Αντιφασιστικό κίνημα
Η δίκη της Χ.Α.: Όχι στον Κορυδαλλό η δίκη

Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής για μεταφορά της δίκης σε άλλο χώρο και συγκεκριμένα στην αίθουσα τελετών του Εφετείου Αθηνών. Η δικαιολογία της προέδρου του δικαστηρίου ήταν ότι η πολιτική αγωγή θα νομιμοποιηθεί στις 7 Μάη και δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει για το θέμα σε αυτή τη συνεδρίαση. Ωστόσο, ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής Κώστας Παπαδάκης έθεσε το θέμα, ενώ και ο δήμαρχος Κορυδαλλού Σταύρος Κασιμάτης παρενέβη για τον ίδιο λόγο πριν τη λήξη της διαδικασίας. Η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μ. Αντωνιάδου προσπάθησε επίσης να καταθέσει το ίδιο αίτημα εκ μέρους όλων των εργαζόμενων στα ΜΜΕ.
 
Ο δήμαρχος Κορυδαλλού ζήτησε από την έδρα να λάβει υπόψη της τις 11 σχολικές μονάδες που βρίσκονται γύρω από τις φυλακές Κορυδαλλού, οι οποίες παρέμειναν κλειστές και το ίδιο θα γίνεται σε κάθε δικάσιμο από τον κίνδυνο των φασιστικών επιθέσεων. “Θα έχουμε ξανά τραυματίες όπως σήμερα” είπε, καθώς η φασιστική επίθεση που δέχτηκαν οι δύο φίλοι του Παύλου Φύσσα και μάρτυρες κατηγορίας, επιβεβαιώνει την ανάγκη αλλαγής της αίθουσας. Την συμφωνία της με το αίτημα των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής και των φορέων του δήμου έκφρασε η εισαγγελέας της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου, λέγοντας, ωστόσο, πως αυτό είναι θέμα της Πολιτείας και πώς μέχρι να βρεθεί άλλη λύση -κάτι που, όπως είπε, εξετάζεται- η δίκη θα συνεχιστεί στον Κορυδαλλό.
 
Ακατάλληλος
 
Ο χώρος είναι ακατάλληλος απ’ όλες τις απόψεις. Η επιλογή των φυλακών βάζει εμπόδια στην πρόσβαση του κόσμου που θέλει να παρακολουθήσει τη δίκη, δημιουργεί προβλήματα στη δημοσιότητά της, είναι επικίνδυνη για τους κατοίκους της γειτονιάς και τους μάρτυρες κατηγορίας που απειλούνται από φασιστικές επιθέσεις.
 
Δεν είναι όμως μόνο η τοποθεσία που κάνει τις διαμαρτυρίες για το χώρο πραγματικές. Όσοι βρέθηκαν τη Δευτέρα μέσα στην “ειδικά διαμορφωμένη” δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, διαπίστωσαν απλά ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις για μια τέτοιου μεγέθους δίκη. Για έναν αριθμό 68 κατηγορουμένων, διπλάσιων συνηγόρων υπεράσπισης και δικηγόρων πολιτικής αγωγής, πάνω από 100 διαπιστευμένων δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ, αλλά και κοντά 300 μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, η αίθουσα είναι ασφυκτικά μικρή.
 
Η πλειοψηφία των συνηγόρων υπεράσπισης των Χρυσαυγιτών ήταν όρθιοι, σε έναν στενό διάδρομο. Οι αστυνομικοί, είτε αυτοί που συνόδευαν τους προφυλακισμένους κατηγορούμενους είτε οι υπεύθυνοι για το χώρο βρίσκονταν παντού, ανάμεσα σε κατηγορούμενους, μάρτυρες, δημοσιογράφους, κοινό. Οι δημοσιογράφοι και οι μάρτυρες στοιβάχτηκαν όλοι μαζί, ο ένας κυριολεκτικά πάνω στον άλλο, στην πίσω μεριά της αίθουσας. Ο δε εξονυχιστικός αστυνομικός έλεγχος στην είσοδο, λόγω του ότι πρόκειται για φυλακές, σήμαινε ότι το κοινό είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Σε όλη αυτή την κατάσταση, το κερασάκι ήταν η περιορισμένη δυνατότητα χρήσης τηλεφώνων και η αδυναμία πρόσβασης ίντερνετ από τους δημοσιογράφους. Ούτε η ομαλή διεξαγωγή της δίκης ούτε η δημοσιότητά της είναι εξασφαλισμένες σε αυτή την αίθουσα.
 
Η αλλαγή του χώρου είναι απαραίτητη για να προχωρήσει η διαδικασία και να αποδοθεί δικαιοσύνη στα θύματα των επιθέσεων της εγκληματικής συμμορίας. Το αντιφασιστικό κίνημα και η πολιτική αγωγή θα επιμείνει σε αυτό το αίτημα.