Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων

Η 28 Φλεβάρη 2025 αποδείχθηκε μέρα-σταθμός. Η μεγαλύτερη Πανεργατική απεργία από τη Μεταπολίτευση συγκλόνισε όλες τις πόλεις. Κλειστοί όλοι οι εργατικοί χώροι από τις συγκοινωνίες ως τα νοσοκομεία και από τα σχολεία ως τα σουπερμάρκετ και τα μικρότερα μαγαζιά. Και απέραντο πλήθος στους δρόμους με τα εργατικά και φοιτητικά πανό να κλείνει τα κέντρα όλων των πόλεων. Ξεπεράστηκαν όλα τα ρεκόρ συμμετοχής στα συλλαλητήρια και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και σε όλες τις πόλεις που πάντα γίνονται απεργιακές συγκεντρώσεις. Και το κύμα απλώθηκε ακόμα και στα πιο απόμακρα σημεία.

Απέτυχαν όλες οι μανιασμένες προσπάθειες του Μητσοτάκη και των υπουργών του να τρομοκρατήσουν και να συκοφαντήσουν αυτό το κίνημα. Αντίθετα, όλοι και όλες βλέπουν την κυβέρνηση απομονωμένη και τη Νέα Δημοκρατία σε κατάσταση πανικού να σπάει σε φράξιες που ψάχνουν διέξοδο από την πολιτική κρίση που κορυφώνεται.

• Το έγκλημα στα Τέμπη ήταν το φονικό αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων που άφησαν τα τρένα να λειτουργούν χωρίς στοιχειώδη συστήματα ασφάλειας για τους επιβάτες και για τους εργαζόμενους.

• Οι 600 πνιγμένοι πρόσφυγες, προσφύγισσες και μικρά παιδιά στην Πύλο έχασαν τη ζωή τους γιατί η κυβέρνηση και το Λιμενικό υπηρετούν τη ρατσιστική πολιτική των κλειστών συνόρων της Ευρώπης-φρούριο.

• Είναι κυβέρνηση-συνεργός στη γενοκτονία των Παλαιστίνιων με τον Μητσοτάκη να αγκαλιάζει τον σφαγέα Νετανιάχου και να στέλνει φρεγάτες στο πλευρό του

• Είναι κυβέρνηση συνένοχη στις γυναικοκτονίες, κυβέρνηση σεξισμού που καλύπτει βιαστές και προαγωγούς, μπάτσους και Μίχους ενώ φορτώνει τα βάρη της κρίσης στις γυναίκες με τις περικοπές σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες, από τους παιδικούς σταθμούς μέχρι τις συντάξεις των ηλικιωμένων.

Η οργή μας για όλα αυτά μάς έβγαλε στους δρόμους ξανά και ξανά και έτσι φτάσαμε στην Πανεργατική-σταθμό της 28 Φλεβάρη. Ο δρόμος άνοιξε με τις απεργίες στα Νοσοκομεία, στα Σχολεία, στα Πλοία, με τις φοιτητικές καταλήψεις και τα αντιφασιστικά συλλαλητήρια. Και έτσι θα συνεχίσουμε για να φτάσουμε μέχρι τη νίκη.

Πρώτος σταθμός, όπως και πριν από δυο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, είναι η απεργιακή 8 Μάρτη. Η απεργία στην παγκόσμια μέρα για την απελευθέρωση των Γυναικών το 2023 ήταν τεράστια και σηματοδότησε την απόφαση ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα συγκαλυφθεί. Τώρα η πανεργατική 8 Μάρτη 2025 είναι βήμα συνέχειας και κλιμάκωσης μέχρι τη νίκη.

Δεν περιμένουμε δικαίωση του αγώνα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες για επιτροπές και προτάσεις μομφής. Όχι μόνο γιατί τον έλεγχο της Βουλής τον έχει η ένοχη πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας που τρέχει να σώσει το τομάρι της, αλλά και γιατί η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ακόμα και τώρα δεν τολμάει να ανταποκριθεί στον κόσμο που έκανε τη μομφή στην κυβέρνηση στους δρόμους. 

Οργανώνουμε τη συνέχεια και την κλιμάκωση της πάλης με όλα τα αιτήματα που έχουν αναδείξει οι αγώνες της εργατικής τάξης και μπορούν να επιβάλλουν τη δικαίωση:

• Τέρμα στις φονικές ιδιωτικοποιήσεις. Κρατικοποίηση των τρένων χωρίς αποζημίωση για την HellenicTrain και κάτω από τον έλεγχο των εργατών. Οι σιδηροδρομικοί που προειδοποιούσαν για την ασφάλεια των δρομολόγιων μπορούν και πρέπει να κάνουν κουμάντο και όχι οι κερδοσκόποι. Το ίδιο ισχύει για τους ήρωες της Υγείας και για τους εκπαιδευτικούς. Δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία και όχι «χορηγούς» και «Ωνάσεια».

• Τέρμα στις σεξιστικές διακρίσεις και επιθέσεις. Η απελευθέρωση των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των Τρανς είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Οι υπουργοί του Μητσοτάκη που βρίζουν τις Μητέρες των Τεμπών είναι οι ίδιοι που θέλουν τις γυναίκες φορτωμένες με τα βάρη της οικογένειας για την αναπαραγωγή του εργατικού δυναμικού που εκμεταλλεύονται. Όλες/ολοι/όλα μαζί θα τους ανατρέψουμε.

• Τέρμα στις ρατσιστικές πολιτικές που θέλουν να στρέψουν την οργή μας ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες. Τις δουλειές και τα μεροκάματά μας τα ρημάζουν τα Μνημόνια, οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές μαζί με την κυβέρνηση που τους υπηρετεί και όχι οι πρόσφυγες και μετανάστες. Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, όχι στην ΕΕ-φρούριο.

• Τέρμα στους εξοπλισμούς και την πολεμική εμπλοκή δίπλα στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Οι γυναίκες της Παλαιστίνης με την αλύγιστη αντίστασή τους είναι πρωτοπορία και για τις χαροκαμένες των Τεμπών και για τις προσφύγισσες της Πύλου. Μαζί θα διαδηλώνουμε και στις 8 Μάρτη και στις 22 Μάρτη, τη διεθνή μέρα δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον πόλεμο.

Η 28 Φλεβάρη στην Αθήνα και όλη την Ελλάδα στέκεται ήδη στην Ιστορία σαν μια από τις μεγαλύτερες κοσμοπλημμύρες που έγιναν ποτέ. Δίπλα στις 12 Οκτωβρίου του 1944 όταν οι μάζες από όλες τις γειτονιές κατέβαιναν στο κέντρο της Αθήνας για να πανηγυρίσουν την Απελευθέρωση, δίπλα στα Ιουλιανά του 1965, δίπλα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα συλλαλητήρια που σημάδεψαν το τέλος της χούντας τον Ιούλη του 1974, τις πρώτες πορείες του Πολυτεχνείου στη Μεταπολίτευση, δίπλα στα μεγάλα συλλαλητήρια που γκρέμισαν τις κυβερνήσεις των μνημονίων το 2010-15.

Στο κέντρο αυτής της κοσμοπλημμύρας ήταν η εργατική τάξη που μέσα από τη δύναμη της Γενικής Μαζικής Απεργίας κυριολεκτικά παρέλυσε από άκρη σε άκρη όλη τη χώρα. Σιδηρόδρομοι, συγκοινωνίες, καράβια, λιμάνια, αεροδρόμια ακινητοποιήθηκαν. Μετρό και ηλεκτρικός δούλεψαν για μερικές ώρες ίσα για να κατεβάσουν τον κόσμο στα συλλαλητήρια. Δήμοι, σχολεία, νοσοκομεία, όλος ο δημόσιας τομέας παρέλυσε ή υπολειτούργησε στα αναγκαία. Εργοστάσια, οικοδομές, τράπεζες, επιχειρήσεις, μαγαζιά και μαγαζάκια, λαϊκές αγορές κατέβασαν ρολά. Σε πολλά σημεία τα ίδια τα αφεντικά αναγκάστηκαν να κλείσουν τις επιχειρήσεις όλη τη μέρα ή για κάποιες ώρες για να γλυτώσουν την κατακραυγή.   

Στην Αθήνα στη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος κυριολεκτικά δεν μπορούσες να αναπνεύσεις από τον κόσμο που άκουγε από την εξέδρα τις ομιλίες των φοιτητών/ριών, των σιδηροδρομικών, των Συγγενών των Θυμάτων των Τεμπών, της μητέρας της δολοφονημένης έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων Κυριακής Γρίβα που συγκλόνισε τους πάντες λέγοντας: «Την κόρη μου την γνωρίσατε από ένα ηχητικό που έλεγε “χάνομαι” και η απάντηση ήταν “τα περιπολικά δεν είναι ταξί”». Συγκλονιστική ήταν επίσης η στιγμή που κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, ενώ πραγματοποιήθηκε και ζωντανή σύνδεση με τη συγκέντρωση-τελετή μνήμης στο σημείο του εγκλήματος στα Τέμπη.

Ο κόσμος γιούχαρε κάθε φορά που ακούγονταν τα ονόματα του Μητσοτάκη και των υπουργών του, φωνάζοντας ρυθμικά «Δολοφόνοι», «Δικαιοσύνη», «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων», Μητσοτάκη γαμιέσαι». Αλλά το Σύνταγμα αυτή τη φορά ήταν ένα “μικρό” μόνο μέρος του συλλαλητηρίου. Από την Αμαλίας οι διαδηλωτές έφταναν μέχρι το Πάντειο στη Συγγρού. Στην Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι και μετά το Χίλτον. Στην Πανεπιστημίου και στην Σταδίου μέχρι την Ομόνοια και έμπαιναν και στην Πατησίων μέχρι και μετά την Αλεξάνδρας. Στην Ερμού και τη Μητροπόλεως μέχρι το Μοναστηράκι. Η Ακαδημίας ήταν γεμάτη από την Κάνιγγος μέχρι το πάνω μέρος της Βουλής. Η Φιλελλήνων το ίδιο. Όλα τα στενά και οι δρόμοι γύρω από το Σύνταγμα, στο Κολωνάκι, στην Πλάκα, ήταν πλημμυρισμένοι από διαδηλωτές/ριες που δεν κατάφεραν να φτάσουν ποτέ στο Σύνταγμα.

Αμέτρητα ήταν τα πανό και τα μπλοκ των Σωματείων που κατέβηκαν οργανωμένα είτε με τα μέσα συγκοινωνίας είτε βάζοντας πούλμαν από τις πιο μακρινές περιοχές της Αθήνας και της Αττικής που δεν καλύπτονταν από το ΜΕΤΡΟ. Στο χώρο ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετάνια και την Βουλή ήταν με τα πανό τους τα μπλοκ του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης, τα Σωματεία των νοσοκομείων Έλενα, Αγίου Σάββα, Γεννηματά, Αιγινήτειου, Ασκληπείου Βούλας, ο Σύλλογος Ειδικευόμενων ΨΝΑ, εργαζόμενοι/ες του Ευαγγελισμού, εργαζόμενοι/ες του ΥΠΠΟ, ο Σύλλογος Εργαζομένων ΓΓΔΕ, το Σωματείο Εργαζομένων στην Τσαμούρης ΑΕ, η Κίνηση Εργαζόμενων στον Επισιτισμό-Τουρισμό “Η Καμαριέρα”, η Πρωτοβουλία για Σωματείο εργαζομένων στο Πράσινο, η ΠΕΝΕΝ και πλήθος άλλα.

Ανατροπή

«Καταλήψεις διαρκείας ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων» έγραφε το πανό της Κατάληψης Φιλοσοφικής, ενώ αμέτρητα ήταν τα πανό των φοιτητικών συλλόγων και τα μαθητικά πανό από τις κατειλημμένες σχολές και σχολεία. Εκατοντάδες ήταν τα αυτοσχέδια πλακάτ που έφερναν από τα σπίτια τους οι διαδηλωτές. Οι πικέτες που κυκλοφόρησε η Εργατική Αλληλεγγύη, η μια με την φάτσα του Μητσοτάκη σε απαγορευτικό που καλούσε σε ανατροπή της κυβέρνησης και η άλλη με το σύνθημα «Κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο» για να μην έχουμε νέα Τέμπη, έγιναν ανάρπαστες. Με τα πανό τους συμμετείχαν στο συλλαλητήρια το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και οι οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Η Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας, η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο-Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και πολύς κόσμος διαδήλωνε με τις παλαιστινιακές σημαίες στο χέρι. Λίγο πιο δίπλα η «Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη» που συμμετείχε με το πανό της καλούσε σε άμεση απεργιακή κλιμάκωση του αγώνα και νέα απεργιακή συγκέντρωση στις 8 Μάρτη. 

Επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου μαζί με τους δικηγόρους τους, όπως και ο αδελφός του μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν που δολοφονήθηκε στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα διαδήλωναν μαζί με άλλους συγγενείς και συναδέλφους ντελιβεράδες του Καμράν κάτω από το πανό που απαιτούσε: «Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι της Πύλου». Καλώντας μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ στη Διεθνή Μέρα Δράσης ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή στις 22 Μάρτη. 

Οι τρισάθλιες απόπειρες της κυβέρνησης Μητσοτάκη να εμποδίσει τον κόσμο να κατέβει, κλείνοντας σταθμούς του Μετρό, κάνοντας προληπτικές συλλήψεις, κατεβάζοντας χιλιάδες αστυνομικούς, παίζοντας το χαρτί των «επεισοδίων» και ρίχνοντας λάσπη με τον ανεμιστήρα εναντίον των Συγγενών των Θυμάτων των Τεμπών δεν πέρασε. Η νεολαία, μαθητές και φοιτητές κατέβηκαν με τα σχολεία και τις σχολές κατειλημμένα και μαζί τους νέοι εργαζόμενοι από κάθε γειτονιά της Αθήνας. Οικογένειες με τα παιδιά τους στους ώμους, συνταξιούχοι, ανάπηροι στα αμαξίδιά τους, οι οπαδοί των ομάδων, μουσικοί με τα όργανά τους, ηθοποιοί και καλλιτέχνες έδωσαν μαζικά το παρών.    

Στο τέλος των συλλαλητηρίων η κυβέρνηση, μην έχοντας τίποτε άλλο να κάνει από το να εκτονώσει την εκδικητική της μανία, εξαπέλυσε τα ΜΑΤ με δακρυγόνα, γκλομπ και συλλήψεις κατά των διαδηλωτών προκειμένου οι κονδυλοφόροι της να έχουν το βράδυ να δείχνουν «επεισόδια» και να θάψουν το μέγεθος της πανωλεθρίας της. Αλλά αυτή δεν κρύβεται. Η απόπειρα να λογοκρίνουν τα συλλαλητήρια απαγορεύοντας την πτήση ντρόουνς προκειμένου να κρύψουν το μέγεθος των συλλαλητηρίων έπεσε στο κενό. Όχι μόνο γιατί οι φωτορεπόρτερς και οι δημοσιογράφοι έκαναν τη δουλειά τους και την αψήφησαν. Αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει άνθρωπος σε όλη τη χώρα που να μην είχε ένα συγγενή, ένα συνάδελφο, ένα φίλο να του μεταφέρει την εικόνα. 

Και η εικόνα λέει ότι είμαστε εκατομμύρια στους δρόμους και απεργοί στους χώρους δουλειάς. Έχουμε τη δύναμη και θα τσακίσουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων και της συγκάλυψης. Και μαζί της την εγκληματική πολιτική της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, του ρατσισμού, του σεξισμού, του πολέμου που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.   

«Στην Θεσσαλονίκη όλη η πόλη και ο νομός κατέβηκε στο δρόμο με την συγκέντρωση να απλώνεται ατελείωτη από το Συντριβάνι μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό και από την Παραλία μέχρι την Άνω Πόλη. Στην πορεία που ακολούθησε όταν η κορυφή έφτανε στο υπουργείο Μακεδονίας Θράκης μέσω σιδηροδρομικού σταθμού και Λαγκαδά, τα τελευταία μπλοκ ήταν ακόμη στην Καμάρα. Η πορεία κράτησε πάνω από τρεις ώρες» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Δήμητρα Κομνιανού. 

Στις μεγάλες πρωτεύουσες των νομών το καθένα από τα συλλαλητήρια μετρούσαν πολλές δεκάδες χιλιάδες. Στις φωτογραφίες από την Πάτρα, την Λάρισα, τον Βόλο, το Ηράκλειο, την Καλαμάτα, την Καβάλα, τα Γιάννενα, τις Σέρρες είναι τέτοια η συμμετοχή που νομίζεις ότι βλέπεις συγκεντρώσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ενώ κατά πολλές χιλιάδες διαδήλωσε ο κόσμος στις μικρότερες πόλεις, στα νησιά αλλά και σε μικρές κωμοπόλεις και χωριά. Ενδεικτικά:

5-6.000 κόσμου συγκεντρώθηκαν στην Σύρο στη μεγαλύτερη της μεταπολίτευσης. «Πρωτόγνωρες εικόνες για τη Νάξο. 4 με 5 χιλιάδες κόσμος. Μαγαζιά κλειστά, πανό από μαθητές, δασκάλους, εργαζόμενους στο Δήμο, τα νοσοκομεία και πολλούς ακόμα συλλόγους. Συγκέντρωση και πορεία στην Χώρα που κατέληξε στο πρωτοδικείο» μας μεταφέρει η Κατερίνα Αγγελή.

Συγκλονιστική

«Συγκλονιστική η συγκέντρωση στην Ζάκυνθο σήμερα! Η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ. Πάνω από 10.000 κόσμος. Τεράστια η συμμετοχή και στην απεργία. Τα πάντα ήταν κλειστά. Λουκέτα παντού! Δεκάδες σωματεία, δάσκαλοι, καθηγητές, οικοδόμοι, ξενοδοχοϋπάλληλοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, φαρμακεία, σχολεία με τα πανό τους, σύλλογοι γονέων, οι φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου, το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Τόνια Λαχανιώτη. 

Αγαπητοί συγγενείς των 57 ανθρώπων, φοιτητών και εργατών που έφυγαν από κοντά σας όταν συγκρούστηκαν τα τρένα στην Ελλάδα στις 28 Φλεβάρη ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ! 

Μοιραζόμαστε τον πόνο στη ψυχή και την καρδιά γιατί και οι δικοί μας αγαπημένοι στο πλοίο Αδριάνα στην Πύλο χάθηκαν. Τα δάκρυα μας δεν σταμάτησαν δύο χρόνια τώρα. Σας αισθανόμαστε σαν δικούς μας ανθρώπους. 

Είμαστε μανάδες, αδέλφια, παιδιά των 750 μεταναστών που έβαλαν τα όνειρα τους για μια καλύτερη ζωή σε ένα πλοίο που βούλιαξε στη Μεσόγειο. Οι μητέρες, οι πατέρες, τα αδέλφια των θυμάτων από το Πακιστάν, την Συρία, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη ενώνουν το θρήνο τους στις 28 Φλεβάρη μαζί σας. 

Ενώνουμε και τη φωνή μας μαζί σας για δικαιοσύνη, για να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι. Για να μας δοθεί επιτέλους η απάντηση: Πού είναι οι άνθρωποι μας, ποιοι μας λένε ψέματα; 

Δεν μετράνε οι ζωές όλων των ανθρώπων; Οι ζωές των μεταναστών δεν μετράνε; Το συλλυπητήρια μας σε όλους σας. Και στην οικογένεια του Μια Μοχαμαντ Ιντρίς, του μετανάστη εργάτη από το Μπαγκλαντές που έσβησε μέσα στο τρένο των Τεμπών. Σε όλο τον πλανήτη σπέρνουν το φόβο, το μίσος. Οι κυβερνήσεις μας θέλουν να δουλεύουμε σαν σκλάβοι στην Ευρώπη και την Αμερική αλλά μας καταδιώκουν στα σύνορα, μας κλείνουν σε στρατόπεδα και η ακροδεξιά που ανεβαίνει δολοφονεί στους δρόμους.

Γι αυτό και εμείς θα σταθούμε παγκόσμια απέναντι στην αδικία, τους πολέμους, το ρατσισμό και στις 22 Μάρτη θα κινητοποιηθούμε παντού. Ευχαριστούμε για στήριξη σας. Μοιραζόμαστε τον ίδιο πόνο. 

Ανοιχτές συζητήσεις-εκδηλώσεις