Μνημόνιο με «αριστερή ευαισθησία» είναι το μοτίβο στο οποίο θα κινηθεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πολιτική γραμμή επισφραγίστηκε και στην Πανελλαδική Σύσκεψη της περασμένης Κυριακής, στην οποία κάτω από τη σκιά της διάσπασης, μεταξύ άλλων συζητήθηκε το προεκλογικό πρόγραμμα. 

 

«Δεν θα επιτρέψουμε την υλοποίηση του σεναρίου της αριστερής παρένθεσης που επιζητά το σύστημα» τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του, επαναφέροντας το γνωστό επιχείρημα ότι με την υπογραφή του μνημονίου στάθηκε απέναντι στο κατεστημένο της ΕΕ που επιθυμούσε ένα Grexit. Δεν παρέλειψε μάλιστα να υποσχεθεί ότι σε βάθος τετραετίας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει αυτοδυναμία, θα αρχίσει ο «απεγκλωβισμός από τη μέγγενη του χρέους». Προκειμένου να προσεγγίσει όλο τον κόσμο που τώρα νιώθει προδομένος και οργισμένος από την ψήφιση του 3ου Μνημονίου έκανε αναφορά στην ΕΡΤ και τις καθαρίστριες και αναρωτήθηκε «εάν ο κ. Μεϊμαράκης σκοπεύει να γυρίσει τη χώρα πίσω, ξανακλείνοντας την ΕΡΤ, απολύοντας εκ νέου τις καθαρίστριες, καταργώντας τις 100 δόσεις και το πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση». 

 

Με αυτές τις υποσχέσεις προσπαθεί ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρατήσουν ό,τι μπορέσουν στο ΣΥΡΙΖΑ, μέλη και ψηφοφόρους. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε στην ουσία και η λεγόμενη κίνηση των 53 παρά τις όποιες επιφανειακές κριτικές.

 

Συγκεκριμένα η Πρωτοβουλία μελών που προέρχονται από τους 53 της ΚΕ που αποχώρησαν από το όργανο και παρέμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσε κείμενο με υπαινιγμούς κατά της ηγεσίας. Την εισήγηση την έκανε το μέλος της ΠΓ και της ΚΕ Πάνος Λάμπρου, μιλώντας εκ μέρους των προερχόμενων από τους 53 που έχουν παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Πρωτοβουλία ζητά από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην συναινέσει σε συνεργασίες με τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, να μην συμφωνήσει σε πρόγραμμα από το οποίο θα απουσιάζει σχέδιο απεμπλοκής από το Μνημόνιο, καθώς και τη διεξαγωγή συνεδρίου μετά τις εκλογές. 

 

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί προεκλογικά να ξαναπλασάρει νέες κούφιες υποσχέσεις. Μέσα σε συνθήκες όξυνσης της διεθνούς οικονομικής κρίσης, δεν υπάρχει η παραμικρή προοπτική ούτε για ελάφρυνση της λιτότητας ούτε για “αριστερή διαχείριση” του μνημονίου. Αν δεν προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε σύγκρουση με τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ, έχοντας τη νωπή λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη και ακόμα περισσότερο το 62% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος μία φορά, τώρα που η ελληνική οικονομία μπαίνει ακόμα πιο βαθιά στη μέγγενη της τρόικας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ESM), η πίεση απέναντι στη νέα κυβέρνηση για δημοσιονομική σταθερότητα, πρωτογενή πλεονάσματα και ιδιωτικοποιήσεις θα είναι 10πλάσια. 

 

Η κρίση και η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν της πολιτικής κρίσης που γέννησαν οι συμβιβασμοί της ηγεσίας με ΕΕ-ΔΝΤ σε αντίθεση με το μαζικό ρεύμα προς τα αριστερά που τον έφερε στην εξουσία. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών της ηγεσίας ή της διαπραγματευτικής ομάδας στο Γιούρογκρουπ. Είναι αποτέλεσμα της αποτυχημένης ρεφορμιστικής στρατηγικής, της στρατηγικής που  φοβάται τη ρήξη αλλά υπόσχεται ότι δεν θα υποταχθεί και καταλήγει πάντα στο συμβιβασμό και στις προδομένες υποσχέσεις απέναντι στην εργατική τάξη. 

 

Το μέλλον για όλα τα εκατομμύρια του κόσμου που είχαν την προσδοκία μίας αριστερής διακυβέρνησης προς το συμφέρον της εργατικής τάξης, δεν είναι στην προσμονή της εφαρμογής των νέων υποσχέσεων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Το μέλλον όλου αυτού του κόσμου είναι να συγκρουστεί με τη νέα κυβέρνηση και τα μνημόνια που θα εφαρμόσει, κλιμακώνοντας την εργατική αντίσταση. Ταυτόχρονα δυναμώνοντας τις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να παίξουν το ρόλο της αριστερής αντιπολίτευσης στην όποια κυβέρνηση διαμορφωθεί μετά τις εκλογές και ιδιαίτερα το πιο ενωτικό και ξεκάθαρο κομμάτι της, που παλεύει για τη συνολική ρήξη, την αντικαπιταλιστική ανατροπή, την πιο ξεκάθαρη και ενωτική δύναμη μέσα στην Αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.