Τη βίαιη καταστολή του μαζικού κινήματος που συγκλόνισε τη Σρι Λάνκα τους τελευταίους τέσσερις μήνες επιχειρεί ο νέος πρόεδρος της χώρας, Ρανίλ Βικρεμεσίνγκε. Ο αντικαταστάτης του κυνηγημένου και παραιτημένου Γκοταμπάγια Ρατζαπάκσα, λίγες μόνο ώρες μετά την εγκατάστασή του στην προεδρία την περασμένη Πέμπτη 21/7, έστειλε την αστυνομία και τον στρατό να διαλύσουν τον κύριο καταυλισμό των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας Κολόμπο.
Αστυνομία και στρατός εισέβαλαν στον καταυλισμό, ξυλοκοπώντας και τραυματίζοντας ανθρώπους, καταστρέφοντας σκηνές και προχωρώντας σε δεκάδες συλλήψεις. Αυτόπτες μάρτυρες έλεγαν ότι άρπαζαν τα κινητά τηλέφωνα των διαδηλωτών σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν την κυκλοφορία των βίντεο από την επίθεση. Από την άγρια καταστολή δεν γλίτωσαν δημοσιογράφοι και δικηγόροι.
«Ανάμεσα στους χθεσινούς τραυματίες είναι μια 47χρονη γυναίκα, που φέρει παντού στο σώμα μώλωπες», αναφέρει σε άρθρο της η ΕφΣυν στις 22/7. «Η ίδια δήλωσε ότι κοιμόταν στη σκηνή, όταν άκουσε ανακοίνωση από τα μεγάφωνα και ύστερα είδε συντρόφους της να ξυλοκοπούνται από τις δυνάμεις ασφαλείας. “Κρυβόμουν πίσω από μια άλλη σκηνή, αλλά με είδαν και άρχισαν να με χτυπούν βάναυσα... Οι αστυνομικοί έλεγαν ‘βγάλε την σκύλα έξω’, ‘κλώτσησε την’ και ‘πάρ’ την μέσα’. Νόμιζα ότι θα πέθαινα”, αφηγείται».
Ως ένα βαθμό, η επιλογή της βίας δεν αποτελεί έκπληξη. Ο Βικρεμεσίνγκε είχε χαρακτηρίσει τους διαδηλωτές ως «φασίστες» και είχε κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πριν αναλάβει πρόεδρος. Γνώριζε ήδη πολύ καλά ότι αίτημα του κινήματος ήταν η απομάκρυνση και του ίδιου, όταν ο Ρατζαπάκσα -πριν ακόμα ανατραπεί- του ανέθετε την πρωθυπουργία και το Υπουργείο Οικονομικών. Και βέβαια ότι καμιά συμφωνία με το ΔΝΤ, η οποία μαγειρεύεται εδώ και βδομάδες σαν λύση στην κρίση χρέους που χτύπησε τη χώρα, δεν μπορεί να προχωρήσει με μια εξέγερση στους δρόμους.
Μισητός
Όπως έγραφε ο Νίκος Λούντος στο προηγούμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης, «ο Βικρεμεσίνγκε είναι ακόμη πιο μισητός και από τον Ρατζαπάκσα. Έγινε υπουργός πρώτη φορά το 1977, όταν ήταν 28 ετών, και πρωθυπουργός το 1993. Από τότε έγινε πρωθυπουργός συνολικά πέντε φορές, έχοντας αναδειχθεί στον αγαπημένο πολιτικό των καπιταλιστών της Σρι Λάνκα. Ήταν αυτός που έκανε τα πιο μεγάλα ανοίγματα στην ελεύθερη αγορά ως υπουργός στις αρχές της δεκαετίας του ’90...
Εκτός από φίλος των καπιταλιστών, είναι και ο αγαπημένος πολιτικός του ΔΝΤ. Οι συνομιλίες με το ΔΝΤ συνεχίζονται ασταμάτητα και το Ταμείο διαρρέει ότι σε λίγες μέρες θα υπάρξει κάποια “λύση”. Η Σρι Λάνκα δεν πλήρωσε για πρώτη φορά τις δόσεις των χρεών της το Μάη, έχοντας μείνει με τα ταμεία άδεια. Ο Ρατζαπάκσα είχε κάνει μαζικές φοροαπαλλαγές στους καπιταλιστές, περιμένοντας μεγάλες ευκαιρίες με διεθνείς επενδύσεις και τουρισμό. Αντί γι’ αυτό, ήρθε η πανδημία και στη συνέχεια η επιστροφή της διεθνούς κρίσης και ο πόλεμος».
Τα χρήματα που θα φέρει στη χώρα η συμφωνία με το ΔΝΤ δεν πρόκειται να κατευθυνθούν στους εργαζόμενους και τους φτωχούς, για να καλυφτούν οι ανάγκες τους σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, ηλεκτρική ενέργεια. Αντί για να εξασφαλίσει αυτά και άλλα βασικά αγαθά που βρίσκονται σε απελπιστική έλλειψη προκαλώντας το κίνημα των τελευταίων μηνών, ο Βικρεμεσίνγκε θα τα χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή των υφιστάμενων χρεών -κυρίως σε διεθνείς ιδιωτικές επενδυτικές εταιρίες, τα λεγόμενα funds. Σε αντάλλαγμα για τα δάνεια, το Ταμείο θα απαιτήσει τα γνωστά του και εδώ στην Ελλάδα μέτρα: περικοπές θέσεων εργασίας και κρατικών δαπανών, λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις. Το ποιος θα κληθεί να τα πληρώσει είναι επίσης γνωστό.
«Παρακολουθούμε την κατάσταση με αγωνία», δήλωσε στην εφημερίδα Socialist Worker του Λονδίνου ο Kalani, ένας δάσκαλος που συμμετείχε στις τεράστιες διαδηλώσεις που ανέτρεψαν τον Ρατζαπάκσα. «Αν ο Βικρεμεσίνγκε επιχειρήσει να συνεχίσει την ίδια ατζέντα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή. Οι πολιτικοί φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δική τους ευημερία και τις θέσεις τους στο κοινοβούλιο παρά για την επίλυση της οικονομικής κρίσης. Είναι το πιο αηδιαστικό», συμπλήρωσε. Με τόση «εμπιστοσύνη» στον Βικρεμεσίνγκε και όλο το πολιτικό προσωπικό, θα είναι δύσκολο να σβήσει ένα κίνημα που έχει ήδη δείξει τη δύναμή του στο δρόμο.