Διεθνή
Αφγανιστάν: Όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα

Κοίτα ποιες θέλουν να “απελευθερώσουν” τις γυναίκες του Αφγανιστάν. Φωτό: presidency.gr

Σε μια δακρύβρεχτη ανάρτηση της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, εξέφρασε την “αλληλεγγύη” της στις γυναίκες του Αφγανιστάν. “Αυτές τις μέρες που ο τρόμος κυριαρχεί στο Αφγανιστάν, ο νους και η καρδιά μας βρίσκεται κοντά στις γυναίκες της χώρας, αυτές που είναι στο στόχαστρο των Ταλιμπάν... Τις γυναίκες που υφίστανται τη βία και το μίσος των φανατικών ισλαμιστών ενάντια στην ίδια τη ζωή” των οποίων οι φωνές, σύμφωνα με την Πρόεδρο “ηχούν σήμερα στα αυτιά μας σαν τύψη και είναι χρέος μας να μην τις αγνοήσουμε”.

Η πρόεδρος μπορεί και πρέπει να έχει τύψεις. Για τους εκατοντάδες βιασμούς κοριτσιών -και αγοριών- στο Αφγανιστάν από στρατιώτες των ΗΠΑ και από τους ντόπιους συμμάχους τους τα τελευταία είκοσι χρόνια. Για τις χιλιάδες γυναίκες που σκοτώθηκαν από “συμμαχικά” πυρά ή που έχασαν τις οικογένειες τους. Για όλες αυτές που δεν σταμάτησαν να παλεύουν ενάντια στη σεξιστική καταπίεση μέσα στην κατοχή παρόλες τις βόμβες που τους κατέστρεφαν τα σπίτια. Για όλες αυτές, για τις οποίες δεν είχε πει ποτέ λέξη και που τις θυμήθηκε τώρα.

Η στάση της Προέδρου είναι πέρα ως πέρα υποκριτική. Προπαντός, όταν λίγους μήνες νωρίτερα φωτογραφιζόταν περήφανη με θέα τον φράχτη του Έβρου, πίσω από τον οποίο πνίγονται κυριολεκτικά οι φωνές και οι ζωές των προσφυγισσών. Η ίδια, τον περασμένο Νοέμβρη, καλωσορίζοντας τον δικτάτορα της Αιγύπτου αλ Σίσι αναφερόμενη στην κυβέρνηση του και την Αίγυπτο είχε μιλήσει για μια “πραγματική ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού και αραβικού κόσμου”. Οι φυλακισμένες δικηγορίνες και ακτιβίστριες της Αιγύπτου δεν της δημιουργούν, καθώς φαίνεται, τύψεις. Στην πραγματικότητα, η Πρόεδρος λειτουργεί σαν “φεμινιστικό” προπέτασμα για τη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης.

Οι γυναίκες του Αφγανιστάν χρειάζονταν και χρειάζονται και σήμερα την έμπρακτη αλληλεγγύη μας και όχι ισλαμοφοβικές υποκρισίες. Χρειάζονται να ανοίξουμε τα σύνορα για όσες έφυγαν και θα φύγουν από τη χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Χρειάζεται να παλέψουμε ενάντια στον ρατσιστικό αποκλεισμό από τις υπηρεσίες, την εκπαίδευση και την Υγεία. Για να μπορούν με ή χωρίς μαντίλα να παλέψουν εδώ, μαζί με τις ντόπιες εργάτριες και τους εργάτες, ενάντια σε αυτή την κυβέρνηση του σεξισμού και του ρατσισμού.