Η Αριστερά
Τζούλι Γουότερσον 1958-2012: Δέκα χρόνια χωρίς τη Τζούλι

Η Τζούλι Γουότερσον με τη ντουντούκα στην διεθνή διαδήλωση της Πράγας το 2000

Ο θάνατος της Τζούλι Γουότερσον, που έφυγε από τη ζωή   χτυπημένη από τον καρκίνο σε ηλικία μόλις 54 ετών, πριν από ακριβώς δέκα χρόνια (στις 16/11/2012), ήταν μια μεγάλη απώλεια για την επαναστατική  Αριστερά στην Βρετανία, την οποία σημάδεψε με την δράση της. 

Αμέτρητοι ήταν και οι άνθρωποι που σημάδεψε. Συντρόφοι/ισσές της στο SWP αλλά και σε οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, συνάδελφοί της στο πανεπιστήμιο, συνδικαλιστές, συναγωνιστές της στο αντιφασιστικό και αντιπολεμικό κίνημα, μαχητές της εργατικής τάξης -που ένοιωσαν την ανάγκη να πουν δημόσια το τελευταίο αντίο μιλώντας για την Τζούλι που γνώρισαν παλεύοντας δίπλα-δίπλα στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία. Ένα πολύ μικρό μέρος αυτών των αποχαιρετισμών μπορείτε να διαβάσετε στη διπλανή στήλη.  

Η Τζούλι καταγόταν από το Μπάθγκειτ, κοντά στο Εδιμβούργο της Σκοτίας. Εντάχθηκε στο SWP το 1978, όταν ήταν φοιτήτρια στο Πολυτεχνείο του Πέισλι στο οποίο είχε εκλεγεί πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου. Το 1980 πήγε στο Λονδίνο για να δουλέψει στο περιοδικό του SWP, Women's Voice (Η φωνή των Γυναικών). Ένας από τους πρώτους αγώνες για τους οποίους κινητοποιήθηκε ήταν στην κατάληψη του εργοστασίου της Lee (τζιν παντελόνια), στο Γκρίνοκ, όπου από τους 240 συμμετέχοντες η πλειοψηφία ήταν γυναίκες.

Η Τζούλι εργάστηκε επαγγελματικά για το SWP για 23 χρόνια. Υπήρξε οργανώτρια για το Εδιμβούργο, το Ανατολικό Λονδίνο, το Βόρειο Λονδίνο, υπεύθυνη οικονομικών του κόμματος, δημοσιογράφος για το Socialist Worker, αλλά και υπεύθυνη εργατικού του κόμματος. Μεταξύ 1991 και 2003, η Τζούλι ήταν μέλος της κεντρικής του επιτροπής. 

Το σημαντικότερο όμως πολιτικό κατόρθωμα της Τζούλι ήταν όταν, ως οργανώτρια του Αντιναζιστικού Συνδέσμου (του ANL, που είχε δημιουργηθεί την δεκαετία του ’70 ενάντια στην πρώτη μεταπολεμική εμφάνιση της φασιστικής απειλής στην Βρετανία) ηγήθηκε ενός νέου κινήματος που απομόνωσε τους φασίστες του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (BNP) στην αρχή της δεκαετίας του ‘90.

Όταν ο γάλλος αρχι-φασίστας Ζαν-Μαρί Λεπέν επισκέφθηκε το Λονδίνο το 1991, η Τζούλι οργάνωσε μια πικετοφορία και εισέβαλε στην συνέντευξη Τύπου. Το μήνυμα ότι οι ναζί δεν είναι καλοδεχούμενοι έκανε το γύρο της Ευρώπης. Η Τζούλι συγκρούστηκε άφοβα με τους ναζί σε δεκάδες κεντρικές ή τοπικές διαδηλώσεις. 

Τον Οκτώβρη του 1993 ήταν επικεφαλής της «Πορείας Ενότητας» 60 χιλιάδων ανθρώπων που απαιτούσαν να κλείσουν τα γραφεία του BNP στο Γουέλινγκ του Νοτιοανατολικού Λονδίνου. Το αποτέλεσμα ήταν να αφηνιάσει η αστυνομία και η Τζούλι, ως βασική οργανώτρια, να βρεθεί χτυπημένη στο κεφάλι. Χωρίς να χάσει το θάρρος της, βγήκε στην τηλεόραση την επόμενη μέρα με το ματοβαμένο λευκό ζακετάκι που φορούσε στη διαδήλωση. Όπως ανέφερε η ίδια αργότερα:

Νέο κίνημα

«Παρά το ότι το συλλαλητήριο καταδικάστηκε από σύσσωμο τον Τύπο, το ότι η αστυνομία απαγόρεψε την πορεία στο αρχηγείο του ΒΝΡ και ότι οι ηγεσίες των συνδικάτων και του Εργατικού Κόμματος αποδοκίμασαν την ενέργεια, η πορεία κέρδισε μαζική υποστήριξη των αντιρατσιστών και της βάσης των συνδικαλιστών και εξελίχθηκε σε πανεθνική διαδήλωση. Η αστυνομία επιτέθηκε με λύσσα στους αντιφασίστες διαδηλωτές, ήρθαν πάνω σε άλογα και με ελικόπτερα και κατέγραφαν με κάμερες τους διαδηλωτές. Ακολούθησαν επιδρομές σε σπίτια ενώ 13 νεαροί που συμμετείχαν οδηγήθηκαν στη φυλακή. Αλλά η καμπάνια πέτυχε τον στόχο της. Μέσα σε μερικούς μήνες, ο δημοτικός σύμβουλος του BNP έχασε την έδρα του και η στρατηγική των ναζί ηττήθηκε. Η μεγάλη επινίκια πανηγυρική συγκέντρωση που οργάνωσε το Αnti Nazi League στο νότιο Λονδίνο τον Μάιο του 1994, μάζεψε 180.000 ανθρώπους. Ένα νέο κίνημα από τα κάτω είχε ξαναγεννηθεί για να παλέψει ενάντια στην απειλή των Βρετανών ναζί. Δεν μπορούμε να νικήσουμε τους ναζί χωρίς σύγκρουση». 

«Ξανά και ξανά οι απόπειρες των φασιστών να βάλουν πόδι στις εργατογειτονιές του Λονδίνου και των άλλων πόλεων βρήκαν απέναντι τους μαζικές κινητοποιήσεις» ανέφερε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ) στον αποχαιρετισμό του στην Τζούλι Γουότερσον το 2012. «Δημιουργήθηκε έτσι μια πολύτιμη κληρονομιά για το αντιφασιστικό κίνημα, όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και για εμάς εδώ στην Ελλάδα. 

Αν το ΣΕΚ παίζει ένα ρόλο σε αυτόν τον τομέα, το χρωστάει σε μεγάλο βαθμό στη Τζούλι και τους συντρόφους της στο ANL. Αλλά δεν είναι αυτή η μόνη κληρονομιά που μας άφησε. Στη διαθήκη της, άφησε ένα μεγάλο ποσό για τους συντρόφους της στην Ελλάδα που μας αγαπούσε και μας εκτιμούσε μέχρι την τελευταία της πνοή. Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΕΚ, εκφράζοντας πιστεύουμε όλους τους φίλους της Εργατικής Αλληλεγγύης, τιμούμε τη μνήμη και την προσφορά της Τζούλι Γουότερσον συνεχίζοντας τους αγώνες της».


«Η συμβολή της Τζούλι στο αντιφασιστικό κίνημα ήταν εξαιρετική: Ηγήθηκε στο Αnti Nazi League, ξεκίνησε μαζί με την Ms Dynamite το Love Music Hate Racism, οργάνωσε καμπάνιες και πορείες ενάντια στο φασιστικό BNP και τις ρατσιστικές δολοφονίες καθώς και το αντιφασιστικό καρναβάλι Rage Against Racism με 150.000 τον Μάιο του 1994 που περιελάμβανε τους Levellers, τους Manic Street Preachers, τον Billy Bragg. Το να χάνεις την Τζούλι είναι μια τεράστια απώλεια για το αντιφασιστικό κίνημα σε μια εποχή που το είδος της αφοσίωσης και της δέσμευσης που επέδειξε είναι απόλυτα απαραίτητο...» 

Sabby Dhalu,
Stand Up To Racism

 

«Είχα χάσει την επαφή με την Τζούλι από το σχολείο, αλλά συναντηθήκαμε ξανά όταν με προσκάλεσαν να μιλήσω σε μια ομάδα φοιτητών που διαμαρτύρονταν για τις περικοπές στις υποτροφίες. Ο ρόλος μου ήταν να ενημερώσω για τα διαθέσιμα οφέλη των υποτροφιών αλλά προς έκπληξή μου η Τζούλι είχε προσκληθεί επίσης να μιλήσει. “Κλείστε τις πόρτες και τα παράθυρα και καταλάβετε τον κτίριο” τους είπε. Κλασσική Τζούλι…» 

Sean Hall

 

«Συνάντησα για πρώτη φορά την Τζούλι το 1992. Τότε ήμουν ένας μαύρος εθνικιστής που πολεμούσε ενάντια σε αυτό που νόμιζα ότι ήταν «λευκή καταπίεση» και θυμάμαι πόσο με εκνεύρισε. “Πώς τολμά αυτή η μικρόσωμη λευκή γυναίκα να παρεμβαίνει στις εκδηλώσεις μας!” σκέφτηκα. Μετά την άκουσα, με πολυάριθμα επιχειρήματα που ανέπτυσσε σε έναν έντονο αλλά αφοπλιστικό τόνο, να εξηγεί την  ανάγκη για ενότητα μεταξύ μαύρων και λευκών. Αν δεν υπήρχε αυτή η στάση και η επιμονή, αμφιβάλλω αν θα είχα γίνει αντιφασίστας ή σοσιαλιστής. Η ικανότητά της να οργανώνει θα μείνει μαζί μου...»

“Septimus Severus”

 

«Με μεγάλη λύπη οι φίλοι και οι σύντροφοι στη Νορβηγία μάθαμε για τον πρόωρο θάνατό της. Γίναμε μάρτυρες της θρυλικής ηγετικής και οργανωτικής της ικανότητας κατά τη διάρκεια των αντικαπιταλιστικών διαδηλώσεων στο Γκέτεμποργκ το 2001. Η Τζούλι ήταν έτοιμη να διαφωνήσει ή να ενθαρρύνει, πάντα ακούγοντας και ποτέ πατρονάροντας.»

Randi Færevik

 

«Την θυμάμαι στην Πράγα να φωνάζει ένα σύνθημα από την ντουντούκα σε 2.000 εξουθενωμένους ανθρώπους που διαδήλωναν όλη μέρα και δεν είχαν κοιμηθεί καθόλου το προηγούμενο βράδυ. Άρχισε να κουνάει τα χέρια της στο πλήθος, περπατώντας κατά μήκος της εξέδρας, μέχρι που μας ξεσήκωσε όλους...»

Anna Owens

 

«Κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Λίβανο το 2006, η Τζούλι δούλεψε στο γραφείο της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο και οργανώσαμε μαζί μια διαδήλωση 100.000 ανθρώπων στο Λονδίνο. Έφερε σε μια διαδήλωση που οργανώθηκε μέσα μόλις σε μια εβδομάδα 30 χρόνια πολιτικής εμπειρίας...»

Andrew Burgin

 

«Εξαιρετικά διαβασμένη στη μαρξιστική παράδοση, στο γυναικείο κίνημα και στην ιστορία της βρετανικής εργατικής τάξης, ρίχτηκε σε αμέτρητες απεργίες και αγώνες για να υποστηρίξει τους ανθρακωρύχους και τους λιμενεργάτες, τις απεργίες του δημόσιου τομέα ενάντια στις περικοπές. Την τελευταία δεκαετία ήταν λέκτορας στο City and Islington College και περηφανευόταν για τους μαθητές της από την εργατική τάξη, ειδικά τους νέους που είχαν καταδικαστεί σε κοινωφελή εργασία, τους οποίους δίδασκε τα Σάββατα...»

Simon Hester

 

«Η Τζούλι Γουότερσον ήταν μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες που αναδύθηκαν από το SWP. Είτε ως οργανώτρια, είτε ως ηγέτιδα του κόμματος, είτε ως ακτιβίστρια, ενέπνευσε όλους όσους ήρθαν σε επαφή μαζί της».

Άλεξ Καλλίνικος