Την Τετάρτη 21 Ιουνίου οι Υφυπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν θα συναντηθούν στην Αστάνα, την πρωτεύουσα του Καζακστάν, με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Συρίας για να συζητήσουν το «μέλλον της Συρίας». Είχε προηγηθεί, έναν περίπου μήνα πριν, μια συνάντηση του υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων αυτών χωρών στη Μόσχα.
Στον «εμφύλιο πόλεμο» της Συρίας η Ρωσία και το Ιράν είχαν σταθεί στο πλευρό του «προέδρου Άσσαντ». Η Τουρκία, όπως και οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ, υποστήριζε την αντιπολίτευση -όχι μόνο φραστικά και διπλωματικά αλλά και στρατιωτικά. Η αποκατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στην Άγκυρα και τη Δαμασκό, γράφουν τα πρακτορεία ειδήσεων, είναι ένας από τους βασικούς στόχους του «οδικού χάρτη» που θα προετοιμάσει η σύνοδος στην Αστάνα.
Ο Άσσαντ είναι ένας από τους πιο αιμοσταγείς και βάρβαρους ηγέτες του κόσμου. Ο Άσσαντ είναι ο κύριος υπεύθυνος για τον εμφύλιο πόλεμο -έναν πόλεμο που κράτησε 12 ολόκληρα χρόνια, σκότωσε πάνω από μισό εκατομμύριο κατοίκους, μετέτρεψε τη χώρα σε ερείπια και προσφυγοποίησε τον μισό σχεδόν πληθυσμό της χώρας. Ο Άσσαντ δεν δίστασε να βομβαρδίσει τον ίδιο του τον λαό για να προστατεύσει την εξουσία του από την «Αραβική Άνοιξη», το κίνημα των επαναστάσεων που σάρωσε τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή πριν από μια περίπου δεκαετία. Οι φυλακές είναι ακόμα και σήμερα γεμάτες με αντιφρονούντες -ενώ χιλιάδες άλλοι είναι απλά «εξαφανισμένοι». Εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες ζούνε σήμερα σε στρατόπεδα στην Ιορδανία και την Τουρκία και δεν τολμάνε να γυρίσουν πίσω, παρόλο που ο εμφύλιος έχει τυπικά πλέον τελειώσει. Η «νομιμοποίηση» του καθεστώτος του Άσσαντ από την Τουρκία είναι από αυτή την άποψη μια πρόκληση.
Αλλά η Τουρκία δεν είναι μόνη. Τον Απρίλιο ο Υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας επισκέφθηκε επίσημα τη Δαμασκό. Το 2012 η Σαουδική Αραβία είχε πρωτοστατήσει στη διεθνή προσπάθεια στρατιωτικής στήριξης της συριακής αντιπολίτευσης. Ο Άσσαντ ήταν «καταπατητής της εξουσίας» έλεγε τότε η Σαουδική Αραβία. Το χρέος της Διεθνούς Κοινότητας ήταν να τον απομακρύνει. Τον Μάιο προσκλήθηκε να συμμετάσχει και πάλι στον Αραβικό Σύνδεσμο, από τον οποίο είχε εκδιωχθεί το 2011. Λίγες ημέρες αργότερα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τον κάλεσαν να συμμετάσχει στην παγκόσμια σύνοδο κορυφής για το κλίμα που θα γίνει τον Νοέμβριο στο Ντουμπάι.
Η Δύση έχει διαμαρτυρηθεί πολλές φορές «έντονα» για αυτή την επιστροφή. Οι περισσότερες χώρες της Δύσης εξακολουθούν να επιβάλλουν κυρώσεις στη Συρία και να μην αναγνωρίζουν ουσιαστικά το καθεστώς του Άσσαντ. Στην πραγματικότητα, όμως, η Δύση δεν δίνει δεκάρα για τα βάσανα του συριακού λαού: οι πρόσφυγες από τη Συρία αντιμετωπίζονται σαν «εισβολείς» όχι μόνο από την Ελλάδα της Πύλου και του Φράχτη του Έβρου αλλά από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συμμάχους της.
Το βασικό τους πρόβλημα δεν είναι ο Άσσαντ αλλά οι «σύμμαχοί» του, οι χώρες που τον στήριξαν στον εμφύλιο πόλεμο: το Ιράν και -πάνω από όλα- η Ρωσία. Οι ΗΠΑ προσπαθούν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου να μετατρέψουν τη Ρωσία, από υπερδύναμη, σε οικονομικό, στρατιωτικό και διπλωματικό «νάνο». Η Συρία του Άσσαντ φιλοξενεί τη μοναδική ρωσική στρατιωτική βάση στη Μεσόγειο. Οι διαμαρτυρίες της Δύσης δεν αντανακλούν τα «ιδανικά» της. Αντανακλούν τα βρώμικα συμφέροντα των αρχουσών τους τάξεων.