Διεθνή
Ινδία: Η κόλαση του Μόντι

Μαζικές καύσεις νεκρών. Φωτό: Adnan Abidi/Reuters

Μόλις τον περασμένο Φλεβάρη, ο Ναρέντρα Μόντι είχε χαρακτηριστεί από το κόμμα του “Μωυσής” που κατάφερε και πέρασε τη χώρα από τις συμπληγάδες του κορονοϊού και την έβγαλε χωρίς γρατζουνιά. Ο ίδιος ο Μόντι παρουσιαζόταν σε διεθνείς οργανισμούς, καμαρώνοντας που η Ινδία διέψευσε τις αρνητικές προβλέψεις και δεν βίωσε μαζικούς θανάτους, αντίθετα έχει μετατραπεί σε “φαρμακείο του πλανήτη”. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες εμβολίων βρίσκονται στην Ινδία, ενώ σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η χώρα δεν έπαψε να εξάγει φιάλες οξυγόνου και κάθε είδους φαρμακευτικό υλικό.

Σήμερα η Ινδία είναι το παγκόσμιο επίκεντρο της πανδημίας. Επισήμως καταγράφονται 3.500 θάνατοι κάθε μέρα. Συνολικά οι αρχές ενημερώνουν για 220 χιλιάδες θανάτους στη χώρα μέχρι στιγμής και προβλέπουν ένα εκατομμύριο νεκρούς μέχρι αρχές Αυγούστου. Ωστόσο, υπάρχουν ειδικοί που ήδη λένε πως οι 220 χιλιάδες θάνατοι πιθανώς να είναι το ένα πέμπτο των πραγματικών. Αμέτρητοι άνθρωποι πεθαίνουν στα σπίτια τους, σε απομακρυσμένες περιοχές ή και μέσα στις πιο φτωχές, πυκνοκατοικημένες περιοχές των πόλεων χωρίς να μπορέσουν καν να φτάσουν στο νοσοκομείο. Άνθρωποι πεθαίνουν στον περίβολο των νοσοκομείων, μέσα σε πάρκινγκ, περιμένοντας να αδειάσει κάποιο κρεβάτι. Τα νοσοκομεία, ακόμη και τα πιο ακριβά, ιδιωτικά, κάνουν εκκλήσεις να βρεθούν φιάλες οξυγόνου. Η μαύρη αγορά οξυγόνου είναι η πιο προσοδοφόρα επιχείρηση αυτές τις μέρες. Τα κρεματόρια έχουν ξεμείνει από ξύλο για τις καύσεις. Οι δασικές υπηρεσίες έδωσαν άδειες να μπορούν να κόβονται τα δέντρα μέσα στις πόλεις, για να μπορέσει ο κόσμος να κάψει τους νεκρούς του, όπως συνηθίζουν οι Ινδουϊστές. 

Η ακροδεξιά που κυβερνάει την Ινδία επέλεξε να αφήσει εντελώς στη μοίρα του το σύστημα Υγείας.  Από το Νοέμβρη, η επιτροπή που έστησε η ίδια η κυβέρνηση προειδοποιούσε για την επερχόμενη έλλειψη σε φιάλες οξυγόνου, αλλά ο Μόντι ήθελε να κάνει το κομμάτι του διεθνώς. Δεν έμεινε όμως εκεί. 

Για να εκμεταλλευτεί ακόμη περισσότερο την “επιτυχία” του στο πρώτο κύμα, ο Μόντι επέτρεψε, ενίσχυσε, ακόμη και επέσπευσε θρησκευτικές γιορτές των Ινδουϊστών, στις οποίες συγκεντρώνονται μέχρι και ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Το Κουμπχ Μελά γίνεται κανονικά κάθε 12 χρόνια, αλλά φέτος έγινε στα 11, επειδή ο Μόντι αποδέχθηκε τις πιέσεις των αστρολόγων, μιας και ο Δίας έμπαινε στον Υδροχόο την ώρα που ο ήλιος ήταν στον Κριό. Πρόκειται για παραθρησκευτικές οργανώσεις που διαπλέκονται με την ινδική ακροδεξιά και πρότειναν την κατανάλωση ούρων και κοπράνων αγελάδας κατά του κορονοϊού. 700 χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν ο ένας πάνω στον άλλο. 

Ισλαμοφοβία

Τον Μάρτη του 2020, όταν ακόμη τα κρούσματα ήταν λίγα στην Ινδία, έγινε μια προγραμματισμένη θρησκευτική μουσουλμανική εκδήλωση με οχτώ χιλιάδες ανθρώπους. Η κυβέρνηση στοχοποίησε τους μουσουλμάνους, όπως κάνει για το καθετί, και το αποτέλεσμα ήταν ακόμη και λιντσαρίσματα απλών ανθρώπων στους δρόμους από ακροδεξιούς Ινδουϊστές που αποκαλούσαν τους μουσουλμάνους “διασπορείς τους κορονοϊού”. Όλο αυτό το πολιτικό κεφάλαιο της “νίκης” κατά του κορονοϊού και της αδίστακτης μισαλλοδοξίας κατά των μουσουλμάνων, η κυβέρνηση Μόντι θέλησε να το διοχετεύσει στις προεκλογικές της εκστρατείες. Αποτέλεσμα ήταν ότι έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά της πανδημίας. 

Το μεγαλύτερό της μέλημα ήταν οι εκλογές στη Δυτική Βεγγάλη. Το BJP, το κυβερνών κόμμα του Μόντι, από τη στιγμή που έφτασε στην εξουσία έχει ανάμεσα στους βασικούς του στόχους να εξαπλωθεί γεωγραφικά στην Ινδία, φτάνοντας από το Κέντρο (το Δελχί) σε περιοχές που δεν είχε παραδοσιακά παρουσία. Έτσι αποφάσισε να μετατρέψει τις εκλογές της Δυτικής Βεγγάλης από εκλογές μίας μέρας σε εκλογές οχτώ γύρων. Ολόκληρος ο κυβερνητικός, κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός αφοσιώθηκε στη Δυτική Βεγγάλη, κάνοντας μαζικές προεκλογικές συγκεντρώσεις τους τελευταίους μήνες. Ευτυχώς, το σχέδιο Μόντι ηττήθηκε στη Δυτική Βεγγάλη. Το Κογκρέσο Βάσης (διάσπαση του Εθνικού Κογκρέσου) θα συνεχίσει να ελέγχει την κυβέρνηση.

Ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη του Ιατρικού Συλλόγου κατηγορούν πλέον τον Μόντι σαν βασικό “υπερ-διασπορέα” του κορονοϊού. Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι είναι εξοργισμένοι. Είναι η ίδια κυβέρνηση που πέρσι εφάρμοσε το πιο σκληρό λοκντάουν ολόκληρου του πλανήτη, αφήνοντας όλους τους εσωτερικούς μετανάστες στη μέση του πουθενά, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι και χωρίς μέσο για να γυρίσουν στα χωριά τους. Το φτωχό Μπιχάρ από την μεγαλούπολη της Μουμπάι απέχει όσο η Θεσσαλονίκη από το Βερολίνο, αλλά ο κόσμος άρχισε να γυρίζει με τα πόδια ή με ποδήλατα. Εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν στη διαδρομή. Γύρισαν πίσω στο Μπιχάρ, όπου μπορεί να μην έχουν δουλειά αλλά έχουν οικογένεια. Και τώρα πεθαίνουν εκεί από παντελή έλλειψη κλινών. Είναι η πολιτεία με τα λιγότερα κρεβάτια σε νοσοκομεία, 26 για κάθε 100 χιλιάδες ανθρώπους. 

Αντίσταση

Είναι η ίδια κυβέρνηση Μόντι που περνούσε νόμους που μετατρέπουν μουσουλμάνους πολίτες της χώρας σε “ξένους” χωρίς δικαιώματα. Η ίδια κυβέρνηση που στο μέσο της πανδημίας προώθησε τους αντι-αγροτικούς νόμους για να χαρίσει την παραγωγή τροφίμων στις μεγάλες αλυσίδες και τις πολυεθνικές, πυροδοτώντας μια εξέγερση στο Παντζάμπ και σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ινδίας.

Καπιταλιστές όλων των αποχρώσεων, εντός και εκτός Ινδίας, είχαν υποδεχτεί τον ερχομό του Μόντι στην εξουσία πανηγυρικά. Έβλεπαν ότι όντας ένας φανατικός της αγοράς θα έβαζε το τελευταίο καρφί στον μεγάλο κρατικό τομέα που κληρονόμησε η Ινδία από τις δεκαετίες του Κογκρέσου και θα έκανε την Ινδία να μετατραπεί σε μια δεύτερη Κίνα με ευκαιρίες για επενδύσεις και μάλιστα ακόμη πιο ανοιχτή στο δυτικό κεφάλαιο. Το γεγονός ότι ο ίδιος και τα στελέχη γύρω του προέρχονται από το RSS, τη φασιστική οργάνωση με ρίζες στη δεκαετία του ‘30 και τους θαυμαστές του Μουσολίνι και του Χίτλερ, ήταν λεπτομέρεια.

Τώρα μαζί με τον Τραμπ και τον Μπολσονάρο, ο Μόντι μετατρέπεται σε σύμβολο του σύγχρονου Μεσαίωνα που βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα στο σημερινό καπιταλισμό. Είναι το σύστημα που εξάγει υπερσύγχρονα εργαλεία και δίνει ούρα αγελάδας στους φτωχούς. Το σύστημα που αποκαλεί τον Μόντι εκσυγχρονιστή και όσους αντιστέκονται “καθυστερημένους”. Οι αντιστάσεις όμως δεν έχουν σταματήσει ούτε μέρα στην Ινδία. Από τις γυναίκες που οργάνωσαν καταλήψεις δρόμων στο Δελχί, μέχρι τους αγρότες που εισέβαλαν με τα τρακτέρ τους, περνώντας μέσα από τις μαζικές γενικές απεργίες, η Ινδία δεν είναι μόνο η χώρα των καταπιεσμένων και των φτωχών που πεθαίνουν αβοήθητοι, αλλά και της μεγαλύτερης οργανωμένης αντίστασης.