Αν την προηγούμενη βδομάδα τα διεθνή ΜΜΕ πρόβαλαν την ουκρανική επίθεση με ντροουνς σε ρωσικές βάσεις στρατηγικών βομβαρδιστικών, αυτές τις μέρες ασχολούνται με την προβλεφθείσα -και ανακοινωμένη από τον Πούτιν σε συνομιλία του με τον Τραμπ- ρωσική απάντηση. Το Κίεβο και το Χάρκοβο έχουν δεχτεί έναν καταιγισμό από πυραύλους και ντροουνς.
Η ουκρανική επίθεση είχε όντως εντυπωσιακά στοιχεία, από άποψη σχεδιασμού και εκτέλεσης. Αφού κατακάθισε ο κουρνιαχτός από τους πανηγυρισμούς, μάλλον ο πιο ρεαλιστικός απολογισμός είναι 12 κατεστραμμένα ρωσικά βομβαρδιστικά. Αυτό κάθε άλλο παρά εξουδετερώνει την πυρηνική ικανότητα της Ρωσίας. Άλλωστε, όπως επισήμαναν άρθρα πιο «ψύχραιμων» αναλυτών της Δύσης, εδώ και καιρό ο ρωσικός σχεδιασμός στηρίζεται περισσότερο στα πυρηνικά υποβρύχια παρά σε βομβαρδιστικά αεροπλάνα.
Όμως, για τον Πούτιν που διακηρύσσει ότι κερδίζει τον πόλεμο, οι εικόνες των κατεστραμμένων βομβαρδιστικών βαθιά στο ρωσικό έδαφος ήταν μια ταπείνωση έστω σε συμβολικό επίπεδο. Και η απάντηση, τα πλήγματα που φτάνουν μέχρι τη δυτική Ουκρανία, είναι η προσπάθεια να «σβηστούν» αυτές οι εικόνες. Και την Κυριακή 8 Ιούνη δυο αεροδρόμια κοντά στη Μόσχα έκλεισαν προσωρινά επειδή εντοπίστηκαν ουκρανικά ντροουνς.
Πέρα από τις εντυπωσιακές εικόνες στα ΜΜΕ, ο πόλεμος στην ξηρά κλιμακώνεται. Οι πόλεμοι, ακόμα και οι «υψηλής τεχνολογίας» δεν κερδίζονται με ντροουνς. Το Σαββατοκύριακο η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι μια μεραρχία τανκς πέρασε τα δυτικά σύνορα της επαρχίας του Ντονιέτσκ και επιχειρεί στο έδαφος της επαρχίας του Ντνιπροπετρόφσκ, απειλώντας να ανοίξει μια τανάλια που θα περισφίξει τις ουκρανικές θέσεις. Το ουκρανικό επιτελείο διέψευσε την είδηση ως «ρωσική παραπληροφόρηση». Και την ίδια στιγμή στα βορειανατολικά, οι ρωσικές δυνάμεις κερδίζουν σταθερά έδαφος γύρω από την πόλη Σούμι και βρίσκονται περίπου 30 χιλιόμετρα από το κέντρο της.
Ο Μεντβέντεφ, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Ρωσίας δήλωσε στις 8 Ιούνη ότι όσοι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων δεν αναγνωρίζουν τις τρέχουσες «πραγματικότητες του πολέμου» στο πεδίο της μάχης θα «αντιμετωπίσουν νέες πραγματικότητες στο πεδίο της μάχης».
Σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στο έδαφος της Ουκρανίας. Οι αντίπαλοι αρχίζουν να κάθονται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων, έστω κι αν μέχρι τώρα τα αποτελέσματα είναι λιγότερο από πενιχρά και καταλήγουν σε μακάβριες κόντρες, όπως με την ανταλλαγή των σωρών πεσόντων στα μέτωπα που υποτίθεται είχε συμφωνηθεί. Η Ρωσία κατηγορεί την Ουκρανία ότι δεν εμφανίστηκε στο «ραντεβού» και η Ουκρανία απαντάει ότι δεν είχε κανονιστεί.
Όμως, κάθε γύρος διαπραγματεύσεων θα συνοδεύεται από κλιμάκωση της σφαγής. Γιατί η κάθε πλευρά θα θέλει να στηρίξει τα «επιχειρήματά» της με μπόλικο αίμα και καταστροφή της απέναντι. Αυτό σημαίνει «πραγματικότητες επί του πεδίου της μάχης».
Γι’ αυτό τον λόγο, το ζήτημα δεν είναι να «δουλέψει» η διπλωματία για να σιγήσουν τα όπλα. Η διπλωματία ανοίγει το πεδίο για τα όπλα τα οποία θα κατοχυρώσουν την όποια διπλωματική λύση. Που με τη σειρά της θα αφήσει μια κακοφορμισμένη πληγή στο σώμα μιας κατεστραμμένης Ουκρανίας.
Στα τέλη του μήνα η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη αναμένεται, σύμφωνα με την Politico «να σημάνει την επιστροφή του Ντ. Τραμπ στη ΝΑΤΟϊκή σκηνή». Και εκεί οι κυβερνήσεις αναμένεται να συμφωνήσουν και επίσημα στο τελεσίγραφο του Τραμπ για αύξηση των πολεμικών δαπανών τους στο 5% του ΑΕΠ. Ο καλύτερος τρόπος για να ανοίξουμε τον δρόμο για την ειρήνη στην Ουκρανία είναι να συγκρουστούμε με τις πολεμοκάπηλες προτεραιότητες των αρχουσών τάξεων.