Ο συνδυασμός της πανδημίας με την οικονομική κρίση παίρνει ζοφερές διαστάσεις. Οι κυβερνήσεις μιλάνε για έξοδο από την καραντίνα, αλλά στην πράξη οδηγούν τον κόσμο στο επόμενο κύμα της πανδημίας με χιλιάδες να έχουν χάσει τη δουλειά τους, με περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες, με τη δημόσια υγεία πιο εξασθενημένη και καταπονημένη.

Το μόνο που σκέφτονται οι από πάνω είναι πώς να εμποδίσουν τις εργατικές αντιστάσεις με κάθε τρόπο: με τον φόβο, με τον περιορισμό των ελευθεριών, με ρατσιστικές και σεξιστικές εκστρατείες, με τις συκοφαντίες για “ανευθυνότητα” σε βάρος της Αριστεράς, των συνδικάτων, του κόσμου που παλεύει. Αλλά δεν τους περνάει. Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό-επισιτισμό, οι άνθρωποι των τεχνών έχουν ήδη ανοίξει το δρόμο της αντίστασης. 

Ιστορικά, σε κάθε μεγάλη κρίση του συστήματος η οργή της εργατικής τάξης ξέσπασε σε μεγάλες εκρήξεις που έφτασαν σε επαναστάσεις. Αυτή η παράδοση εμπνέει και τους δικούς μας αγώνες σήμερα για να σώσουμε ζωές από τις καταστροφικές αποτυχίες του καπιταλισμού και να δυναμώσουμε την προοπτική για μια κοινωνία όπου οι ζωές μας θα είναι πάνω από τα κέρδη τους.

Δηλώστε συμμετοχή στις εκδηλώσεις που οργανώνει διαδικτυακά το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα στις 30 Μάη.

Επικοινωνείστε: Τηλ. 6946 859704, 210 5221509  - email: ergatiki@gmail.com

Μόλις πριν λίγες μέρες στον Άγιο Σάββα κερδίσαμε παράταση των συμβάσεων για τους εργαζόμενους στη φύλαξη του νοσοκομείου. Είναι δείγμα πως όταν αγωνιζόμαστε μπορούμε να κερδίζουμε. Γιατί από τις ασάφειες και τις αόριστες υποσχέσεις από τη μεριά της διοίκησης και του υπουργείου, πετύχαμε ότι προς το παρόν δεν θα φύγει ούτε ένας εργαζόμενος. Η στάση εργασίας και η κινητοποίηση που κάναμε με κλείσιμο της πύλης, γενικά η αγωνιστική μας στάση, έπαιξε ρόλο.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην περνάνε οι επιθέσεις. Στον Άγιο Σάββα έχουμε δώσει πολλές μάχες και έχουμε αποδείξει πως μόνο με αγώνα οι εργαζόμενοι έχουμε νίκες. Να τονίσουμε επιπλέον εδώ ότι έχουμε ένα πολύ δυνατό σωματείο, ίσως το πιο δυνατό αυτή τη στιγμή στον κλάδο μας. Ο ρόλος του και τώρα και σε παλιότερους αγώνες ήταν καθοριστικός.

Το παράδειγμα του Άγιου Σάββα πρέπει να γενικευτεί παντού. Χρειάζεται από όλους τους κλάδους εγρήγορση και κινητοποίηση, χρειάζεται ενότητα. Αυτή είναι για μένα και η σημασία ενός μονοήμερου συζητήσεων όπως αυτό που οργανώνει το ΣΕΚ στις 30 Μάη. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα όταν οι εργαζόμενοι είμαστε ενωμένοι, οργανωμένοι, αγωνιστικοί.

Στον Άγιο Σάββα θα συνεχίσουμε. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς οι εργαζόμενοι στη φύλαξη συμβασιούχοι. Είναι και οι επικουρικοί και οι συμβασιούχοι του ΟΑΕΔ που κι αυτοί σε λίγο θα βρεθούν στην ίδια θέση με μας, γιατί κι αυτοί με ανανεώσεις είναι. Θα παλέψουμε για να γίνουμε όλοι αορίστου, για να μην επιστρέψουν οι εργολάβοι. Γιατί αυτός είναι ο στόχος και γενικώς η γραμμή του υπουργείου, να επαναφέρουν τους εργολάβους.

Δώρα Τσαΐκου,
εργαζόμενη στον Άγιο Σάββα

Οργανώθηκα στο ΣΕΚ γιατί θέλω να παλέψω για μια κοινωνία που δεν καταπατά τα δικαιώματά μας και δεν υποβαθμίζει την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο εξωτερικο στην μοριακή βιολογία, μια επιστήμη που θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμη στην κοινωνία καθώς σχετίζεται με την έρευνα γύρω από τις ασθένειες και την ανάπτυξη νέων θεραπειών. Παρόλα αυτά επιστρέφοντας στην Ελλάδα αυτό που με περιμένει είναι η ανεργία καθώς υπάρχει μια τεράστια υποτίμηση της έρευνας και του ίδιου συστήματος υγείας, όπως είδαμε να εξελίσσεται και με την πανδημία του κορονοϊού η οποία έφερε στην επιφάνεια τις ελλείψεις στα συστήματα υγείας όλων των χωρών και τη συνολική αποτυχία του συστήματος.

Για αυτό οι συζητήσεις που οργανώνονται στις 30/5 είναι απαραίτητες για όλο τον κόσμο που δίνει μάχες ενάντια στις προκλήσεις και τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Μας δίνουν αυτοπεποίθηση και ανοίγουν την προοπτική για μια καλύτερη κοινωνία.

Ηλέκτρα Π.,
Θεσσαλονίκη

Το μονοήμερο συζητήσεων με θέμα την “πολλαπλη αποτυχία του καπιταλισμού - να αλλάξουμε το σύστημα” είναι πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ σε μια περίοδο που με την κρίση της πανδημίας του Κορονοϊού η εργατική τάξη είδε πολύ πιο έντονα κυβερνήσεις και αφεντικά να βάζουν τις ζωές τους κάτω από τα κέρδη τους με επιθέσεις σε εργατικά δικαιώματα και όχι μόνο.

Οι αντιστάσεις απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις έδειξαν την διάθεση του κόσμου και τέτοιες συζητήσεις χρειάζονται και βοηθάνε ώστε αυτή η αντίσταση και η οργή για τους από πάνω να γίνει οργάνωση, όχι μόνο για να σταματήσουμε τις επιθέσεις αλλά και να φτάσουμε και στην ανατροπή του καπιταλισμού. 

Θανάσης Λυμπερόπουλος,
ηλεκτρολόγος

Διανύουμε μια περίοδο όπου η μακρόσυρτη κρίση του καπιταλισμού δεν μπορεί πια να μην είναι φανερή. Οι κυβερνήσεις άρχισαν να πανηγυρίζουν για την έξοδο από την καραντίνα ρίχνοντας τις ευλογίες στα έκτακτα μέτρα που φρόντισαν να επιβάλουν. Στην πραγματικότητα, η τεράστια υγειονομική και οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει αποδεικνύει την αδυναμία και την υποκρισία των κυβερνήσεων, οι οποίες το μόνο που κατάφεραν να κάνουν είναι να προχωρήσουν σε απολύσεις, περικοπές μισθών και συντάξεων αφήνοντας την δημόσια υγεία ακρωτηριασμένη και απροετοίμαστη στο να αντεπεξέλθει σε νέο κύμα πανδημίας. 

Μοναδικό τους μέλημα ήταν η καταστολή του εργατικού κινήματος κορυφώνοντας τις ρατσιστικές και σεξιστικές επιθέσεις και τον περιορισμό των ελευθεριών πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Η απάντηση της εργατικής τάξης όμως δεν άργησε να έρθει. Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό-επισιτισμό, οι καλλιτέχνες πρωτοστάτησαν στη σύγκρουση με την κυβέρνηση και έδωσαν το κραυγαλέο μήνυμα πως η εργατική τάξη έχει την δύναμη και μπορεί να παλέψει και να διεκδικήσει.

Γι' αυτό το ΣΕΚ στις 30 Μαΐου οργανώνει μονοήμερο φεστιβάλ επαναστατικών ιδεών με 2 μεγάλες συζήτησεις:' Η πολλαπλή αποτυχία του καπιταλισμού' και 'Να αλλάξουμε το σύστημα'. Σκοπός μας είναι να συσπειρωθούμε με όλον το κόσμο που στηρίζει τις επαναστατικές ιδέες και θέλει να αγωνιστεί. Θέλουμε να μετατρέψουμε την οργή και την αγανάκτηση της εργατικής τάξης σε οργανωμένη αντίσταση, αντλώντας έμπνευση από την μέχρι τώρα πορεία του εργατικού κινήματος για να δυναμώσουμε την προοπτική για μια κοινωνία όπου οι ζωές μας θα είναι πάνω από τα κέρδη τους. 

Μαρία Ρίζου,
φοιτήτρια ΕΜΜΕ