Το κάλεσμα που αποφασίστηκε είναι το εξής: “Όλοι εμείς που έχουμε κάνει κατάληψη στην Όσκαρ Γκραντ Πλάζα προτείνουμε την Τετάρτη, 2 Νοέμβρη 2011, να απελευθερώσουμε το Όκλαντ και να μπλοκάρουμε το 1%. Προτείνουμε γενική απεργία σε ολόκληρη την πόλη και επίσης προτείνουμε να γίνει πρόσκληση σε όλους τους φοιτητές και μαθητές να κάνουν αποχή από τα μαθήματά τους.
Αντί οι εργάτες να πάνε στις δουλειές τους και οι νέοι να πάνε στα σχολεία τους, ο κόσμος να συγκεντρωθεί στο κέντρο του Όκλαντ για να μπλοκάρουμε την πόλη. Όλες οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρείες πρέπει να παραμείνουν κλειστές ολόκληρη τη μέρα, ειδάλλως θα οργανώσουμε πορείες εναντίον τους.
Καλούμε σε γενική απεργία, αλλά καλούμε και σε πολλά περισσότερα. Όσοι οργανώνουν σε γειτονιές, σε σχολεία, σε κοινότητες, σε ομάδες δράσης, σε εργατικούς χώρους και σε οικογένειες καλούνται να αυτοργανωθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στον κόσμο να συμμετάσχει στον αποκλεισμό της πόλης με όποιον τρόπο ο καθένας θέλει και μπορεί.
Όλος ο κόσμος έχει τα μάτια του στραμμένα στο Όκλαντ. Ας τους δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε.”
Το κάλεσμα για γενική απεργία προέκυψε στο Όκλαντ μετά από την άγρια επίθεση της αστυνομίας στον καταυλισμό των διαδηλωτών. Πολύς κόσμος έφαγε ξύλο και τραυματίστηκε, ανάμεσά τους ένας ακτιβιστής της οργάνωσης “Βετεράνοι υπέρ της ειρήνης” που χτυπήθηκε με δακρυγόνο στο κεφάλι. Όταν συγκλήθηκε συνέλευση για το πώς θα αντιμετωπιστεί η αυξανόμενη βία της αστυνομίας, η πρόταση “να κατεβάσουμε το διακόπτη σε ολόκληρη την πόλη” κέρδισε την πλειοψηφία.
Στην περίπτωση του Όκλαντ συναντιούνται δύο ζητηματα που απασχολούν όλο και περισσότερο τις καταλήψεις στις ΗΠΑ. Το ζήτημα της δημοκρατίας και το ζήτημα της σχέσης με την οργανωμένη εργατική τάξη.
Εξάπλωση
Στις περισσότερες περιπτώσεις, δήμαρχοι, κυβερνήτες και άλλοι επίσημοι, ακόμη και τοπικοί επιχειρηματίες έχουν ανεβάσει τους τόνους κατά των διαδηλωτών, προσπαθώντας να τους τρομάξουν και να σταματήσουν την εξάπλωση του φαινομένου. Οι αστυνομικές επιθέσεις ως τώρα λειτουργούν αντίθετα με το στόχο τους. Ο κόσμος που έχει βγει στους δρόμους με σύνθημα “Είμαστε 99%”, εξοργίζεται ακόμη περισσσότερο όταν τρώει ξύλο από το “1%”.
Απέναντι σε αυτές τις πιέσεις, η οργανωμένη εργατική τάξη έχει αποδειχθεί ο καλύτερος σύμμαχος. Όπως περιγράφει ο Ανίντια Μπατατσαρίγια που συμμετείχε στην κατάληψη της Γουόλ Στριτ: “Όταν ο Δήμαρχος Μπλούμπεργκ απείλησε να διώξει τους κατασκηνωτές με το πρόσχημα της 'καθαριότητας' της πλατείας, τα συνδικάτα κάλεσαν τα μέλη τους να πάνε στην περιοχή για να δείξουν την αλληλεγγύη τους. Το πρωί 2000 άνθρωποι είχαν μπλοκάρει το χώρο, εμποδίζοντας την αστυνομία να προχωρήσει στην εκκαθάριση.
Υπάρχει μια συνολική έμφαση στην “εξώστρεφη σύνδεση” με τμήματα της κοινωνίας. Το πιο σημαντικό είναι τα οργανωμένα συνδικάτα. Βλέπει κανείς συνέχεια ομάδες εργατών που συμμετέχουν φορώντας τα μπλουζάκια των συνδικάτων τους.
Στην επιτροπή “σύνδεσης με τα συνδικάτα” συμμετέχουν σοσιαλιστές και άλλοι ριζοσπάστες σε συνεργασία με πιο παραδοσιακούς συνδικαλιστές. Το αποτέλεσμα είναι διπλό. Από τη μια κέρδισμα αλληλεγγύης από την εργατική τάξη, από την άλλη πίεση για ριζοσπαστικοποίηση στα ίδια τα συνδικάτα. Ωστόσο, υπάρχει ένα αναπάντητο ως τώρα ερώτημα. Αυτή η σύνδεση μεταξύ καταληψιών και εργατών πρέπει να περιοριστεί σε μια συνεργασία για λόγους τακτικής; Ή μπορεί να προχωρήσει βαθύτερα, διοχετεύοντας την ενέργεια της Κατάληψης στη Γουόλ Στριτ σε πραγματικές εργατικές απεργίες;”
Το Όκλαντ είναι η πρώτη κατάληψη που σε αυτό το δίλημμα απαντάει “πραγματικές απεργίες”. Δείχνει το δρόμο σε όλους. Ήδη η κατάληψη του Ντάλας έκανε ένα παρόμοιο κάλεσμα για τις 30 Νοέμβρη. Όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχει η κινητοποίηση της Τετάρτης, τόσο πιο γρήγορα θα δούμε να επιστρέφει η γνήσια έννοια της Γενικής Απεργίας στην καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Eνημέρωση (3 Νοέμβρη)
Φωτογραφίες από τη μέρα της Γενικής απεργίας
Βίντεο:
ι)ο Ντάνι Γκλόβερ μιλάει στη συγκέντρωση
ιι)Οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν το λιμάνι του Όκλαντ