Διεθνή
Γαλλία: Μίσος για την κυβέρνηση του ρατσισμού, της καταστολής και του πολέμου

“Δικαιοσύνη για τον Adama” απαιτούν οι διαδηλωτές σε προάστιο του Παρισιού την Παρασκευή 22 Ιούλη μετά το θάνατο του 24χρονου μαύρου μουσουλμάνου Adama Traore μέσα σε αστυνομικό τμήμα

Για τέταρτη φορα επεκτείνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο Φρανσουά Ολάντ στη Γαλλία, πατώντας πάνω στην επίθεση με φορτηγό της 14ης Ιούλη. Η “έκτακτη ανάγκη” είχε κηρυχθεί μετά τις αιματηρές επιθέσεις του περασμένου Νοέμβρη και κάθε φορά που έφτανε στη λήξη της έπαιρνε παράταση από τον Ολάντ.
 
Η τελευταία φορά θα έληγε με το τέλος των αγώνων του Euro και τώρα θα κρατήσει για τρεις ή έξι ακόμη μήνες. Το γαλλικό πολιτικό σύστημα, και πρώτος απ’ όλους ο Ολάντ, πέφτουν οι ίδιοι θύματα της αυταρχικής στροφής που έχουν επιλέξει. Παραδέχονται πλέον και οι ίδιοι ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” δεν μπορεί να σταματήσει τυφλά εγκλήματα όπως αυτό της Νίκαιας. Όμως, η μόνη πρόταση που έχουν να καταθέσουν είναι ακόμη περισσότερη αστυνομία, ακόμη περισσότερος ρατσισμός και ακόμη περισσότερος πόλεμος.
 
Η Νίκαια ήταν και είναι μία από τις πιο “καλά φυλασσόμενες” πόλεις, με έναν προϋπολογισμό ρεκόρ για ζητήματα “αντι-τρομοκρατίας”. Βρίσκονται στημένες 1257 κάμερες παρακολούθησης, 17 ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Το φορτηγό που σκότωσε τον κόσμο δεν επιτρεπόταν να βρίσκεται στο συγκεκριμένο δρόμο, ενώ στις 14 Ιούλη, λόγω εθνικής γιορτής δεν επιτρεπόταν συνολικά να κινείται. Στο μεταξύ, η “έκτακτη ανάγκη” δίνει τη δυνατότητα στην αστυνομία να εισβάλει σε σπίτια, να παρακολουθεί και να σέρνει κόσμο λόγω υποψιών. Τίποτα από όλα αυτά δεν έσωσε τον κόσμο στη Νίκαια.
 
Η απάντηση της Δεξιάς είναι ότι ο Ολάντ δεν έχει κάνει αρκετά. Άλλοι προτείνουν να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας, άλλοι να αναπτυχθεί ο στρατός ακόμη και με πυραύλους στο δρόμο, άλλοι να αυξηθούν οι απελάσεις, κι άλλοι να φυλακίζονται προληπτικά και οι ύποπτοι. Οι φασίστες της Λεπέν, όπως είναι αναμενόμενο, πλειοδοτούν σε τέτοια υστερία. 
 
Αλληλομαχαιρώματα
Με τις εκλογές να βρίσκονται ενόψει, οι επιδείξεις εθνικής ενότητας που σάρωναν επί “Σαρλί Εμπντό” τώρα έχουν μετατραπεί σε αλληλομαχαιρώματα. Ο πρωθυπουργός Βαλς γιουχαρίστηκε στην εκδήλωση μνήμης για τα θύματα, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε εξέλιξη ανοιχτή αντιπαράθεση μεταξύ τοπικών αρχών της Νίκαιας και της κυβέρνησης για το ποιος έπρεπε να έχει πάρει επιπλέον μέτρα. Αποτέλεσμα όλου αυτού του φαύλου κύκλου είναι ακόμη ένας γύρος καταστολής και “έκτακτης ανάγκης”.
 
Ο δολοφόνος της Νίκαιας, Μοχάμεντ Λαχουέιτζ Μπουχλάλ, ακόμη και σύμφωνα με τον εισαγγελέα, δεν φαίνεται να έχει δεσμούς με το “Ισλαμικό Κράτος”. Ένα άτομο με προσωπικά προβλήματα και με παρελθόν επανειλημμένης βίας κατά της γυναίκας του, που έτρωγε χοιρινό, κατανάλωνε αλκοόλ και άλλες ουσίες, περνούσε ατέλειωτες ώρες στο γυμναστήριο και έκανε μαθήματα σάλσα, δεν ταιριάζει με το προφίλ του φανατικού μουσουλμάνου που στήνουν οι μυστικές υπηρεσίες και η αστυνομία. Δεν είχε καμία σχέση με τη Συρία και το Ιράκ, αλλά ο Ολάντ μία μέρα μετά το έγκλημα, ανακοίνωσε νέους βομβαρδισμούς και στις δύο χώρες ως μέτρο κατά της τρομοκρατίας.
 
Τώρα το κράτος και οι “ειδικοί” κάνουν λόγο για τα φαινόμενα της “ταχείας ριζοσπαστικοποίησης” και της “αυτο-ριζοσπαστικοποίησης”. Στην πραγματικότητα, πίσω από αυτές τις δύσκολες λέξεις, σηκώνουν τα χέρια ψηλά όχι μόνο μπροστά σε γεγονότα όπως το τελευταίο, αλλά συνολικά στο γιατί υπάρχουν τόσοι Γάλλοι πολίτες που μισούν το γαλλικό κράτος και μια μικρή μειοψηφία φτάνει να εντάσσεται στο “Ισλαμικό Κράτος”.
 
Αν δεν είναι φανατικοί ιμάμηδες που τους ξεσηκώνουν, αν δεν είναι πράκτορες από τη Συρία που τους δελεάζουν με χρήμα, τότε τι είναι; Φυσικά δεν τους περνάει από το μυαλό ότι το να γεννιέσαι και να μεγαλώνεις στη Γαλλία, έχοντας λίγο πιο σκούρο δέρμα, έχοντας αραβικό ονοματεπώνυμο, όντας μουσουλμάνος ή ακόμη χειρότερα, αν είσαι μουσουλμάνα και φοράς μαντίλα, σου δίνει όλους τους δυνατούς λόγους να μισείς την αστυνομία, τη σημαία και ό,τι συμβολίζει τη Γαλλία.
 
Το Ισλαμικό Κράτος έσπευσε να υιοθετήσει την ενέργεια του Μπουχλάλ, με προφανή στόχο να αναδειχθεί σε αναφορά για τους νέους που ψάχνουν τρόπους για να εκφράσουν αυτή τους την οργή. Όποιος συνεχίζει να βολεύεται με την άποψη ότι οι λόγοι αυτής της οργής είναι “θρησκευτικοί”, ας δει ότι ανάμεσα στους 84 νεκρούς της Νίκαιας, 30, δηλαδή πάνω από ένας στους τρεις, ήταν μουσουλμάνοι. 
 
Θύματα
Μέσα στο κλίμα της ισλαμοφοβίας που καλλιεργεί η κυβέρνηση, οι μουσουλμανικές ενώσεις της Νίκαιας καταγγέλλουν ότι δεν μπορούν ούτε τους νεκρούς τους να θάψουν με αξιοπρέπεια. Την ώρα που θρηνούν θύματα, πρέπει να ζητάνε συγγνώμη για τις πράξεις του Μπουχλάλ και του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία.
 
Το γαλλικό κατεστημένο πάει για προεδρικές εκλογές τον Απρίλη και το Μάη του 2017, έτοιμο να κατασπαραχτεί για το ποιος είναι περισσότερο ρατσιστής, ισλαμόφοβος και φίλος της αστυνομίας. Αυτό που τους έχει κόψει τη φόρα τους τελευταίους μήνες είναι το κίνημα ενάντια στους ανεργατικούς νόμους Βαλς-Ολάντ, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. 
 
Ήδη τους έχει αναγκάσει να βάλουν πολύ νερό στο κρασί τους, ώστε οι δεξιές εφημερίδες και οι ενώσεις των αφεντικών ήδη να παραπονιούνται ότι ακόμη κι αν περάσει ο νόμος δε θα λύσει τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της γαλλικής οικονομίας. Και στις 15 Σεπτέμβρη, τα συνδικάτα έχουν ήδη δώσει το επόμενο ραντεβού μετά το καλοκαίρι, για μια μέρα δράσης με απεργίες, η 13η στη σειρά από τον περασμένο Μάη. Μπορεί ο Ολάντ να είχε αυτό στο μυαλό του όταν ανακοίνωνε την παράταση της “έκτακτης ανάγκης”. Όμως με περισσότερα αίσχη της αστυνομίας είναι σίγουρο ότι δεν σώζεται.