Φωτορεπορτάζ από την απεργία
Απεργία στις συγκοινωνίες - Πούλμαν για τη συγκέντρωση
Τη συμμετοχή τους στην απεργία με ολοήμερο χειρόφρενο στους συρμούς σταθερής τροχιάς και στάση εργασίας στα λεωφορεία, ανακοίνωσαν οι εργαζόμενοι των συγκοινωνιών της Αθήνας.
«Οι εργαζόμενοι του Μετρό συμμετέχουμε στην 24ωρη πανελλαδική απεργία της 6 Απρίλη» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Σπύρος Ρεβύθης, πρόεδρος του σωματείο στο Μετρό (ΣΕΛΜΑ). «Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην κυβερνητική πολιτική και ζητάμε αυξήσεις στους μισθούς, μείωση στις τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης, να μη συμμετέχει η χώρα μας στον πόλεμο, δουλειές για όλο τον κόσμο. Καλούμε τη ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις. Έχουμε πάρει απόφαση για καθολικό κλείσιμο των σταθερών συγκοινωνιών την ημέρα της απεργίας και το κλίμα στις τάξεις των συναδέλφων είναι μαχητικό. Ζητάνε συνέχεια και κλιμάκωση. Δεν φτάνει μια μέρα. Είναι θέμα επιβίωσης πλέον».
Ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης και μια σειρά σωματεία στηρίζουν τη συμμετοχή των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες στην απεργία και μισθώνουν πούλμαν για τη μεταφορά των απεργών στο συλλαλητήριο.
Λεωφορεία του Συντονισμού θα φύγουν από τα εξής σημεία:
Στην Πανεργατική Απεργία καλούν εργαζόμενοι και πρόσφυγες από το καμπ του Ελαιώνα. Η επιτροπή των εργαζόμενων και των προσφύγων μισθώνει πούλμαν που θα αναχωρήσει στις 9:30πμ από την πύλη και θα επιστρέψει μετά το τέλος της απεργιακής διαδήλωσης.«Σταματάμε την δουλειά, κλείνουμε εργοστάσια, γραφεία, καταστήματα, συγκοινωνίες και απαιτούμε να μπει τέλος στην ακρίβεια και την φτώχεια! Θέλουμε δουλειές και όχι βόμβες! Όχι στο πόλεμο!» τονίζουν στο κάλεσμά τους και συνεχίζουν: «Εμείς που εργαζόμαστε στο καμπ του Ελαιώνα λέμε ΟΧΙ στο κλείσιμο, στο πέταγμα στο δρόμο, στον αποκλεισμό των παιδιών από τα σχολεία, στο κόψιμο του cashcard. Λέμε όχι στις απολύσεις, όχι στην ακρίβεια, όχι στην ανακύκλωσή μας στην ανεργία. Μονιμοποίηση όλων τώρα! Εμείς οι πρόσφυγες θέλουμε σπίτια, όχι κλείσιμο του Ελαιώνα, άσυλο και τα παιδιά μας όλα στα σχολεία! Δεν θέλουμε μετακίνηση σε άλλα καμπ. Να σταματήσει η τρομοκρατία με τις ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα της Αστυνομίας. Να τελειώνουμε με την κυβέρνηση της φτώχειας, της ακρίβειας, του ρατσισμού και του πολέμου! ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ! ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ!»
Όλες τις προηγούμενες ημέρες μέχρι την απεργία, στο δήμο Κερατσινίου, γίνονταν εξορμήσεις με την προκήρυξη του Συντονισμού και την Εργατική Αλληλεγγύη. Στο δημαρχείο, στη συνέλευση των συμβασιούχων και σε άλλους χώρους εργασίας του δήμου. Το σωματείο θα βάλει πούλμαν για να συμμετέχουν μαζικά οι συνάδελφοι/ισσες στην απεργία και στο συλλαλητήριο.
Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι επικρατεί αναβρασμός στους συναδέλφους. Υπάρχει θέληση και συμμετοχή για την απεργία. Νομίζω ότι θα είναι μια απεργία - σταθμός. Όλοι μαζί, μόνιμοι και συμβασιούχοι απεργούμε για μόνιμη και σταθερή εργασία με μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Θέλουμε αυξήσεις τώρα σε όλους τους μισθούς. Να μειωθούν οι τιμές. Να σταματήσουν να δίνουν λεφτά για τα Ραφάλ και για τον πόλεμο και να δώσουν για τις ανάγκες μας. Στις 6 Απρίλη κανείς για δουλειά. Όλοι στο δρόμο!
Μήτσος Αργυροκαστρίτης, συμβασιούχος εργάτης δήμος Κερατσινίου
Κατεβαίνουμε σε μια απεργία στις 6 Απρίλη με την Αριστερά να μεγαλώνει στα συνδικάτα. Αυτό έδειξαν οι εκλογές στα νοσοκομεία και οι επιτυχίες της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα σωματεία. Είναι η καλύτερη πρόγευση για αυτό που έρχεται. Μια απεργία σταθμός που μπορεί να είναι από τα μεγαλύτερα μαζικά γεγονότα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Οι εργαζόμενοι/ες είναι αντικυβερνητικοί και ένα μεγάλο κομμάτι του εμπιστεύεται και την αντικαπιταλιστική αριστερά.
Αυτά φανήκαν τις τελευταίες ημέρες και στο νοσοκομείο που εργάζομαι, στο Έλενα. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι δεύτερη δύναμη στο σωματείο και ο μηχανισμός της δεξιάς έχει σκυλιάσει. Όλες τις προηγούμενες ημέρες δίναμε παράλληλα τη μάχη των εκλογών της ΕΙΝΑΠ με την οργάνωση της απεργίας. Η ανταπόκριση ήταν φοβερή. Οι συνάδελφοι έπαιρναν την Εργατική Αλληλεγγύη για τα αντιπολεμικά και τα αντικυβερνητικά της περιεχόμενα, τη διάβαζαν, τη συζήταγαν κι έλεγαν ότι θα κατέβουν στην απεργία.
Με αυτό τον αέρα οργανώνουμε την επιτυχία της απεργίας μέχρι τελευταία στιγμή με καθημερινές εξορμήσεις, μαζί με συναδέλφους που συμμετέχουν στην Επιτροπή Αγώνα που έχουμε κάνει στο νοσοκομείο. Αντίστοιχη είναι και η εικόνα που μας έρχεται από το Παίδων Αγλ. Κυριακού, όπου για πρώτη φορά λένε, έχει τόσο μεγάλη ανταπόκριση το κάλεσμα για την απεργία.
Κώστας Καταραχιάς, γιατρός Νοσοκομείο Έλενα Βενιζέλου, Συντονιστικό Νοσοκομείων
Κάτω τα χέρια από τα κρατικά μουσεία. Τα μουσεία είναι του λαού - δεν είναι σαλονάκι του κάθε αυλικού.
Την Τετάρτη 6 Απρίλη οι εργαζόμενοι στα μουσεία οργανώνουμε την Πανελλαδική Απεργία με μαζικότητα για να διατρανώσουμε την αντίθεση μας στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Ενάντια στην ακρίβεια, στην φτώχεια που μας επιφυλάσσουν και στον πόλεμο που μας έχουν βάλει.
Όλοι και όλες στο δρόμο για να αγωνιστούμε μαζί με τους υγειονομικούς, μαζί με τους εργαζόμενους στον επισιτισμό, μαζί με όλους τους εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Τα μουσεία ανήκουν στο λαό και δεν θα αφήσουμε να γίνουν «σαλονάκια της ελίτ» για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο χαρακτήρα των Κρατικών Μουσείων της χώρας μας ενάντια στις πολιτικές, που όραμα τους έχουν την ιδιωτικοποίηση!
Πόσο υποκριτικό είναι όταν την ίδια ώρα που η πολιτική ηγεσία αξιώνει με φανφάρες την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, να θέλουν να μεταφέρουν αρχαιότητες στο εξωτερικό για πενήντα ή για τριάντα ή για είκοσι πέντε χρόνια. Στο σχέδιο νόμου για την μετατροπή των πέντε μεγαλύτερων κρατικών μουσείων της χώρας μας (Βυζαντινό Μουσείο, Εθνικό Αρχαιολογικό Αθήνας, Αρχαιολογικό Θεσσαλονίκης, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης και Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης), δεν βρίσκει κανείς μόνο αυτή την υποκρισία…αντίθετα το εμφανιζόμενο ως non-paper είναι γεμάτο με ασάφειες, όλο γενικότητες και μια επικίνδυνη εμμονική προσήλωση σε μια υδροκέφαλη και εξαιρετικά δαπανηρή δομή, που μόνο ευέλικτη ή λειτουργική δεν είναι, όπως άλλωστε δεν είναι και το λεγόμενο «επιτελικό κράτος».
Η εφαρμογή των αρχών του «επιτελικού κράτους που μας έκαψε το καλοκαίρι και μας πάγωσε το χειμώνα» στα μουσεία γίνεται ακριβώς με αυτό το πνεύμα, εκεί που έχουμε μόνον πέντε διευθυντές σε ισάριθμα μουσεία, θέλουν να διορίσουν εικοσιπέντε διευθυντές, στο όνομα της ευελιξίας και της αποτελεσματικότητας.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι πολύ απλό εάν σκεφτεί κανείς την περίπτωση του χρέους 270 εκατομμυρίων ευρώ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, στέκι της «υψηλής Αθηναϊκής κοινωνίας» όπου κλήθηκε το ελληνικό Δημόσιο να τα πληρώσει με χρήματα των φορολογούμενων και φυσικά δεν θεωρήθηκε αναγκαίο να αναζητηθούν ευθύνες, αλλά ούτε καν να αναλάβει και τον έλεγχο της διοίκησης του. Κάτι σαν την ανακεφαλαίωση των τραπεζών με χρήματα του δημοσίου, το οποίο επιβαρύνθηκε για το λόγο αυτό με τα δυσβάσταχτα μνημόνια. Δηλαδή ένα πανηγύρι με διασπάθιση δημόσιου χρήματος.
Κάπου πρέπει να βολέψουν και τα δικά τους «παιδιά», που εάν κρίνουμε από τα ήδη υφιστάμενα μουσεία με αυτό το νομικό καθεστώς, τα «παιδιά» αυτά έζησαν την εφηβεία τους πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 1829 στην Αίγινα συστάθηκε το πρώτο Εθνικό Μουσείο Αρχαιοτήτων με σκοπό τη διαφύλαξη του αρχαιολογικού πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας.
Ποτέ κανείς από τότε δεν διανοήθηκε να βάλει χέρι πάνω στα αρχαία! Και ήρθε η κυβέρνηση των «αρίστων» με μια έμπνευση πρωτόγνωρη: να ιδρύσει παραρτήματα, των πέντε μεγαλύτερων κρατικών μουσείων της χώρας, στο εξωτερικό! Και θα πει κανείς που είναι το κακό σε αυτό; Καταρχάς πουθενά! Όμως με το τέχνασμα των παραρτημάτων μπορούν να εξαχθούν στο εξωτερικό αρχαιότητες, χωρίς να θεωρηθούν εξαγωγές γιατί οι αρχαιολογικοί θησαυροί θα μεταφέρονται σε παράρτημα (υποκατάστημα) του μουσείου από όπου θα φύγουν. Μα αυτό, θα πει κανείς γίνεται ούτως ή άλλως, όμως εδώ η διαφορά είναι ο χρόνος και η διαδικασία.
Το χρονικό εύρος της παραμονής των αρχαιοτήτων στο εξωτερικό επιμηκύνεται επικίνδυνα, τόσο μάλιστα που εάν, ο μη γένοιτο, πραγματοποιηθεί δεν θα τα ξαναδούμε στη χώρα μας, τα έργα αυτά, στο πλαίσιο της ζωής μας. Και αφού είδαμε το θέμα των αρχαιοτήτων που φυλάσσονται στα μουσεία, πάμε τώρα στους εργαζόμενους σε αυτά.
Οι εργαζόμενοι (οι μόνιμοι και οι αορίστου χρόνου) υπάγονται στην Γενική Διεύθυνση Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Τα 5 αυτά μουσεία είναι ειδικές περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου. Σύμφωνα τώρα με το νομοσχέδιο εάν ένας υπάλληλος είτε κάνοντας αίτηση είτε όχι, μετά τη σύσταση του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου θα χάσει την προσωποπαγή θέση του, ως υπάλληλος του νέου φορέα.
Από την εμπειρία μας από συναδέλφους που εργάζονται στο Μουσείο Ακρόπολης γνωρίζουμε ότι πέρσι κόπηκαν με αυθαίρετο τρόπο επιδόματα, και όχι μόνον αυτό αλλά και ζητήθηκαν και χρήματα πίσω αναδρομικά ως «αχρεωστήτως καταβληθέντα» δηλαδή όχι μόνο υπέστησαν αυτήν την παράνομη περικοπή, αλλά καλούνται να πληρώσουν και από πάνω…! Το θέμα λοιπόν δεν είναι ούτε η συζήτηση, ούτε η διόρθωση αυτού του εξαμβλώματος της μετατροπής των κρατικών μουσείων σε ΝΠΔΔ. Δεν αντιμετωπίζονται με συναίνεση τέτοιες επιθέσεις σε εργαζομένους.
Πέρσι τον Φλεβάρη, όταν πάλι είχαν ανακινήσει το θέμα της μετατροπής των μουσείων σε ΝΠΔΔ έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πύλη του Βυζαντινού Μουσείου, όπου απηύθυναν χαιρετισμούς και δήλωσαν τη στήριξη τους στον αγώνα μας ο γραμματέας Στ. Γκότσης και ο πρόεδρος Λ. Δέδες του «Ενιαίου σύλλογου υπαλλήλων του ΥΠΠΟ», ο Χρ. Μιχαήλ από το Σωματείο Εκτάκτων του ΥΠΠΟΑ, ο Τάσος Αναστασιάδης από το Συντονισμό Εργατικής Αντίστασης, ο δημοτικός σύμβουλος Πέτρος Κωνσταντίνου από την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας, ο Γιάννης Βερροιόπουλος από την Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων, ο Βασίλης Κουκαλάνι από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και την Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών. Συνεχίζουμε τη μάχη δίνοντας μαζικό παρών στην απεργία της 6 Απρίλη.
Θωμάς Κατσαρός, εργαζόμενος Βυζαντινό Μουσείο
Με παρεμβάσεις σε γειτονιές και μαγαζιά επισιτιστικού ενδιαφέροντος έφτασε το δίκτυο “Καμαριέρα” στην Πανεργατική Απεργία της 6 Απρίλη. Μετά από την απόφαση τόσο του Συνδικάτου Επισιτισμού όσο και του νεοσύστατου Σωματείου στην E-Food η απεργία έγινε περισσότερο γνωστή και στον κλάδο.
Κυρίως όμως έρχεται ως απαίτηση για δράση χιλιάδων εργαζομένων που στενάζουν από την ακρίβεια και την εντατικοποίηση της δουλειάς. Χαρακτηριστικές εικόνες στις εξορμήσεις που συναντήσαμε ήταν αυτές των τελευταίων Σαββατοκύριακων με εργασία με οργανόγραμμα χειμώνα και τζίρο τουριστικής περιόδου. Ενδεικτικό είναι ότι το πρώτο κύμα τουριστικών αφίξεων είναι ήδη εδώ θυμίζοντας το 2018 και το 2019 και όχι τα πανδημικά χρόνια.
Παρά αυτή την άνοδο, οι μισθοί είναι τυπικά καθηλωμένοι στο 2012 και χαμηλότεροι ουσιαστικά. Αυτή την εικόνα μπορεί και αντισταθμίζει η δική μας πλευρά, στα Εξάρχεια για παράδειγμα, όπου δεκάδες εστιατόρια και καφέ θα είναι κλειστά την Τετάρτη κάτω από την πίεση των εργαζομένων.
Αυτή είναι μια δυναμική που χτίστηκε τον τελευταίο χρόνο και χρειάζεται οργάνωση και κλιμάκωση για να κερδίσουμε αυξήσεις. Είναι άλλωστε χρονιά που στο τέλος της υπογράφεται νέα συλλογική σύμβαση και το ύψος της και ο τρόπος που μπορεί να κερδηθεί πρέπει να περάσει από το χέρι μας.
Στις 6 Απρίλη κλείνουμε τα μαγαζιά και διαδηλώνουμε, θα είμαστε πιο δυνατοί από την επόμενη κι όλας ημέρα.
Βασίλης Μυρσινιάς, μπουφετζής, μέλος Καμαριέρας, αντικαπιταλιστικό δίκτυο στον επισιτισμό-τουρισμό
Στις 6 Απρίλη πάμε για μια πανεργατική απεργία με τα σωματεία μας πιο δυνατά από ποτέ και μια κυβέρνηση που παραπαίει!
Τρεις εικόνες απο την εβδομάδα πριν την πανεργατική απεργία είναι ενδεικτικές αναφορικά με την πολιτικές ζυμώσεις που εξελίσσονται. Μια αντιπολεμική συναυλία, την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες κόσμου, παρά τις σκανδαλώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης να την απομονώσουν. Αλλά και μια συναυλία στην οποία το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα έφερε τα πολιτικά χαρακτηριστικά εκείνα που οδήγησαν ακόμη και ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ανεβάζουν στους λογαριασμούς τους στα social φωτογραφίες με τις πικέτες της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο.
Δεύτερον στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ/ΟΕΝΓΕ οι δυνάμεις της αριστεράς (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ήταν αυτές που με διαφορά ενισχύθηκαν από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, μετατρέποντας το σύνθημα του Συντονιστικού, ψηφίζουμε όπως παλεύουμε, σε πράξη.
Τρίτον, η αποτίμηση από τις εξορμήσεις στους εργατικούς χώρους αναδεικνύει την απεργία στις 6 Απρίλη, ίσως ως την πιο σημαντική απεργία των τελευταίων δύο ετών. Μια αντιπολεμική απεργία ικανή να ρίξει αυτή την κυβέρνηση. Στο νοσοκομείο Ψ.Ν.Α "Δρομοκαΐτειο" -παρά το γεγονός ότι λόγω των αυστηρών πρωτοκόλλων δεν υπάρχει η δυνατότητα εξόρμησης μέσα στο Νοσοκομείο- δόθηκαν 7 εφημερίδες και συνολικά μέχρι σήμερα πουλήθηκαν 11 βιβλία για την απελευθέρωση των γυναικών. Αυτό αποδεικνύει πως το Συντονιστικό είναι εκείνο, που όχι μόνο παλεύει να υπερασπιστεί το ΕΣΥ και τους υγειονομικούς, αλλά που συνδέει τις μάχες μέσα στους εργατικούς χώρους, απαντώντας στα ερωτήματα του κόσμου.
Η απεργιακή 8 Μάρτη έδειξε την δύναμη των γυναικών μέσα στα νοσοκομεία και στους εργατικούς χώρους, στις 19 Μάρτη είδαμε τί σήμαινει οι πρόσφυγες και οι προσφύγισσες να συνδέονται με τα υπόλοιπα κομμάτια της τάξης μας και να βγαίνουν με αυτοπεποίθηση μπροστά. Η 6 Απρίλη είναι η συνέχεια και μπορεί να ξεδιπλώσει έναν αντιπολεμικό, αντιρατσιστικό απεργιακό ξεσηκωμό για όλη την κοινωνία.
Μαρία Μπολοβίνα, ψυχιατρική κοινωνική λειτουργός, ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο
Εκπαιδευτικοί
Συνέλευση Προέδρων ΕΛΜΕ έγινε το Σάββατο 2/4. Η Σταυρούλα Πανίδου, μέλος του Δικτύου Εκπαιδευτικών «Η Τάξη μας» μεταφέρει στην Εργατική Αλληλεγγύη:
«Είναι γεγονός ότι πλέον οι Παρεμβάσεις έχουν μεγάλη δύναμη στον κλάδο και σε πολλές ΕΛΜΕ έχουν την προεδρία. Κι αυτό ήταν ολοφάνερο στην τελευταία Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ. Οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι από τις Παρεμβάσεις άνοιξαν τα ζητήματα του πολέμου, της ακρίβειας, της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, καθώς και την ανάγκη για απεργιακή κλιμάκωση. Ποια μπορεί να είναι αυτά τα βήματα για την κλιμάκωση; Προφανώς η μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 6 Απρίλη είναι ένα τέτοιο βήμα που πρέπει όμως να έχει άμεσα συνέχεια. Χρειαζόμαστε απεργία ενάντια στον πόλεμο και στη σύνδεσή του με όλα τα ζητήματα: της ακρίβειας και της διεκδίκησης για αυξήσεις και διορισμούς, ενάντια στις πολλαπλές επιθέσεις της Κεραμέως στο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, ενάντια στην επίθεση που κάνουν στα προσφυγόπουλα του Ελαιώνα κι αυτά να καταλήγουν σε συγκεκριμένη απεργιακή δράση. Για να απαιτήσουμε λεφτά για την Παιδεία κι όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς.
Ένα άλλο κρατούμενο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι χρειαζόμαστε ξανά κήρυξη της απεργίας – αποχής από την αξιολόγηση. 114 συνάδελφοι υφίστανται κυρώσεις γιατί δεν πειθάρχησαν στο μέτρο. Χρειάζεται να ξαναβγάλουμε απεργία – αποχή και για αυτούς τους συναδέλφους και για να συνεχίσουμε τη σύγκρουση με την Κεραμέως που με συντριπτικά ποσοστά έδωσε ο κλάδος το προηγούμενο διάστημα.
Αυτή η δύναμη της Επαναστατικής Αριστεράς στις ΕΛΜΕ πρέπει να εκφραστεί και στο επίπεδο του δευτεροβάθμιου σωματείου μας. Οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι της βάσης, αυτοί που οργάνωσαν και πρωτοστάτησαν σε όλες τις μάχες του προηγούμενου διαστήματος, θέλουν να εκλέξουν τις ηγεσίες που τους αντιπροσωπεύουν κι αυτό είναι μια ακόμη μάχη για τη διεξαγωγή συνεδρίου και εκλογή Δ.Σ. από τη βάση του κλάδου άμεσα, μέσα από τις συνδικαλιστικές μας διαδικασίες. Ας μη ξεχνάμε εξάλλου ότι είμαστε ο πρώτος κλάδος που δώσαμε τη μάχη ενάντια στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, συντρίβοντας το δίδυμο Κεραμέως – Χατζηδάκη».
Ξάνθη
Η απεργία στις 6 Απρίλη είναι αντιπολεμική. Αυτή τη στιγμή βγαίνει το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας η ΑΔΕΔΥ και καλεί σε απεργία με αφίσα ενάντια στον πόλεμο. Είναι προχώρημα για την εργατική τάξη να βγαίνουν μεγάλα συνδικάτα και να λένε σταματήστε τον πόλεμο και μάλιστα κάνουμε απεργία για αυτό. Ο πόλεμος είναι η πιο μεγάλη κι αισχρή επίθεση στην εργατική τάξη.
Είναι μια απεργία διεκδικητική. Διεκδικούμε αυξήσεις στους μισθούς, επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού κλπ. Με λίγα λόγια ζητάμε ως εργάτες κι εργάτριες να μπορούμε να ζούμε από το μισθό μας. Η ακρίβεια είναι τεράστια. Ο πληθωρισμός έχει φτάσει τις τιμές στα βασικά αγαθά στα ύψη. Ο ηλεκτρισμός κοντεύει να γίνει πολυτέλεια. Ταυτόχρονα οι κοινωνικές υπηρεσίες καταρρέουν. Διεκδικούμε μαζικές προσλήψεις σε Παιδεία και Υγεία. Αυτό που λέει και το σύνθημα δηλαδή, “Θέλουμε δουλειές – όχι βόμβες”.
Είναι μια απεργία αντικυβερνητική. Η κυβέρνηση τα έχει κάνει θάλασσα σε όλα τα επίπεδα. Κοντεύουμε τους 30 χιλιάδες νεκρούς από κορονοϊό και σύμφωνα με τις δικές τους τις μετρήσεις και τα πορίσματα παραδέχονται ότι αν είχαμε περισσότερο προσωπικό στα νοσοκομεία πάνω από τους μισούς θα ζούσαν. Αντίθετα δεν κάνανε καμία πρόσληψη και σαν νεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν συνεχίζουν να διαλύουν τα νοσοκομεία και ιδιωτικοποιούν ό,τι έχει απομείνει.
Με αυτά τα τρία χαρακτηριστικά οργανώνουμε όλες αυτές τις ημέρες την πανεργατική απεργία στην Ξάνθη. Η αφίσα μας που καλεί στην απεργία υπάρχει σε όλη την πόλη και η τοποθέτησή μας στη συνέλευση του συλλόγου δασκάλων ήταν ότι πρέπει όχι μόνο να κατέβουμε στις 6 Απρίλη αλλά να την οργανώσουμε για να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιτυχία. Επισκεπτόμαστε σχολεία σε αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι εύκολο. Το ξεπούλημα της απεργίας – αποχής στην εκπαίδευση και η μηδαμινή συνέχεια μετά τη μεγάλη απεργία στις 11 Οκτώβρη με τα καθολικά ποσοστά, αποτελεί βαρίδι για τον κλάδο κι έχει απογοητεύσει ένα μέρος συναδέλφων.
Ωστόσο οι εξελίξεις με τον πόλεμο και την ακρίβεια εξοργίζουν τους συναδέλφους. Από τη μεριά μας ανοίγουμε τη συζήτηση που λέει ότι πρέπει να ξεμπερδέψουμε με την κυβέρνηση και συνολικότερα με τις πολιτικές που μας κλέβουν τις ζωές κι ότι αυτό θα γίνει μόνο μέσα από τη συλλογική δράση και την απεργιακή σύγκρουση. Οργανώνουμε την επιτυχία της απεργίας μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Τζεμαλί Μηλιαζήμ, δάσκαλος Ξάνθη
Πάρτυ ενίσχυσης του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης
