Η κυβέρνηση του Κιρ Στάρμερ γιορτάζει την πρώτη επέτειο της «σαρωτικής» εκλογικής νίκης των Εργατικών με μια κατάρρευση του κυβερνητικού ελέγχου της επί των βουλευτών της. Την ώρα που γράφω, οι υπουργοί του έχουν ξεκινήσει ένα πλειστηριασμό παραχωρήσεων προς τους «αντάρτες» βουλευτές που απειλούν να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για την εφαρμογή των περικοπών στα επιδόματα αναπηρίας που απαιτεί η υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς.
Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση που το περασμένο καλοκαίρι έθεσε σε διαθεσιμότητα επτά βουλευτές των Εργατικών επειδή ψήφισαν υπέρ της κατάργησης του ανώτατου ορίου των δύο παιδιών στα επιδόματα. Σύμφωνα με τους Sunday Times, ο Μόργκαν Μακ Σουίνεϊ, ο τραμπούκος προσωπάρχης του Στάρμερ, ήθελε να αντιμετωπίσει την παρούσα εξέγερση «θέτοντας σε διαθεσιμότητα 10 Εργατικούς αντάρτες κάθε ώρα μέχρι να φτάσουν τους 50. Σε αυτό το σημείο ο Μακ Σούνιεϊ φέρεται να επέμενε ότι η εξέγερση θα τελείωνε».
Αυτού του είδους η τακτική του εκφοβισμού δεν λειτουργεί όταν πάνω από 120 Εργατικοί βουλευτές, που δεν χαίρουν κάποιου κυβερνητικού αξιώματος, απειλούν να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο και να στερήσουν από τον Στάρμερ την πλειοψηφία του. Η κύρια παραχώρηση της κυβέρνησης - να εφαρμόσει τις περικοπές στο βασικό «Προσωπικό Επίδομα Ανεξαρτησίας» μόνο στους νέους αιτούντες - είναι ντροπή. Ακόμα και ένα παιδί γνωρίζει ότι η άρνηση της ίσης μεταχείρισης αποτελεί μια βασική αδικία.
Αυτή η κίνηση μπορεί να εξαγοράσει ορισμένους υψηλόβαθμους βουλευτές αλλά πολλοί απλοί βουλευτές στα πίσω έδρανα επιμένουν. Οι Financial Times εξηγούν: «Οι στενότεροι συνεργάτες του Στάρμερ, οι Starmtroopers (τα “κομάντο” του) είχαν συγχαρεί τους εαυτούς τους ότι είχαν εξαλείψει τους αριστερούς ριζοσπάστες από τους υποψηφίους των Εργατικών για τις περσινές γενικές εκλογές. Ωστόσο, πολλοί από τους νέους υποψήφιους έχουν υπόβαθρο στον τομέα της φιλανθρωπίας ή της Υγείας, ενώ άλλοι έχουν φίλους ή συγγενείς με αναπηρία».
Ο ίδιος ο Στάρμερ βρίσκεται σε πλήρη υποχώρηση. Την περασμένη εβδομάδα ζήτησε συγγνώμη γιατί είπε ότι η Βρετανία μετατρέπεται σε «νησί των ξένων» στην επαίσχυντη αντιμεταναστευτική ομιλία του μετά τις τοπικές εκλογές του Μαΐου. Είπε στους Sunday Times ότι είχε «αποσπαστεί η προσοχή του» από την απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο σπίτι του στο Κέντις Τάουν. Και το φιάσκο με τα επιδόματα αναπηρίας; Κι άλλος περισπασμός: «Ήμουν πολύ συγκεντρωμένος σε ό,τι συνέβαινε με το ΝΑΤΟ και τη Μέση Ανατολή».
Είναι σαν να λέει ένας μαθητής ότι ο σκύλος τού έφαγε τα τετράδια με τις ασκήσεις. Ο Στάρμερ είναι ένας άχαρος, μέτριος μπροστάρης αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «Συνέχεια των “Νέων Εργατικών”». Που ο Μακ Σουίνεϊ και οι όμοιοί του, τον χρησιμοποίησαν στην εκστρατεία τους για να συντρίψουν τον Τζέρεμι Κόρμπιν και να αποκαταστήσουν την κυριαρχία της δεξιάς του Εργατικού Κόμματος.
Το φιάσκο με τα επιδόματα αναπηρίας είναι χαρακτηριστικό αυτής της απελπιστικής κυβέρνησης. Οι πολιτικές της μπορούν να συνοψιστούν ως μπλαιρισμός στον αυτόματο πιλότο. Τρομοκρατημένοι από τον φόβο να υποστούν από την αγορά ομολόγων ένα πλήγμα παρόμοιο με αυτό που κατέστρεψε τη Λιζ Τρας, οι Στάρμερ και Ριβς έσπευσαν να μειώσουν την κοινωνική πρόνοια. Στην εξωτερική πολιτική, ξεπέρασαν ακόμη και τον Τόνι Μπλερ στο γλείψιμο σε όποιον κατέχει τον Λευκό Οίκο.
Οι Νέοι Εργατικοί γνώρισαν κάποια επιτυχία κατά τη διάρκεια της ακμής του νεοφιλελευθερισμού στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Όμως το οικονομικό κραχ του 2007-8 εγκαινίασε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο. Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία επέτεινε την παγκόσμια κρίση του ιμπεριαλισμού. Μπροστά σε αυτό, ο Στάρμερ τα ‘χει χαμένα. Δείτε την απόφασή του να ξοδέψει σχεδόν 1 δισεκατομμύριο λίρες για την αγορά 12 πυρηνικών βομβαρδιστικών F-35A από τις ΗΠΑ. Αλλά τα πυρηνικά τους όπλα θα εξακολουθήσουν να ανήκουν και να ελέγχονται από την Ουάσιγκτον. Έτσι, ο Στάρμερ δένει τη Βρετανία ακόμα πιο κοντά στον ιμπεριαλισμό-απατεώνα των ΗΠΑ.
Είναι μέρος της πολιτικής παράδοσης ότι οι μεγάλες εξεγέρσεις στα πίσω έδρανα συχνά συμβαίνουν από κυβερνήσεις με μεγάλες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Οι βουλευτές γνωρίζουν ότι μπορούν να ψηφίσουν κατά της κυβέρνησής τους χωρίς να διακινδυνεύσουν την πτώση της. Αλλά οι «αντάρτες» αυτή τη φορά ήταν πρόθυμοι να καταστρέψουν ένα κυβερνητικό νομοσχέδιο. Επιπλέον, σημειώνει ο πολιτικός επιστήμονας Φίλιπ Κόουλεϊ «μια τέτοια ανυπακοή τόσο νωρίς σε μια πρωθυπουργία είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη».
Η εξήγηση είναι αρκετά προφανής. Οι αδέξιες κινήσεις των Στάρμερ και Ριβς, ξεκινώντας με την περικοπή της πληρωμής των καυσίμων του χειμώνα για τους συνταξιούχους, προκάλεσαν την κατάρρευση των Εργατικών στις δημοσκοπήσεις. Το Reform UK προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις. Εξ ου και η ομιλία του Στάρμερ για το «νησί των ξένων» - που ήταν μια αναμενόμενα αποτυχημένη προσπάθεια να τη βγει από τα δεξιά στο Reform UK.
Αυτό δίνει στους βουλευτές του Εργατικού Κόμματος ένα ισχυρό κίνητρο για να επαναστατήσουν. Γιατί να παραμείνουν πιστοί σε έναν πρωθυπουργό που βαδίζει προς την έξοδο; Μήπως η ανταρσία θα αναγκάσει την κυβέρνηση να ακολουθήσει έναν καλύτερο δρόμο; Αυτή είναι μια μάταιη ελπίδα. Στον μπροστινό πάγκο των Εργατικών δεν υπάρχουν ούτε οι αρχές ούτε τα μυαλά για να μπορέσουν να αλλάξουν πορεία. Γι' αυτό είναι ανάγκη να επιταχυνθούν οι οδυνηρά αργές κινήσεις για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής στον Στάρμερ από τα αριστερά.