Στις 23 Ιουνίου έγινε στο Λονδίνο με πολύ μεγάλη επιτυχία το συνέδριο της κίνησης Unite the Resistance που έχει φτιαχτεί με σκοπό την οργάνωση και το συντονισμό των διάφορων μαχών που έχουν αρχίσει να ξεσπάνε και στην Μ. Βρετανία ενάντια στη μισητή κυβέρνηση του Κάμερον.
Τις 3 συζητήσεις παρακολούθησαν πάνω από 500 συνδικαλιστές και απλοί εργαζόμενοι της βάσης από πολλούς και διαφορετικούς χώρους - εργαζόμενοι στην υγεία και την παιδεία μέχρι απεργοί των διυλιστηρίων και των λεωφορείων που την προηγούμενη μέρα οργάνωσαν μία πολύ πετυχημένη απεργία διεκδικώντας ένα επίδομα για την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων. Και επειδή η αντίσταση και οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα είναι πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, είχα την τύχη να είμαι προσκεκλημένη να μιλήσω στη συζήτηση για την πάλη ενάντια στη λιτότητα στην Ευρώπη.
Η πιο συγκινητική στιγμή του συνεδρίου ήταν όταν χαιρέτησε ο Σεγούντο Μενέντεθ Κογιάρ, εργάτης για 31 χρόνια στα ανθρακωρυχεία στην επαρχία Αστούριας της Ισπανίας που ξεσήκωσε κυριολεκτικά το ακροατήριο περιγράφοντας τη μάχη – η λέξη εδώ είναι κυριολεκτική μιας και χρησιμοποιούν ρουκέτες για να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις της αστυνομίας - που δίνουν χιλιάδες εργάτες των ορυχείων για να υπερασπιστούν τη δουλειά τους.
Όπως χαρακτηριστικά είπε «όταν τα πράγματα πάνε καλά πρέπει να παλέψεις, όταν τα πράγματα είναι σχεδόν εντάξει πρέπει να παλέψεις διπλά, όταν έρχεται η καταστροφή πρέπει να παλέψεις, να παλέψεις, να παλέψεις…». Αυτό είναι λοιπόν το μήνυμα που στέλνουν οι εργάτες απ’ όλη την Ευρώπη στις μισητές κυβερνήσεις τους είτε είναι πιο μπαγιάτικες σαν του Κάμερον είτε είναι πιο «φρέσκες» όπως των δύο φίλων Ραχόϊ και Σαμαρά. Και σίγουρα όταν συντονίζουμε την αντίσταση μπορούμε να νικήσουμε.