Το απεργιακό κύμα των προηγούμενων εβδομάδων και η συνέχειά του έρχεται να επιβεβαιώσει και να ενισχύσει τη δυναμική της ανατροπής που αναδύεται από κάθε πλευρά της συγκυρίας.
Η κυβέρνηση κατρακυλάει όχι μόνο δημοσκοπικά, όπως δείχνουν όλες οι πρόσφατες μετρήσεις, αλλά και στην καθημερινή πρακτική της. Οι απαιτήσεις των καπιταλιστών και οι μνημονιακές δεσμεύσεις του δημόσιου χρέους φτιάχνουν μια πιεστική ατζέντα αντεργατικών επιθέσεων με περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις σε βάρος μισθών και κοινωνικών υπηρεσιών. Οι υπουργοί του Μητσοτάκη τρέχουν να τις υλοποιήσουν κόντρα στο ρεύμα της μαζικής οργής και παραπαίουν.
Το κράξιμο του Γεωργιάδη από τους απεργούς της Υγείας δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Ο Πιερρακάκης πήγε να βγάλει τους απεργούς της Παιδείας παράνομους και το μόνο που πέτυχε ήταν να απλώσει την απεργία από τα Δημοτικά ως τα Λύκεια.
Οι απεργοί ξεδιπλώνουν τους αγώνες όχι μόνο για τα οικονομικά αιτήματα που είναι καυτά και ανατρεπτικά σαν τέτοια, αλλά και πολιτικά, κόντρα στις διώξεις, την καταστολή, τον ρατσισμό. Ο Μητσοτάκης αγκαλιάζει τη Μελόνι και την φον ντερ Λάιεν, αλλά οι απεργοί Διανομείς αγκαλιάζουν το αντιρατσιστικό κίνημα ενάντια στα εγκλήματα των μπάτσων στον Άγιο Παντελεήμονα και σε κάθε αστυνομικό τμήμα. Η κυβέρνηση συμπλέει με την κανονικοποίηση της ακροδεξιάς σε όλη την ΕΕ, αλλά οι Εκπαιδευτικοί κυνηγούν τους φασίστες στα Σεπόλια. Ο Δένδιας παραγγέλνει κι άλλες φρεγάτες και παίρνει το στρατηγείο της ναυτικής επιχείρησης στην Ερυθρά Θάλασσα, αλλά οι απεργοί λιμενεργάτες και ναυτεργάτες μπλοκάρουν πλοία που κουβαλούν πολεμοφόδια στο Ισραήλ και πολιορκούν τη Μότορ Όιλ που το εφοδιάζει με καύσιμα.
Κι όμως, η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση λάμπει με την απουσία της. Όχι μόνο δεν στηρίζει ούτε τις απεργίες ούτε τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, αλλά στρίβει συνεχώς προς τα δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ μετά τις εσωκομματικές του εκλογές δίνει μεγαλύτερο ρόλο στις δεξιές του γέφυρες με επικεφαλής τη Διαμαντοπούλου. Οι απεργοί της Εκπαίδευσης το μόνο που δεν θέλουν είναι μια επιστροφή σε κυβέρνηση «Σαμαροβενιζέλων».
Στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, η κρίση βαδίζει προς «ανακύκλωση» του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εμφανίστηκε στο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά με Σημιτική ατζέντα σερβιρισμένη με γαλλικές αναφορές σε λαϊκό μέτωπο «από τα κάτω».
Αναζητήσεις
Να γιατί οι αναζητήσεις για μια Αριστερά της νίκης και της ανατροπής φουντώνουν μέσα στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Είναι επιτακτική ανάγκη να ανταποκριθούμε σε αυτές τις αναζητήσεις προτείνοντας την επαναστατική στρατηγική της ανατροπής του καταστροφικού καπιταλισμού.
Σε αυτή την ανάγκη λογοδοτούν οι συζητήσεις για το Μέλλον της Αριστεράς που οργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα στην Αθήνα στις 10 Νοέμβρη και πανελλαδικά στη συνέχεια.
Θέλουμε την Αριστερά που έχει ξεκάθαρο ότι το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός που σπέρνει καταστροφές μέσα στην κρίση του. Την Αριστερά που επιμένει ότι η εργατική τάξη είναι ο ιστορικός νεκροθάφτης αυτού του συστήματος και αναδεικνύει το εργατικό κίνημα καθημερινά σε δύναμη ανατροπής. Την Αριστερά που πρωταγωνιστεί στους αγώνες ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό, κάθε μορφή καταπίεσης και τσακίζει κάθε απόπειρα εναγκαλισμών με την ακροδεξιά και τους φασίστες. Την Αριστερά του επαναστατικού δρόμου προς τον Σοσιαλισμό.
Τώρα είναι η ώρα να βαδίσουμε αποφασιστικά μαζί σε αυτή την κατεύθυνση.
Το πρόγραμμα των συζητήσεων
ΑΘΗΝΑ
Κυριακή 10 Νοέμβρη, 11πμ-7μμ, Νομική Σχολή
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Κυριακή 24 Νοέμβρη, 11πμ-4μμ, Εργατικό Κέντρο
ΒΟΛΟΣ
Κυριακή 24 Νοέμβρη, 7μμ, Θόλος
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Πέμπτη 28 Νοέμβρη, 6.30μμ, Εργατικό Κέντρο
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Παρασκευή 29 Νοέμβρη, 6μμ, Εργατικό Κέντρο
ΞΑΝΘΗ
Σάββατο 30 Νοέμβρη, 6.30μμ, Καφέ Φίλοιστρον
ΧΑΝΙΑ
Σάββατο 30 Νοέμβρη, 6.30μμ, Εργατικό Κέντρο
ΠΑΤΡΑ
Κυριακή 1 Δεκέμβρη, 6μμ, Αίθουσα ΕΒΕ
Το μονοήμερο συζητήσεων στη Νομική μπορεί να αποτελέσει το στήριγμα που χρειάζεται το εργατικό κίνημα αυτή την περίοδο και δεν το δίνει κανένας κοινοβουλευτικός δρόμος. Χρειαζόμαστε πολύ έντονα αυτές τις συζητήσεις, για την αντικυβερνητική μάχη, για την πάλη ενάντια στην ακροδεξιά και κυρίως για τον ρόλο των εργατικών αγώνων για να κερδίσουμε τους συναδέλφους στο ότι εμείς, ο δρόμος, είναι η αντιπολίτευση που μπορούμε και χρειάζεται να χτίσουμε.
Ένα πολύ δυνατό παράδειγμα της δύναμης των “από τα κάτω” ήταν οι συγκλονιστικές συνελεύσεις των εκπαιδευτικών τον περασμένο Μάρτη, όταν οι ομοσπονδίες μας αρνήθηκαν να δώσουν κάλυψη στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, κι αυτό καταφέραμε να το ανατρέψουμε. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, ανάγκασαν τη γραφειοκρατία να “συμμορφωθεί”. Είναι ένα παράδειγμα που χρειάζεται να το θυμίζουμε συνεχώς, που μας έφερε στην τελευταία απεργία της πρωτοβάθμιας την περασμένη Τετάρτη και πλημμύρισε τους δρόμους με χιλιάδες απεργούς χωρίς να είναι καν πανεκπαιδευτική η απεργία.
Δύναμη
Αυτή η δύναμη, ήταν απάντηση στην προσπάθεια του Πιερρακάκη να μας φοβίσει με δεκάδες πειθαρχικές διώξεις που έχει βάλει μπροστά. Ο κόσμος που απήργησε και διαδήλωσε γύρισε με άλλη ορμή στα σχολεία του, με αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να κλιμακώσουμε απεργιακά. Στο σύλλογό μου είδα και άλλη μια διαφορά. Συνάδελφοι που δεν απήργησαν, ήταν απολογητικοί και όχι παραιτημένοι. Αυτό το κατάφερε η αποφασιστικότητα της απεργίας! Αυτό τον κόσμο θέλουμε να φέρουμε στις συζητήσεις για να σπάσει ο φόβος και η απογοήτευση σε όσους έχει παραμείνει. Να πάρουν τις εικόνες της αντίστασης, να κάνουν τις συνδέσεις και να τους κερδίσουμε στην προοπτική ότι εμείς είμαστε η δύναμη, εμείς μπορούμε να τους ανατρέψουμε, και εμείς μπορούμε να χτίσουμε μια άλλη κοινωνία που η Παιδεία θα υπηρετεί τις ανάγκες της πλειοψηφίας και όχι των “αρίστων”.
17/10, Απεργία στην Υγεία. Φωτό: Μάνος Νικολάου
Η πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος να κάνει αυτή την ημερίδα συζητήσεων για το μέλλον της Αριστεράς είναι μια πολύ σωστή κίνηση. Όλο το τελευταίο διάστημα, στα νοσοκομεία δίνουμε πολύ μεγάλες μάχες, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την απαξίωση της Δημόσιας Υγείας. Και βλέπουμε πώς το τί πολιτικές δυνάμεις υπάρχουν σε κάθε σωματείο, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο να βγαίνουν οι αγώνες.
Στον Άγιο Σάββα έχουμε κερδίσει εδώ και χρόνια ότι την πλειοψηφία στο Σωματείο μας την έχει το σχήμα που πολλά μέλη του είναι στην αντικαπιταλιστική Αριστερά. Δεν είναι μόνο αυτός ο κόσμος, στην “Ενωτική Αγωνιστική Πρωτοβουλία” συμμετέχουμε αγωνιστές και αγωνίστριες από διάφορες πολιτικές καταβολές. Που έχουμε όμως σίγουρα καθαρό πως τις ανατροπές τις κερδίζουμε με τη δράση μας. Με τις συνελεύσεις, τις πολιτικές συνδέσεις και τις απεργίες. Όχι περιμένοντας κάποιον αρχισυνδικαλιστή να παλέψει για εμάς, αλλά οργανώνοντας τους συναδέλφους μας τμήμα το τμήμα.
Έτσι φτάσαμε το τελευταίο διάστημα να έχουμε δυο μεγάλες συνελεύσεις στο νοσοκομείο, με συμμετοχή παλιών και πιο καινούριων συναδέλφων από πολλά τμήματα. Και αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να συζητήσουμε περισσότερα θέματα, να συνδέσουμε το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης με τα ζητήματα του πολέμου στην Παλαιστίνη, με την επίθεση στη δημόσια Παιδεία, με τα ζητήματα της εξουσίας και το πώς αυτό γενικεύεται.
Γενίκευση
Για παράδειγμα οι επιθέσεις διευθυντών κλινικών σε συναδέλφους στην προσπάθεια να εντατικοποιήσουν παραπάνω τη δουλειά μας, και το πως αυτό συνδέεται συνολικά με το ποιος ελέγχει τα πράγματα, από το νοσοκομείο στην κοινωνία συνολικά.
Για μένα λοιπόν, το να μπορέσουμε όσο περισσότεροι εργαζόμενοι γίνεται, να συμμετέχουμε στο μονοήμερο στη Νομική, θα είναι κέρδος για να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο την πολιτική και τους αγώνες στο νοσοκομείο μας. Οι εμπειρίες μας μπορούν να είναι χρήσιμες για κάθε άλλο κλάδο, κι εμείς να πάρουμε έμπνευση και ιδέες από το πώς παλεύουν στα σχολεία, στους δήμους κλπ. Η συζήτηση για την Αριστερά είναι πρώτα απ'όλα συζήτηση για το πώς παλεύουμε απέναντι στον Άδωνι και στην κυβέρνηση, στο εδώ και τώρα.
Τις τελευταίες εβδομάδες η οργή της εργατικής τάξης απέναντι στην -ολοένα και αυξανόμενη - υποβάθμιση των ζωών μας έγινε φανερή μέσα από μεγάλες απεργίες και συλλαλητήρια. Όχι μόνο έγινε φανερή στην κυβέρνηση, η οποία προσπάθησε για παράδειγμα να εμποδίσει την απεργία των εκπαιδευτικών λέγοντας ότι είναι παράνομη, αλλά και ανέδειξε στην ίδια την εργατική τάξη τη δύναμή της!
Διάχυτη είναι στην ατμόσφαιρα η ανάγκη για αλλαγή. Είναι μάλιστα πλέον ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση του Μητσοτάκη είναι αδύναμη, ενώ παράλληλα η κοινοβουλευτική αριστερά αδυνατεί να παρέμβει και βυθίζεται στην κρίση. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα πως θα έρθει αυτή η ανατροπή; Με Λαϊκά μέτωπα, κεντροαριστερές κυβερνήσεις και μεταρρυθμίσεις ή με την ανατροπή του συστήματος που γεννά τις δυσκολίες που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε;
Φοιτητές και εργάτες
Για μας το δεύτερο είναι η μοναδική απάντηση για πραγματική αλλαγή. Το μονοήμερο θα είναι όχι μόνο μια ήμερα συζητήσεων, αλλά και οργάνωσης για το πως θα το επιτύχουμε. Την συζήτηση για το μέλλον της Αριστεράς την ανοίγουμε στις σχολές και διεκδικούμε να παρακολουθήσουν το μονοήμερο πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες. Είναι απαραίτητο για να πετύχουμε να ενωθεί στην πράξη το φοιτητικό κίνημα με το εργατικό.
Την ίδια στιγμή που εκπαιδευτικοί σε δημόσια σχολεία παλεύουν για βιώσιμες συνθήκες εκμάθησης, φοιτητές δέχονται πολύπλευρες επιθέσεις από την κυβέρνηση: από την υποβάθμιση των σχολών μας μέχρι πειθαρχικές διώξεις συνδικαλιστών συμφοιτητών /τριών. Επιθέσεις που στόχο έχουν την απονέκρωση των σχολών από κάθε πολιτικοποίηση. Μια αμυντική στάση απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις δεν είναι ή λύση. Λύση είναι ένας νέος γύρος συνελεύσεων και καταλήψεων κόντρα στις ιδιωτικοποιήσεις, στον πόλεμο στην ακρίβεια, στο πλευρό των απεργών με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και τη σοσιαλιστική προοπτική.
Οι ιδέες της Αριστεράς δεν έχουν τελειώσει. Το μέλλον της είναι οι αγώνες της τάξης μας και η σοσιαλιστική προοπτική που περνάει μέσα από την ανατροπή του καταστροφικού καπιταλισμού της εποχής που ζούμε.
Το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που ζούμε τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε πολυκρίση, κλιμακώνει την επίθεση του και οδηγεί την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό στην καταστροφή. Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους στην φτώχεια. Στην συνέχεια η πανδημία του Covid 19 αποτέλεσμα της καταστροφής του περιβάλλοντος και της υπερεκμετάλλευσης, σόκαρε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Η κλιματική κρίση που εκφράζεται με τις μεγάλες ξηροθερμικές, τεράστιες πυρκαγιές, πλημμύρες, καταστροφικές βροχοπτώσεις και τους θανατερούς τυφώνες. Και το κερασάκι στην τούρτα αυτής της Νέας Εποχής της Καταστροφής είναι ο Πόλεμος. Η καταστροφή κεφαλαίων και η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Ελπίδα
Απέναντι σε αυτή την νέα εποχή της καταστροφής πραγματική απάντηση και ελπίδα είναι οι αγώνες της τάξης μας που είναι ξεκινημένοι και δίνονται απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου. Από την φοιτητική Ιντιφάντα που ξέσπασε στα αμερικάνικα πανεπιστήμια και πήρε διαστάσεις χιονοστιβάδας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Η εξέγερση των φοιτητών στο Μπαγκλαντές που ανέτρεψαν το καθεστώς. Τις μαζικές κινητοποιήσεις κατά του ρατσισμού στην Αγγλία και τις τεράστιες διαδηλώσεις στην Γαλλία ενάντια στην ακροδεξιά. Αλλά και στην Ελλάδα η τάξη οργανώνει, κινείται, απεργεί και πετυχαίνει νίκες απέναντι στην κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας και του Μητσοτάκη.
Οι εκπαιδευτικοί ερχόμαστε από μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, με την συμμετοχή χιλιάδων απεργών και την συμμετοχή εκατοντάδων στα συλλαλητήρια. Και στην Ξάνθη εκατοντάδες εκπαιδευτικοί στις 23 Οκτώβρη διαδήλωναν για ώρες στους δρόμους της πόλης διεκδικώντας δημόσιες και δωρεάν σχολεία για όλα τα παιδιά. Οι μάχες για δημόσια και δωρεάν Υγεία, για την υπεράσπιση του νοσοκομείου. Τα τεράστια αντιπολεμικά συλλαλητήρια και οι μάχες κατά του ρατσισμού είναι στην ημερήσια διάταξη της εργατικής τάξης και στην Ξάνθη.
Αυτές τις μάχες και αυτές της ιδέες έχουμε να συζητήσουμε και να τις πάμε μέχρι το τέλος και στην πόλη της Ξάνθης στις 30 Νοεμβρίου.
Το ζήτημα της Αριστεράς είναι κάτι που το αναζητάει όλος ο κόσμος και είναι ένα δίκαιο αίτημα, το να απαντήσουμε σε όλους όσους παλεύουν τί μπορούμε να κάνουμε! Το βλέπουμε στις εξορμήσεις μας με την εφημερίδα στην πόλη. Όλοι συμφωνούν στο ότι πρέπει να πέσει αυτή η μισητή κυβέρνηση αλλά υπάρχουν δύο ερωτήματα: πώς μπορεί να πέσει και τί θα τη διαδεχθεί.
Η αλήθεια είναι πως η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κι ο κόσμος το βλέπει. Ψάχνει αριστερότερα, κι εκεί “σκοντάφτει” στην εμπειρία διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που υποσχόταν λαγούς με πετραχείλια και φτάσαμε σε νέο μνημόνιο, σε ιδιωτικοποιήσεις όπως των τρένων και των αεροδρομίων.
Άρα το ζήτημα της στρατηγικής, το αν μπορούν οι αγώνες μας να καθορίσουν το πολιτικό σκηνικό και αν μπορεί η εργατική τάξη να κάνει κουμάντο, είναι η πιο βαθιά συζήτηση αυτή την περίοδο. Για να σπάσει η αίσθηση της ήττας της Αριστεράς που προσπαθεί να περάσει ο Μητσοτάκης στον κόσμο, χρειάζονται πρωτοβουλίες τόσο κινηματικές αλλά και πολιτικές. Οι κινηματικές για δύο λόγους. Πρώτον γιατί τα καθημερινά ζητήματα χρειάζονται απεργίες. Στα Χανιά ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, είναι ο υπερτουρισμός που έχει φτάσει τα νοίκια σε σημεία που εκπαιδευτικοί και υγειονομικοί που έρχονται στην πόλη για δουλειά να μην μπορούν να βρουν σπίτια. Σε αυτό χρειάζεται να απαντήσουμε απεργιακά. Οι κλάδοι που πλήττονται, οι εργαζόμενοι στους Δήμους, με διεκδικήσεις για αυξήσεις εδώ και τώρα.
Κλείστε τις βάσεις
Επόμενο ζήτημα είναι αυτό του πολέμου καθώς το λιμάνι της Σούδας έχει γίνει ορμητήριο της κυβέρνησης για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Γι'αυτό υπάρχει δυνατό αντιπολεμικό κίνημα, που χρειάζεται όμως και καθαρές απαντήσεις για να μπορέσει να νικήσει. Το λευτεριά στην Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο, πάει πακέτο με τον αγώνα για την ανατροπή της πολεμοκάπηλης κυβέρνησης, για να μπορέσει να έχει υλικές διεκδικήσεις.
Βάζουν μπροστά να φτιάξουν στο νησί προσωρινά κέντρα κράτησης προσφύγων για 48 ώρες. Οι καραβιές που φτάνουν κυρίως στα νότια της Κρήτης έχουν αυξηθεί. Και σε αυτό για να μπορέσει η Αριστερά να είναι αποτελεσματική, χρειάζεται να είναι καθαρή στο ότι θέλουμε ανοιχτά σύνορα και ανοιχτές πόλεις για όλο τον κόσμο που φτάνει εδώ.
Ο κόσμος ζητάει από την Αριστερά να συσπειρωθεί, κι έχουμε να απαντήσουμε πως αυτό συμβαίνει στους αγώνες. Εκεί βρισκόμαστε όλοι και όλες μαζί και συζητάμε για τα επόμενα βήματά μας, για την κλιμάκωση. Το να δυναμώσουμε την Αριστερά που μπαίνει μπροστά ενωτικά για όλες τις μάχες είναι κι η καλύτερη εγγύηση για να δυναμώσει η συλλογική συνείδηση μέσα στους χώρους δουλειάς που είναι και το κλειδί για να βγουν απεργίες διαρκείας και να ρίξουμε την κυβέρνηση.
Αυτή τη συζήτηση οργανώνουμε και στα Χανιά, το Σάββατο 30 Νοέμβρη, και καλούμε όλο τον κόσμο να έρθει!
Μανώλης Φιωτάκης,
ιδιωτικός υπάλληλος, Χανιά