Κλείνουμε τη χώρα! Αυτό είναι το μήνυμα που φέρνει μαζί του από τη Γαλλία ο Μάρτιος. Η εβδομάδα από τις 6 έως τις 12 Μαρτίου εξελίχθηκε σε εβδομάδα απεργιακού ξεσηκωμού.

Η πανεργατική απεργία της 7ης Μάρτη, κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του Μακρόν που αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ήταν η έκτη κατά σειρά μέρα δράσης τους τελευταίους μήνες, και η μεγαλύτερη. 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα στις συγκεντρώσεις που καλέστηκαν από τον συντονισμό όλων των γαλλικών εργατικών συνομοσπονδιών.

Η μέρα ξεκίνησε από νωρίς το πρωί με τους φορτηγατζήδες να παραλύουν τις μεταφορές προχωρώντας σε αποκλεισμούς δρόμων, λιμανιών και των μεγάλων σταθμών των εταιριών logistics. Οι σιδηρόδρομοι και οι συγκοινωνίες στο Παρίσι σταμάτησαν. Στους κάδους των απορριμμάτων της πόλης είχαν συσσωρευτεί σκουπίδια από τους απεργούς στα απορριμματοφόρα των δήμων που ξεκίνησαν την απεργία την προηγούμενη. Οι πύλες των διυλιστηρίων αποκλείστηκαν με απεργιακές φρουρές. Πάρα πολλά σχολεία δεν λειτούργησαν καθόλου. Σε 300 σχολεία οι μαθητές έκαναν καταλήψεις. 

Η επομένη, 8 Μάρτη, Μέρα των Γυναικών εξελίχθηκε σε όλη τη χώρα σε απεργιακή, μετά από πρωτοβουλία που πήραν γυναικείες οργανώσεις και συνδικάτα. Ήταν η απάντηση στη «μεταρρύθμιση» του συνταξιοδοτικού συστήματος που τιμωρεί περαιτέρω τις γυναίκες, των οποίων οι συντάξεις είναι 40% χαμηλότερες από αυτές των ανδρών. Η μαζικότητα της 7ης Μάρτη μαζικοποίησε τις συγκεντρώσεις και στις 8 Μάρτη. Στη Ρεν, όπου το φεμινιστικό κίνημα είναι πιο ριζωμένο και πιο πολιτικό έχοντας δώσει μάχες ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, όπως η τρανσφοβία και ο ρατσισμός, είχαμε ένα ιστορικό ρεκόρ συμμετοχής με 9.000 άτομα να συμμετέχουν στη διαδήλωση. 

Η μαύρη εβδομάδα για την κυβέρνηση Μακρόν συνεχίστηκε στις 9 Μαρτίου με τις διαδηλώσεις των φοιτητών και των μαθητών που κατέβηκαν μαζικά στους δρόμους. Το μεσημέρι, η κυκλοφορία στο σταθμό της Μασσαλίας διακόπηκε από 500 εκπαιδευτικούς απεργούς που διαδήλωσαν στις γραμμές τους τρένου. Στα πανεπιστήμια, οι καταλήψεις πολλαπλασιάζονται σε πόλεις όπως στη Λυών και τη Ρεν. 

Παρά την έντονη κινητοποίηση και την οργή που αναβλύζει παντού, η κυβέρνηση συνεχίζει την επίθεση με στρατηγική  «όποιο και αν είναι το κόστος». Τη νύχτα της 8ης προς 9η Μαρτίου, η Γερουσία ενέκρινε το άρθρο 7, αυξάνοντας την ηλικία συνταξιοδότησης παρά τα εκατομμύρια ανθρώπων που διαδήλωναν στο δρόμο.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αντί να προτείνουν άμεση κλιμάκωση της δράσης, προτίμησαν, σε μια λογική διαπραγμάτευσης, να ζητήσουν να γίνουν δεκτοί από τον Εμανουέλ Μακρόν. Ο τελευταίος άρπαξε την ευκαιρία να τους ταπεινώσει αρνούμενος να τους δεχτεί.

Επ’ αόριστον

Ωστόσο, το μπρα ντε φερ ανάμεσα στην κυβέρνηση και την εργατική τάξη συνεχίστηκε. Οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, σε  δημόσιες μεταφορές, στα διυλιστήρια, στα απορρίμματα, στην ενέργεια και σε άλλους τομείς συνέχισαν μετά τις 7 Μάρτη με επ’ αόριστον απεργία. Σε εργοστάσια μετάλλου στην περιοχή του Λίγηρα, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να απεργούν για δύο ώρες κάθε δεύτερη μέρα. Στα σιδηρουργεία Aubert & Duval, οι εργάτες σταματούν για δύο ή τρεις ώρες κάθε μέρα. Οι εργαζόμενοι στη χημική βιομηχανία Praxair στην Ariège απεργούν για αρκετές ώρες κάθε μέρα.

Από αυτήν την εβδομάδα κλιμάκωσης είναι φανερό ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων βρίσκεται σε σύγκρουση με την κυβέρνηση και εκατομμύρια άνθρωποι είναι έτοιμοι να πάνε μέχρι το τέλος. Ωστόσο, η στρατηγική που ακολουθεί ο συντονισμός των συνδικάτων, και αποτελείται από σκόρπιες ημερομηνίες κινητοποιήσεων που ακολουθούν με τη βουλευτική ατζέντα, δεν μπορεί να δώσει προοπτική νίκης σε αυτόν τον αγώνα. 

Χρειάζεται να ενθαρρύνουμε την αυτοοργάνωση της απεργίας μέσω απεργιακών περιφρουρήσεων και γενικών συνελεύσεων και ενεργοποιώντας τον συντονισμό από τα κάτω. Οι εργαζόμενοι που συνεχίζουν την απεργία στους πιο μαχητικούς τομείς να μεταφέρουν τη δική τους αυτοπεποίθηση στους άλλους κλάδους όπου η απεργία είναι πιο δύσκολη, με συναντήσεις, διακλαδικές συνελεύσεις κλπ.

Είναι πιθανό ο νόμος να ψηφιστεί και από την εθνοσυνέλευση τις επόμενες ημέρες. Πώς θα απαντήσει το κίνημα; Θα αφήσουμε στο στρατόπεδό μας την οργή να μετατραπεί σε παραίτηση; Έχοντας απέναντί μας μια κυβέρνηση που πηγαίνει με στρατηγική μη διαπραγμάτευσης, μόνο η κλιμάκωση μπορεί να αναγκάσει το κράτος να λυγίσει. Εναπόκειται στους αγωνιστές-τριες μέσα στους χώρους να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της συνέχισης της απεργίας και των κινητοποιήσεων ενθαρρύνοντας τις πρωτοβουλίες από τα κάτω. 

Πρόκειται για έναν αγώνα που τα αιτήματά του πάνε πέρα από τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Τα αιτήματα ενός λαού που λέει  ΣΤΟΠ σε μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί την καταστολή, τον νέο ρατσιστικό νόμο, τον νέο ισλαμοφοβικό νόμο και τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα μέσω του διατάγματος 49,3. Ένα βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ότι η διεθνής κινητοποίηση της 18ης Μάρτη κατά του ρατσισμού, έγινε αφορμή να καλεστεί για τις 25 Μάρτη πανγαλλική μέρα διαδηλώσεων κατά του ρατσισμού και του αντιμεταναστευτικού νόμου.

Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές για την πορεία που θα ακολουθήσει η κοινωνική έκρηξη. 

Το «καυτό φθινόπωρο» πέρασε, ο «χειμώνας της δυσαρέσκειας» τέλειωσε και αυτός, και η άνοιξη που μπαίνει, εξακολουθεί να βρίσκει την κυβέρνηση Σούνακ στην Βρετανία, στριμωγμένη σε απεργιακό κλοιό

Χιλιάδες νοσοκομειακοί και συμπαραστάτες τους διαδήλωσαν το περασμένο Σάββατο στο Λονδίνο για την υπεράσπιση του NHS, του βρετανικού ΕΣΥ, που έγινε εν μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων των νοσηλευτών, των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ και -από τη Δευτέρα 13 Μάρτη- της τριήμερης απεργίας που έχουν εξαγγείλει οι νέοι-ειδικευόμενοι γιατροί με αίτημα 26% αύξηση στους μισθούς τους.

Στην απεργία, που καλύπτεται από τον Βρετανικό Ιατρικό Σύλλογο (BMA) και την Ένωση Νοσοκομειακών Συμβούλων και Ειδικευμένων Ιατρών (HCSA) συμμετέχουν 61.000 νέοι και ειδικευόμενοι γιατροί.  Ήδη με την εξαγγελία της απεργίας τα ιδρύματα έσπευσαν να ακυρώσουν τα προγραμματισμένα ραντεβού ενώ η απεργία περιλαμβάνει και τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, Εντατικής Θεραπείας και υπηρεσιών Μητρότητας.

«Αν δεν υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή, το NHS θα καταρρεύσει. Θα εξακολουθεί να υπάρχει ως εμπορικό σήμα. Ξέρω όμως ότι ήδη δεν προσφέρουμε στους ασθενείς τη φροντίδα που δικαιούνται να περιμένουν και αυτό χειροτερεύει συνεχώς» δήλωσε στην εφημερίδα Socialist Worker η Αν, μέλος του συνδικάτου νοσηλευτών RCN που απεργούσε πρόσφατα στο νοσοκομείο Great Ormond Street και συμμετείχε στο συλλαλητήριο του Σαββάτου. «Οι απεργίες είναι υπέροχες. Κάνεις κάτι, αντί να θέλεις να κλάψεις κάθε φορά που δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου όπως πρέπει. Οι απεργίες πρέπει να κερδίσουν για να διασφαλίσουμε ότι θα έχουμε αρκετό προσωπικό».

Αλλά οι υγειονομικοί δεν είναι οι μόνοι που απεργούν. Στις 15 Μάρτη στο πλευρό τους θα βρεθούν 300.000 εκπαιδευτικοί σε σχολεία και κολέγια που έχουν ξεκινήσει απεργίες για αύξηση των μισθών τους. Δεκάδες πούλμαν έχουν κλείσει για τις 15 Μαρτίου για να μεταφέρουν χιλιάδες εργαζόμενους στην εκπαίδευση από όλη την Αγγλία και την Ουαλία στο κέντρο του Λονδίνου προκειμένου να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο τη μέρα κατάθεσης του προϋπολογισμού.

Ενώ 3.500 οδηγοί και μηχανικοί λεωφορείων που απασχολούνται στην National Express στα West Midlands ξεκινάνε απεργία επ’ αόριστο την Πέμπτη 16 Μάρτη.