Η μεικτή αντιπροσωπεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που επισκέπτεται την Αθήνα από τη Δευτέρα για να εξασφαλίσει, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Παπανδρέου, ότι αυτά και επιπλέον σκληρά μέτρα θα εφαρμοστούν, θα έχει την «ευκαιρία» να δει με τα ίδια της τα μάτια τι εστί οργή των εργαζόμενων.
Οι αντιδράσεις κλιμακώνονται απέναντι σε μια κυβέρνηση που πήρε μία προς μία πίσω τις προεκλογικές της υποσχέσεις και αποφάσισε να κάνει όλα τα χατήρια σε αυτούς που δημιούργησαν την κρίση. Το πολυδιαφημισμένο «πρόγραμμα των 100 ημερών» του Γιώργου Παπανδρέου έγινε Πρόγραμμα Σταθερότητας για χάρη των τραπεζιτών και των βιομήχανων. Εγινε πάγωμα των βασικών μισθών και συντάξεων και τελικά μείωση αποδοχών μέσω της περικοπής επιδομάτων. Εγινε χτύπημα του ασφαλιστικού συστήματος με αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση και υποχρηματοδότηση των ταμείων. Εγινε πάγωμα των προσλήψεων και περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες. Εγινε χιλιάδες απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Εγινε ιδιωτικοποιήσεις. Εγινε φορολογική «μεταρρύθμιση» που για άλλη μια φορά φορτώνει τα βάρη στους εργαζομενους και τους φτωχούς.
Αυτή τη ληστεία έχουν το θράσος να την ονομάζουν «σχέδιο διάσωσης» στο οποίο όλοι πρέπει να βάλουν πλάτες. Υπουργοί και μεγαλοδημοσιογράφοι προσπαθούν να πείσουν ότι πρόκειται για μια «εθνική» προσπάθεια πίσω από την οποία αξίζει να συσπειρωθούν όλοι και ότι σε αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν υπάρχουν περιθώρια για «παράλογες» απαιτήσεις, απεργίες και κινητοποιήσεις. Οσο κι αν φωνάζουν, δεν μπορούν να σταματήσουν τις ανταρσίες. Μία τέτοια είναι και η Πανεργατική Απεργία στις 24 Φλεβάρη. Και είναι μόλις η αρχή.
Η αφίσα της ΓΣΕΕ για την Πανεργατική Απεργία της Τετάρτης έχει σύνθημα «Οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους πάνω από τις αγορές». Αν η ηγεσία της ΓΣΕΕ αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο σύνθημα, όταν μερικές βδομάδες πριν κρατούσε στάση συναίνεσης σε όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης, τότε καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στη βάση των συνδικάτων. Εχει έρθει πράγματι η στιγμή για τους εργαζόμενους να βάλουν στο πλάι τις «αγορές» και τα κέρδη των καπιταλιστών. Το απεργιακό κίνημα έχει τη δύναμη να διεκδικήσει και να πετύχει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα στο Πρόγραμμα Σταθερότητας, ένα Πρόγραμμα Ανατροπής.
Η πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας για να φορολογηθούν οι πλούσιοι, για να σταματήσουν οι εξοπλισμοί και οι πόλεμοι, για να περάσουν στον εργατικό έλεγχο οι τράπεζες, για να κρατικοποιηθούν όλες οι επιχειρήσεις που απειλούνται με κλείσιμο χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά τους, για να απαγορευτούν με νόμο οι απολύσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με 1400 ευρώ βασικό μισθό, για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, για δημόσια Παιδεία Υγεία και Ασφάλιση, αποτελεί την καλύτερη στρατηγική εξόδου από την οικονομική κρίση.
Ενα τέτοιο Πρόγραμμα Ανατροπής σήμερα δυναμώνει τις μάχες της δικής μας πλευράς, τις μάχες του κινήματος. Σπάει την προπαγάνδα ότι τα μέτρα της κυβέρνησης είναι μονόδρομος. Δεν αφήνει τις επιθέσεις -τις απολύσεις, τις περικοπές, τις προσπάθειες που γίνονται από τα πάνω να μείνει ο κάθε χώρος μόνος του- να αποδιοργανώνουν το κίνημα και τις αντιδράσεις του. Επιπλέον αποτελεί πολιτικό στήριγμα στους αγώνες που ξεσπάνε. Δίνει προσανατολισμό και συγκεκριμένους στόχους στις απεργιακές μάχες, ανεβάζει την αυτοπεποίθηση των εργατών και τη δύναμη των αγώνων τους, εξασφαλίζει την ενότητα, το συντονισμό και την κλιμάκωσή τους.
Η υιοθέτησή του από την Αριστερά και το απεργιακό κίνημα που βρίσκεται σε εξέλιξη πετυχαίνει ακόμα ένα πράγμα. Να ενώσει τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις που διεκδικούν την ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας σήμερα με τη συνολική ανατροπή ενός συστήματος που επιφυλάσσει εκμετάλλευση και φτώχεια για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Η κρίση και οι επιθέσεις φανερώνουν μαζικά την αποτυχία του συστήματος και βάζουν στην ημερήσια διάταξη το δίλημμα ή αυτοί ή εμείς. Δεν υπάρχει κανένας λόγος από εδώ και πέρα να αφήσουμε τις τύχες μας στα χέρια των τραπεζιτών, των βιομήχανων και των κυβερνήσεων που τους υπηρετούν. Ενα Πρόγραμμα Ανατροπής που παλεύει όλα τα παραπάνω είναι η γέφυρα ανάμεσα στο αίτημα «να μην πληρώσουμε εμείς για την κρίση» και την οριστική απαλλαγή μας από αυτούς που τη δημιούργησαν.
Φορολογήστε τους πλούσιους
Η φορολογική «μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης περιλαμβάνει προκλητικές φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες και τους βιομήχανους. Το νέο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί τις επόμενες μέρες προς ψήφιση στη Βουλή προβλέπει τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων από 25% που είναι σήμερα στο 20% τα επόμενα χρόνια.
Αντίθετα, με συντελεστή φορολόγησης για τα φυσικά πρόσωπα στο 40%, αυτοί που καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη είναι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. «Για όλους υπάρχουν πρόσθετα φορολογικά βάρη, μέσα από την αύξηση των έμμεσων φόρων και ιδιαίτερα των καυσίμων αλλά και το ποινολόγιο του αφορολόγητου των 12.000 ευρώ που συνδέεται με αποδείξεις», αναφέρει η ΑΔΕΔΥ.
Σαν μην έφτανε αυτό, στο πλαίσιο των συνεχών πιέσεων από τις Βρυξέλες, τώρα η κυβέρνηση συζητά και νέα πρόσθετα φορολογικά μέτρα με στόχο τη μείωση του ελλείμματος στο 8,7% του ΑΕΠ. Όπως αναφέρουν όλα τα δημοσιεύματα, τα οικονομικά επιτελεία σχεδιάζουν την αύξηση του ΦΠΑ κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες, από το 19% στο 21%, καθώς και νέα αύξηση της φορολογίας των καυσίμων. Η αύξηση του ΦΠΑ, υπολογίζουν, θα φέρει έσοδα περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ η αύξηση των φόρων στα καύσιμα άλλο 1 δισεκατομμύριο. Ο Παπακωνσταντίνου μπορεί προς το παρόν να επιμένει ότι η κυβέρνηση τραβάει «κόκκινη γραμμή» στο αίτημα των Βρυξελλών για περικοπή του 14ου μισθού, όμως βρίσκει άλλους τρόπους για να τα πάρει από τους εργαζόμενους.
Το αίτημα «να φορολογηθούν οι πλούσιοι» είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει για να μπουν οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους πάνω από τις αγορές και τα συμφέροντά τους. Τόσα χρόνια βιομήχανοι, τραπεζίτες και εφοπλιστές συσσώρευαν τεράστια κέρδη, όχι μόνο από την δουλειά όλων των εργαζόμενων αλλά και από τις φοροαπαλλαγές, τις κρατικές επιδοτήσεις, την εισφοροδιαφυγή. Είναι η ώρα να πληρώσουν το λογαριασμό της κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο
Το Πρόγραμμα Σταθερότητας της κυβέρνησης Παπανδρέου έχει ένα βασικό στόχο. Να σώσει τους τραπεζίτες από την κατάρρευση. Οπως ακριβώς η προηγούμενη κυβέρνηση του Καραμανλή με το πακέτο στήριξης των 28 δις ευρώ πέρσι, έτσι και το ΠΑΣΟΚ θέλει να ξελασπώσει τις τράπεζες από το βάλτο της κρίσης.
Η στήριξη προς τις τράπεζες δεν είναι καινούργια πολιτική. Κάθε χρόνο ο προϋπολογισμός δίνει δισεκατομμύρια ευρώ για αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων στους τραπεζίτες. Αν προστεθούν οι δαπάνες για τα τοκοχρεωλύσια από τους προϋπολογισμούς του 1999 μέχρι του 2009, το σύνολο φτάνει τα 110 δισεκατομμύρια ευρώ, όσο το ελληνικό ΑΕΠ ενός εξαμήνου.
Η κρίση έκανε πιο έντονη αυτή την προσπάθεια. Ετσι, μέσα στο 2010 το ελληνικό δημόσιο θα πληρώσει 13 δις ευρώ για τόκους (σχεδόν το 22,5% του συνόλου των εσόδων) και άλλα 19,5 δις θα «επιστραφούν» στους τραπεζίτες ως χρεολύσια. Αυτό σημαίνει ότι από τα 55 δις που θέλει να μαζέψει η κυβέρνηση από τη μείωση των μισθών, το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιώματων και την αύξηση των φόρων για τους εργαζόμενους, τα 32,5 δις θα πάνε κατευθείαν στις τσέπες των τραπεζιτών.
Η επιδότηση των τραπεζών, παρότι προκλητικά μεγάλη και σε βάρος των εργαζόμενων, δεν εξασφαλίζει κανέναν έλεγχο από τη μεριά της εκάστοτε κυβέρνησης πάνω στις ίδιες τράπεζες. Μπορεί οι τράπεζες να επιβιώνουν με τα λεφτά του δημοσίου και των φορολογούμενων, αλλά το ίδιο το δημόσιο δεν έχει κανένα λόγο στο πού καταλήγουν τα χρήματα ή πώς χρησιμοποιούνται. Πρόκειται για μια τεράστια απάτη. Τι πιο λογικό αυτός που χρηματοδοτεί τις τράπεζες να έχει και τον έλεγχό τους;
Χρειάζεται όλος αυτός ο πλούτος να περάσει στο δημόσιο έλεγχο με κρατικοποίηση των τραπεζών. Οχι μόνο στο δημόσιο έλεγχο αλλά στον εργατικό έλεγχο. Για να διατεθούν τα χρήματα στις ανάγκες μας, στους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφάλιση, την παιδεία και την υγεία. Μόνο οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη και το συμφέρον να το πετύχουν αυτό.
Δημόσια κοινωνική ασφάλιση - Δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία για όλους
Η απόφαση της κυβέρνησης να διατηρήσει και να εφαρμόσει τον αντι-ασφαλιστικό «νόμο Πετραλιά» αλλά και να ανοίξει εκ νέου το φάκελο του ασφαλιστικού -με αιχμή τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων- είναι μία ακόμα παραβίαση των προεκλογικών της δεσμεύσεων και μια σκληρή επίθεση που πρέπει να ανατραπεί.
Παράληλα με τα σχέδια για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τα δωράκια στους εργοδότες συνεχίζονται. Στο νομοσχέδιο περί ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ο υπουργός εργασίας Λοβέρδος έκανε εξοργιστικές υποχωρήσεις στις απαιτήσεις των εργοδοτών με αποτέλεσμα «Οι υπαναχωρήσεις αυτές τόσο για τους εργαζόμενους με «μπλοκάκια» όσο και για την προσαύξηση της εργασίας του Σαββάτου πέραν του ότι στερούν από τους εργαζόμενους τα βασικά και στοιχειώδη οικονομικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα ξανανοίγουν την «ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΑ» διαρροής τεραστίων εσόδων στα Ασφαλιστικά Ταμεία (κυρίως στο ΙΚΑ) το οποίο εκτιμάται σε τουλάχιστον 1,2 ΔΙΣ ευρώ ετησίως! Αυτό το «ΔΩΡΑΚΙ» προσφέρει προς τους εργοδότες ο Υπουργός Εργασίας με την υπαναχώρηση για το «μπλοκάκι» από 3 σε 6μηνες και για την αμοιβή της υπερεργασίας του Σαββάτου από 100% σε 50%!», αναφέρει η ΓΣΕΕ.
Γι´αυτό το αίτημα για δημόσια κοινωνική ασφάλιση έχει ξεχωριστή θέση. Η ασφάλιση δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα στο έλεος της κυβέρνησης και των εργοδοτών. Πόσο μάλλον τώρα σε περίοδο οικονομικής κρίσης που προσπαθούν με κάθε τρόπο να πετσοκόψουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων για να διατηρήσουν τα κέρδη των επιχειρήσεων και των τραπεζών.
Το ίδιο ισχύει για την Παιδεία και την Υγεία. Δεν είναι εμπορεύματα για να γίνουν θυσία στο όνομα της εξόδου από την κρίση που γίνεται μέσω του Προγράμματος Σταθερότητας για τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Η Διαμαντοπούλου το παραδέχτηκε ανοιχτά σε τηλεοπτική εκπομπή ότι λόγω της οικονομικής κρίσης «μεγάλο μας στοίχημα είναι τον Σεπτέμβριο να μπορέσουν τα σχολεία να λειτουργήσουν με 50% λιγότερους νεοπροσλαμβανόμενους εκπαιδευτικούς». Την ίδια στιγμή εξαπολύει ευθεία επίθεση στο φοιτητικό κίνημα βάζοντας σε εφαρμογή το «νόμο-πλαίσιο» της Γιαννάκου και συγκεκριμένα τη διάταξη που καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Το αίτημα να καταργηθεί ο νέος νόμος πλαίσιο χρειάζεται να ακουστεί δυνατά στις 24 Φλεβάρη αποτελώντας την αρχή για ένα νέο κίνημα φοιτητικών καταλήψεων.
Απαγόρευση των απολύσεων με νόμο- μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με 1.400 ευρώ κατώτατο μισθό
«´Σφάζουμε´ υπηρεσίες και ενδεχομένως και ανθρώπους. Η μονιμότητα στο Δημόσιο ισχύει όσο υπάρχουν θέσεις. Αν μια θέση καταργηθεί τότε εννοείται ότι παύει να ισχύει και η έννοια της μονιμότητας». Η δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Πάγκαλου αρκεί για να εξοργίσει κάθε εργαζόμενο, όχι μόνο στο δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα. Εκφράζει όμως με τον πιο ανοιχτό τρόπο ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είναι μια κυβέρνηση χασάπηδων.
Οι χιλιάδες εργαζόμενοι των stage το ξέρουν από πρώτο χέρι. Δεν είναι όμως μόνο οι εργαζόμενοι στο δημόσιο που είναι αντιμέτωποι με απολύσεις, περικοπές, συγχωνεύσεις δημόσιων υπηρεσιών και τώρα με την επαναφορά της προσπάθειας για άρση της μονιμότητας. Είναι και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι της ELITE είδαν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να κάνει τα στραβά μάτια όταν το αφεντικό της επιχείρησης ανακοίνωσε το κλείσιμο της παραγωγικής μονάδας και την απόλυσή τους. Οταν τα αφεντικά προχωρούν σε κλεισίματα και απολύσεις, όταν τα αφεντικά παραβιάζουν όλες τις εργατικές νομοθεσίες, η κυβέρνηση δεν ξέρει τίποτα.
Χρειάζεται να μπει φρένο σε αυτή την κατάσταση.»Η σημερινή [12/2] ανακοίνωση της ΕΣΥΕ, για το ποσοστό ανεργίας 10,6% σημαίνει ότι η πραγματική ανεργία ξεπέρασε το 16,5% και οι άνεργοι τους 820.000. Προστέθηκαν δηλαδή τον τελευταίο χρόνο (Νοέμβριος ´08 με Νοέμβριο ´09) περίπου 100.000 άνεργοι», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΓΣΕΕ. Το αίτημα να απαγορευτούν οι απολύσεις με νόμο είναι το πρώτο βήμα για να σταματήσει η προσπάθεια κυβέρνησης και εργοδοτών να φορτώσουν την κρίση τους στους εργαζόμενους. Η απαγόρευση των απολύσεων και η κρατικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που απειλούνται με κλείσιμο χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά τους είναι μέτρα προς το συμφέρον όλων των εργαζομένων.
Αυτό πάει μαζί με το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με 1400 ευρώ βασικό μισθό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην εφαρμοστεί αυτή η διεκδίκηση, που είχε πρωτοακουστεί στην απεργία διαρκείας των δασκάλων το 2006 και υιοθετήθηκε σε όλες τις μεγάλες απεργιακές μάχες που ακολούθησαν. Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για να γίνει πράξη. Τα χρήματα υπάρχουν, οι εργαζόμενοι μπορούν να το επιβάλλουν.
Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών
Κανένα εναλλακτικό εργατικό πρόγραμμα απέναντι στην κρίση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν λείπει η νομιμοποίηση των μεταναστών. Δεν είναι μόνο ένα πολιτικό αίτημα που κοντράρει τις ρατσιστικές διακρίσεις και τις φασιστικές επιθέσεις. Είναι ένα οικονομικό αίτημα δεμένο άμεσα με την κρίση και την αντιμετώπισή της.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης του Καραμανλή να στοχοποιήσει, σε αγαστή συνεργασία με τους φασίστες του ΛΑΟΣ, τους μετανάστες ως υπεύθυνους για την κρίση. Δεν φταίνε οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι αλλά η παράνομη μετανάστευση, ήταν η κυρίαρχη προπαγάνδα μερικούς μόνο μήνες πριν.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει τακτική αλλά όχι την ουσία. Το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών που εξήγγειλε ότι θα κατεβάσει ήταν από την αρχή μια κοροϊδία. Εξελίχτηκε σε επίθεση, για να κερδίσει τη συναίνεση του Σαμαρά και του ΛΑΟΣ στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Ο Παπανδρέου και οι υπουργοί του αποκάλυψαν έτσι πώς, όταν κρίνονται τα κέρδη των τραπεζιτών και των βιομήχανων, τί σημασία έχουν τα δικαιώματα των μεταναστών...
Οι μετανάστες είναι τα πρώτα θύματα της κρίσης -των απολύσεων, της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, της «μαύρης εργασίας». Η νομιμοποίησή τους θα ανοίξει το δρόμο να βάλουμε τέλος στην εκμετάλλευσή τους. Επιπλέον, η νομιμοποίηση έχει μια σειρά οικονομικά πλεονεκτήματα. Ενα από αυτά, όπως έχουν αποδείξει όλες οι έρευνες της ΓΣΕΕ και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η νομιμοποίηση και ασφάλιση των χιλιάδων μεταναστών που ζουν στη χώρα μας θα μπορούσε να σώσει τα ασφαλιστικά ταμεία από την κατάρρευση.
Σταματήστε τους εξοπλισμούς
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει να τσεκουρώσει μισθούς και συντάξεις, προχωρά σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Οι υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου στα μέσα Δεκέμβρη για μείωση των εξοπλισμών το 2010 και το 2011 έχουν πάει περίπατο.
Οι προθέσεις, όπως αναφέρουν πολλά δημοσιεύματα, για νέα εξοπλιστικά προγράμματα αξίας 10 δισεκατομμυρίων ευρώ την επόμενη δεκαετία, καθώς και η υλοποίηση -αντί της κατάργησης- του εξοπλιστικού προγράμματος της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ που έφτανε τα 22 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι πρόκληση. Η αγορά έξι νέων γαλλικών φρεγατών «Fremm» αξίας 2,5 δις που ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Παπανδρέου με τον Νικολά Σαρκοζί πριν δύο εβδομάδες στο Παρίσι, χρειάζεται άμεση απάντηση.
Για ποιο λόγο ακριβώς χρειάζεται η κυβέρνηση να ξοδέψει 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ για φρεγάτες; Τόσα, δηλαδή, περίπου όσα θα πάρει από το εισόδημα των εργαζόμενων αν προχωρήσει στην αύξηση του ΦΠΑ; Για ποιο λόγο πρέπει συνολικά να διατεθούν τόσα δισεκατομμύρια για φονικά όπλα; Είναι κάτι περισσότερο από παράλογο να μπει μαχαίρι στα επιδόματα των εργαζόμενων αλλά όχι στους εξοπλισμούς. Το πάγωμα των αυξήσεων και η κατά 10% μείωση των επιδομάτων σημαίνει ότι «τη διετία 2009 - 2010 οι αποδοχές μας θα μειωθούν από 10% έως 20%», αναφέρει η ΑΔΕΔΥ. Το αίτημα «κόψτε τους εξοπλισμούς τώρα» είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί από τους εργαζόμενους. Ο δρόμος για να μπουν οι άνθρωποι πάνω από τις αγορές και τα κέρδη περνάει και μέσα από το σταμάτημα της σπατάλης των εξοπλισμών.