Την Παρασκευή 11 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς με πρωτοβουλία του ΣΕΚ. Ήταν η δεύτερη στη σειρά, η πρώτη είχε γίνει τον Ιούλη, με σκοπό να διερευνήσει τις δυνατότητες για συμπόρευση στις μάχες του κινήματος αλλά και στις εκλογές.
Ο Γ. Σηφακάκης άνοιξε τη συζήτηση εκ μέρους του ΣΕΚ με αναφορά στη μεγάλη πανεργατική απεργία και τις διαδηλώσεις της 9 Νοέμβρη. Μια απεργία «που δυνάμωσε την αίσθηση αυτοπεποίθησης της εργατικής τάξης στους αγώνες και τη δύναμή της» και που οξύνει την πολιτική κρίση της κυβέρνησης. Έχουμε, όπως τόνισε «το συνδυασμό του οικονομικού με το πολιτικό», την πάλη ενάντια στη φτώχεια και την ακρίβεια, με τη σύγκρουση με την κυβέρνηση των υποκλοπών και των επιθέσεων στα δημοκρατικά δικαιώματα.
Η διαδήλωση που κάλεσαν οι 16 οργανώσεις της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στις 25 Αυγούστου ενάντια στην κυβέρνηση των υποκλοπών, ήταν ένα έμπρακτο δείγμα για το πως πρωτοβουλίες με αιχμηρό πολιτικό περιεχόμενο (πχ. το ξήλωμα της ΕΥΠ) μπορούν να γίνουν σημείο αναφοράς για τον κόσμο που δεν καλύπτεται από την αντιπολίτευση της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Οι εξελίξεις από τότε μέχρι σήμερα κάνουν ακόμα πιο έντονη την ανάγκη για συνεργασία των δυνάμεων και στο «πεζοδρόμιο» αλλά και στις εκλογές, είπε ο Γ. Σηφακάκης. Πάνω σε πολιτικούς άξονες που αποκρυσταλλώνουν και τα προχωρήματα του κόσμου που παλεύει «Για παράδειγμα το ζήτημα των κρατικοποιήσεων χωρίς αποζημίωση για τους καπιταλιστές και με εργατικό έλεγχο, και στον τομέα της ενέργειας», οι «απεργίες για να κερδίσουμε αυξήσεις και ΣΣΕ πάνω από τον πληθωρισμό» αλλά και η πάλη ενάντια στο ρατσισμό της κυβέρνησης για «σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά», ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις της άρχουσας τάξης, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους εξοπλισμούς. Αιτήματα όπως η ρήξη/έξοδος από την ΕΕ, η διαγραφή του χρέους, δεν μπορούν να λείπουν. Η στρατηγική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής συμβαδίζει με τις αναζητήσεις χιλιάδων αγωνιστριών/ων που κοιτούν πέρα από τα όρια της «προοδευτικής διακυβέρνησης» που προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ και επί της ουσίας συμφωνεί και το ΜέΡΑ25.
Σαν επόμενο βήμα πρότεινε τη διοργάνωση μιας κοινής εκδήλωσης από όλο το δυναμικό που συμμετέχει στη σύσκεψη. Για να γίνει η συζήτηση για τους πολιτικούς άξονες της πιθανής συνεργασίας ανοιχτά και προωθητικά.
Ο Δ. Σαραφιανός εκ μέρους της ΑΡΑΣ επισήμανε πόσο «εξαιρετική είναι η πρωτοβουλία του ΣΕΚ» μίλησε για «έλλειμμα της Αριστεράς» με το ΚΚΕ να μην τολμά και το ΜέΡΑ25 να «απευθύνει προτάσεις κυβερνητικής συνεργασίας». Χρειάζεται «πόλος που να οργανώνει την αντίσταση» κι ότι αυτός ο πόλος της «ριζοσπαστικής αριστεράς έπρεπε να είχε συγκροτηθεί από χτες».
Ο Αντ. Δραγανίγος πήρε το λόγο εκ μέρους του ΝΑΡ λέγοντας ότι όλες οι εξελίξεις «ανεβάζουν», στην πολιτική συζήτηση το ζήτημα της «διεξόδου», της στρατηγικής με την οποία θα δώσουμε τις μάχες μας. Υποστήριξε ότι πρέπει να αποφύγουμε την επανάληψη των επιλογών που επικράτησαν το 2012-2015 της διαχειριστικής γραμμής που έφερε την πικρή εμπειρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, «χρειάζεται συσπείρωση των δυνάμεων που παλεύουν με ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα». Ο «κόσμος θέλει πιο αριστερά πράγματα σήμερα» είπε.
Στη συνέχεια ο Χρ. Τουλιάτος εκ μέρους της ΑΡΑΝ/Κ-Σχέδιο αφού επισήμανε ότι στη τωρινή φάση «βαθαίνουν τα διακυβεύματα και οι πολώσεις» έθιξε τα ζητήματα που ανοίγουν στην ίδια τη ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά, ζητώντας «αποσαφηνίσεις» από συμμετέχοντες στην σύσκεψη. Ο Αντ. Φάρας από την Αναμέτρηση μίλησε για την ανάγκη η πολιτική συνεργασία να είναι «πυλώνας», να βοηθάει την παρέμβαση στους αγώνες και αναφέρθηκε στην «κομβική σημασία των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών».
Ο Σ. Παπακωσταντίνου από το ΚΚΕ (μ-λ) άσκησε κριτική στην πρωτοβουλία για εκλογική συνεργασία θεωρώντας ότι έρχεται σε αντιπαράθεση με την προσπάθεια κοινής δράσης σε μέτωπα πάλης όπως ενάντια στον πόλεμο, την φτώχεια, την καταστολή.
Ο Χρ. Σταυρακάκης από την ΔΕΑ είπε ότι η οργάνωσή του είναι υπέρ του «εκλογικού κατεβάσματος όλου του χώρου της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» με συζήτηση όμως των πολιτικών ζητημάτων που προκύπτουν. Ο Γ. Δημητρόπουλος από την ΑΡΙΣ είπε ότι πρέπει «να δούμε θετικά το ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας» με βάση ένα πολιτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση υπέρ των εργαζόμενων και με κοινή προσπάθεια στο επίπεδο «των πρακτικών του κινήματος». Ο Γ. Σαπουνάς από την ΑΠΟ επισήμανε ότι «το αίτημα να φύγει ο Μητσοτάκης ένωνε όλο τον κόσμο που κατέβηκε στην απεργία» και ότι το «κρίσιμο είναι ποια αριστερά σήμερα είναι χρήσιμη και όχι τόσο οι παλιές διαχωριστικές».
Ο Στ. Λεωτσάκος από το Αριστερό Ρεύμα και την ΛΑΕ είπε ότι «υπάρχει επαρκές πολιτικό πρόγραμμα» για αυτή τη συνεργασία και ότι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι την επόμενη μέρα των εκλογών «τι δυνάμεις θα υπάρχουν για να στηρίξουν τους αγώνες του λαού, τι αριστερή αντιπολίτευση θα έχεις». Επίσης αναφέρθηκε στην άποψη της ΛΑΕ ότι ένας συγκροτημένος πόλος της ριζοσπαστικής αριστεράς θα έπρεπε να απευθύνεται σε ολόκληρη την Αριστερά, λέγοντας ωστόσο ότι αυτό δεν τίθεται ως προαπαιτούμενο για την συνεργασία σήμερα των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Γενική ήταν η συμφωνία με την εισηγητική πρόταση να οργανωθεί μια δημόσια κοινή εκδήλωση στα μέσα Δεκέμβρη. Για να συζητηθούν ανοιχτά και με σαφήνεια οι πολιτικές συμφωνίες και διαφωνίες που θα καθορίσουν και τη δυνατότητα της εκλογικής συνεργασίας όλου του δυναμικού της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η πολιτική κρίση της κυβέρνησης επιταχύνεται, το ρεύμα στους εργαζόμενους και τη νεολαία που αναζητάει μια μαχητική αριστερή αντιπολίτευση πέρα από τα όρια της κοινοβουλευτικής Αριστεράς μεγαλώνει. Σε αυτό τον κόσμο και τα προχωρημένα πολιτικά χαρακτηριστικά του πρέπει να ανταποκριθούν όλες οι δυνάμεις.