας δημόσιο ασφαλή σιδηρόδρομο, ανοίγοντας την προοπτική για την διεκδίκηση της επανακρατικοποίησής του με εργατικό έλεγχο. Μέχρι τους εκπαιδευτικούς που προχώρησαν σε γενικές συνελεύσεις την προηγούμενη εβδομάδα για να οργανώσουν τη συμμετοχή τους στην απεργία, οργανώνοντας τη συνέχιση του αγώνα τους απέναντι στην αξιολόγηση, υπερασπίζοντας τη δημόσια παιδεία παρά τις διώξεις και τα πειθαρχικά. Μέχρι τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία που επίσης βρέθηκαν σε γενικές συνελεύσεις, ενώ στις 23 του μήνα απεργούν οι τραυματιοφορείς. Μέχρι τους εργαζόμενους στους δήμους που παλεύουν ενάντια στη διάλυση, την απαξίωση των υπηρεσιών τους και την υποστελέχωση και για τη μονιμοποίηση όλων. Μέχρι τους εργαζόμενους στον επισιτισμό και στον ιδιωτικό τομέα που παλεύουν απέναντι σε  απλήρωτες υπερωρίες, στη “μαύρη” εργασία και σε μισθούς πείνας.

Μία σειρά χώροι δουλειάς ήδη  βρίσκονται στον χορό τον συνελεύσεων και της οργάνωσης του κατεβάσματός τους στα απεργιακά συλλαλητήρια. Μέχρι την απεργία την 1η του Οκτώβρη αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία χρειάζεται να κινηθούν όλοι οι εργαζόμενοι, για να εξασφαλίσουν ότι όλοι χώροι θα νεκρώσουν όπως έγινε και στην απεργία της 28ης Φλεβάρη. Γιατί η μάχη για να μην περάσει το νομοσχέδιο, η μάχη για ανατροπή της κυβέρνησης περνάει μέσα από τους χώρους δουλειάς, εκεί που η ίδια είναι μειοψηφία. 

Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης. Οργανώνοντας εξορμήσεις και αφισοκολλήσεις, δίνοντας την προοπτική κλιμάκωσης με νέα πανεργατική στις 10 του Οκτώβρη μαζί με τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο και την Παλαιστινιακή Παροικία, για να επιβάλλουμε τον τερματισμό της συνεργασίας της κυβέρνησης με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ.

6/9, Θεσσαλονίκη. Διαδήλωση στη ΔΕΘ. Φωτό: Σοφία Γαρμπή

Την Τετάρτη 17/9, στο αμφιθέατρο του Αγίου Σάββα, πραγματοποιήθηκε συνέλευση των εργαζομένων, που σκοπό είχε την ενημέρωσή τους για τις θέσεις που έβαλε ο Μητσοτάκης στην ΔΕΘ, το κάλεσμα για το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 18/9 για τον Παύλο Φύσσα, αλλά και για το πως δίνουμε τη δυναμική συνέχεια για την απεργία την 1η Οκτωβρίου, και πως θα διεκδικήσουμε να βγει απεργία στις 10 Οκτωβρίου για την Παλαιστίνη. 

Η συμμετοχή των εργαζομένων υπήρξε σημαντική όχι μόνο αριθμητικά, καθώς υπήρξαν και νέες παρουσίες, αλλά και ποιοτικά με δυνατή συζήτηση. Παρών έδωσε και μέλος του ψηφοδελτίου της Δεξιάς, κάτι νέο, καθώς σε προηγούμενες συνελεύσεις η Δεξιά δεν έδινε κανένα παρών, έστω για να τοποθετηθεί. 

Ο κόσμος των εργαζομένων αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης που θα ακολουθήσει αν περάσει το νομοσχέδιο της κατάργησης του 8ωρου και της επιβολής του 13ωρου (έστω και αν παρουσιάζεται με τον μανδύα του "προαιρετικού" και ότι θα περνάει και από το χέρι του εργαζόμενου, ενώ στην πραγματικότητα θα υπάρχει η απειλή της απόλυσης), όπως αντιλαμβάνεται και τι θα σημάνει αυτό σε ένα ήδη ανεπαρκές ποσοτικά και καταπονημένο προσωπικό, το οποίο στηρίζει κάθε τμήμα του νοσοκομείου, και του Ε.Σ.Υ.. 

Τονίσαμε ότι η απεργία και η κινητοποίηση θα πρέπει να λάβει διαστάσεις όπως στις 28 Φλεβάρη. Οι τοποθετήσεις τόνισαν στον ίδιο βαθμό και την απόφαση για αντιπολεμική απεργία στις 10 Οκτωβρίου ενάντια στην γενοκτονία στην Γάζα. Με αυτόν τον κόσμο, πάμε να διεκδικήσουμε να μην περάσει η κατάργηση του 8ωρου, να διεκδικήσουμε μονιμοποίηση και πρόσληψη προσωπικού και αύξηση μισθών, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μην αναγκάζονται να δουλεύουν πέρα από την 8ωρη εργασία, για να καλύψουν στοιχειωδώς τις ανάγκες εκείνων και των οικογενειών τους. 

Πάμε να διεκδικήσουμε τα χρήματα να πηγαίνουν στις βασικές ανάγκες μας, όπως στην παιδεία, στην υγεία, στις ασφαλείς συγκοινωνίες κ.ά. και όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς και στην στήριξη στο κράτος του Ισραήλ. Δίνουμε την εικόνα της γενοκτονίας στην Γάζα, και μέσα στο νοσοκομείο με εξορμήσεις αλλά και με εκδήλωση - συζήτηση στις 27/9 στο αμφιθέατρο για την Παλαιστίνη, με ομιλήτρια την συναδέλφισσα που συμμετείχε στο March to Gaza.

Το Σάββατο 20 Σεπτέμβρη κάναμε γύρα στα μαγαζιά του επισιτισμού στα Εξάρχεια, μοιράζοντας προκηρύξεις για την απεργία την 1η του Οκτώβρη, μιλώντας μαζί τους για τις επιθέσεις της κυβέρνησης και πως μπορούμε να παλέψουμε απέναντί τους. Η ανταπόκριση ήταν θετική. 

Όλοι ξέρουν πως το νομοσχέδιο για το 13ωρο είναι τερατώδες, ενώ κάποιος είπε ειρωνικά “μπορούμε να δουλεύουμε και 23 ώρες”. Την ίδια στιγμή, υπήρχε οργή απέναντι στην κυβέρνηση και τα εγκλήματά της και φαινόταν αυτό μέσα από τις συζήτησεις που πιάσαμε. Μοιράζαμε τρικάκια επίσης καλώντας σε συμμετοχή στην εκδήλωση που οργανώνουμε για απεργία για να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Θα συνεχίσουμε με εξορμήσεις, για να μετατρέψουμε την οργή σε οργανωμένη επαναστατική απάντηση ανατροπής της κυβέρνησης.

Σαν σωματείο ήδη είχαμε ανοίξει τη συζήτηση, και για το 13ωρο και για την Παλαιστίνη, από αρχές Σεπτέμβρη στην περιοδεία που κάναμε για τη ΔΕΘ εντός του χώρου εργασίας. 

Το νομοσχέδιο για το 13ωρο υπονομεύει την προσπάθειά μας για ΣΣΕ και γι' αυτό είναι αυτονόητο ότι θα απεργήσουμε την 1 Οκτώβρη. Όμως αντιλαμβανόμαστε σαν ΔΣ του σωματείου ότι τους συναδέλφους δεν τους νοιάζει μόνο ο μισθός και οι συνθήκες εργασίας. Ενδιαφέρονται να σταματήσει το έγκλημα που γίνεται στη Γάζα, ενδιαφέρονται να σταματήσει η κρατική καταστολή εδώ. Γι' αυτό είναι εξίσου σημαντική η απεργία στις 10 Οκτώβρη, θα την οργανώσουμε με την ίδια σοβαρότητα και περιμένουμε από τις Ομοσπονδίες να κάνουν το ίδιο.

Την περασμένη Πέμπτη κάναμε εξόρμηση με την εφημερίδα στους εργαζόμενους στην Ακρόπολη. Βρήκαμε συναδέλφους και μιλήσαμε μαζί τους για την απεργία την 1η  του Οκτώβρη.

Το 13ωρο χρειάζεται να απαντηθεί ενωμένα από όλη την εργατική τάξη. Αν εκ πρώτης όψεως δεν επηρεάζει άμεσα τους εργαζόμενους στο δημόσιο, γνωρίζουμε πως σίγουρα θα μας επηρεάσει στο μέλλον. Όπως και οι ιδιωτικοποιήσεις. Στην αρχή υπήρχε η εντύπωση ότι δεν πρόκειται να επηρεάσουν την Ακρόπολη και τα αρχαία, ότι είναι κάτι μακρινό. Τώρα όμως είναι κάτι καθημερινό. 

 Πρόσφατα η χρηματοδότηση για την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΥΣΜΑ) έληξε από το Ταμείο Ανάκαμψης. Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για νέο πρόγραμμα και έχει μείνει μετέωρο το από που θα λάβει νέα χρηματοδότηση. Δεν υπάρχει καμία παράταση και για τους συμβασιούχους που δούλευαν στην υπηρεσία. Ήδη έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν φήμες για εργολάβους που θα αναλάβουν διάφορα μικρότερα έργα γύρω από τον βράχο. 

Ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων έχει αρχίσει λοιπόν και πάνω στον βράχο της Ακρόπολης. Γι’ αυτό από την πλευρά μας οργανώνουμε από τώρα την απάντησή μας. Την Πέμπτη, θα κάνουμε εκδήλωση όπου θα συζητήσουμε την προσπάθειά μας για την απεργία στις 10 του Οκτώβρη για την Παλαιστίνη. Σαν εργατικό κίνημα ζητάμε να σταματήσει η γενοκτονία, να βγει μπροστά η εργατική τάξη και να τη σταματήσει. Δεν τους φτάνουν τα εγκλήματα των Τεμπών και της Πύλου, βγαίνει ο Μητσοτάκης και λέει πως η γενοκτονία είναι “βαρύς ορισμός”. Είναι ανάγκη να βγει απεργία, να επεκταθεί και διεθνώς. Αυτά θα συζητήσουμε στην εκδήλωση, βάζοντας ιδέες για να έχουμε καλή παρουσία και συμμετοχή και να κατέβουμε με το πανό μας και στις δύο απεργίες.

Στον δήμο Νίκαιας-Ρέντη οργανώνουμε εξόρμηση για την απεργία την ερχόμενη Τετάρτη. Καλούμε τον κόσμο να συγκεντρωθεί και να αντιδράσει σε αυτό το νομοσχέδιο. Αν δεν αντιδράσουμε, οι από πάνω το βλέπουν και συνεχίζουν να βαράνε. 

Μέσα από τη συμμετοχή μας στην απεργία διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά, να μη δουλεύουμε ήλιο με ήλιο, να υπάρχουν υποδομές. Στους παιδικούς σταθμούς δεν έχει μείνει τίποτα. Αν έρθει κανείς να τα δει, αυτά φαίνονται. Φτιάξανε βρεφικούς σταθμούς χωρίς καν να υπάρχουν υποδομές, κρεβάτια για να κοιμούνται τα παιδιά. Απαξιώνουν τις δομές για να μπορούν να τις δώσουν σε ιδιώτες. Δεν υπάρχει μέριμνα για τον δημόσιο χαρακτήρα που πρέπει να συνεχίσει, κοιτάνε μόνο το πως θα παίρνουνε χρηματοδοτήσεις, χωρίς να κάνουν κάτι. Οπότε η μία απεργία δεν φτάνει, πρέπει να κάνουμε πολλές και να διεκδικήσουμε αυτά που μας αξίζουν. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, δεν πρόκειται να βρούμε το δίκιο μας. 

Ό,τι είχαμε, το πήραμε με αγώνες, ακόμα και τις μονιμοποιήσεις που κερδίσαμε, με αγώνα τις κερδίσαμε. Παλεύουμε γι’ αυτή την απεργία και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Το σωματείο μας δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, θα το παλέψουμε μέχρι τέλους. Θα κατέβουμε με πανό και θα προσπαθήσουμε να κατέβει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος. Αυτή η κυβέρνηση είναι εγκληματική για τους εργαζόμενους, ο κόσμος έχει αρχίσει να μην αντέχει άλλο αυτήν την εκμετάλλευση. Πρέπει να αντιδράσουμε.