Δύο μέλη της οργάνωσης Proud Seniors Greece, (ομάδα υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ηλικιών 50+), ο Βαγγέλης Χατζηνικολάου, ηθοποιός – συγγραφέας και ο Γιάννος Κανελλόπουλος, ιδρυτής και υπεύθυνος της ομάδας, μιλούν στην Εργατική Αλληλεγγύη και την Αφροδίτη Φράγκου για την οργάνωση των 50+ της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Πότε δημιουργήσατε την Οργάνωση; Ποια ανάγκη του κινήματος προσπαθεί να καλύψει;
Ξεκινήσαμε το 2015, καλοκαίρι… H αφορμή ήταν η Νανά, μια τράνς ακτιβίστρια, που άφησε το δικό της αποτύπωμα στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα της Θεσσαλονίκης αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα. Το 2015 λοιπόν η Νανά έδινε και έναν δικό της προσωπικό αγώνα με τον καρκίνο. Ήταν συγκινητικό: μέσα σε ένα μήνα στήθηκε ολόκληρη οργάνωση υποστήριξής της τόσο οικονομικής όσο και ψυχολογικής και νοσοκομειακής. Και όχι μόνο από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Έτσι κάπως ξεκινήσαμε. Ξαφνικά, για ένα άμεσο σκοπό, την στήριξη μιας συνανθρώπου μας. Έως τότε υπήρχαν ψήγματα σαν σκέψη δημιουργίας κάτι τέτοιου, αλλά μόνο σαν ιδέα. Η ανάγκη που προέκυψε μας πυροδότησε με ένα καθήκον: να μην αφήσουμε κανένα άτομο να ζει στην καθημερινότητα (ή να πεθάνει) μόνο του. Επιπλέον τα μεγαλύτερα άτομα που ανήκουν στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα είναι αυτά που άνοιξαν το δρόμο για το κίνημα στην Ελλάδα. Δυστυχώς καμιά φορά τα προσπερνάμε, δεν τα θυμόμαστε, δεν θυμόμαστε την ιστορία, αλλά πρέπει. Οφείλουμε να θυμόμαστε την Πάολα λόγου χάρη, το Κράξιμο, τον Γρηγόρη, όλα αυτά τα άτομα που αποτελούν την ιστορία του κινήματος.
Το τι θεωρείται τρίτη ηλικία πλέον στατιστικά έχει αλλάξει. Κάποτε όταν λέγαμε κάποιο άτομο είναι 50, σκεφτόμασταν άτομο ηλικιωμένο. Πλέον η ηλικία στα 50 είναι η αρχή. Το μεγαλύτερο μέλος μας για παράδειγμα, ο κ Ν. Διαμαντίδης (περισσότερο από 80 ετών), συμμετείχε στο πρώτο pride της Ν. Υόρκης το 1970. Μια χρονιά μετά το stonewall. Το πιστεύουμε, η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο.
Ποια η δράση της ομάδας;
Η ομάδα μας λειτουργεί σε τρεις άξονες.
O πρώτος, αφορά την διαμεσολάβηση ατόμων ηλικιών 50+ σε θέματα τα οποία αιτούνται από την οργάνωση. Πχ ψυχολογική στήριξη, θέματα υγείας, διαμεσολάβηση σε διάφορες υπηρεσίες ακόμα και ‘βοήθεια’ στο σπίτι. Επιπλέον, υπάρχει τηλεφωνική γραμμή επικοινωνίας 6973355124 την οποία απαντάμε και διαμεσολαβούμε ανάλογα με την ανάγκη του αιτήματος.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την ψυχαγωγία των ατόμων. Δημιουργώντας ασφαλή περιβάλλοντα έκφρασης και επικοινωνίας, οργανώνουμε βραδιές και εκδηλώσεις χαλάρωσης και επικοινωνίας, με σκοπό την ενδυνάμωση των σχέσεων των μελών. Οι εκδηλώσεις αυτές είναι ανοιχτές σε προσέλευση.
Ο τρίτος άξονας εργασιών είναι ο πολιτικός. Σκοπός μας εδώ είναι να γίνεται ενημέρωση σε θέματα που αφορούν τα άτομα ηλικίας 50+ τόσο εντός της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας όσο και προς την κοινωνία των πολιτών, δημιουργώντας την απαραίτητη ορατότητα που χρειαζόμαστε.
Έχουμε μέλη που είναι σταθερά και μόνιμα, άλλα που ενδιαφέρονται μόνο για την ψυχαγωγία. Δυστυχώς ακόμα πολλά μεγαλύτερης ηλικίας ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα είναι κλεισμένα στην ντουλάπα. Έκαναν οικογένειες, τα τότε χρόνια το απαιτούσαν κοινωνικά, κάποια άτομα ζουν ακόμα τέτοια ζωή, έχοντας στο νου τις τότε απαιτήσεις της κοινωνίας. Όμως τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία. Έρχονται στην ομάδα και κάνουν το δικό τους coming out, έστω στα πλαίσια της ομάδας. Είναι μια άσκηση δύναμης, πολύτιμη για πολλά από αυτά.
Ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;
Η οικονομική κατάσταση είναι μια δυσκολία και στη κοινότητα όσο και γενικότερα στην Τρίτη ηλικία. Ζούμε δύσκολες στιγμές, είναι αλήθεια. Υπάρχει κόσμος που δύσκολα τα βγάζει πέρα και πεινάει, όπως πεινάει για συντροφιά, επικοινωνία. Έχει ανάγκες είτε για περίθαλψη, για νοσηλεία, είτε για πρακτικά ζητήματα καθημερινά, όπως μου χάλασε ένα αντικείμενο και δεν έχω χρήματα, κάπου πρέπει να απευθυνθώ για αυτό, για εκείνο. Στον ΕΟΠΥΥ ηλικιωμένα κάθονται με τις ώρες και περιμένουν. Αυτό θα μπορούσε να απλουστευτεί. Σκεφτείτε αντίστοιχα τρανς ηλικιωμένο άτομο να περιμένει στην ουρά για ώρες. Σκεφτείτε κακοποίηση, βλέμματα ακυρωτικά. Μπορεί κάποιο άτομο να έχει πρόβλημα μετακίνησης, να μην μπορεί να περπατήσει. Οπότε δεν είναι μόνο το χρήμα, είναι και ο χρόνος που χρειάζονται αυτά τα άτομα να τους διαθέσουμε.
Άλλο σημαντικό κομμάτι, η υγεία. Σαν Proud Seniors, καταθέσαμε στην «Εταιρία νόσου Αλτσχάιμερ και συναφών διαταραχών Αθηνών» αίτημα σχετικά με την ένταξη του ΛΟΑΤΚΙ+ πληθυσμού της Ελλάδας στο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Άνοια και την Νόσο Αλτσχάιμερ. Με την Δρ. Π.Σακκά, επίτιμη πρόεδρο της Εταιρείας αλλά και του Εθνικού Παρατηρητηρίου για την άνοια και το Αλτσχάιμερ, έχουμε εξαιρετικές σχέσεις. Πάντα υποστηρίζει τα δικαιώματα και τις δράσεις μας, συμμετέχει σε συνέδρια που την καλούμε ως ομιλήτρια. Επιπλέον και εμείς έχουμε λάβει μέρος σε δράσεις της Εταιρίας Alzheimer Αθηνών, με την ιδιότητα της ομάδας και σαν εκπρόσωποι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας των ηλικιωμένων.
Η ένταξη της κοινότητας στον εθνικό σχεδιασμό είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ΛΟΑΤΚΙ+ ηλικιωμένων βάλλονται ψυχικά από αφόρητο άγχος επιβίωσης, μοναξιά, περιθωριοποίηση, σκοτάδι. Ζουν πίσω από μια πόρτα κλειστή. Αυτό δημιουργεί βάρος και ψυχική δυσκολία. Αυτό και μόνο αρκεί να δημιουργήσει προβλήματα μη αναστρέψιμα, που καταλήγουν σε βάθος χρόνου στον θάνατο. Όταν μπούμε σε μια τέτοια διαδρομή χρειαζόμαστε λεφτά, σύντροφο, βοήθεια. Αγάπη και αξιοπρέπεια στον ασθενή. Χωρίς αυτά η υποστήριξη έχει κάνει την μισή της δουλειά. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε φροντιστές υγείας, γιατρούς, λειτουργούς στα νοσοκομεία και όχι μόνο και να απαιτήσουμε να κοιτάξουν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο και όχι σαν βιολογικό φύλο. Σημαντικό κομμάτι για την κοινότητα οι αγώνες του ΣΥΔ για την αλλαγή των εγγράφων των τρανς ανθρώπων, όπου έγινε και πραγματικότητα. Στόχος μας (και αυτό το δηλώνει και η συμμετοχή μας σε προγράμματα ενημέρωσης) να βοηθήσουμε για την εκπαίδευση επαγγελματιών υγείας για ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα για την βελτίωση των παροχών υγειονομικής περίθαλψης για τα άτομα της κοινότητας.
Είναι εύκολο για τα ΛΟΑΤΚΙ+ ηλικιωμένα να μπουν στις σημερινές μάχες του κινήματος; Έχουν θέση στο κίνημα;
Συμμετέχουμε παντού σαν ομάδα, εντός και εκτός ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Σε όλες τις διοργανώσεις ορατότητας της κοινότητας. Όχι μόνο είναι εύκολο, αλλά και χαιρόμαστε όταν το κάνουμε. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ΛΟΑΤΚΙ+ ηλικιωμένα που είναι ακόμα στις ντουλάπες κυρίως στην επαρχία, αλλά το παλεύουμε. Ακόμα και σήμερα θα σηκωθεί ένα φρύδι και θα μας κοιτάξει κάπως. Η γειτονιά ακόμα θα πεί «εκεί μένει μια στρίντζω γρια αδερφή». Μιλάμε για γενιές που αντιμετώπιζαν πόλεμο, αυτό αυτόματα τις έκανε επιθετικές προκειμένου να επιβιώσουν. Άλλωστε η επιταγή της κοινωνίας λέει ότι αν δεν πληροίς τα πρότυπα του καθωσπρεπισμού και του συντηρητισμού δεν ανήκεις στην κοινωνία. Τα πράγματα αλλάζουν όμως και μαζί και εμείς.
Ο αποκλεισμός μπορεί να σπάσει με την ανθρώπινη επαφή και τους αγώνες. Κανένα ηλικιωμένο άτομο δεν αξίζει να ζει μόνο του, χωρίς συντροφιές, την κοινωνική αποδοχή από τον περίγυρο, την γειτονιά και την οικογένεια. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που ήταν νεαρά τη δεκαετία του ‘50, τα κάνανε στην μπάντα όταν ο περίγυρος αντιλαμβανόταν ότι «κάτι δεν παει καλά». Αυτά τα άτομα σήμερα όντας κάποια μη ενεργά, επαγγελματικά και ερωτικά, παραγκωνίζονται πάλι. Το σύστημα της εικόνας, επιβάλλει να είσαι πάντα νέο και όμορφο. Φυσικά στο γενικότερο σύνολο υπάρχει ηλικιοφοβία, μια επικίνδυνη μορφή ρατσισμού. Όμως στην κοινότητά μας τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η ομάδα μας συναναστρέφεται με άτομα πολύ νεότερα από εμάς. Στις εκδηλώσεις μας πάντα έρχονται νεαρότερα άτομα.
Βλέπετε ανταπόκριση από τον κόσμο εκτός κοινότητας;
Σιγά σιγά ναι! Ο κόσμος αρχίζει να ενδιαφέρεται να μάθει. Σιγά σιγά θρυμματίζεται η εικόνα του ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου καρικατούρα των ΜΜΕ, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Φυσικά τα ΜΜΕ αναπαράγουν το εκκεντρικό κομμάτι του κινήματος, γιατί «πουλάει», αλλά πλέον δείχνουν και τα ηλικιωμένα, οικογένειες με τα παιδιά τους και τους γονείς ΛΟΑΤΚΙ+.
Όσες πόρτες χτυπήσαμε σε πρώτη επικοινωνία ήταν ανοιχτές. Το ΛΟΑΤΚΙ+ είναι θέμα που ασχολείται ο κόσμος τελευταία και για μας είναι καλή η ορατότητα. Σαν οργάνωση, δεν εντασσόμαστε πολιτικά με κάποιο κόμμα, φυσικά το κάθε μέλος έχει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Αυτό που θέλουμε για όλα τα άτομα ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις τους είναι να έχουμε τις ίδιες φροντίδες, γιατί έχουμε τις ίδιες ανάγκες μεγαλώνοντας από ένα σημείο και μετά. Κάθε μέρα δίνουμε μάχες. Το ‘69 μια τράνς πέταξε ένα μπουκάλι και ξεκίνησαν τα πάντα. Μπορεί να μην χρειαστεί να γίνει ξανά κάτι τέτοιο. Θα γίνει όμως κάτι άλλο, δεν θα είναι μπουκάλι αλλά κάτι άλλο, ποιος ξέρει…
Info:
FB: facebook.com/proudseniorsgreece
mail: proudseniorsgreece@gmail.com
Τηλ.: 6973 355124