Όλες οι πτυχές της κρίσης του καπιταλισμού διεθνώς παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις. Κάθε επιθετική κίνηση των αρχουσών τάξεων για να την αντιμετωπίσουν, προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση για τις ίδιες και αντίσταση από τα κάτω. 

Η προσπάθεια του Τραμπ να αναστηλώσει την κλονισμένη ηγεμονία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για όλο το οικοδόμημα των σχέσεων του παγκόσμιου συστήματος. Οι εμπορικοί πόλεμοι που απειλεί να πυροδοτήσει η επιβολή δασμών, έρχονται να χειροτερεύσουν μια κατάσταση στην οικονομία που δεν έχει ανακάμψει ουσιαστικά από την κρίση του 2008 και χαρακτηρίζεται από χαμηλό επίπεδο επενδύσεων, αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης, κερδοσκοπικές φούσκες και απειλείται από μια νέα κρίση χρέους. 

Η πολιτική κρίση απλώνεται στην Ευρώπη ενώ αλλού παίρνει ακόμα πιο έντονες διαστάσεις: αποτυχία του Ισραήλ να συντρίψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση, απόπειρα προεδρικού πραξικοπήματος και αποτυχία της στην Ν. Κορέα, κατάρρευση καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, στις ίδιες τις βαθιά πολωμένες ΗΠΑ η ρατσιστική εκστρατεία του Τραμπ συναντά μαζική αντίσταση. Οι επαναστάτες ξέρουμε από την εποχή του Λένιν ότι η ιμπεριαλιστική εξέλιξη του καπιταλισμού σημαίνει περίοδο πολέμων ΚΑΙ επαναστάσεων. Σε πείσμα των κάθε λογής «αναλυτών» που βλέπουν μόνο τις αλλαγές συσχετισμών ανάμεσα στους αντίπαλους ιμπεριαλισμούς και υπο-ιμπεριαλισμούς, εμείς βλέπουμε και τις αλλαγές στους ταξικούς συσχετισμούς.

Η νέα χρονιά εγκυμονεί εξελίξεις ακόμα πιο αποσταθεροποιητικές και για τον ελληνικό καπιταλισμό. Μεγαλύτερη εμπλοκή στους πολεμικούς ανταγωνισμούς, μικρότερη δυνατότητα της οικονομίας να αντέξει στις πιέσεις και των εξοπλισμών και του χρέους, επιδείνωση της κλιματικής καταστροφής με την εγκατάλειψη ακόμα και των προσχημάτων της COP περί «μετάβασης» από τα ορυκτά καύσιμα. 

Η κυβέρνηση της ΝΔ παραπαίει πολιορκημένη από την οργή που ξεχειλίζει με αφορμή το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων στα Τέμπη, την εργατική αντίσταση και τις απεργίες, τους αγώνες της νεολαίας. Η 26 Γενάρη στάθηκε ικανή να αποκρυσταλλώσει τους ταξικούς συσχετισμούς πολύ καθαρότερα από το, κυρίαρχο μέχρι χτες, αφήγημα της παντοδυναμίας της κυβέρνησης στο οποίο προσαρμοζόταν η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. 

Σε μια τέτοια περίοδο, χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες της Αριστεράς, του εργατικού κινήματος και της νεολαίας αναζητούν τρόπους για να οργανώσουν την αντίσταση στις καταστροφικές επιθέσεις της κυβέρνησης και ενός συστήματος σε κρίση. Η μεγάλη αλλαγή σε σχέση με μια προηγούμενη φάση είναι ότι η εργατική τάξη και η νεολαία μπαίνει στους αγώνες όχι απλά για να διαμαρτυρηθεί αλλά για να νικήσει. Είναι μια μεγάλη διαφορά σε επίπεδο συνείδηση, εμπειρίες, σε αυτοπεποίθηση. 

Το Ενιαίο Μέτωπο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της επαναστατικής παράδοσης, από τα πρώτα συνέδρια της Κομιντέρν, και καθοριστικό στις σημερινές συνθήκες για να οργανώσουμε την κοινή δράση με όλον αυτόν τον κόσμο που δίνει τις μάχες του με αυτά τα χαρακτηριστικά. Η κοινή δράση ενάντια στις επιθέσεις των αφεντικών, της κυβέρνησης και της ακροδεξιάς αποτελεί βασικό καθήκον και πρέπει να είναι στις προτεραιότητες της επαναστατικής Αριστεράς, ακριβώς επειδή είναι εκείνο το τμήμα της Αριστεράς που έχει εμπιστοσύνη στην κίνηση της εργατικής τάξης και στα προχωρήματα που αυτή φέρνει. Το κόμμα μας έχει το καθήκον και τη δυνατότητα να παίξει καθοριστικό ρόλο στις μάχες και τις αντιστάσεις του κόσμου που παλεύει αλλά και στη διαμόρφωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και να βγει πιο δυνατό αριθμητικά, πιο ριζωμένο στους χώρους. 

Μπαίνουμε μπροστά στο απεργιακό κύμα ενάντια στις περικοπές, τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ακρίβεια, οργανώνουμε τις μάχες ενάντια στον ρατσισμό, στον σεξισμό, την κλιματική καταστροφή, την πολεμοκαπηλεία και ταυτόχρονα αντιστεκόμαστε στην ηττοπάθεια, στη δεξιά προσαρμογή και τους συμβιβασμούς της ρεφορμιστικής στρατηγικής. Τα αιτήματα που διαμορφώνουν οι μάχες της περιόδου για κρατικοποίηση των συγκοινωνιών, των νοσοκομείων, των σχολείων χωρίς αποζημίωση για τους κερδοσκόπους, για το τσάκισμα των σεξιστικών διακρίσεων, για σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, καταδίκη των δολοφόνων της Πύλου, είναι αιχμές ενός «μεταβατικού προγράμματος» που θα το επιβάλλει η εργατική τάξη με τις δικές της δυνάμεις και δράση, με εργατικό έλεγχο. 

Μπαίνουμε μπροστά στην πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης γιατί βλέπουμε αυτή την ανατροπή σαν αφετηρία για να προχωρήσει η εργατική τάξη στο μέλλον που της αξίζει, στην ανατροπή του ίδιου του συστήματος του κέρδους. Η μετατροπή της μαζικής οργής σε οργανωμένο κίνημα στους χώρους δουλειάς είναι το κλειδί για να φτάσουμε στη νίκη.

Με αυτή τη στρατηγική και τακτική δυναμώνουμε τους αγώνες και μεγαλώνουμε το επαναστατικό κόμμα. Η επαναστατική Αριστερά και το κόμμα μας έχει συμβάλλει να φτάσει η κατάσταση σε αυτό το σημείο. Για να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά η εργατική εναλλακτική, χρειάζεται ένα κόμμα μαζικό. Ένα κόμμα μαζών με την έννοια που το έθετε ο Λένιν, που θα τραβάει στην κοινή δράση τους εργαζόμενους και τη νεολαία, θα είναι ριζωμένο στους εργατικούς χώρους, στις σχολές, στις γειτονιές. Και ταυτόχρονα ένα κόμμα στελεχών, που κάθε μέλος του θα γίνεται ηγεσία στο χώρο του/της στην οργάνωση της πάλης, θα κερδίζει στις επαναστατικές ιδέες και στην οργανωμένη στράτευση στο κόμμα. Που κάθε πυρήνας του θα βάζει στη δοκιμασία της κοινής δράσης και της πολιτικής συζήτησης την προοπτική που προτείνουμε σε κάθε αγώνα και χώρο. Με ηγεσίες που θα οργανώνουν το μεγάλωμα του κόμματος, την ένταξη όλων των νεών μελών στη δουλειά του, την πολιτική συζήτηση. 

Η Εργατική Αλληλεγγύη είναι βασικό εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια. Οργανώνουμε τη διακίνησή της για να φτάνει σε όλο τον κόσμο που πρωτοστατεί στις μάχες ενάντια στην κυβέρνηση Και γιατί τροφοδοτεί παλιούς και νέους συντρόφους/ισσες με πολιτικά επιχειρήματα και ανάλυση κάθε βδομάδα αλλά και γιατί εξασφαλίζει την αλληλεπίδραση με τους αγωνιστές/τριες που παλεύουμε μαζί σε όλα τα μέτωπα. Η επαναστατική εφημερίδα βοηθάει στο ξεδίπλωμα των πρωτοβουλιών μάχης που πάνε μπροστά τους αγώνες και ταυτόχρονα βοηθάει κάθε μέλος του ΣΕΚ να γίνεται ηγεσία στον εργατικό χώρο, στη σχολή ή στη γειτονιά, να τραβάει όλη την Αριστερά στην κοινή δράση και να ξεκαθαρίζει τις ιδέες των πιο προχωρημένων και μαχητικών κομματιών της τάξης μας. 

Μ’ αυτόν τον προσανατολισμό οργανώνουμε άμεσα τις μάχες για την πανεργατική απεργία σεισμό της 28 Φλεβάρη, την απεργία της 8 Μάρτη ενάντια στην κυβέρνηση του σεξισμού, τα συλλαλητήρια της 22 Μάρτη για να καταδικαστούν οι ένοχοι για το ρατσιστικό έγκλημα της Πύλου, ενάντια στον ρατσισμό και την ακροδεξιά. Και παράλληλα οργανώνουμε την επιτυχία του τριήμερου συζητήσεων Μαρξισμός 2025 από 23 μέχρι τις 25 Μάη, γιατί οι αγώνες μας χρειάζονται τις επαναστατικές ιδέες και θεωρία. Έτσι χτίζουμε την Αριστερά της επανάστασης και του Σοσιαλισμού για να φτάσουμε στην πιο μεγάλη νίκη.