Τη Δευτέρα της περασμένης βδομάδας, 10 Μάη, τα Χρηματιστήρια έκαναν πάρτι καταγράφοντας τη μεγαλύτερη άνοδο των τραπεζικών μετοχών σε όλη την ιστορία. Πανηγύριζαν με αυτό τον τρόπο την ανακοίνωση της δημιουργίας του Ευρω-ΔΝΤ που χαρίζει ένα πακέτο 770 δις ευρώ στους τραπεζίτες.
Οι πανηγυρισμοί δεν κράτησαν ούτε μια βδομάδα. Στην αρχή, η υπουργός οικονομικών της Γαλλίας προσπάθησε να ερμηνεύσει τη νέα πτώση των Χρηματιστήριων σαν «φυσιολογική διόρθωση». Αλλά μέχρι το Σαββατοκύριακο είχε γίνει σαφές ότι οι ανησυχίες για την κρίση του Ευρώ δεν είχαν εξορκιστεί ούτε με τα 770 δις.
Αν γυρίσουμε πίσω στο φθινόπωρο του 2008, βλέπουμε ότι και τότε, όταν είχε ανακοινωθεί το «Πακέτο Πόλσον» από την κυβέρνηση Μπους (ύψους αρχικά 700 δις δολάρια), οι αγορές το είχαν υποδεχτεί με ένα τρελό πάρτι παγκόσμια, που ξεφούσκωσε επίσης μέσα σε μια βδομάδα. Η συντονισμένη επιχείρηση διάσωσης του διεθνούς τραπεζικού συστήματος από τις κυβερνήσεις ΗΠΑ-Βρετανίας και Ευρωζώνης χρειάστηκε να φτάσει τα 14000 δις δολάρια για να εμφανιστεί μια προσωρινή σταθεροποίηση της κρίσης. Που και αυτή παραχώρησε τη θέση της με τη σειρά της στη νέα φάση της κρίσης που άρχισε να ξεδιπλώνεται από το φθινόπωρο του 2009 στο Ντουμπάι και στην Ελλάδα.
Τώρα, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι, πρώτο: Θα χρειαστούν άραγε άλλα 14000 δις για να ηρεμήσει η κρίση του Ευρώ; Και δεύτερο, αν χρειαστούν, ποιες κυβερνήσεις είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ένα τέτοιο αστρονομικό ποσό, ένα χρόνο μετά την προηγούμενη ένεση των 14000 δις;
Γίνεται καθαρό ότι οι κυβερνήσεις του Παπανδρέου, του Θαπατέρο και του Σόκρατες που έχουν δέσει τις τύχες τους με την επιτυχία αυτής της επιχείρησης βρίσκονται στον αέρα. Το δίδυμο Μέρκελ-Σαρκοζί καυγαδίζει γιατί διαφωνούν αν και πώς μπορούν να συνεχίσουν αυτό το παιχνίδι της αφαίμαξης των εργατών για να χρηματοδοτούνται τα πακέτα των τραπεζιτών. Ακόμα και η αμερικάνικη υπερδύναμη παθαίνει ίλιγγο μπροστά σε αυτή την προοπτική και βάζει όρια στη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Υποκρισία
Σε αυτές τις συνθήκες, το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει στα μάτια εκατομμυρίων εργατών την αφόρητη υποκρισία του. Η Σοφία Σακοράφα που καταψήφισε τη Συμφωνία λιτότητας με το ΔΝΤ διαγράφτηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα. Αντίθετα, η κυρία Γκερέκου που στηρίζει τις βάρβαρες επιλογές ΕΕ-ΔΝΤ είχε ανταμοιφθεί με υπουργικό θώκο, έστω και αν ο σύζυγος της εμπλεκόταν σε φοροδιαφυγή τριών εκατομμυρίων ευρώ. Μόνο όταν το σκάνδαλο βγήκε στη δημοσιότητα αναγκάστηκε σε παραίτηση.
Κανένας συνδικαλιστής δεν πρέπει να δώσει ούτε ίχνος υπακοής στα κελεύσματα αυτής της ηγεσίας. Οι υπουργοί που βάζουν τις υπογραφές τους ώστε να κόβονται δισεκατομμύρια από μισθούς, συντάξεις, δημοτικές υπηρεσίες, σχολεία και νοσοκομεία για να χαρίζονται στους τραπεζίτες, αξίζουν μόνο την περιφρόνηση. Στα συνδικάτα, είναι η ώρα της κλιμάκωσης και όχι της αναδίπλωσης.
Κάθε συνδικαλιστική ηγεσία πρέπει να απαντήσει καθαρά στο ερώτημα: μετά τις πανεργατικές τι; Αρκεί ότι δείξαμε την οργή μας ή είναι η ώρα να αξιοποιήσουμε τη δυναμική που χτίσαμε με τις πανεργατικές για να προχωρήσουμε σε απεργίες που κατεβάζουν τους διακόπτες μέχρι τη νίκη;
Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΣΕΚ μαζί τους, έχουμε δείξει στην πράξη ότι στηρίζουμε αυτή τη δεύτερη προοπτική. Το δείξαμε με τον πιο συνολικό τρόπο και το περασμένο Σαββατοκύριακο με τις εκδηλώσεις του τετραήμερου Μαρξισμός 2010, που έδωσαν απαντήσεις σε όλες τις πλευρές αυτού του ζητήματος: και τις θεωρητικές και τις πρακτικές, και τις άμεσες και τις μακροπρόθεσμες, και τις ελλαδικές και τις πανευρωπαϊκές.
Στηρίζουμε την κλιμάκωση και συνδικαλιστικά και πολιτικά. Και καλούμε κάθε απεργό, κάθε νεολαίο να στρατευτεί για να δώσουμε τη συνέχεια μαζί, αρχίζοντας από τη νέα Πανεργατική αυτής της Πέμπτης.