Στις 7 Οκτώβρη ο Πάνος Ρούτσι βγήκε νικητής. Μετά από 23 μέρες απεργία πείνας και με την καθολική και έμπρακτη υποστήριξη σωματείων και όλου του κόσμου στο πλευρό του, η κυβέρνηση και η δικαστική εξουσία, με μία κίνηση που θα βαθμολογούνταν με 10 στην ενόργανη γυμναστική στην Ολυμπιάδα, έδωσε, τελικά, το «πράσινο φως» για διενέργεια τοξικολογικών – βιοχημικών εξετάσεων στα θύματα του εγκλήματος στα Τέμπη καθώς και στην παρουσία τεχνικών συμβούλων των συγγενών των θυμάτων κατά τις σχετικές εξετάσεις. Ο Ρούτσι μπορεί να προχωρήσει στην εκταφή και στη διενέργεια τοξικολογικών – βιοχημικών εξετάσεων εξετάσεων στη σορό του γιου του Ντένις.
Στη πραγματικότητα, ο Ρούτσι τους ξεφτίλισε: «Με αφήσαν 23 μέρες να αργοπεθαίνω στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στην πόρτα τους και αν δεν είχα τη στήριξη του κόσμου, της οικογένειάς μου δεν ξέρω πώς θα είχε καταλήξει... από το εξωτερικό θα φέρουμε έναν δικό μας τεχνικό σύμβουλο γιατί εδώ πια δεν εμπιστευόμαστε τίποτε».
Ο αγώνας του Ρούτσι ανέδειξε ένα ακόμα κυβερνητικό σκάνδαλο, με την συνδρομή της δικαστικής εξουσίας, στα κεφάλαια «συγκάλυψη» και «διαφθορά» στο έγκλημα των Τεμπών. Οι απαραίτητες τοξικολογικές, ιστολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, στις σορούς των θυμάτων, ήταν υποχρεωτικές να γίνουν από τους ιατροδικαστές, από τις πρώτες ώρες, για να αποδειχθούν οι αιτίες θανάτου. Όμως, με «άνωθεν εντολή» και υπό την εποπτεία του Νίκου Καρακούκη, παραβιάζοντας όλα τα διεθνή πρωτόκολλα, δεν τις έκαναν. Τον Νοέμβριο του 2024 οι ιατροδικαστές που είχαν κληθεί σε εξηγήσεις μετά τις μαζικές μηνύσεις συγγενών των θυμάτων υποστήριξαν μεταξύ άλλων: «Οι τοξικολογικές – ιστολογικές εξετάσεις στην περίπτωση θανάτων από μαζικές καταστροφές διενεργούνται κατά την κρίση των ιατροδικαστών. Στην περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών δεν υπήρχαν οι ιδιαίτερες περιστάσεις για να διενεργηθούν». Ξεδιάντροπο ψέμα. Και στις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007 και στο Μάτι το 2018 και στη συντριβή του αεροπλάνου Helios το 2005 είχαν διενεργηθεί όλες αυτές οι εξετάσεις στα απανθρακωμένα θύματα.
Τώρα, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας είναι αναγκασμένος να «ανασύρει από το αρχείο» (που την είχε βάλει τον Ιούλιο του 2024) τη δικογραφία που είχε σχηματιστεί σε βάρος αυτών των ιατροδικαστών. Αυτό σημαίνει, βέβαια, και την ομολογία ότι υπάρχουν ελλείψεις και παραλείψεις κατά την ανάκριση, όπως φωνάζουν και οι συγγενείς. Όλοι αυτοί οι ιατροδικαστές όλο και κάπου «βολεύτηκαν» από την κυβέρνηση. Όσον αφορά, για παράδειγμα, τον Νίκο Καρακούκη, που μάλιστα, επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί αλλά με ειδική («φωτογραφική») διάταξη η θητεία του παρατάθηκε για ακόμη δύο έτη, η κυβέρνηση τον διόρισε υπεύθυνο της ιατροδικαστικής υπηρεσίας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Τον λοιδορούσαν
Όταν ο Ρούτσι ξεκινούσε την απεργία πείνας, η κυβέρνηση και η δικαστική εξουσία ήταν σθεναρά ενάντια στο αίτημά του και οι διάφοροι "Πορτοσάλτηδες" των ΜΜΕ τον λοιδορούσαν είτε με ρατσιστικά σχόλια για την καταγωγή του, είτε γιατί κρατούσε τη σημαία της Παλαιστίνης, είτε με ό,τι χυδαιότητα μπορούσαν. Θεωρούσαν ότι ο Ρούτσι δεν θα αντέξει. Ο Γεωργιάδης έβγαινε στα κανάλια και στα ραδιόφωνα και έβριζε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τους δικηγόρους του, την Όλγα Κοσμοπούλου και τους αλληλέγγυους γιατρούς του.
Στις 23 Σεπτεμβρίου, στην δέκατη μέρα της απεργίας πείνας, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Φλωρίδης, υποστήριζε ότι σωστά ο ανακριτής δεν επιτρέπει την εκταφή περιγράφοντάς την ως «μια ακραία ανακριτική πράξη […] για να δούμε κάτι το οποίο έχει βεβαιωθεί πλήρως από την ανάκριση ότι δεν υπήρχε, αυτό δεν μπορεί να γίνει». Την ίδια μέρα, η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Αναστασία Παπαδοπούλου, μιλώντας, περισσότερο ως «κυβερνητικός εκπρόσωπος», σε Συνέδριο, με τον ευφάνταστο τίτλο, «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο Ανάπτυξης και Ευημερίας», χρησιμοποίησε γελοίες νομικές και πολιτικές δικαιολογίες για να μην επιτρέψει την εκταφή: «Η εκταφή αυτή ζητείται στα πλαίσια του έργου της ανάκρισης. Η ανάκριση έχει κλείσει με νόμιμο τρόπο και βρίσκεται σε πρόεδρο Εφετών… τέτοια αιτήματα έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και έχουν απαντηθεί, άρα δεν μπορούμε να επανέλθουμε επ’ αυτών. Εφόσον τα προηγούμενα αιτήματα έχουν απαντηθεί, δεν μπορούμε να επανέλθουμε εφόσον προέρχεται από κάποιον άλλον... να απευθυνθώ σε όσους εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση: η χώρα είχε και άλλα δυστυχήματα, ποτέ δεν έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις που εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να ξεκινήσει η δίκη... οι συγγενείς δεν έχουν χάσει κανένα δικαίωμα και να μην παρασύρονται από πρόθυμους που τους συμπαραστέκονται αλλά έχουν άλλους σκοπούς».
Αλλά, η οργή μεγάλωνε, οι συγκεντρώσεις πολλαπλασιαζόταν και αυτό είχε αντίκτυπο και μέσα στη ΝΔ. Η κυβέρνηση κάνει μισό βήμα πίσω. Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο Φλωρίδης «δίνει» νέα «γραμμή» στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη», μιλώντας για εκταφή μόνο για ταυτοποίηση: «Μπορεί ενδεχομένως η εισαγγελική αρχή να εκτιμήσει ότι στην εξώδικη δήλωση που έστειλε ο κ. Ρούτσι υπάρχει μία έστω έμμεση αναφορά σε αυτό το ζήτημα, δηλαδή της ταυτοποίησης της σορού και κατά συνέπεια η εισαγγελική αρχή θα το εξετάσει και θα απαντήσει σύντομα. Η εκτίμηση που έχω εγώ με βάση και αυτά που διαβάζω σήμερα είναι ότι όντως οι εισαγγελικές αρχές θα προχωρήσουν γρήγορα σε αυτό». Πράγματι, μία μέρα αργότερα, ο Άρειος Πάγος δήλωσε ότι μπορεί να γίνει η εκταφή για ταυτοποίηση. Η κυβέρνηση θεωρούσε ότι θα ξεμπλέξει αλλά ο Ρούτσι δεν υποχωρεί μέχρι να γίνει δεκτό όλο το αίτημά του και υποχωρεί ο Μητσοτάκης.
26/1, Συλλαλητήριο στην Αθήνα για το έγκλημα των Τεμπών. Φωτό: Γιάννης Κέμμος
Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας κάνει δεκτό όλο το αίτημα του Πάνου Ρούτσι με τον Φλωρίδη να δίνει συγχαρητήρια στη Δικαιοσύνη για την απόφαση(!): «Η δικαιοσύνη δεν σταμάτησε να αναζητά τρόπους για να μπορέσει να δει αν μπορεί να ικανοποιηθεί και το δεύτερο αίτημα χωρίς να εμποδιστεί η πορεία προς τη δίκη. Ε, λοιπόν, το βρήκε... Οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στην ελληνική δικαιοσύνη για τον τρόπο που ενήργησε».
Επανακρατικοποίηση σιδηρόδρομου
Η συγκάλυψη, το «μπάζωμα», είναι το δεύτερο χρονικά έγκλημα της κυβέρνησης στα Τέμπη. Το πρώτο, που οδήγησε και στο δεύτερο, είναι η ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου. Ο αγώνας για επανακρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο πρέπει να είναι κεντρικός για όλο το οργανωμένο εργατικό κίνημα, για όλες και όλους που μαζικοποιούμε τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη. Η νίκη του απεργού Ρούτσι δείχνει ότι εμείς έχουμε τη δύναμη να το επιβάλουμε.
Η αδυναμία και ο πανικός της κυβέρνησης είναι έκδηλοι. Ο Φλωρίδης έσπευσε να δηλώσει ότι «η Δικαιοσύνη δεν απονέμεται, και δεν εκφράζεται με όρους που τίθενται στην πλατεία Συντάγματος, αλλά η Δικαιοσύνη εκφράζεται με βάση τον όρκο που έδωσαν οι Έλληνες δικαστές στο Σύνταγμα» και ο Μητσοτάκης, όταν στην κυριακάτικη ανασκόπησή του «θυμήθηκε» τον Ρούτσι, γράφει ότι «η Δικαιοσύνη βρίσκει, τελικά, τις λύσεις… έχει τη δύναμη να ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Έτσι, η διαμαρτυρία του Πάνου Ρούτσι έληξε, με τα αιτήματά του να γίνονται δεκτά».
Αλλά, ό,τι και να λένε ό,τι και να γράφουν, τρέμουν την οργή και την κινητοποίηση του κόσμου γιατί ξέρουν πολύ καλά με ποιο τρόπο η «δικαιοσύνη» «έκανε δεκτά τα αιτήματα». Γι' αυτό και ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι, ουσιαστικά, απαγορεύει τις συγκεντρώσεις μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη περνώντας το, μάλιστα, στην αρμοδιότητα του υπουργείου Άμυνας. Εκτός από την αντιδημοκρατική γελοιότητα της απόφασης, εκτός από το «εσωκομματικό μήνυμα» προς τον «δελφίνο» Δένδια που «διαφοροποιήθηκε», ίσως υπάρχει και κάτι άλλο. Να φτιάξει το Υπουργείο Άμυνας και ένα ελικοδρόμιο μπροστά από το Μνημείο γιατί θα τους χρειαστεί.