Μητσοτάκης-Νετανιάχου Φωτό: ΑΠΕ ΜΠΕ

Μέσα σε μια εβδομάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ αθλιότητας, σε αυτό που το Μαξίμου ονομάζει προσπάθεια «αλλαγής κλίματος», «αφετηρία νέου στοιχήματος» και άλλα φαιδρά.

• Στο μέτωπο των Τεμπών, η προανακριτική-φιάσκο έκλεισε πριν καν ξεκινήσει, με τον Τριαντόπουλο να μην παρευρίσκεται καν, αλλά να καταθέτει υπόμνημα με αίτημα να δικαστεί από την τακτική δικαιοσύνη - έχοντας ζητήσει ήδη άρση της ασυλίας του και τονίζοντας είναι «αθώος» -προκειμένου να βγάλει από την δύσκολη θέση τον Μητσοτάκη και τους υπόλοιπους υπουργούς της κυβέρνησης που θα καλούνταν να καταθέσουν και να δώσουν λόγο στην Βουλή.  

Η κυβερνητική πλειοψηφία έσπευσε επίσης να απορρίψει την εξώδικη δήλωση που απέστειλε η Μαρία Καρυστιανού δηλώνοντας στήριξη κατηγορίας εναντίον του Τριαντόπουλου και «οιονδήποτε συμμέτοχό του» καλώντας τους βουλευτές στην προανακριτική να «τηρήσουν τον όρκο τους», «να διενεργήσουν προκαταρκτική εξέταση» και να μην την παραλείψουν κατά «παράβαση του συντάγματος». 

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική μπαζώματος του εγκλήματος των Τεμπών, ο Μητσοτάκης στη λεγόμενη «βδομαδιάτικη ανασκόπησή» του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν δίστασε ξεδιάντροπα να γράψει: «Σύντομα τέσσερα εκατομμύρια πολίτες θα λάβουν ένα πολύ αναλυτικό ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσουν τις δημόσιες υπηρεσίες που χρησιμοποιούν. Γιατί ο τελικός κριτής των υπηρεσιών του κράτους πρέπει να είναι η κοινωνία»! 

Η κυβέρνηση που με την πολιτική των περικοπών, της σαλαμοποίησης, των εργολαβιών και των ιδιωτικοποιήσεων, διέλυσε το σιδηρόδρομο προετοιμάζοντας με ακρίβεια το έγκλημα των Τεμπών. Η κυβέρνηση που απειλεί με διάλυση (με τα ίδια εργαλεία) δημόσια Υγεία, Παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες, ζητάει από τους πολίτες να «αξιολογήσουν» όχι την ίδια και την πολιτική της αλλά το δημόσιο! Για να εξαγγείλει στη συνέχεια νέες ιδιωτικοποιήσεις και να στρώσει δρόμο στα επόμενα εγκλήματα.

• Η «αξιολόγηση» δεν ήταν το μοναδικό ανέκδοτο της βδομαδιάτικης ανασκόπησης. Είναι πραγματικά πρόκληση ο Μητσοτάκης να «καμαρώνει» για τα «880 ευρώ κατώτατο μισθό» μέσω της «αύξησης» (50 ευρώ μικτά) στον ιδιωτικό τομέα -από την οποία ό, τι δεν θα απορροφήσει ο πληθωρισμός θα καταλήξει στα ταμεία της κυβέρνησης μέσω της αναπροσαρμογής στον φόρο εισοδήματος. Αλλά εκεί που οι αλχημείες του περνάνε σε άλλο επίπεδο είναι οι «αυξήσεις» στους μισθούς του δημόσιου τομέα: «Με 30 ευρώ επιπλέον τον μήνα, τα οποία προστίθενται στα 70 ευρώ μηνιαίως τα οποία έλαβαν οι δημόσιοι υπάλληλοι το 2024, οι πρώτες αυξήσεις στο Δημόσιο μετά από 14 χρόνια, ο 13ος μισθός, επομένως έχει ήδη δοθεί και πάμε για τον 14ο με τις προγραμματισμένες αυξήσεις που θα δοθούν και τα επόμενα χρόνια», υποστήριξε. 

Με «αύξηση» ένα ευρώ τη μέρα, ο Μητσοτάκης νομίζει ότι όχι μόνο «καθάρισε» με τον τρέχοντα πληθωρισμό αλλά και με τα πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ που οι μνημονιακές πολιτικές έχουν αφαιμάξει από δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους μέσα από τα τσεκούρια σε μισθούς και επιδόματα, τις καταργήσεις των δώρων, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης, τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών την τελευταία πενταετία! Πραγματικά δεν υπήρχε καλύτερη ημερομηνία για να ξεκινήσει τις «αυξήσεις» από την 1η Απριλίου.  

• Για τους εργαζόμενους της Υγείας, των ΟΤΑ και για τους εκπαιδευτικούς μπορεί να μην περισσεύει παρά ένα ευρώ τη μέρα αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους στρατιωτικούς για τους οποίους ο Μητσοτάκης (σε μια εσωκομματική κούρσα εντυπώσεων με τον υπουργό Άμυνας Δένδια) έσπευσε να ανακοινώσει πρώτος ότι εντός των επομένων μηνών θα πάρουν αυξήσεις στις μηνιαίες αποδοχές τους που θα κυμαίνονται αναλόγως από 13% έως 20%. 

Κι από κοντά ξεσάλωσαν οι «υπουργοί με το πηλήκιο» απαιτώντας αυξήσεις και για τους υπόλοιπους «ενστόλους», να μην μείνουν «παραπονεμένοι» η ΕΛ.ΑΣ και Λιμενικό. Ο Γεωργιάδης ως υπουργός Δημοσίας Τάξης -συγνώμη, υπουργός Υγείας- επισήμανε μάλιστα ότι «η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη σέβεται όλους όσους φέρουν το εθνόσημο» και ότι «θα βρεθεί δημοσιονομικός χώρος» καταλήγοντας: «Τιμή σε όσους τιμούν το Έθνος με τις υπηρεσίες τους». 

• Σε ένα παράδειγμα απόδοσης «τιμής» για τις «υπηρεσίες του στο Έθνος» η κυβέρνηση Μητσοτάκη προβίβασε σε αρχηγό του Λιμενικού Σώματος τον Τρύφωνα Κοντιζά, μέχρι πρότινος ανώτερο αξιωματικό του Λιμενικού, ο οποίος, όπως γράφει στην ΕΦΣΥΝ ο Δημήτρης Αγγελίδης, είχε επιτελικό ρόλο στη διαχείριση του περιστατικού που οδήγησε στο ναυάγιο της Πύλου – με το πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη να καταλογίζει ευθύνες και στον Κοντιζά και την εισαγγελία του Ναυτοδικείου να τον έχει καλέσει για συμπληρωματική κατάθεση. Με το ίδιο ακριβώς θράσος που επιβράβευσαν τον Καραμανλή για τα Τέμπη ανακηρύσσοντάς τον υποψήφιο βουλευτή και τους κατηγορούμενους υψηλόβαθμούς αξιωματικούς της Πυροσβεστικής για το Μάτι δίνοντάς τους προαγωγές, έρχονται τώρα να δώσουν κάλυψη και για το ρατσιστικό έγκλημα της Πύλου. 

• Ο Μητσοτάκης δικαιολόγησε τις αυξήσεις των στρατιωτικών αφού «με τις αποφάσεις στην Ευρώπη για ρήτρα διαφυγής, δημιουργείται η δυνατότητα δημοσιονομικής ευελιξίας με επίκεντρο τις αμυντικές δαπάνες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι αμοιβές των στρατιωτικών». Η μοναδική «δημοσιονομική ευελιξία» που έχει να επιδείξει η κυβέρνηση και η ΕΕ -στης οποίας τη Σύνοδο την περασμένη εβδομάδα «πρωτοστάτησε» ο Μητσοτάκης- είναι αυτή που αφορά τον πόλεμο. Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση τις αμέσως επόμενες μέρες θα παρουσιάσει ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα μαμούθ ύψους 25-28 δισ. ευρώ για τα επόμενα 12 χρόνια. 

Η κλιμάκωση των εξοπλισμών σε μια περίοδο που η γειτονιά μας φλέγεται δεν είναι ένα βήμα αποτροπής αλλά ένα βήμα πιο κοντά στον πόλεμο για τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού και των πολυεθνικών στην Ανατολική Μεσόγειο και ακόμη παρά πέρα. Αυτό φανερώνουν οι υποτίθεται «πετυχημένες διεθνείς πρωτοβουλίες» που η κυβέρνηση προβάλει αυτές τις μέρες ελπίζοντας ότι μπορούν να αποτελέσουν όχημα εξόδου της από τη σημερινή κρίση. 

Η συνάντηση Μητσοτάκη-Νετανιάχου που επιβεβαίωσε τη στρατηγική στρατιωτική, οικονομική, ενεργειακή, διπλωματική συνεργασία με το γενοκτόνο κράτος του Ισραήλ (διαβάστε στη σελίδα 3) είναι το αθλιότερο δείγμα, από κάθε άποψη αυτής της πολιτικής. Αλλά δεν είναι το μόνο. 

• Στη συνάντηση Γαλλίας, Λίβανου, Κύπρου, Ελλάδας που προηγήθηκε σε ανώτατο επίπεδο, ο Μητσοτάκης, αφού επαίνεσε την παρουσία της Γαλλίας με το «μεγάλο ιστορικό (σ.σ. και βέβαια αποικιοκρατικό της) βάθος» και αφού ζήτησε «το σχήμα να έχει μόνιμη μορφή», τόνισε: 

«Στα πλαίσια αυτά, επαναλάβαμε την προθυμία μας να στηρίξουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις του Λιβάνου έμπρακτα, προκειμένου να μπορέσουν να ασκήσουν εθνική κυριαρχία, ειδικά στον ευαίσθητο νότιο Λίβανο… διότι ένας σταθερός Λίβανος είναι ένα ανάχωμα και στις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη, αλλά και μία χώρα η οποία μπορεί να παίξει σταθεροποιητικό ρόλο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή». 

Η έμπρακτη ελληνική στρατιωτική υποστήριξη στον Λίβανο, «ειδικά στον νότιο Λίβανο», δεν αφορά τον λαό του Λιβάνου που αντιστέκεται στις ισραηλινές επιθέσεις αλλά τα συμφέροντα του Ισραήλ και τις επεκτατικές βλέψεις του Νετανιάχου με τον οποίο ο Μητσοτάκης συναντήθηκε δύο μέρες αργότερα. Και ενώ στο ενδιάμεσο το Ισραήλ βομβάρδισε εκ νέου την Βηρυτό.

• Για τη συμμετοχή διαδικτυακά στη συνάντηση και του νέου ντε φάκτο προσωρινού πρόεδρου της Συρίας Αλ Σάρα, ο Μητσοτάκης τόνισε: «Αν θέλει η Συρία να προχωρήσει, να ευημερήσει και να γίνει παράγοντας σταθερότητας, αυτό πρέπει να γίνει με απόλυτο σεβασμό προς όλες τις θρησκευτικές και τις εθνοτικές μειονότητες… Και επανέλαβα, επίσης, ότι η Ελλάδα μπορεί να συμφωνήσει στην περαιτέρω άρση κυρώσεων μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει απόλυτη εξασφάλιση της συμπεριληπτικότητας της πολιτικής διαδικασίας και της προστασίας όλων των μειονοτήτων...» Την επόμενη μέρα, ο Αλ Σάρα σε μια (μάλλον αποτυχημένη) απόπειρα να εξασφαλίσει εξωτερική στήριξη και εσωτερική συναίνεση στην ντε φάκτο «προσωρινή» του κυβέρνηση τετραετίας, συμπεριέλαβε στο νέο του υπουργικό συμβούλιο έναν κούρδο, έναν αλαγουίτη, ένα δρούζο και μια χριστιανή. 

Αλλά το τελευταίο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται ο Μητσοτάκης είναι ο λαός της Συρίας, σε όποια κοινότητα κι αν ανήκει. Δεν έχει αρθρώσει ούτε μια λέξη για την ισραηλινή εισβολή που ξεκίνησε αμέσως μετά την πτώση Άσαντ στα νότια της χώρας με τον ισραηλινό στρατό να στρατοπεδεύει μερικά χιλιόμετρα από την Δαμασκό. Την ίδια στιγμή που εκφράζει τον «αποτροπιασμό» του για τις σφαγές του Αλ Σάρα στα παράλια της Συρίας παγώνει τις αιτήσεις ασύλου των Σύριων στην Ελλάδα και συνεχίζει να «επαναπροωθεί» και να πνίγει ασταμάτητα στο Αιγαίο όσους προσπαθούν να γλυτώσουν από αυτές. Την ίδια στιγμή που μιλάει για σταθερότητα είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος του μεγαλύτερου αποσταθεροποιητικού παράγοντα της περιοχής, του Ισραήλ. Το μόνο για το οποίο πραγματικά νοιάζονται ο Μητσοτάκης και ο Ερντογάν είναι κερδισμένα να βγουν τα συμφέροντα που εξυπηρετεί ο καθένας ντόπια και πολυεθνικά, στον ανταγωνισμό που εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό καπιταλισμό στην Ανατολική Μεσόγειο. 

• Σε αυτήν την κατεύθυνση η μέχρι πρότινος κυβέρνηση της «πράσινης μετάβασης» του Μητσοτάκη πανηγύρισε δια στόματος Χατζηδάκη την εκδήλωση ενδιαφέροντος εκ μέρους της αμερικανικής πολυεθνικής Chevron για ακόμη δύο «θαλάσσια οικόπεδα», νότια της Κρήτης, τα θαλάσσια blocks «Νότια Κρήτη Ι» και «Νότια Κρήτη ΙΙ». Όπως είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: