Ένα τέτοιο βιβλίο είναι πολύ επίκαιρο. Ο ανταγωνισμός Ελλάδας Τουρκίας είναι παιχνίδι με τη φωτιά: κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να μας οδηγήσουν σε νέες συγκρούσεις και πολέμους με τις γνωστές συνέπειες, αθώα θύματα. Η σύγκρουση μεταφέρεται σε όλα τα επίπεδα. Πρώτα και κύρια είναι ο ρατσισμός που χρειάζεται για να δικαιολογηθούν όλα αυτά.
Στις αρχές του χρόνου είχε φτάσει ένα καράβι με πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή το οποίο προσέγγισε το λιμάνι της Πάφου. Ξεκίνησε κυριολεκτικά ένας πόλεμος να μην αφήσουν αυτούς τους ανθρώπους στη στεριά. Είναι μια πολιτική πολύ συγκεκριμένη και συγκροτημένη από την κυβέρνηση και δεν αφορά όλους τους ξένους. Αφορά τους φτωχούς ξένους, τους εργάτες. Σημερινή είδηση, ο νέος “συντοπίτης” μας είναι ο πρίγκηπας της Σαουδικής Αραβίας ο οποίος πήρε κυπριακή υπηκοότητα γιατί αγόρασε δυο διαμερίσματα σε έναν από τους πύργους που κατασκευάζει η οικογένεια Αναστασιάδη στη Λεμεσό.
Ο ρατσισμός αφορά και τους Τουρκοκύπριους. Η Κύπρος είναι ένα νησί που δεν είχε ούτε ένα περιστατικό κορονοϊού, ήταν όλα εισαγόμενα από τα αεροδρόμια. Όμως η κυβέρνηση δεν έκλεισε τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, έκλεισε τα οδοφράγματα στη Λευκωσία, δηλαδή τη διέλευση των απλών ανθρώπων, ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων, που συναντιόντουσαν από τις δυο πλευρές. Αυτό δεν πέρασε έτσι, κάναμε μία από τις πιο σημαντικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων και καταφέραμε να σπάσουμε τον κλοιό αυτόν και να συναντηθούμε Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι στη μέση της γραμμής που χωρίζει τον κυπριακό βορρά από το νότο. Ενώ σταματάει η καραντίνα (καταστήματα, πτήσεις, τουρισμός κλπ), για τα σημεία διέλευσης στα οδοφράγματα καμία λέξη. 1500 Τουρκοκύπριοι που εργάζονται στον Νότο, εδώ και δυο μήνες, δεν μπορούν να δουλέψουν και μένουν απλήρωτοι.
Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στη χειρότερη φάση του ανταγωνισμού εμείς το καταγράφουμε καθημερινά. Όλες οι διαδικασίες διευθέτησης του κυπριακού έχουν πάει στον βρόντο. Αντίθετα, οξύνονται όλα τα προγράμματα που αφορούν εξορύξεις, πωλήσεις θαλασσίων τεμαχίων κλπ.
Αυτές οι πολιτικές χρειάζονται απαντήσεις. Υπάρχουν οι δυνατότητες; Ναι. Το σύνθημα των 1500 Τουρκοκύπριων σήμερα στο οδόφραγμα ήταν “οι εργάτες ενωμένοι θα νικήσουν”. Έχουμε χρόνια να ακούσουμε τέτοια συνθήματα σε τέτοια ένταση και είναι πολύ ενθαρρυντικά. Σήμερα έχουμε Δικοινοτική Πρωτοβουλία Συγγενών Αγνοουμένων, δηλαδή συγγενείς αγνοούμενων και από τις δυο πλευρές έχουν φτιάξει μια κοινή επιτροπή κάτω από τον τίτλο “ο κοινός πόνος μας ενώνει”. Έχουμε δικοινοτικές χορωδίες. Έχουμε την Πλατφόρμα Ειρήνης που συμμετέχουν πάνω από 80 οργανώσεις και από τις δυο πλευρές και οργανώνει συχνά κινητοποιήσεις με συμμετοχή και από τις δυο πλευρές. Έχουμε Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών που οργανώνει επισκέψεις εκπαιδευτικών και μαθητών από τη μία στην άλλη πλευρά.
Ένας ολόκληρος κόσμος έχει δει τις κοροϊδίες του Αναστασιάδη. Σήμερα αυτός ο κόσμος ψάχνει την προοπτική στη δική μας κατεύθυνση. Όσο κι αν φαίνονται μαύρα τα πράγματα επειδή σε επίσημο επίπεδο δεν προχωράει τίποτα, μέσα στην ίδια την κοινωνία και στην εργατική τάξη αλλάζουν πολλά. Πολύς κόσμος συνειδητοποίησε ότι έχουμε 23 νεκρούς από τον κορονοϊό όχι επειδή ήταν απρόσεκτοι αλλά επειδή κάποιος είχε διαλύσει τα δημόσια νοσοκομεία. Δεν είχαν μέτρα προστασίας και όταν πήγαν να περιθάλψουν τα πρώτα κρούσματα διαδόθηκε ο ιός και πολλά νοσοκομεία αναγκάστηκαν να κλείσουν.
Θα είναι και αύριο στους δρόμους οι νοσηλευτές, οι γιατροί, οι οικοδόμοι, οι Τουρκοκύπριοι. Αυτό δεν μπορεί πια κανείς να το σταματήσει και αυτό μας δίνει την ελπίδα και την προοπτική ότι μπορούμε να σταματήσουμε -όπως σταμάτησαν οι εργάτες τον Α'ΠΠ- τους ανταγωνισμούς στο δικό μας τρίγωνο, Άγκυρα-Αθήνα-Λευκωσία.
Ντίνος Αγιομαμίτης