Ξέρουμε ότι αυτό είναι αλήθεια, από την ιστορική εμπειρία. Η εξέγερση του Νοέμβρη 1973 αποδείχθηκε πιο δυνατή από τα τανκς της Χούντας.
Σήμερα, η επέτειος του Πολυτεχνείου λειτούργησε αποκαλυπτικά για τους ταξικούς συσχετισμούς απέναντι στην κυβέρνηση.
Ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, με πρώτο τον Χρυσοχοΐδη, ξεκίνησαν επιθετικά με στόχο να κάνουν επίδειξη πυγμής απέναντι στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Αλλά ανακάλυψαν ότι έχουν απέναντί τους μια εργατική τάξη που δεν είναι φοβισμένη -είναι οργισμένη.
Η απόφαση για απαγόρευση συγκεντρώσεων κατά τα πρότυπα της 21ης Απριλίου 1967 και της 17ης Νοεμβρίου 1973 ήταν μια πραξικοπηματική πρόκληση, αλλά γύρισε μπούμερανγκ. Η κυβέρνηση βρέθηκε πολιτικά απομονωμένη σε ακραίο βαθμό. Ακόμη και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έκρινε αντισυνταγματική την απαγόρευση. Τα μαγειρέματα στο ΣτΕ δεν ήταν αρκετά για να κουκουλώσουν την πραγματικότητα.
Όσο και να παριστάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι το 90% του κόσμου δεν θέλει να γίνουν πορείες στην επέτειο του Πολυτεχνείου φέτος, η εικόνα δεν αλλάζει. Μια κυβέρνηση που θα είχε το 90% με το μέρος της δεν θα είχε ανάγκη να δώσει χουντικές εξουσίες στην Αστυνομία.
Πίεση
Το πόσο ισχυρή είναι η πίεση της λαϊκής βάσης ενάντια στις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις φάνηκε και από την αλλαγή της στάσης της αντιπολίτευσης. Κοινό διάβημα ΚΚΕ-ΜέΡΑ25-ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ξαναγίνει. Για την ακρίβεια, λίγες μέρες νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας είχε προτείνει στον Μητσοτάκη να διορίσει νέα υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής για να έχει τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να απομονώσει κάποιες “ανεύθυνες μειοψηφίες”, η κυβέρνηση βρέθηκε η ίδια στην απομόνωση.
Αυτή η εξέλιξη δεν έπεσε από τον ουρανό. Η αλλαγή των ταξικών συσχετισμών χτίζεται βήμα-βήμα με τους εργατικούς αγώνες όλο το προηγούμενο διάστημα. Το έδειξαν πανηγυρικά οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία που βγήκαν στις πύλες την περασμένη Πέμπτη. Την Άνοιξη, στον πρώτο γύρο της καραντίνας η κυβέρνηση είχε το θράσος να παριστάνει ότι χειροκροτάει τους “ήρωες της Υγείας”. Τώρα, φοβάται τόσο πολύ τον αγώνα τους ώστε ρίχνει λάσπη και διώξεις στους νοσοκομειακούς γιατρούς της Θεσσαλονίκης που καταγγέλλουν τις φονικές ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία, βγαίνουν στις πύλες και καλούν στην πορεία του Πολυτεχνείου.
Και έτσι θα συνεχίσουμε. Η Πανεργατική Απεργία στις 26 Νοέμβρη είναι το άμεσο βήμα και η αναγκαία απάντηση στην κυβέρνηση που ετοιμάζει Μνημονιακό προϋπολογισμό, απειλεί να καταθέσει το αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο του Βρούτση και έκανε αστυνομικά αίσχη στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Πάμε για Πανεργατική με τον αέρα που μας δίνει η επιτυχία της δράσης των νοσοκομειακών στις 12 Νοέμβρη και η ξεφτίλα της κυβέρνησης στο Πολυτεχνείο.
Χρειαζόμαστε, όμως, και κάτι ακόμα. Την ενίσχυση της επαναστατικής αριστεράς. Η εικόνα του Θανάση Παφίλη και της Σοφίας Σακοράφα δίπλα στην Όλγα Γεροβασίλη στο κοινό διάβημα ΚΚΕ-ΜέΡΑ25-ΣΥΡΙΖΑ στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας έκανε τον κόσμο της Αριστεράς να σκεφτεί πόση δύναμη μπορεί να δίνει η κοινή δράση. Ταυτόχρονα όμως έκανε πολλούς να αναρωτηθούν προς τα πού θα γείρει μια τέτοια προσπάθεια στη συνέχεια: προς αυτά που είδαμε στα χρόνια της κυβέρνησης Τσίπρα ή προς την υπέρβασή τους από τα αριστερά;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στο δυνάμωμα της επαναστατικής αριστεράς. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΕΚ ανάμεσά τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μάχη ενάντια στο κυβερνητικό πραξικόπημα. Δεν ταλαντεύτηκαν ούτε στιγμή στην προσπάθεια να ξεσηκωθούμε όλοι και όλες ενάντια στις μεθοδεύσεις Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη και να φτάσουμε στην πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης. Έχουμε άλλωστε την εμπειρία της αντιφασιστικής νίκης που αναδείχθηκε τόσο δυνατά στις 7 Οκτώβρη. Αυτό θα χρειαστεί να κάνουμε ξανά και ξανά. Και πρέπει να είναι μαζί μας κάθε αγωνιστής και κάθε αγωνίστρια της Αριστεράς που βγάζει τα συμπεράσματά του/της από την πορεία των πραγμάτων.
• Η Εργατική Αλληλεγγύη έφευγε για το τυπογραφείο την Τρίτη το απόγευμα. Ανταπόκριση από την πορεία του Πολυτεχνείου και τα αίσχη της αστυνομίας μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική έκδοση ergatiki.gr