Η Αριστερά
Η μάχη των εκλογών: Είναι αριστερή πρόταση το ΜεΡΑ 25;

Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν είναι ο “εκπρόσωπος” του “ΟΧΙ” του Ιουλίου του 2015, όπως προσπαθεί να πλασαριστεί. Η πολιτική του, οι ιδέες του, το κόμμα του (MεΡΑ25) δεν έχουν καμιά σχέση με το 62% του δημοψηφίσματος, με τις μάχες που έδωσε και δίνει η εργατική τάξη ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα.

Το βροντερό “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα του 2015 ήταν μια έκφραση απείθειας, ανταρσίας, εξέγερσης απέναντι στην Τρόικα και τους θεσμούς της -και όχι μια τυχοδιωκτική “ντρίμπλα”, ένα “κόλπο”. Η εργατική τάξη που έριξε με τα δυο της χέρια το “ΟΧΙ” στην κάλπη πόνταρε στους αγώνες της την επιτυχία της. Και στην ταξική αλληλεγγύη, στην συμπαράσταση των εργατών της Ευρώπης. Όχι στην “μπλόφα” αλά πόκα και τις θεωρίες των παιγνίων.

Ο Βαρουφάκης διεκδικεί τώρα μια θέση στον χώρο στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 7ης Ιούλη. Αλλά ταυτόχρονα γεμίζει τα ψηφοδέλτιά του με τον ίδιο ακριβώς “πολυσυλλεκτικό” τρόπο που γεμίζει και ο Τσίπρας τα δικά του. Ίσως και με ακόμα χειρότερο: ο Τάκης Μίχας, μια από τις διάσημες νέες προσχωρήσεις στο Μέρα25, είναι ένας διαβόητος νεοφιλελεύθερος. Ο “Στάθης” (Σταυρόπουλος), ο γνωστός σκιτσογράφος ένας διαβόητος “πατριώτης”: “Ο μέγας κριός του εθνομηδενισμού”, γράφει σε ένα από τα κείμενα του που επιτίθενται στη Συμφωνία των Πρεσπών, “είναι η θεωρία της διακοπής της συνέχειας (και η φυλετική)  των Ελλήνων...”. 

Ο Βαρουφάκης ήταν σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου μέχρι το 2006. Ο Τσίπρας τον επέλεξε για υπουργό Οικονομικών όχι γιατί ήταν πολύ αριστερός αλλά γιατί ήταν πιο δεξιός από τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: ήταν η γέφυρα ανάμεσα στην εκλογική νίκη του Γενάρη του 2015 και τα μνημόνια. Η ανάδειξή του σε κεντρικό πρόσωπο της κυβέρνησης συνδυάστηκε με το ξήλωμα όλου του παλιού αριστερού οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το πρόγραμμα του ΜεΡΑ 25 παρουσιάζεται σαν ριζοσπαστικό αλλά δεν είναι. Υποστηρίζει ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει να συνεχιστούν, αλλά μειωμένα στο 1,5% του ΑΕΠ. Η αποπληρωμή του χρέους θα συνεχιστεί και αυτή αλλά με πιο ρεαλιστικούς ρυθμούς. Η πρώτη κατοικία προστατεύεται -αλλά με τρόπο που εγγυάται και την προστασία των τραπεζών. Οι φορολογικοί συντελεστές θα μειωθούν και για τα φυσικά πρόσωπα και για τις επιχειρήσεις. Όμως, όπως είδαμε και στην πράξη τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αυτού του τύπου οι “έντιμοι συμβιβασμοί” που προτείνονται στους τραπεζίτες και συνολικά την άρχουσα τάξη ούτε από τη θηλιά του χρέους και της μεταμνημονιακής λιτότητας δεν μας βγάζουν - αντίθετα πολύ γρήγορα καταλήγουν στην προσαρμογή και στη συνθηκολόγηση.