Οι αντιπροσωπείες της Ουκρανίας και της Ρωσίας συναντιόνται για δεύτερη φορά τον τελευταίο μήνα στην Κωνσταντινούπολη. Όμως, όλοι οι σχολιαστές συντείνουν στο συμπέρασμα ότι και αυτή η συνάντηση δεν θα έχει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, ο πόλεμος όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και κλιμακώνεται.
Πριν μια βδομάδα η Ρωσία εξαπέλυσε τη μεγαλύτερη ως τώρα επίθεση με drones με στόχο το Κίεβο. Το σαββατοκύριακο η Ουκρανία χτύπησε με πυραύλους και drones στρατιωτικά αεροδρόμια βαθιά στο ρωσικό έδαφος, ανάμεσά τους και βάσεις υπερσύγχρονων στρατηγικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων. Και όλοι περιμένουν την καλοκαιρινή ρωσική επίθεση ίσως στη βορειανατολική Ουκρανία. Όχι ότι τώρα τα πράγματα είναι ήρεμα στις χερσαίες επιχειρήσεις. Μέσα την τελευταία βδομάδα του Μάη, σύμφωνα με την εφημερίδα Bild, ο ρωσικός στρατός κατέλαβε 200 τ.χλμ. ουκρανικού εδάφους.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να σιγάσουν τα όπλα; Ο Πούτιν θέλει την Ουκρανία, όχι απλά κάποιες περιοχές στα ανατολικά και νότια που κατοικούνται από Ρώσους ή/και ρωσόφωνους. Κι αν δεν μπορεί να την κατακτήσει θέλει να επιβάλει όρους που θα την κάνουν ρωσικό προτεκτοράτο. Η Δύση θέλει την Ουκρανία δικό της προκεχωρημένο φυλάκιο, έναν «χαλύβδινο σκαντζόχοιρο», όπως είχε πει η φον ντερ Λάιεν, στα πλευρά της Ρωσίας.
Ο ουκρανικός λαός έχει υποφέρει τα πάνδεινα στη σύγχρονη ιστορία γιατί βρίσκεται στην παραμεθόριο των αντιμαχόμενων ιμπεριαλισμών. Εχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, την ανεξαρτησία και σε μια ειρηνική ζωή χωρίς φτώχεια και οποιουδήποτε είδους καταπίεση. Όμως, αυτά τα δικαιώματα δεν μπορούν να το εξασφαλίσουν τα «δυτικά» όπλα και η «προστασία».
Προπαγάνδα
Αυτό έχει γίνει φανερό στα τρία χρόνια του πολέμου μετά τη ρωσική εισβολή. Οι αμερικάνικοι και βρετανικοί πύραυλοι δεν έχουν προστατέψει τις ουκρανικές πόλεις, ούτε τα δίκτυα ενέργειας. Τα γερμανικά τεθωρακισμένα που εισέβαλαν πέρσι στο Κουρσκ δεν εξασφάλισαν τη νίκη. Αντίθετα, έκοψαν τα πόδια από το αντιπολεμικό κίνημα της Ρωσίας, δίνοντας τροφή στην προπαγάνδα του Πούτιν. Ο Τραμπ που θέλει να τα «βρει» με τον Πούτιν, δεν διστάζει να αρπάζει εκβιαστικά τα ορυκτά της χώρας.
Κι η Ε.Ε που επανεξοπλίζεται και μιλάει για πόλεμο μέχρι τέλους (των Ουκρανών) έχει προτείνει παλιότερα μια συμφωνία σύνδεσης που θα μετέτρεπε την Ουκρανία σε πηγή πρώτων υλών, τροφίμων και φτηνού εργατικού δυναμικού για την Ε.Ε. Σε αντάλλαγμα, ούτε ελεύθερη είσοδο στην ΕΕ δεν θα είχαν τα εκατομμύρια των εργατριών και εργατών που δουλεύουν ή αναζητούν δουλειά στην «Ενωμένη Ευρώπη».
Τον Φλεβάρη του 2023 η διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης, στην οποία ανήκει το ΣΕΚ, για τον ένα χρόνο από το ξεκίνημα του πολέμου, επεσήμαινε το εξής σημείο: «Πολλοί αγωνιστές υπέρ της ειρήνης έλκονται προς μία από τις δύο πλευρές. Αυτό είναι λάθος. Και τα δύο ιμπεριαλιστικά μπλοκ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την οικονομική και στρατιωτική τους κυριαρχία. Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι του κόσμου δεν έχουν κανένα συμφέρον από την επιτυχία κανενός από τα δύο. Το κίνημα για τον πυρηνικό αφοπλισμό - το οποίο αψήφησε εξίσου την Δύση και την Ανατολή στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου - πρέπει να αναβιώσει».
Οι εργατικοί αγώνες που παλεύουν για “ψωμί και δουλειές - όχι βόμβες”, είναι η δύναμη που μπορεί να σταματήσει τη συνέχιση του ουκρανικού σφαγείου, και να απελευθερώσει δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη και της Ουκρανίας και της Ρωσίας που θα βάλουν μια διαφορετική προοπτική. Αυτή είναι η ελπίδα για την ειρήνη.