“Είμαστε φιλειρηνιστές. Ήρθαμε εδώ να συζητήσουμε για την ειρήνη», δήλωσε ο επικεφαλής του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, Χαλίφα Χάφταρ, προσερχόμενος στη συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη την περασμένη Παρασκευή.
Πρόκειται για ανέκδοτο. Ο “φιλειρηνιστής” Χαφτάρ, όπως και ο πρόεδρος της επίσημης κυβέρνησης της Λιβύης Σαράτζ, δεν δέχτηκε καν να καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη διάσκεψη του Βερολίνου ενώ μαζί παραβιάζουν συστηματικά την “κατάπαυση πυρός” τις τελευταίες εφτά μέρες στη Λιβύη! Ο Μητσοτάκης συναντήθηκε και έδωσε την υποστήριξή του σε ένα αδίστακτο πολέμαρχο μιας ξένης χώρας, καταγεγραμμένο για εγκλήματα εναντίον του λυβικού λαού αλλά και προσφύγων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη Λιβύη.
Η συνάντηση Μητσοτάκη-Χαφτάρ ήταν το γελοίο και συνάμα επικίνδυνο απότοκο της όξυνσης του ανταγωνισμού ανάμεσα στο ελληνικό και το τουρκικό κράτος. Αλλά οι διπλωματικές κινήσεις είναι το λιγότερο. Μετά τη συνάντηση με τον Χαφτάρ, ο υπουργός Εξωτερικών Δένδιας δήλωσε πως «η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες, οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή, είτε με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη».
Μπορεί η Ελλάδα να μη συμμετείχε στη Διάσκεψη του Βερολίνου αλλά η ελληνική πλευρά έχει λάβει διαβεβαιώσεις ότι θα συμμετέχει στη επιτροπή “ειρήνευσης” (Follow up Committee) που αποφασίστηκε. Έτσι, ο Δένδιας δηλώνει πλέον ότι περιμένει την επίσημη πρόσκληση.
Όμως η συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στα πολεμικά σχέδια δεν σταματάει στη συμμετοχή της σε μια ενδεχόμενη “ειρηνευτική δύναμη” στη Λιβύη. Φτάνει μέχρι το Σουέζ και ακόμη πιο μακριά στην Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
Σύμφωνα με την Καθημερινή, η φρεγάτα «Σπέτσαι» έχει πλεύσει ήδη από την Πέμπτη στη βάση της Τουλόν στη νότια Γαλλία όπου βρίσκεται το γαλλικό αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκολ για να το συνοδεύσει με την πολυεθνική “ομάδα κρούσης” στο δρόμο του προς την Διώρυγα του Σουέζ και την Ερυθρά Θάλασσα όπου θα συμμετέχει σε πολεμικές επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, το αεροπλανοφόρο θα πραγματοποιήσει συνεκπαίδευση με μονάδες του ελληνικού πολεμικού ναυτικού στην “ευρύτερη περιοχή της Κρήτης” και εν συνεχεία θα συνεχίσει τον πλου του προς τη Διώρυγα του Σουέζ. Όπως σημειώνει η Καθημερινή: “Κυβερνητικές πηγές υπενθύμιζαν ότι η ταύτιση των απόψεων Ελλάδας και Γαλλίας θα επισφραγιστεί στις 29 Ιανουαρίου στο Παρίσι, κατά τη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον κ. Μακρόν. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι «σε αυτές τις συνθήκες ο κατάπλους της ναυαρχίδας του γαλλικού στόλου, του αεροπλανοφόρου “Σαρλ ντε Γκολ” στην Ανατολική Μεσόγειο, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, αν συνδυαστεί μάλιστα, με τα πολλαπλά μηνύματα αντίθεσης στις κινήσεις της Τουρκίας που έχουν σταλεί από το Παρίσι προς την Άγκυρα”.
Ταυτόχρονα μέσα στην προηγούμενη βδομάδα, το ΥΠΕΞ και το ΥΠΕΘΑ προχώρησαν μετά από πρόταση των ΗΠΑ σε μια ακόμη πρωτοφανή απόφαση, για αποστολή ελληνικών πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία προκειμένου να δημιουργήσουν μια “πολυεθνική αντιαεροπορική ασπίδα που θα προστατεύει κρίσιμες υποδομές της χώρας”! Πρόκειται για έμμεση ομολογία ότι το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει πλέον το Ιράν με τον ίδιο τρόπο που το αντιμετωπίζει ο Τραμπ.
Αν συνδυάσει κανείς όλα αυτά με την επέκταση των νατοϊκών βάσεων στην Ελλάδα, την αγορά των επιθετικών μαχητικών F35 από τις ΗΠΑ και την υποστήριξη που έδωσε στην πολιτική των ΗΠΑ στο Ιράν ο Μητσοτάκης στην πρόσφατή του συνάντηση με τον Τραμπ, μπορούμε να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε απολύτως επικίνδυνες εξελίξεις.
Μπροστά σε μια τόσο ανοιχτά πολεμοκάπηλη πολιτική είναι απαράδεκτο, ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά το ΚΙΝ.ΑΛΛ, να ασκούν κριτική από τα δεξιά, ότι η κυβέρνηση ΝΔ είναι “απούσα”, με αφορμή και το Βερολίνο, στις διεθνείς εξελίξεις ή να καλούν την κυβέρνηση να γίνει πιο αιχμηρή στον ανταγωνισμό με την Τουρκία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι υπερβολικά παρούσα σε κάθε αντιδραστικό ντόπιο ή ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό. Θετικό βήμα ήταν στην αντίθετη κατεύθυνση η απόφαση των ΚΚ Τουρκίας-Ελλάδας να προχωρήσουν (είχαν προηγηθεί αντίστοιχες κοινές δηλώσεις του ΣΕΚ και άλλων ελληνικών, τουρκικών και κυπριακών οργανώσεων) σε κοινή δήλωση που αναφέρει ανάμεσα σε άλλα:
«Υπογραμμίζουμε πως τόσο η συνεργασία, όσο και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας, π.χ. για το ποια χώρα θα γίνει «ενεργειακός κόμβος», υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Έχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, κόντρα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στα καπιταλιστικά κέρδη, που οδηγούν στον πόλεμο και στην καταστροφή του περιβάλλοντος.... Σ’ αυτήν την κατεύθυνση τα ΚΚ της Ελλάδας και της Τουρκίας εναντιωνόμαστε σε κάθε περίπτωση θερμού επεισοδίου και πολεμικής εμπλοκής...”