Η Άποψή μας
Πανελλαδικό Συμβούλιο ΣΕΚ: Οργανώνουμε τη σύγκρουση με την κυβέρνηση

22/4, Απεργία στην Υγεία. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Την Κυριακή 25 Απρίλη συνεδρίασε διαδικτυακά το Πανελλαδικό Συμβούλιο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από όλους τους τοπικούς πυρήνες του. Έγινε πλούσια συζήτηση με παρεμβάσεις 42 συντρόφων και συντροφισσών. 

Παρουσιάζουμε εδώ την εισήγηση που έκανε η σ. Μαρία Στύλλου από τη μεριά της Κεντρικής Επιτροπής και στις σελίδες 10, 11 αποσπάσματα από τη συζήτηση που ακολούθησε.

 

Στις 22 Απρίλη τα νοσοκομεία μπήκαν μπροστά και έδειξαν πώς πρέπει να κινηθούμε. Αυτό που καταφέραμε στις 22 Απρίλη χρειάζεται να το γενικεύσουμε την επόμενη περίοδο και στις επόμενες πολύ μεγάλες μάχες.

Έχουμε τρία εκατομμύρια νεκρούς στην υφήλιο από τον κορονοϊό. Στην Ελλάδα ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τις 10 χιλιάδες και λένε ψέματα ότι φτάνουμε στο τέλος. Η πανδημία είναι ακόμα σε τεράστια έξαρση. Είναι πολύ σημαντικό το ότι στις 22 Απρίλη κερδίσαμε να γίνει μια μεγάλη απεργία του κομματιού της εργατικής τάξης που είναι κρίσιμο για να παλέψει αυτή την πανδημία.

Στηριχτήκαμε σε μια ολόκληρη καμπάνια για τα νοσοκομεία και για την επαναπρόσληψη του Κώστα Καταραχιά, δούλεψαν μαζί σύντροφοι μέσα και έξω από τα νοσοκομεία. Οι γειτονιές μπήκαν μπροστά σε αυτή την καμπάνια και αυτό έδωσε τεράστια δύναμη μέσα στα νοσοκομεία. Αποτέλεσμα μια πετυχημένη απεργία η οποία έβαλε τη σφραγίδα για τις εξελίξεις. Χθες, Σάββατο, στη Θεσσαλονίκη, πήγε ο Μητσοτάκης να επισκεφθεί το νοσοκομείο Παπανικολάου και έγινε διαδήλωση. 

Η συνέχεια είναι μια πολύ μεγάλη και πολύ σκληρή αντιπαράθεση. Οι κυβερνήσεις παντού βγαίνουν και λένε ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο που η πανδημία και η οικονομική ύφεση τελειώνουν. Αλλά έχουν χάσει τον έλεγχο σε όλες τις εξελίξεις.

Ο Μπάιντεν ρίχνει πέντε τρισεκατομμύρια με τρία διαφορετικά οικονομικά πακέτα για την ανάκαμψη της οικονομίας των ΗΠΑ. Υπάρχει βέβαια το ερώτημα από πού θα τα καλύψει. Έχουν ξεκινήσει οι συγκρούσεις και στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος και ανάμεσα σε αυτό και τους επιχειρηματίες. Ο Μπάιντεν βάζει τον προσανατολισμό να αυξήσει τους φόρους στις μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Άμαζον, η Φέισμπουκ κλπ. Υπολογίζει ότι θα πιέσει και την Ευρώπη να αυξήσει κι αυτή τους φόρους και με αυτόν τον τρόπο όλοι θα εξασφαλίσουν ανάκαμψη και δυνατότητα οι φτωχοί να μην πεθαίνουν- πετάνε και τέτοιες υποσχέσεις.

Αλλά αυτά είναι τα ροζ συννεφάκια που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Ακόμα και με δικές τους εκτιμήσεις, όμως, η ανάκαμψη θα είναι πολύ αργή. Πολύ χαμηλότερη από αυτήν που είδαμε μετά το κραχ του 2008-2009. Οι οικονομίες που εξαρτώνται από τον τουρισμό δεν πρόκειται να γνωρίσουν ανάκαμψη.

Χρεοκοπίες

Σύμφωνα με άρθρο στις οικονομικές σελίδες της Καθημερινής, ένα μεγάλο κομμάτι οικονομίας θα καταρρεύσει, πολλοί θα πνιγούν “στην τρικυμία του Αρχιπελάγους των μικρών επιχειρήσεων” και ήδη υπάρχουν χρεοκοπίες τις οποίες συγκαλύπτουν. Τα 32 δις της ΕΕ θα πέσουν για να σώσουν κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις αλλά αυτό δεν πρόκειται ούτε να σταματήσει την οικονομική κατάρρευση, ούτε να αλλάξουν οι κοινωνικές εντάσεις που είναι σαν «προσάναμμα έτοιμο να πάρει φωτιά» και να εκραγεί.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί τρέχει ο Χατζηδάκης να περάσει το νομοσχέδιο για τα συνδικάτα, γιατί τρέχει ο Χρυσοχοΐδης να διορίσει καινούριους μπάτσους να υπάρχουν σε όλες τις γειτονιές. Γιατί πάνω από όλα είναι με την πλάτη στον τοίχο. 

Η φετινή Πρωτομαγιά δεν ήταν δεδομένη. Στις Πρωτομαγιές που μετατίθενται λόγω αργίας, πάντοτε οι γραφειοκρατικές ηγεσίες προσπαθούν να κατεβάσουν τους τόνους, να είναι εθιμοτυπική. Αυτή τη φορά δεν τολμήσανε, ότι και να λέει η ΓΣΕΕ. Γιατί έχουν την πίεση των εργατών: δεν υπάρχει σημείο εργατικό που να μη θέλει να παλέψει και να μην αφήσει να περάσει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να αναποδογυρίσει όλες τις αιχμές που έχουν οι απεργίες σήμερα. Η πρώτη είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ). Ο Χατζηδάκης λέει τέρμα οι ΣΣΕ, πηγαίνουμε στις ατομικές. Θέλουν να χτυπήσουν οποιαδήποτε προοπτική το εργατικό κίνημα να παλεύει για τους όρους εργασίας, τους μισθούς, τις συνθήκες, όλα όσα είναι οι ΣΣΕ. Η δεύτερη αιχμή είναι η μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Χιλιάδες συμβασιούχοι στο δημόσιο, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους ιδιωτικούς χώρους. Είναι το σύνθημα που όλους τους ενώνει: να γίνουν μόνιμοι. Ο Χατζηδάκης θέλει γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, που σημαίνει πως και ό,τι είναι μόνιμο εξατομικεύεται. Η τρίτη αιχμή είναι ότι υπάρχει μαζική κίνηση προς τα συνδικάτα, καινούρια και παλιά. Ο κόσμος ενεργοποιείται και θέλει το συνδικάτο του. Και αυτό κάνει τους Χατζηδάκηδες να λυσάνε.

Γι' αυτό η Πρωτομαγιά φέτος είναι μεγάλη. Στον ΣΥΡΙΖΑ, το τι θα κάνει στις 6 Μάη έχει προκαλέσει ταλαντεύσεις. Κινείται διαιρεμένος. Υπάρχει κομμάτι που επηρεάζεται από αυτά που συμβαίνουν στους εργατικούς χώρους, στην κοινωνία, από αυτό που λέμε “προσάναμμα των κοινωνικών εκρήξεων”. Κι από την άλλη μεριά υπάρχει το κομμάτι που είναι  δεμένο με την ηγεσία, έχει πάει δεξιά, είναι με την προσαρμογή και τις εκλογές, με όσο πιο δεξιά ανοίγματα και συμμαχίες μπορεί για να εξασφαλίσει ότι θα ξαναπάρει την κυβέρνηση. Στο αριστερό κομμάτι βάζουμε πίεση να διαλέξουν. Έχει σημασία ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς να πιέζεται από την επαναστατική αριστερά και το εργατικό κίνημα -και να διαλέγει.

Σκληρή μάχη

Έχουν αναγκαστεί επίσημα όλα τα κόμματα της Αριστεράς να είναι με την απεργία της Πρωτομαγιάς. Ξέρουμε ότι η Πρωτομαγιά θα ανοίξει μια σκληρή μάχη που θα πάρει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχουμε να θυμηθούμε 45 χρόνια νωρίτερα, τον Μάη του 1976, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ με τον Καραμανλή πέρασε τον νόμο 330 σε μια προσπάθεια να τσακίσει το καινούριο εργατικό κίνημα και τα καινούρια σωματεία που βγήκαν μετά τη Χούντα. Δυο μέρες η Αθήνα καιγόταν από τους οικοδόμους, τους φοιτητές, ολόκληρα εργατικά κομμάτια που έφτιαχναν οδοφράγματα. Τις κατακτήσεις που είχε εκείνο το κίνημα ακόμα δεν μπορούν να τις πάρουν πίσω. 

Σήμερα η αναμέτρηση αγκαλιάζει όλα τα κομμάτια. Είναι οι γυναίκες: η μάχη με τον Χατζηδάκη είναι περιεχόμενο όλων των γυναικών που παλεύουν μέσα στα σωματεία και στα συνδικάτα. Όταν οργανώσαμε τις 8 Μάρτη το κέντρο ήταν τα συνδικάτα. Τα συνδικάτα μπροστά και οι γυναίκες μπροστά ενάντια στις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ενάντια στην ανισότητα στους μισθούς, ενάντια στο να πέφτουν τα βάρη της αναπαραγωγής πάνω στις γυναίκες μέσα στο σπίτι. Αυτή τη στιγμή ο νόμος Χατζηδάκη είναι χτύπημα όλης της μάχης που άνοιξε το #metoo στην Ελλάδα. Τα σωματεία που κατέβηκαν στις 8 Μάρτη παλεύουμε να κατέβουν και στην Πρωτομαγιά. Και θα κατέβουν και οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. 

Γι αυτό πρέπει να οργανώσουμε την Πρωτομαγιά σε κάθε εργατικό χώρο και γειτονιά με ομάδες πάλης που θα δώσουν τη μάχη για να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη. Και στα σχολεία. Μπορεί να είναι κλειστά για το Πάσχα, αλλά μαθητές, μαθήτριες, δάσκαλοι και καθηγητές βρίσκονται στις γειτονιές μας. Για τον συνδυασμό του εργατικού χώρου και της γειτονιάς έχουμε το παράδειγμα της μάχης ενάντια στην απόλυση του Κώστα Καταραχιά. Θα οργανώσουμε τον αγώνα με όλον αυτόν τον κόσμο. 

Παλεύουμε οργανωμένοι σε τοπικούς πυρήνες όπου συνδυάζουμε τη συνεργασία με τους εργατικούς χώρους και ανοιγόμαστε στον κόσμο της περιοχής. Αλλά δεν είναι μια εικόνα που την έχουμε μόνο εμείς. Την έχουν χιλιάδες κόσμου. Πάμε με αυτόν τον κόσμο να παλέψουμε, με κοινή δράση, με την εφημερίδα αλλά και με την κάρτα μέλους σαν πρόταση στα χέρια των συντρόφων. Να στρατολογούμε αυτόν τον κόσμο στο κόμμα μας. Πρέπει σε αυτή τη μάχη να μπούμε με μεγαλύτερες δυνάμεις δικές μας, στις γειτονιές, στους χώρους, στις σχολές στα σχολεία. Μεγαλύτερες δυνάμεις συνολικά, πολιτικά, ιδεολογικά και στρατηγικά μέσα στην κοινωνία.

Η πολιτική συζήτηση παίζει τεράστιο ρόλο. Οργανώσαμε μέσα σε έναν μήνα τέσσερις μεγάλες εκδηλώσεις τα Σαββατοκύριακα. Ο κόσμος που συμμετείχε όχι μόνο παρακολούθησε, αλλά είπε “οργανώστε κι άλλες”. Γι' αυτό τον Μάη θα οργανώσουμε κι άλλες. Για όλα αυτά τα ζητήματα: Για τα συνδικάτα. Για τη διπλή μάχη της 25 Μάη: η δίκη του Κώστα Καταραχιά για τα ασφαλιστικά μέτρα, αλλά και ο ένας χρόνος από το Black Lives Matter. Και στην Ελλάδα το Refugees Lives Matter είναι και θα είναι κεντρικό. Πάμε για Φεστιβάλ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ στις αρχές Ιούλη. Σε αυτές τις μάχες μπορούμε να κερδίσουμε πολύ κόσμο στις ιδέες μας και στη στρατηγική μας, μπορούμε να τον κερδίσουμε και στο κόμμα μας.

Διαβάστε τις παρεμβάσεις του Πανελλαδικού Συμβουλίου: Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ: Παλεύουμε αποφασιστικά και ενωτικά για να νικάει η τάξη μας