Η Αριστερά
Αφετηρία για Ενωτική Κίνηση της Ριζοσπαστικής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Μαρία Χαρχαρίδου

 

Η ανάγκη για μια ενωτική κίνηση της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς έχει προκύψει μέσα από την ενωτική δράση που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα σε πολλές από τις μάχες που έχουν δοθεί. Αν μιλάμε για τα νοσοκομεία, είναι μια συνεργασία που έχει αποδείξει ότι αποδίδει, με τελευταίο παράδειγμα την τριήμερη απεργία ενάντια στο νομοσχέδιο Πλεύρη – Γκάγκα. Μια κινητοποίηση που ξεκίνησε από πρωτοβουλία του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή και κατάφερε να απλωθεί σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και να κερδίσει όλα τα συνδικάτα, παίρνοντας τελικά πανεργατικές διαστάσεις. 

Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά τα τελευταία χρόνια. Από τις 7 Απρίλη του 2020 που βγήκαμε στις πύλες μας ενάντια στον αυταρχισμό της κυβέρνησης, πάλι με ενωτικό κάλεσμα της δικής μας αριστεράς, μέχρι όλες τις κινητοποιήσεις και απεργίες μέχρι σήμερα. Είναι λοιπόν μια πρωτοβουλία που πατάει σε γερές βάσεις, στην εμπειρία όλου του προηγούμενου διαστήματος μέσα στις καθημερινές μάχες. Και δεν περιορίζεται στην Υγεία, αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε άλλους χώρους.

Αυτό θα προσπαθήσει να δέσει η εκδήλωση στις 19 Δεκέμβρη, την συνέχιση και επέκταση της συνεργασίας στη μαχητική και διεκδικητική δράση, αλλά και την εκλογική που μας ενδιαφέρει με την ίδια έννοια. Ότι με καλύτερους όρους θα μπορούμε να συνεχίσουμε τις απεργιακές και όλες τις κινηματικές μάχες για να επιβάλλουμε σαν εργαζόμενοι το δικό μας σχέδιο λειτουργίας των πάντων, από την Υγεία και την Παιδεία μέχρι όλη την κοινωνία. Αυτός είναι ο δρόμος για να έχουμε επιτυχίες αλλά και καλύτερη συνειδητοποίηση ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, άλλη προοπτική. Γι’ αυτό έχει τόση σημασία αυτό το εγχείρημα και όλοι μας πρέπει να βάλουμε τις δυνάμεις μας για να πετύχει.

Μαρία Χαρχαρίδου,
νοσηλεύτρια, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζόμενων ΓΝΑ Γεννηματάς

 

Η σκληρή και ολομέτωπη επίθεση της Κυβέρνησης του Μητσοτάκη, πιστού εκφραστή του ντόπιου κεφαλαίου, δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον για την κοινωνία. Μία κοινωνία που πεινάει, κρυώνει και βιώνει καθημερινά ανασφάλεια.

Είναι λοιπόν ανάγκη και καθήκον κάθε ριζοσπάστη, αντιιμπερiαλιστή, αντικαπιταλιστή να εργαστεί με σχέδιο, μέθοδο και υπομονή για την ανατροπή αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Είναι μονόδρομος πλέον η ανασύνταξη της αντιιμπερiαλιστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς των αγώνων και της κοινωνικής χειραφέτησης.

Ευάγγελος Μαυριδόπουλος, 
εκπαιδευτικός Δ.Ε

 

Νίκος Στραβελάκης

 

Οι επικείμενες εκλογές είναι μια σημαντική πολιτική μάχη για την αντικαπιταλιστική αριστερά. Το σύστημα μοιάζει ανήμπορο να ξεπεράσει την κρίση που ξεκίνησε το 2008, την πρώτη τον νέο αιώνα και τούτο παρά την λιτότητα, την επίθεση στους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις.

Η καθήλωση των επενδύσεων την τελευταία δωδεκαετία έχει οδηγήσει σε μια νέα φάση όξυνσης της κρίσης με αιχμή τον πληθωρισμό και ειδικότερα τις τιμές της ενέργειας. Σε αυτές τις νέες συνθήκες το σύστημα εφαρμόζει μια αντιφατική πολιτική. Επιδοτεί την καπιταλιστική κερδοφορία επιδοτώντας την κατανάλωση των νοικοκυριών όμως με αυτό τον τρόπο επιδοτεί τον ίδιο τον πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός εξανεμίζει τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα οδηγώντας τα λαϊκά στρώματα σε απόγνωση και τον κόσμο στους δρόμους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης έχουν χρεοκοπήσει, οι δεξιόστροφες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκινούν κανένα και ο κόσμος βλέπει τα αδιέξοδα της σεχταριστικής πολιτικής του ΚΚΕ.

Σε αυτές τις συνθήκες ένα πλατύ διεκδικητικό, αντιιμπεριαλιστκό και αντικαπιταλιστικό μέτωπο μπορεί να δώσει ελπίδα και ώθηση στο εργατικό κίνημα. Σε αυτό το μέτωπο έχουν θέση όλες οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στις ρεφορμιστικές παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ και την αυταρχική πολιτική της Δεξιάς. Οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στις Ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις πάνω στο σώμα της Ουκρανίας και στην έξαρση του εθνικισμού που επιχειρείται με την όξυνση των αντιπαραθέσεων στο Αιγαίο. Μέσα από ανοιχτές διαδικασίες χωρίς αποκλεισμούς, συλλογικότητες και άτομα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς υποχρεούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Με αυτό το πνεύμα χαιρετίζω την ανοιχτή εκδήλωση της 19ης Δεκέμβρη 2022 και θα συμμετέχω σε αυτή.

Νίκος Στραβελάκης,
πανεπιστημιακός

 

Σήμερα που η επίθεση του συστήματος είναι ολομέτωπη και πρωτόγνωρα σκληρή, η συνεννόηση των δυνάμεων του αγώνα σε αντικαπιταλιστική βάση, με ειλικρίνεια χωρίς τακτικισμούς και μικροκομματισμούς είναι ανάγκη. 

Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς οφείλουν να συναντηθούν και να οργανώσουν τις μάχες του σήμερα και του αύριο. Ανάγκη η συσπείρωση των δυνάμεων και των ανένταχτων συντρόφων στα κάθε λογής μέτωπα που είναι μπροστά μας, κοινωνικά, συνδικαλιστικά, πολιτικά. Απαραίτητη η έκφραση μιας δυνατής αντικαπιταλιστικής φωνής στις εκλογές που θα τοποθετήσει τα πραγματικά διλήμματα, θα συσπειρώσει τον κόσμο του αγώνα, θα είναι η εγγύηση για την συνέχεια της πάλης για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.. Στις 19/12 στο Studio να ακούσουμε και να πούμε.

Λευτέρης Σιδερής,
Περιστέρι, μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Δέσποινα Κουτσούμπα

 

Ζούμε σε ένα περίεργο σταυροδρόμι: από τη μια όλες οι αντιθέσεις του καπιταλισμού συμπυκνώνονται, με απρόβλεπτες καταστάσεις για τις συνθήκες ζωής και την ίδια την επιβίωση των λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη, αυτή η κατάσταση «πετά εκτός» μεγάλο κομμάτι της τάξης και δημιουργεί ανυποχώρητους και αποφασιστικούς αγώνες.

Θα μπορέσει η μαχόμενη αριστερά να αποτελέσει τον καταλύτη στη συνθήκη αυτή; Χρειαζόμαστε ένα νέο ελπιδοφόρο βήμα για τον κόσμο που τα τελευταία χρόνια, παρότι στρατευμένος στα κινήματα και τους αγώνες, δεν βλέπει δυστυχώς ως αναγκαία την ένταξή του σε κάποιο μέτωπο ή οργάνωση της ριζοσπαστικής κι επαναστατικής αριστεράς. Εμπόδιό μας δεν είναι πια οι αυταπάτες: καμία έλξη δεν ασκεί πια η σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, με νωπή τη μνημονιακή διακυβέρνησή του, ο εμμονικός φιλοΕΕ χαρακτήρας του ΜΕΡΑ25, η ηττοπαθής αναδίπλωση του ΚΚΕ. Εμπόδιό μας είναι η ηττοπάθεια που εντέχνως καλλιεργείται από όλα τα αστικά επιτελεία, η εμπέδωση της «ΤΙΝΑ», αλλά και η στασιμότητα που επιδεικνύει η επαναστατική αριστερά στις -πλέον- ατελείς μορφές της.

Στον περισσότερο κόσμο του αγώνα υπάρχει βιωμένη η επίγνωση ότι δεν υπάρχουν πραγματικά «φιλολαϊκές αλλαγές» χωρίς ρήξεις σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Χρειάζεται να δημιουργηθεί εκείνη η συσπείρωση δυνάμεων που θα μπορεί να δείχνει, στη θεωρία και στην πράξη, ότι θέλει και μπορεί να «βάλει πλάτη» στην ανατροπή, με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και ανυποχώρητη κινηματική δράση. Σε αυτή την ανάγκη λογοδοτεί και η εκδήλωση στις 19 Δεκέμβρη.

Δέσποινα Κουτσούμπα,
περιφερειακή σύμβουλος Αττικής με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή

 

Θεωρώ ότι το κάλεσμα στη συζήτηση της 19ης Δεκέμβρη προκύπτει από μια σοβαρή πολιτική αναγκαιότητα. 

Αυτή είναι η συμπόρευση των δυνάμεων της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις ερχόμενες πολιτικές και εκλογικές αναμετρήσεις. Κάθε τέτοια συζήτηση φέρνει πιο κοντά δυνάμεις, που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Δεν θα μιλήσω για την ανάγκη πολιτικής επιβίωσης της επαναστατικής αριστεράς. Κάθε τέτοιο εγχείρημα, εφόσον επιδιώκει την ενδυνάμωση των κοινωνικών αντιστάσεων και τον λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στις δυνάμεις που υπερασπίζονται το καπιταλιστικό σύστημα και τις πολυεθνικές πραγματώσεις του, είναι αδήριτη ανάγκη σήμερα. Στα πλαίσια αυτά πιστεύω στη δυνατότητα να γίνει δεκτό το μεταβατικό πρόγραμμα, ως βάση πολιτικής συμφωνίας της κοινής συμπόρευσης. Στις 19 Δεκέμβρη πιστεύω ότι όλοι/όλες πρέπει να είμαστε στο Studio. Γιατί ένα μέλλον χωρίς εμάς, θα είναι πολύ πιο δύσκολο για όλους.

Ηλίας Παπαχατζής, 
αντιπρόεδρος Α'-Γ' ΕΛΜΕ της Β' Αθηνας

 

Η εκδήλωση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαταπιταλιστικής αριστεράς στις 19 Δεκέμβρη έρχεται σε μια στιγμή έντασης των αγώνων, όπως φάνηκε στην Γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη, στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου, στην τριήμερη απεργία των νοσοκομείων που έγινε πανεργατική. Είναι μάχες που δίνουν τον τόνο ότι η εργατική τάξη και η νεολαία διεκδικούν, ότι οι εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες είναι εδώ και συγκρούονται σκληρά με την κυβέρνηση και ολόκληρο το σύστημά της. Σε αυτή τη δυναμική πατάει η εκδήλωση με στόχο, σε μια περίοδο που ο κοινοβουλευτικός δρόμος αμφισβητείται μαζικά, να δώσει κατεύθυνση και προσανατολισμό ότι το πεζοδρόμιο είναι η εναλλακτική.

Στις σχολές οι ίδιες δυνάμεις της ριζοσπαστικής και αντικαταπιταλιστικής αριστεράς έχουμε, από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης της ΝΔ μέχρι σήμερα, δώσει πολλές μάχες μαζί, συσπειρώνοντας πολύ κόσμο στις γραμμές μας. Μαζί δώσαμε τη μάχη ενάντια στην κατάργηση του ασύλου. Μαζί βγήκαμε πρώτοι μπροστά για να σπάσουμε τις κυβερνητικές απαγορεύσεις με πρόσχημα την πανδημία και να απαιτήσουμε ανοχτές σχολές με όλα τα μέτρα προστασίας -κινητοποιήσεις που στη συνέχεια γίνανε διαδηλώσεις χιλιάδων. Μαζί δώσαμε τη μάχη ενάντια στη ΔΑΠ, πετυχαίνοντας την καταβαράθρωσή της στις φοιτητικές εκλογές. Μαζί ανατρέψαμε την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές μας. Μαζί φέρνουμε τα αγωνιστικά πλαίσια στις γενικές συνελεύσεις κερδίζοντας ολόκληρα αμφιθέατρα. Πατώντας λοιπόν πάνω σε ένα φοιτητικό κίνημα που ήδη παλεύει και σε μια κοινή δράση που έχει αποδειχτεί αποτελεσματική στο να εκφράζει, να κινητοποιεί και να κερδίζει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, έχει σημασία να προχωρήσουμε μαζί και πιο κεντρικά πολιτικά.

Μαρία Καστελιώτη,
φοιτήτρια ΦΛΣ Αθήνας

 

Τάκης Ζώτος

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μέχρι τα μπούνια χωμένη στην κατάσταση «πολυκρίσης», που είναι και ο καπιταλισμός διεθνώς. Κρίση οικονομική, πληθωρισμού, ενεργειακή, περιβαλλοντική, ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων, και ανταγωνισμών με την τούρκικη αστική τάξη, και γίνεται η πιο επιθετική και επικίνδυνη απέναντι σε όλους και όλες που αντιστέκονται. 

Όμως, βρίσκει απέναντί της το θυμό και τους αγώνες της εργατικής τάξης, της νεολαίας, του γυναικείου κινήματος. Οι αγώνες των υγειονομικών, της Cosco, η μεγάλη απεργία της 9/11, η πορεία του Πολυτεχνείου, όλα δείχνουν ότι οι απεργίες και ο «δρόμος», και όχι «οι προοδευτικες κυβερνήσεις», είναι η απάντηση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και στο σύστημα που υπηρετεί.

Η πρωτοβουλία για «ενωτική κίνηση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς» μας καλεί στον κινηματογράφο Στούντιο στις 19/12, να συζητήσουμε για τη δυνατότητα να υπάρξει από την ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική αριστερά, ενωτική, μαχητική, αντικαπιταλιστική παρέμβαση, στον συντονισμό, την οργάνωση, την κοινή δράση, των αγώνων και των διεκδικήσεων αυτού του κόσμου, για να χτιστεί ισχυρή αριστερή αντικαπιταλιστική εργατική αντιπολίτευση, απέναντι σε όποια κυβέρνηση και αν προκύψει από τις εκλογές. 

Να είμαστε εκεί.

Τάκης Ζώτος,
μέλος ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Με την εκδήλωση της 19ης Δεκεμβρίου 2022 στο STUDIO μπορεί να συντελεστεί ένα καθοριστικό και αποφασιστικό βήμα για την ενότητα και την ανασύνθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, δίνοντας έτσι σε όλους τους εργαζόμενους αλλά και ειδικά στους νέους ανθρώπους μια μοναδική δυνατότητα επαφής και μιας νέας σχέσης με την πολιτική, με τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Την ώρα ακριβώς που η χειρότερη δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης οξύνει την επίθεσή της ενάντια στις εργατικές κατακτήσεις και στα δημοκρατικά δικαιώματα λεηλατώντας το λαϊκό εισόδημα, κατεδαφίζοντας το ΕΣΥ και διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις, οι υποτελείς τάξεις έχουν όλα τα εφόδια και τις προϋποθέσεις για να είναι νικήτριες στον αγώνα για μια ανθρώπινη και ειρηνική κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μπορούν να γίνουν οι πρωταγωνιστές για μια αντικαπιταλιστική Αριστερά ενωτική, ριζοσπαστική, κινηματική. Με αυτοπεποίθηση και με όνειρα μπορεί να οικοδομηθεί μια συσπείρωση δυνάμεων που θα διαμορφώσει ένα σημείο αναφοράς για δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα, ώστε με συγκεκριμένους στόχους και διεκδικήσεις να υπάρξουν κοινωνικές αντιστάσεις.

Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται το ξεδίπλωμα μιας πολιτικής διαδικασίας, ευρύτερης και βαθύτερης συνάμα, που να μετασχηματίσει το υπάρχον δυναμικό της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και τελικά να συμβάλει στη δημιουργία ενός νικηφόρου μετωπικού σχήματος. Στα πλαίσια αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πραγματοποίηση της ενωτικής εκδήλωσης στις 19/12 θα αποτελέσει τομή και ένδειξη πολιτικής ωριμότητας των συλλογικοτήτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς προς μια κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής.

Νάσος Θεοδωρίδης,
Δικηγόρος, μέλος του ΣΕΚ