Χιλιάδες διαδήλωσαν την Κυριακή 5 Οκτώβρη το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος στο πλευρό του Πάνου Ρούτσι, του πατέρα του δολοφονημένου στα Τέμπη Ντένις Ρούτσι που τη Δευτέρα 6/10 συμπλήρωνε 22 μέρες απεργίας πείνας. Τα αντικυβερνητικά συνθήματα ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των ιδιωτικοποιήσεων και για δικαίωση του Π. Ρούτσι ενώθηκαν με τα συνθήματα αλληλεγγύης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού όταν η πορεία συμπαράστασης στους απαχθέντες ακτιβιστές/ριες του Global Sumud Flotilla έφτασε στο Σύνταγμα. Το σύνθημα «Τέμπη-Πύλος-Παλαιστίνη δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» δονούσε την ατμόσφαιρα και εναλλασσόταν με τα συνθήματα «Και σήμερα και αύριο κι όσο χρειαστεί ο Πάνος Ρούτσι θα δικαιωθεί» και «Κάτω η ΝΔ».
Ο Π. Ρούτσι επέμεινε «μέχρι τέλους» στην απεργία πείνας, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ πήγε να πετάξει την μπάλα στους δικαστές (τη «Δικαιοσύνη») σχετικά το αίτημά του να γίνει εκταφή και τοξικολογικές εξετάσεις στη σορό του παιδιού του. Και μπροστά σε αυτό το κύμα συμπαράστασης η κυβέρνηση έκανε πίσω και ο Π. Ρούτσι κέρδισε. Τελικά, η εισαγγελία πρωτοδικών Λάρισας που είχε δώσει εντολή για εκταφή στις 9 Οκτώβρη θα επιτρέψει, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, τη «διενέργεια και τοξικολογικών εξετάσεων στις σορούς των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών για τις οποίες έχει αποφασιστεί ή θα αποφασιστεί κατόπιν αιτήματος των συγγενών τους εκταφή».
Το τεράστιο κύμα συμπαράστασης στον Π. Ρούτσι δείχνει ότι η οργή για το έγκλημα των Τεμπών όχι μόνο δεν έχει κοπάσει αλλά αντίθετα δυναμώνει γιατί αλληλοτροφοδοτείται με την οργή για όλα τα εγκλήματα της κυβέρνησης, κυριολεκτικά από τα Τέμπη μέχρι την Πύλο και την Παλαιστίνη.
Οι χυδαιότητες που εκστόμισε ο Άδωνις Γεωργιάδης για τον Π. Ρούτσι, αλλά και για την γιατρό του, την Όλγα Κοσμοπούλου, έδειξαν, στην πραγματικότητα, τον πανικό μιας απομονωμένης κυβέρνησης. Προσπάθησε να παρουσιάσει τον Ρούτσι σαν «ψευτο-απεργό πείνας» που έχει γίνει μαριονέτα πότε μιας «ακροαριστερής» γιατρού και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πότε της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και επειδή η κυβέρνηση βρίσκεται σε αυτό το κακό χάλι, οι προκλήσεις του Γεωργιάδη γύρισαν μπούμερανγκ και έριξαν νέο λάδι στη φωτιά της κρίσης της.
Αυτή η κρίση εκδηλώθηκε, για άλλη μια φορά, με τη «διαφοροποίηση» του Δένδια που ανακάλυψε ότι κι αυτός είναι πατέρας, ακόμα και του βαρύ και ασήκωτου Δ. Μαρκόπουλου που είχε δώσει ρεσιτάλ προκλητικότητας ως πρόεδρος της εξεταστικής-πλυντήριο για τα Τέμπη. Και κάπως έτσι μέχρι και ο Γεωργιάδης βγήκε στα κανάλια να δηλώνει ότι «θέλω και εγώ να γίνει τοξικολογική για να μην υπάρχουν περιθώρια για θεωρίες συνωμοσίας». Η μόνη συνωμοσία που υπάρχει είναι της κυβέρνησης και του «βαθιού κράτους» που κάνουν τα πάντα για να σκεπάσουν το έγκλημα των Τεμπών.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση φέρνει στη βουλή το τερατούργημα για το 13ωρο, ο αγώνας του Π. Ρούτσι και όλων των συγγενών να αγκαλιαστεί ξανά από τα συνδικάτα και το απεργιακό κίνημα. Να κλιμακωθεί ο απεργιακός αγώνας στο πλευρό τους, για να κερδηθούν όλα τα αιτήματά τους και μαζί όσα έφεραν στο προσκήνιο τα Τέμπη: Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις που σκοτώνουν, να κρατικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά της Hellenic Train και με τον έλεγχο στα χέρια των σιδηροδρομικών. Να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων και της συγκάλυψης, να πάνε στη φυλακή όλοι όσοι ευθύνονται για το έγκλημα.
Η πανεργατική απεργία της 1 Οκτώβρη έδειξε ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να παραλύει τα πάντα όταν η οργή της γίνεται συλλογική δράση στο χώρο δουλειάς και στο «πεζοδρόμιο». Αυτή η δύναμη θα φέρει πραγματικά δικαιοσύνη.