Είμαι πολλά χρόνια στο κίνημα, σε κάθε διαδήλωση, και κυρίως έτρεχα να βοηθήσω όπου υπήρχαν άνθρωποι σε ανάγκη. Σε φωτιές, σε πλημμύρες, σε διανομή τροφίμων, στο προσφυγικό. Ειδικά από το 2015 και μετά, προσπάθησα με κάθε τρόπο να βοηθήσω πρακτικά.
Έτσι ήρθα σε επαφή με την ΚΕΕΡΦΑ και συμμετείχα στην εκδήλωση που έγινε για την Πύλο στο Δημαρχείο της Αγίας Παρασκευής. Όχι τόσο για να μάθω τις εξελίξεις (που ήταν κι αυτό πολύ ενδιαφέρον), καθώς τις παρακολουθούσα ήδη. Αλλά κυρίως γιατί σε αυτές τις εκδηλώσεις προκύπτει πάντα κάλεσμα για συντονισμένη δράση. Κάπως έτσι, στη διαδήλωση που έγινε στις 6 Φλεβάρη στο Ναυτοδικείο του Πειραιά για την Πύλο, πήρα την απόφαση να οργανωθώ και στο ΣΕΚ.
Και αυτό είναι που πιστεύω ότι χρειάζεται ο κόσμος των κινημάτων σήμερα, συντονισμένες κινήσεις. Είτε αφορά στο αντιρατσιστικό, είτε στο εργασιακό, είτε παντού. Εγώ για παράδειγμα, είμαι εργολαβική εργαζόμενη σε υπηρεσία του Κτηματολογίου. Οι συμβάσεις μας ανανεώνονται κάθε μήνα! Χρειάζεται παρέμβαση και σε αυτό, να αλλάξουν οι συνθήκες για να έχουμε όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Στο φεστιβάλ του Μαρξισμού δεν έχω ξανασυμμετάσχει, αλλά πιστεύω πως είναι μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία του ΣΕΚ, για να μπορέσουμε άνθρωποι από κάθε κίνημα και κάθε πολιτικοποίηση να κάνουμε ένα “διάλειμμα”, να συγκεντρωθούμε στη θεωρία, στην ιστορία, στη γνώση και την ανταλλαγή για να είμαστε ακόμα πιο δυνατοί την επόμενη μέρα για όλες τις μάχες, αλλά και τη συνολική ανατροπή αυτού του συστήματος. Σας καλώ να συμμετέχετε κι εσείς!
Μαρία Μάνθου,
ιδιωτική υπάλληλος
Ο Μαρξισμός είναι ένα φεστιβάλ στο οποίο μας δίνεται η δυνατότητα να ανοίξουμε και να μιλήσουμε με περισσότερο κόσμο. Να κάνουμε αποτίμηση του κινήματος ως τώρα, να προχωρήσουμε πιο δυναμικά και πιο προετοιμασμένα για αυτά που έπονται. Στόχος είναι η κριτική, οι αντιπαραθέσεις και η ανταλλαγή ιδεών γιατί μόνο έτσι εξελισσομαστε πολιτικά.
Πρέπει να υπάρχουνε φωνές του κινήματος από όλες τις πλευρές για να γίνει αυτό δημιουργικά. Από τους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές. Και πέρα από τα "ντόπια" κινήματα θα έχουμε την τιμή να έχουμε καλεσμένους συντρόφους από όλο τον κόσμο. Πέρα από την ενημέρωση του τι γίνεται κινηματικά στις υπόλοιπες χώρες, έτσι συνδέονται και εμπλουτίζονται τα κινήματα. Γιατί η ανατροπή του συστήματος μπορεί να γίνει μόνο διεθνιστικά.
Ο Μαρξισμός είναι ένα ερέθισμα καθώς κάποιες φορές μέσα στο τρέξιμο του κινήματος μπορεί να χάσεις κάποιες εξελίξεις ή συνδέσεις και μέσα από τις συζητήσεις μπορείς να δεις τα πράγματα από μια πιο καθαρή σκοπιά γιατί εκεί έρχεται η θεωρία και κουμπώνει με τις εμπειρίες των ανθρώπων που συμμετέχουν.
πυρήνας ΣΕΚ Καλλιθέας
Με τις κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου ο κόσμος σύσσωμος δήλωσε με τον εμφατικότερο τρόπο, στο δρόμο, την αντίθεσή του στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και του συστήματος στο οποίο εκείνη, και κάθε όμοιά της υπακούει.
Από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα, δεν πλέουμε σε αγωνιστικό κενό, η εργατική τάξη δεν έχει πάψει να δίνει τις μάχες της για μια καλύτερη ζωή. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο πολιτικών ζυμώσεων.
Είδαμε τον κόσμο να κατεβαίνει στους δρόμους την 8η Μάρτη ενάντια στον σεξισμό, στις 22 του Μάρτη ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή, είδαμε τους νοσοκομειακούς γιατρούς να διαδηλώνουν στις 19 Μαρτίου και έπειτα να εκλεγούν αριστερά και ριζοσπαστικά μέτωπα ως αντιπροσώπους των σωματείων τους. Γεγονότα τα οποία αποδεικνύουν τα ζωηρά εργατικά αντανακλαστικά τους. Τα αντανακλαστικά όμως δεν αρκούν.
Εγώ προσωπικά μετά την 28η Φεβρουαρίου αναρωτήθηκα πολλές φορές πως συνεχίζουμε τον αγώνα, πώς κλιμακώνουμε ώστε να μη σβήσει η φλογα της διεκδίκησης, πώς συνδέουμε τις μικρές μάχες του κόσμου. Η κλωστή η οποία διαπερνά το υφαντό των αγώνων είναι η ταξική πάλη, και ο Μαρξισμός είναι ιδανική ευκαιρία να θέσουμε την βάση του αγώνα μέσα από την συζήτηση και την συνδιαμόρφωση.