Η φετινή Πρωτομαγιά στέλνει πολλά μηνύματα για την αποφασιστικότητα της εργατικής τάξης να αντισταθεί στις επιθέσεις που δέχεται πίσω από τις προεκλογικές εξωραϊσμένες διακηρύξεις. Αντίσταση και ανταρσία είναι το μήνυμα απέναντι στις υποσχέσεις ότι η ανάπτυξη θα απογειωθεί επειδή ο Μητσοτάκης θα δώσει περισσότερα κίνητρα στους “επενδυτές” και ο Τσίπρας κάνει τα υπερπλεονάσματα του προϋπολογισμού να σπάνε πανευρωπαϊκά ρεκόρ.
Ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο να αναδείξουμε το μήνυμα αντίστασης στον επικίνδυνο εναγκαλισμό με τις αμερικάνικες εξορμήσεις στην περιοχή. Η κυβέρνηση Τσίπρα περηφανεύεται ότι έχει οδηγήσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ στο καλύτερο σημείο όλων των εποχών! Ο Κατρούγκαλος ως υπουργός Εξωτερικών βγαίνει στην ΕΡΤ και μιλάει για αναβαθμισμένη στρατηγική σχέση Ουάσιγκτον-Αθήνας που ανοίγει δυνατότητες για τα “εθνικά συμφέροντα” καθώς οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας περνάνε κρίση.
Φυσικά η Νέα Δημοκρατία τρίβει τα χέρια της από ευχαρίστηση και δηλώνει ανοιχτά με τον Κουμουτσάκο τη χαρά της, αφού μια κυβέρνηση που δήλωνε “της Αριστεράς” ανακαλύπτει επιτέλους την αξία του δόγματος “ανήκομεν εις τη Δύση”, όπως είχε πει ο “εθνάρχης” Καραμανλής. Και διεκδικεί ότι πρώτη αυτή προωθεί την αξιοποίηση των νέων “δυνατοτήτων”.
Επικίνδυνες διαδρομές
Τι σημαίνουν συγκεκριμένα όλα αυτά; Δεν πρόκειται απλά και μόνο για άλλη μια εξευτελιστική κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να τη βάψει με ροζ χρώματα. Το κόμμα που αγκαλιάζει τον Κόκκαλη και προβάλλει ως κάλυψη τη θητεία του παππού Κόκκαλη στην Κυβέρνηση του Βουνού είναι ικανό να ανακαλύψει “προοδευτικές” περγαμηνές και στον παππού του Τραμπ! Όμως μια πολιτική επιθετικών διεκδικήσεων απέναντι στην Τουρκία με τις πλάτες των ΗΠΑ οδηγεί σε επικίνδυνες διαδρομές.
Κατρούγκαλος και Κουμουτσάκος μαζί ζητούν από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον Μάικλ Πομπέο, να εξασφαλίσει ότι το ΝΑΤΟ θα νομιμοποιήσει τη στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων. Στρατιωτικές βάσεις στην Κάρπαθο ή στη Ρόδο είναι ένα βήμα για να κατοχυρωθεί ότι ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ ελέγχει τα αεροναυτικά περάσματα της Ανατολικής Μεσογείου οξύνοντας τον ανταγωνισμό με την Τουρκία. Για να μην υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό, η συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ σε αυτή την πολιτική προωθεί ταυτόχρονα το αίτημα να αποκτήσει τη δυνατότητα η Κύπρος να αγοράζει οπλικά συστήματα που σήμερα δεν διαθέτει.
Όλοι θυμόμαστε πόσο τραγικά πλήρωσαν οι λαοί προηγούμενες κλιμακώσεις της αντιπαράθεσης του ελληνικού με τον τούρκικο καπιταλισμό. Το θυμούνται οι Έλληνες της Πόλης το 1955, οι Τουρκοκύπριοι το 1964, όλοι μαζί το 1974. Και τότε είχαν προηγηθεί “αριστες σχέσεις” με τις ΗΠΑ: το 1952 η ένταξη στο ΝΑΤΟ, το 1964 ο γερο-Παπανδρέου μιλούσε με τον πρόεδρο Τζόνσον, η Χούντα είχε σίγουρα τις “καλύτερες σχέσεις” με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Ο Αλέξης Τσίπρας, που συχνά πυκνά-πυκνά παρομοιάζεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου, έχει φτάσει παρά τη νεαρή ηλικία του να μοιάζει περισσότερο με τον γέρο-Παπανδρέου που ήθελε την Αριστερά ουρά της Ένωσης Κέντρου σε όλες τις εξορμήσεις του ελληνικού καπιταλισμού. Είναι χρέος της Αριστεράς με πρωτοπορία την αντικαπιταλιστική αριστερά να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ και στους δρόμους και στις κάλπες.