Το Μαρξισμό τον περιμένουμε όλη τη χρονιά. Είναι ένα φεστιβάλ που κάθε φορά, στον καθένα ξεχωριστά, μπορεί να προσφέρει καινούργιες γνώσεις και ιδέες, να εξηγήσει το σύστημα που ζούμε και ποια είναι η διέξοδος από τις επιθέσεις, την καταστροφή και τη δυστυχία που αυτό σπέρνει. Είτε μιλάμε για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, είτε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, είτε για τις γυναίκες, ο καπιταλισμός χτυπά. Ο Μαρξισμός είναι ευκαιρία να συζητήσουμε την απάντηση, πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Οι τρεις πανεργατικές απεργίες του τελευταίου μήνα έδειξαν ότι η εργατική τάξη έχει γίνει πιο μάχιμη. Είναι κάτι που συζητιέται παντού. Η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα είναι πρώτη κουβέντα στη δουλειά. Η εστίαση ήδη δούλευε τα 10ωρά της. Το να γίνει τώρα αυτό νόμιμο ανοίγει το δρόμο για 12, 13 και περισσότερες ώρες εργασίας. Το χτύπημα στο ΣΕΠΕ, που ήδη είχε χίλια δυο προβλήματα αλλά υπήρχαν περιπτώσεις δικαίωσης ενός εργαζόμενου, θα μας αποτελειώσει. Οι εργοδότες του κλάδου είναι πολύ σκληροί. Ότι μπορούμε να τους κάνουμε ζημιά, με τη δράση μας, τις απεργίες μας, τις κινητοποιήσεις μας, το ξέρουμε. Όμως χρειάζεται οργάνωση. Στο χώρο μας τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να κατακτούμε το να συνδικαλιζόμαστε, να συσπειρωνόμαστε στα σωματεία μας, να αντιδρούμε. Ο Μαρξισμός θα μαζέψει όλη αυτή την εμπειρία και θα τη βοηθήσει να πάει παρακάτω.
Στον Πειραιά οργανώνουμε το διήμερο σαν το πιο μεγάλο γεγονός του κινήματος και της αριστεράς αυτή την περίοδο. Με εξορμήσεις, πικετοφορίες, ενημερώσεις όλου του κόσμου, αφισοκολλήσεις. Όλος ο Πειραιάς έχει γεμίσει Μαρξισμό. Το ίδιο στους εργατικούς χώρους, στο Τζάνειο, το Μεταξά, το Κανάλι 1. Στοίχημα είναι επίσης να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή των προσφύγων από το Σχιστό στο φεστιβάλ. Λέμε ανοιχτά σε όλες και όλους ότι οι επαναστατικές ιδέες και η οργάνωση είναι δύναμη!
Μετά από μια δεκαετία μνημονίων και οικονομικής κρίσης, κατά την οποία προστέθηκε την τελευταία χρονιά η πανδημία, η αδίστακτη κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκει ευκαιρία να επιτεθεί με όλες της τις δυνάμεις και με μια σειρά νομοσχέδια προσπαθώντας να διαλύσει την Υγεία, την Παιδεία, το συνδικαλισμό, τα εργασιακά δικαιώματα. Εξυπηρετεί τις επιταγές του κεφαλαίου χωρίς να το κρύβει, ξεπουλά τα πάντα για το κέρδος, προβάλλοντας τη φούσκα της ανάπτυξης, της αριστείας, της εθνικής κυριαρχίας. Πιστεύει πως ο κόσμος μετά το σοκ της πανδημίας έχει παγώσει και δεν μπορεί να αντιδράσει, πως είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να τα περάσει όλα αυτά. Όμως δεν είναι έτσι.
Μέσα στη χρονιά είχαμε πολλά γεγονότα που έδειξαν ότι ο κόσμος αντιδρά. Με αρχή τον Οκτώβρη και τη δίκη της Χρυσής Αυγής, το κίνημα των υγειονομικών μετά που ήταν πολύ έντονο με πολλές πορείες και απεργίες και τώρα με τις τρεις πανεργατικές ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Ειδικά η τελευταία αυτή μάχη έδειξε πώς όλος ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι είναι μια επίθεση που θα πλήξει όλη την κοινωνία, καθώς στερεί κάθε εργασιακό κεκτημένο. Το σκηνικό συμπληρώνουν τα ξεκάθαρα σχέδια της κυβέρνησης για την Υγεία, που θέλει να την ιδιωτικοποιήσει, με εμάς να συνεχίζουμε να τα κοντράρουμε, γι΄αυτό και κατεβαίνουμε ξανά σε απεργία στις 23 Ιούνη.
Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση, η εργατική τάξη πρέπει να οργανωθεί, να αντεπιτεθεί. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό το διήμερο φεστιβάλ με συζητήσεις για όλα τα ζητήματα που τέθηκαν μέσα στη χρονιά και που θα καθορίσουν τη συνέχεια. Για το εργατικό κίνημα, για το προσφυγικό, για την πάλη των γυναικών. Ο κόσμος συζητά πολύ έντονα για όλα αυτά μέσα στους εργατικούς χώρους. Πάντα γινόταν αυτό, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο. Το βλέπω στο χώρο μου, υπάρχει αυτή η ανάγκη να στραφούμε κάπου. Με αυτή την έννοια, θέλουμε να μας δώσει το διήμερο μια αισιοδοξία, ένα τρόπο πάλης, δράσης κι οργάνωσης.
Το βλέπω και μέσα από τη δική μου πορεία. Πριν τον Ερυθρό, είχα δουλέψει στη Μόρια, στην πτέρυγα ανηλίκων ως φροντιστής. Ήμουν δηλαδή ήδη ευαίσθητος με τα ζητήματα του ρατσισμού από μια διαχείριση Μητσοτάκη που ήταν -και είναι- καταστροφική. Μετά από αυτό, μπήκα στο χώρο της Υγείας και είδα κι εκεί τα προβλήματα, τη συνέχιση της πολιτικής του '13 με τα κλεισίματα και όλη την επίθεση του Άδωνη. Έτσι βρέθηκα σε αρκετές κινητοποιήσεις, για την διάσωση του ΕΣΥ, για τον Καταραχιά κλπ.
Η οργάνωση ήρθε ως συνέχεια όλων αυτών των εμπειριών. Διάλεξα ένα χώρο με μεγάλη κινητικότητα στην Υγεία, πράγμα πολύ σημαντικό για μένα που είμαι συμβασιούχος και πιστεύω ότι μόνο με τις κινητοποιήσεις μας θα κερδίσουμε τη μονιμοποιήσή μας, κανείς δεν θα μας τη χαρίσει, αντίθετα αν δεν παλέψουμε θα μας δείξουν εύκολα την πόρτα. Αλλά και ένα χώρο που σε όλα τα μέτωπα οργανώνει αντίστοιχα, με τον ίδιο αγωνιστικό προσανατολισμό, ενάντια στην απογοήτευση και την παθητικότητα. Γι' αυτό θα έλεγα ότι εμείς οι “καινούργιοι” περιμένουμε το φεστιβάλ για ακόμα περισσότερη δράση ενάντια στις κυρίαρχες ιδέες στη συνέχεια.
Ο φετινός Μαρξισμός έρχεται στην καρδιά των εξελίξεων. Μια χρονιά που έχουν δοθεί πάρα πολλές μάχες από το εργατικό και φοιτητικό κίνημα στον αντίποδα της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής και υγειονομικής κρίσης. Από τις μάχες ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όλες τις ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης μέχρι τη μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση στο Εφετείο στις 7 Οκτώβρη όπου οι ναζί χρυσαυγίτες καταδικάστηκαν σαν εγκληματική οργάνωση.
Από τις μάχες ενάντια στους μπάτσους του Χρυσοχοΐδη με το όργιο καταστολής στις 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη, μέχρι τα μαζικά συλλαλητήρια των φοιτητών ενάντια στα σχέδια για πανεπιστημιακή αστυνομία, διαγραφές κλπ. που είχε η Κεραμέως. Και από το metoo που απλώθηκε σε όλους τους χώρους και ποδοπάτησε ξανά τις απαγορεύσεις στην απεργιακή 8 Μάρτη ενάντια στο σεξισμό, μέχρι τις μάχες των εργατών στα νοσοκομεία με τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην απόλυση Καταραχιά και την δολοφονική πολιτική στο ΕΣΥ.
Κι όλα αυτά με παρακαταθήκες τις τρεις μεγάλες πανεργατικές απεργίες ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα του νομοσχεδίου Χατζηδάκη. Που μπορεί να έγινε νόμος στο κοινοβούλιο αλλά η μαζική αντίθεση ανοίγει το δρόμο να καταργηθεί στην πράξη. Το φεστιβάλ Μαρξισμός θα μας βοηθήσει όλους και όλες να πιάσουμε το νήμα που συνδέει όλες αυτές τις μάχες ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ένα διήμερο στη Γεωπονική που θα δώσει απαντήσεις στο μαχητικό εργατικό και φοιτητικό κίνημα. Οι ιδέες του Μαρξ, του Λένιν, του Τρότσκι είναι πολύτιμες για τη συνέχεια. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να τσακίσει τη ΝΔ αλλά και συνολικά το σύστημα, με μια στρατηγική που θα ανοίξει το δρόμο. Σε αυτή την προοπτική θα είναι αφιερωμένο το φετινό φεστιβάλ.
φοιτητής ΠΑΔΑ
Ο Μαρξισμός, που θα γίνει στις 10 και 11 Ιούλη στη Γεωπονική Σχολή, είναι το ετήσιο φεστιβάλ του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος. Ξεκίνησε το 1988, στην εικοστή επέτειο του κινήματος του Μάη του '68, από την Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση (από την οποία προήλθε το ΣΕΚ) και από τότε μέχρι σήμερα οργανώνεται αδιαλείπτως κάθε χρόνο. Στο κέντρο του βρίσκονται οι ιδέες του Μάρξ και του Ένγκελς και όλων των επαναστατών που τις συνέχισαν, του Λένιν, του Τρότσκι, της Ρόζας Λούξεμπουργκ, οι ιδέες της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού από την εργατική τάξη.
Πρόκειται για ένα διεθνές γεγονός. Όχι μόνο γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχει γίνει σημείο συνάντησης για εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες από πάρα πολλά μέρη του πλανήτη που έχουν συμμετάσχει στα πάνελ του σαν ομιλητές/τριες, μεταφέροντας τις δικές τους εμπειρίες από τις σκληρές μάχες που δίνουν οι εργάτες και η νεολαία σε όλο τον κόσμο. Αλλά και γιατί αντίστοιχες εκδηλώσεις οργανώνονται κάθε χρόνο σε μια σειρά χώρες από τις επαναστατικές οργανώσεις και κόμματα της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης (IST), στην οποία ανήκει και το ΣΕΚ. Οι «Μαρξισμοί» αποτελούν έναν διεθνή θεσμό, που πατάει πάνω στην κοινή προσπάθεια οι επαναστατικές ιδέες να απλωθούν και να κερδίσουν παντού.
Από το Λονδίνο όπου έχει κατακτήσει τη θέση του πιο μεγάλου φεστιβάλ του κινήματος και της Αριστεράς στη Βρετανία και όπου κάθε χρόνο συναντιούνται χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών. Μέχρι την Γερμανία, την Αυστρία, την Τσεχία, την Ολλανδία, την Πολωνία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία, περνώντας από την Τουρκία, την Γκάνα, τη Νιγηρία, τη Νότιο Κορέα κ.α., τα φεστιβάλ του Μαρξισμού υπερασπίζουν την παράδοση του σοσιαλισμού από τα κάτω. Την ιδέα δηλαδή ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να απελευθερώσουν τους εαυτούς τους και όλη την κοινωνία από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, μέσα από την επανάσταση και την εργατική εξουσία.
Κομμάτι αυτής της διεθνιστικής προσπάθειας και προοπτικής αποτελεί ο Μαρξισμός στην Ελλάδα. Ελάτε να συζητήσουμε και να ανοίξουμε μαζί το δρόμο της ανατροπής και της εργατικής εναλλακτικής.
Δηλώστε συμμετοχή
Ονοματεπώνυμο: ..................... Φύλο: .....................
Διεύθυνση: ..................... Τ.Κ.: ..................... Πόλη: .....................
Τηλέφωνο: ..................... Κινητό: .....................
Email: .....................
Σωματείο, Σχολή ή Σχολείο: .....................
Ημερομηνία ..................... / ..................... / 2021