Εκδηλώσεις

Η επανάσταση είναι στην ημερήσια διάταξη πλέον, όχι μόνο για το πώς θα ανατρέψουμε τον Μητσοτάκη, αλλά συνολικότερα για το πού θα πάει η ανθρωπότητα. Το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που ζούμε έχει φτάσει στα όριά του. Αυτό που έχει πλέον να δώσει είναι μόνο κρίσεις, πολέμους, πανδημίες. Ο κόσμος ψάχνει και αναζητεί καινούριες ιδέες για να βελτιώσει τη ζωή του. 

Το βλέπουμε και στην Ξάνθη από τις τεράστιες διαδηλώσεις και απεργίες. Η συμμετοχή στην απεργία και τη διαδήλωση στις 28 Φλεβάρη δεν ξανάγινε στην πόλη! Το βλέπουμε από την πολιτική συζήτηση που ανοίγει σε αυτές, και από νέους συντρόφους και συντρόφισσες που κάνουν την επιλογή να οργανωθούν στο επαναστατικό κόμμα, και ακόμα να αφήσουν δουλειές, παιδιά και ό,τι άλλο για να κατέβουν στην Αθήνα 22-25 Μάη και να συμμετέχουν στον Μαρξισμό. 

Εδώ και μήνες είμαστε κάθε μέρα έξω στους δρόμους, σε απεργίες, διαδηλώσεις και συλλαλητήρια κατά του Ισραήλ, υπέρ του αγώνα των Παλαιστινίων. Και το θέμα που μας έχει κινητοποιήσει όλους είναι η βία και ο πόλεμος. Η βία της κυβέρνησης κατά των πολιτών, μέσα στα αστυνομικά τμήματα κατά των γυναικών και των μεταναστών που δολοφονούνται μέσα εκεί, τα εγκλήματα της Πύλου και των Τεμπών.

Και έξω από την Ελλάδα, η γενοκτονία στη Γάζα, στην οποία είναι απόλυτα συνένοχη η κυβέρνηση.

Η οργή για τα Τέμπη, που αρχικά μπορεί να είχε συναισθηματικό περιεχόμενο, έχει μετατραπεί σε μια οργή του λαού κατά της κυβέρνησης που δολοφονεί μέσα κι έξω από την Ελλάδα. O κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι τυχαία, ότι είναι εγκλήματα όλα αυτά. Είναι το άμεσο αποτέλεσμα των πολιτικών της ιδιωτικοποίησης. Τα έχουμε δει χρόνια σε άλλες χώρες, τώρα γίνονται και εδώ. Ιδιωτικοποιήσεις των τρένων, των νοσοκομείων όπου ο κόσμος πεθαίνει σε καθημερινή βάση γιατί η κυβέρνηση βάζει το κέρδος πάνω από τις ζωές όλων μας. 

Και πρέπει να είμαστε έξω στον δρόμο κάθε μέρα, και πρέπει να κινητοποιηθούμε μαζικά σε όλους τους χώρους. Αυτό όμως από μόνο του δεν μας δίνει τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να δούμε προς τα πού πάμε, πώς θα πετύχουμε τους στόχους μας. 

Αυτά τα όπλα, θα μας τα δώσει η θεωρία του μαρξισμού που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Σαν καινούριο μέλος του ΣΕΚ θα πάω για πρώτη φορά στο φεστιβάλ Μαρξισμού, να ακούσω ομιλητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, να συζητήσω, να μάθω, να εφοδιαστώ με τα όπλα που χρειαζόμαστε για να νικήσουμε!

Πριν από τον Μαρξισμό έχουμε ήδη μάχες συγκεκριμένες μπροστά μας. Ξεκινώντας από την Πρωτομαγιά, τη μέρα των εργατών διεθνώς, που φέτος στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις οργανώνουμε για να ενωθούν όλοι οι αγώνες. Ο αγώνας για ελεύθερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο. Ο αγώνας για την Πύλο και για τα Τέμπη, ο αγώνας για τις γυναίκες και τους ΛΟΑΤΚΙ+. Με κέντρο τη δύναμη των εργατών, για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του Μητσοτάκη.

Από το Φεστιβάλ Μαρξισμός θέλω να ακούσω τι γίνεται και να πάρω πράγματα που θα με βοηθήσουν σαν μετανάστρια εδώ στην Ελλάδα. Μένω εδώ 30 χρόνια και τα παιδιά μου σπούδασαν και πήγαν στρατό εδώ. Ήμουν 12 χρόνια στον Δήμο Αθηναίων και 9 στο Υπουργείο Πολιτισμού. Εμένα και τις υπόλοιπες καθαρίστριες μας απέλυσαν και για δύο χρόνια παλεύαμε χωρίς να είμαστε μέσα σε ταμείο, χωρίς να παίρνουμε τίποτα.  

Πήγαμε στο Υπουργείο Εξωτερικών, πήγαμε στον Δήμο και καταλήξαμε να είμαστε ΚοινΣΕπ. Δεν θέλουμε όμως να είμαστε ΚοινΣΕπ, θέλουμε να μπούμε εκεί που ήμασταν. Εμένα αυτό μου φαίνεται ρατσιστικό, δεν είναι ωραίο να είμαστε 30 χρόνια στην Ελλάδα και να μένουμε απ’ έξω. Κάναμε δύο χρόνια αγώνα για να μας πάρουνε πίσω και καταλήξαμε να μας κάνουν ανανέωση της σύμβασης. Δεν θέλουμε ανανέωση της σύμβασης, δεν θέλουμε ΚοινΣΕπ, θέλουμε να γυρίσουμε στον Δήμο Αθηναίων όπως ήμασταν, όπως είναι και οι υπόλοιπες καθαρίστριες. Με τον ίδιο τρόπο που μας βάλανε να μας βάλουνε πάλι. 

 Ξέρουμε ότι στον Δήμο Αθηναίων υπάρχει μέσα ρατσισμός και υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να μας βοηθήσουν γιατί είμαστε “ξένοι”, είμαστε Αλβανοί, και λένε ότι η Αλβανία δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Παλεύαμε μαζί με το ΣΕΚ και την ΚΕΕΡΦΑ -που μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ και ξέρουμε ότι θα είναι μαζί μας μέχρι τέλους, μέχρι να βρούμε οι μετανάστες μία λύση, να μην υπάρχει ρατσισμός και να έχουμε όλοι σταθερή δουλειά και να ζούμε καλά. Με τους αγώνες τα καταφέρνουμε και με την ΚΕΕΡΦΑ στον πλευρό μας. Επόμενος σταθμός η Εργατική Πρωτομαγιά που θα κατέβουμε μαζί με τις υπόλοιπες καθαρίστριες. Και ο Μαρξισμός, τον οποίο θέλω να παρακολουθήσω για να ακούσω και να μάθω τι συμβαίνει στον κόσμο.