Η κυβερνητική προπαγάνδα έχει αρπαχτεί από το ταξίδι του Μητσοτάκη στην Αμερική σαν σωσίβιο. Προβάλλουν και ξαναπροβάλλουν την ομιλία στο Κογκρέσο σαν απόδειξη υποτίθεται της αναβάθμισης της Ελλάδας στο διεθνές στερέωμα. Νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει την πραγματική κατάσταση μιας κυβέρνησης πολεμοκάπηλης και μισητής.

Όσο ο πόλεμος στην Ουκρανία μετατρέπεται σε μακρόσυρτο σφαγείο, τόσο περισσότερο ξεθωριάζει το προσωπείο όλων των κυβερνήσεων που πρωταγωνιστούν στις πολεμικές εξορμήσεις. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Πούτιν. Η ρητορική για τις «δημοκρατικές αξίες» της Δύσης δεν μπορεί να συγκαλύψει την οργή για τις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες την ώρα που οι τραπεζίτες ζητάνε λιτότητα για την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Τα επιτόκια ανεβαίνουν, τα «λεφτόδεντρα» μαραίνονται αλλά λεφτά για εξοπλισμούς υπάρχουν. Αυτά ισχύουν και για τις ΗΠΑ και για τη Γερμανία και βέβαια για τη «μικρή πλην ηρωική» Ελλάδα.

Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο έρχονται τα πολιτικά χαστούκια στον Μητσοτάκη το ένα μετά το άλλο. Η κατάρρευση της ΔΑΠ στις φοιτητικές εκλογές είναι μια «δημοσκόπηση» που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το ποιες είναι οι πραγματικές διαθέσεις της νεολαίας. Σαρωτικό ρεύμα προς τα αριστερά που ξεπερνάει το 50 τοις εκατό. 

Χαστούκια

Και δεν περιορίζεται εκεί. Αντίστοιχα χαστούκια πέφτουν για τη ΔΑΚΕ στις εκλογές των σωματείων. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήρθε από το νοσοκομείο παίδων Αγλαΐα Κυριακού. Ο Μητσοτάκης πήγε παρέα με τους «χορηγούς» να προβάλει την «ανακαίνισή» του, αλλά χρειάστηκε τα ΜΑΤ και ολόκληρη αστυνομική κουστωδία για να περάσει μέσα από τους εργαζόμενους που διαδήλωναν οργισμένοι. Και την ίδια μέρα στις εκλογές του σωματείου η ΔΑΚΕ εξαφανίστηκε και η πρωτιά πέρασε στα χέρια της Αριστεράς και μάλιστα πέρα από την κοινοβουλευτική αριστερά.

Οι μαχητικές διαθέσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας δεν φαίνονται μόνο από τον τρόπο που ψηφίζει, αλλά και από τον τρόπο που αγωνίζεται. Άλλωστε το σύνθημά μας ήταν και είναι «ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε». Τις προηγούμενες βδομάδες, τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στο λιμάνι του Πειραιά και τον αγώνα των εργατών στην COSCO. Αυτή τη βδομάδα τη σκυτάλη παίρνουν οι εργαζόμενοι στους Δήμους. Και αυτή η «σκυταλοδρομία» έχει μεγάλο βάθος: οι εργάτες της Υγείας ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή ακόμα και μέσα σε συνθήκες καραντίνας, οι καλλιτέχνες, ο επισιτισμός, η efood, η Καβάλα, η ΛΑΡΚΟ πήραν και έδωσαν τη σκυτάλη ξανά και ξανά.

Δεν χωράει καμιά επανάπαυση ότι μετά από όλα αυτά μπορούμε να καθίσουμε πίσω και να περιμένουμε τις βουλευτικές κάλπες για να μαυρίσουμε τη Νέα Δημοκρατία. Αντίθετα, το καλύτερο μήνυμα είναι ότι μπορούμε και πρέπει να κλιμακώσουμε τους αγώνες, για δυο λόγους. Πρώτο, γιατί έτσι μπορούμε να αποτελείωσουμε την κυβέρνηση του πολέμου και της ακρίβειας πριν φέρει κι άλλες καταστροφές. Όσο περνάνε οι μήνες ο Μητσοτάκης επιδοτεί τα λαμόγια που κερδοσκοπούν και τον πόλεμο του Μπάιντεν. Κλιμακώνουμε για να τελειώνουμε.

Και δεύτερο, αξιοποιούμε τη δυναμική του κόσμου προς τα αριστερά για να οργανώσουμε τη δύναμή του ώστε γκρεμίζοντας τη Νέα Δημοκρατία να μπορεί να επιβάλει τη δικαίωση των αιτημάτων του χωρίς να εξαρτιέται από τις υποσχέσεις των υπουργών της όποιας συγκυβέρνησης ακολουθήσει. Δεν ξεχνάμε τις εμπειρίες του 2015-19. Αυτή τη φορά μπορούμε καλύτερα με τη δύναμη της τάξης μας μέχρι τη νίκη.